ΑΓΕΡΑΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΣ ΠΝΕΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Το δρόμο της πραγματικά ενωμένης και αλληλέγγυας Ευρώπης των εθνών, και όχι των τοκογλύφων, δείχνουν τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στην Γαλλία. 

Μετά το σοκ που υπέστη η γαλλική πρωτεύουσα από το τρομοκρατικό χτύπημα, ένα δεύτερο σοκ ήρθε να ταρακουνήσει για τα καλά τόσο τους γάλλους Μερκελικούς, όσο βέβαια και τους παρατρεχάμενους αυτών στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης. 

Βέβαια οι γνώστες των πολιτικών δρώμενων, έχοντας μεγάλη πείρα στην πολιτική ανάλυση, περίμεναν την άνοδο των γάλλων εθνικιστών, άλλο που για τα μάτια του κόσμου έγραφαν με τεράστιους τίτλους στις φυλλάδες τους για το «σοκ» που έφερε η άνοδο της Λεπέν. Οι αέρηδες όπως γνωρίζεται δεν έχουν σύνορα, ούτε διέπονται από τους κανόνες της εναέριας κυκλοφορίας. 

Ο άνεμος που ξεσήκωσε η Λεπέν δεν θα αργήσει να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Ήδη τα πρώτα σημάδια ανησυχίας γι’ αυτό το ενδεχόμενο εκφράστηκαν και εκφράζονται μήνες τώρα από τους συστημικούς δημοσιογράφους. 

Οι κυβερνητικές επιλογές που άπτονται των ιδεολογικών αγκυλώσεων, ειδικά στο θέμα του λαθρομεταναστευτικού, αν μη τι άλλο, μόνο σαν εκλογικά μπόνους προς τη Χρυσή Αυγή δεν ονομάστηκαν. Και όχι μόνο το λαθρομεταναστευτικό, αλλά και τα θέματα της παιδείας, όπως επίσης και το σοβαρότατο θέμα που αφορά το σύμφωνο διαβίωσης. 

Ποιος θα μπορούσε να φέρει αντίρρηση στο ότι η Χρυσή Αυγή έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα στις παραπάνω πολιτικές εξελίξεις; Ουδείς. Αντ’ αυτού είχαμε εκδηλώσεις υστερίας για τους «φασίστες» που έρχονται, για αυγά και ιστορίες με φίδια και πάει λέγοντας. 

Χθες γράφαμε για την κατάσταση που επικρατούσε στην Ειδωμένη. Ήταν κανείς μας εκεί για να δει και να βιώσει αυτά που βιώνουν μήνες τώρα οι Έλληνες κάτοικοι της ακριτικής αυτής κωμόπολης, όπως βέβαια και οι κάτοικοι των νησιών μας; Δεν νομίζω. Η απόγνωση και το «στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα», είναι ότι πρέπει για να περιγράψει τέτοιες καταστάσεις. 

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πενήντα περίπου πούλμαν μεταφέρουν τους λαθρομετανάστες, από την Ειδωμένη στο κέντρο των Αθηνών, δοκιμάζοντας ακόμη μία φορά τις αντοχές των κατοίκων της πρωτεύουσα, όπως και των δημοτικών αρχών που ψάχνουν απεγνωσμένα για την στέγαση των πρώτων. 

Όπως κάθε εβδομάδα έχουμε τζάκ-ποτ στα τυχερά παίγνια, το ίδιο συμβαίνει και με τις λαθρομεταναστευτικές ροές που μας έρχονται από ανατολάς. 800.000 έχουν εισέλθει μέχρι τώρα στην Ελλάδα, υπερκαλύπτοντας τα νούμερα περασμένων ετών. 

Έχει κανείς την εντύπωση ότι δεν θα αργήσει να συμβεί στην Ελλάδα, αυτό που συνέβη και στη Γαλλία; Νομίζουν οι ξεβράκωτοι, κατ΄επίφαση πολιτικοί του συνταγματικού τόξου ότι, εσαεί θα κοροϊδεύουν τον Ελληνικό Λαό μένοντας οι ίδιοι ατιμώρητοι; Αυτό νομίζουν αλλιώς θα είχαν κάνει τα αδύνατα δυνατά να αλλάξουν ρότα πολιτικών ενεργειών. Αλλά δεν το κάνουν γιατί απλά δεν μπορούν να διακρίνουν αυτό που συμβαίνει γύρω τους. 

Είναι τέτοια η αλαζονεία και η απάθεια που τους διακατέχει, που θα ξυπνήσουν ένα πρωί και θα νομίζουν ότι βρίσκονται μέσα σε εφιάλτη. Πάραυτα, «φιλότιμες» προσπάθειες για το επερχόμενο «κακό», γίνονται από συστημικούς δημοσιογράφους, μπας και καταφέρουν να ξυπνήσουν τους πολιτικούς φαταούλες του τόπου. 

Ιδού πως περιέγραψε την άνοδο της Λεπέν σε σχέση με τα δικά μας πολιτικά δρώμενα, ο κόκκινος αρθρογράφος της «καθημερινής» κ. Μπουκάλας: 

«Επί εβδομάδες μετά τις επιθέσεις των τζιχαντιστών στο Παρίσι, η «Μασσαλιώτιδα», με μισοαπωθημένο βέβαια το επαναστατικό της περιεχόμενο, ακουγόταν παντού στην Ευρώπη, σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ή στα γήπεδα, σαν τραγούδι συμπαράστασης και αντιτρομοκρατικής σύμπνοιας, αλλά και σαν ηχηρότατο σήμα της άρνησης του φόβου. 

Στο στόμα των πανηγυριζόντων λεπενικών όμως κατάντησε εμβατήριο μισοξενικού απομονωτισμού και σωβινισμού. Το ίδιο ακριβώς παθαίνει και ο δικός μας εθνικός ύμνος, όταν τον λένε χρυσαυγίτες την ώρα που δέρνουν και μαχαιρώνουν». 

Πέστε ό,τι θέλετε κ. Μπουκάλα, καθώς και οι παρατρεχάμενοι του σιναφιού σας, κάντε μας όσες άρσεις ασυλίας θέλετε, τραβάτε μας νυχθημερόν στα δικαστήρια, βρίστε μας πατόκορφα όσο μπορείτε. 

Εμείς, απλά συνεχίζουμε τον βηματισμό μας, που κάθε μέρα γίνεται και πιο ευήκοος στα ώτα σας

Σ. Παιδάκος