Ώρα να φύγει η Γερμανία από το ευρώ;

Μετά από την επικύρωση του ευρωπαϊκού πακέτου διάσωσης των €750 δισ, υπάρχει μια έντονη συζήτηση με θέμα την αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ.

Οικονομικοί παράγοντες επιβεβαιώνουν ότι η γερμανική βιομηχανία, η οποία εξάγει κυρίως στην ευρωζώνη, μέχρι στιγμής έχει κερδίσει πολλά από το ευρώ.

Αν μπορέσει και επικρατήσει ένα πανευρωπαϊκό μοντέλο στηριγμένο στο γερμανικό παράδειγμα, με επιτυχή εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας στην Νότια Ευρώπη, τότε το ευρώ θα συνεχίσει να ωφελεί την Γερμανία.

Επειδή όμως αναμένεται μεγάλη αντίδραση από πλευράς της Ελλάδας και άλλων χωρών, και επειδή δεν θα μπορεί να αποφευχθεί η μεταφορά μεγάλων κεφαλαίων, τότε ίσως τεθεί το ζήτημα, που μέχρι τώρα ήταν ταμπού, να φύγει η Γερμανία από την ΟΝΕ.

Μακροπρόθεσμα, ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι πολύ πιθανό. 

Ο πρώην καθηγητής οικονομικών του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης Stefan de Vylder, και νυν οικονομικός σύμβουλος λέει πως από μακροοικονομικής άποψης, το μεγάλο πρόβλημα της κρίσης παραμένει η Γερμανία. 

Το τεράστιο πλεόνασμα στο εμπορικό της ισοζύγιο, καθιστά αδύνατη την επίλυση των προβλημάτων των υπόλοιπων χωρών μελών, που πλήττονται από έλλειψη ανταγωνιστικότητας.

Αν η Ελλάδα πιέζονταν να βγει από την ευρωζώνη, κάτι που μακροχρόνια θα την ωφελούσε, δεν θα επιλύονταν κανέναν θεσμικό πρόβλημα της νομισματικής ένωσης.

Παράλληλα, αν και είναι αλήθεια ότι η ΟΝΕ, με κοινή ισοτιμία και κοινά επιτόκια, χρειάζεται πλήρη συντονισμό των οικονομικών πολιτικών της για να λειτουργήσει σωστά, εν τούτοις η όποια προσπάθεια δημιουργίας μιας οικονομικής κυβέρνησης μέσα στην ΕΕ, απλά θα επιτάχυνε την διάλυσή της.

Ο de Vylder θεωρεί απίθανο το να συνεχίσουν να είναι μέλη της ευρωζώνης τα σημερινά, σε δέκα χρόνια από σήμερα. Όπως λέει, «παίζεται το ζήτημα της αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών». Αν, συνεχίζει ο de Vylder, ένα ή περισσότερα από τα ασθενή κράτη μέλη έφευγαν, το τίμημα που θα καλούνταν να πληρώσουν βραχυπρόθεσμα, θα ήταν πανάκριβο.

Από την άλλη, η Γερμανία δεν χρειάζεται το ευρώ για να διατηρήσει την διεθνή της ανταγωνιστικότητα, και την πρόσβαση της στις διεθνείς χρηματαγορές.

Συνεπώς, λέει ο de Vylder, η Γερμανία θα αποφασίσει (μια μέρα) ότι την συμφέρει, όπως συμφέρει και στις μικρότερες χώρες, να φύγει αυτή από την ευρωζώνη.

Ένα άλλο παρόμοιο σενάριο θα ήταν η σύσταση μιας μικρότερης νομισματικής ένωσης, με λιγότερα μέλη, ενώ οι υπόλοιπες χώρες θα μπορούσαν να επιστρέψουν στα εθνικά τους νομίσματα.

Κάτι τέτοιο, καταλήγει ο de Vylder, θα άξιζε τον κόπο, αντί να συνεχίζει η Γερμανία να υπερασπίζεται μια κακά σχεδιασμένη εξ αρχής νομισματική ένωση όπως είναι η ευρωζώνη.