Η Ελλάδα στο κατώφλι της «μετάλλαξης»

Οι επιτυχημένες επαναστάσεις ξεπέρασαν τα πρότυπά τους και δημιούργησαν νέα.

Αντίθετα, όπου δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τα πρότυπα που προσπάθησαν να μιμηθούν, απέτυχαν.

<<ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ-Δεν θέλουν μια πρόσκαιρη γεύση εξουσίας. Θέλουν να τα αλλάξουν όλα….>>

Οι γάλλοι επαναστάτες του 1789 είχαν ως πηγή έμπνευσης την Αμερικανική Επανάσταση του 1776 (στο πλευρό της οποίας αρκετοί είχαν πολεμήσει, ως άγημα που έστειλε τότε ο τελευταίος Γάλλος Βασιλιάς). Η Γαλλική επανάσταση, ωστόσο, ανέπτυξε εντελώς διαφορετική δυναμική…

Οι ευρωπαίοι Επαναστάτες του 1848 είχαν ως πρότυπο την εξέγερση του Παρισιού το 1789.

Οι Γάλλοι Κομμουνάροι του 1871, μιμούνταν τις εξεγέρσεις του 1848.

Οι Ρώσοι Μπολσεβίκοι, την Γαλλική Κομμούνα του 1871, ενώ οι Μενσεβίκοι και οι Εσσαίροι τις εξεγέρσεις του 1848.

Το κίνημα Εθνικής Αντίστασης στην Ελλάδα, την περίοδο 1941-44, άντλησε έμπνευση από την εθνεγερσία του 1821 (και την παράδοση του «κλεφτοπόλεμου»).

Οι Έλληνες φοιτητές του 1973, από το «Γαλλικό Μάη» του ’68 (και το Γερμανικό και Ιταλικό φθινόπωρο του 1969).

Ενώ οι εξεγέρσεις στις ανατολικές χώρες του «υπαρκτού Σοσιαλισμού», προσπαθούσαν να μιμηθούν δύο πρότυπα: είτε την εξέγερση της Ουγγαρίας (1956) είτε την «άνοιξη της Πράγας» (1968). 

Μέχρι που ανέδειξαν το ιδιαίτερο δικό του «πρότυπο»: την εξέγερση της Πολωνικής «Αλληλεγγύης» το 1979.

Πάντως να θυμάστε: δεν πάμε να μιμηθούμε κάποια πρότυπα εξεγέρσεων του παρελθόντος. Πάμε να αλλάξουμε τη χώρα.

Δεν πάμε να κερδίσουμε μια πρόσκαιρη γεύση εξουσίας. Πάμε να τα αλλάξουμε όλα.

Δεν πάμε να ξορκίσουμε τα «φαντάσματα της Μεταπολίτευσης».

Πάμε να θεμελιώσουμε τη «νέα Μεταπολίτευση».

Δεν πάμε να «πείσουμε» τον κόσμο για τις απόψεις μας. Πάμε να εκπροσωπήσουμε τον κόσμο, που χρόνια τώρα έχει τις απόψεις μας, αλλά δεν αντιδρούσε. Τώρα αρχίζει να ξυπνά. Και να αντιδρά…

Δεν πάμε να κερδίσουμε «οριακούς και περιστασιακούς» ψηφοφόρους «μιας χρήσεως». Δημιουργούμε ένα πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα.

Δεν φοβόμαστε μήπως «αλωθεί η Πατρίδα». Αντίθετα, όσοι προσπαθούν να την «αλώσουν» πρέπει να φοβούνται.

Γιατί πια δεν είμαστε περιθωριοποιημένοι. Κερδίζουμε έδαφος και επιρροή και κεντρική καταγραφή και εκπροσώπηση. Που δεν την φαντάζονταν μέχρι πριν λίγο καιρό…

Κι είναι εκείνοι που περιθωριοποιούνται συνεχώς και βρίσκονται σε αναδίπλωση.

Μας παρουσίαζαν ως «εθνικιστές», ενώ γνώριζαν ότι είμαστε απλώς πατριώτες, σύμφωνα με τις καλύτερες πατριωτικές παραδόσεις του τόπου αυτού…

Μας παρουσίαζαν ως «ακροδεξιούς», ενώ γνώριζαν ότι οι πολλοί από μας έχουμε μη δεξιά προέλευση. Και βαθιά δημοκρατική Παιδεία…

Μας παρουσίαζαν ως «ξενόφοβους», ενώ γνώριζαν ότι πολλοί από μας έχουμε ζήσει ή σπουδάσει στο εξωτερικό κι έχουμε δοκιμαστεί εκτός συνόρων…

Μας είχαν για πεθαμένους και τους βγαίνουμε… «απέθαντοι»!

Δεν ξέρουν ακόμα με τι έχουν να κάνουν. Αν και αρχίζουν να το υποπτεύονται…

Δεν φοβόμαστε εμείς τους τριγμούς ενός καθεστώτος που καταρρέει, ούτε τα ερείπιά του που σείονται συθέμελα.

Εκείνοι φοβούνται. Και δίκιο έχουν.

Σ’ αυτό τουλάχιστον…