ΣΑΒΟΥΡΕΣ

Μανιάτικη παροιμία

“Οι μεγαλύτεροι ανθέλληνες βρίσκονται εντός Ελλάδος” 

Δωσίλογοι: η λέξη πλάστηκε κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και χαρακτήρισε αυτούς που συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς, Γερμανούς, Βουλγάρους κατά την κατοχή. 

Φυσικά ο όρος αναφέρεται στους ηττημένους.Αν τον πόλεμο τον είχε κερδίσει ο άξονας δωσίλογοι θα ήτανε ο μισθοφόρος των εγγλέζων ΕΛΑΣ, ο εσμός των παράξενων τύπων που την κοπάνησαν από την Ελλάδα, της πείνας και της κατοχής, κατέφυγαν στην Μέση Ανατολή και περνούσαν τις μεν ημέρες τους γλείφοντας τους Άγγλους τις δε νύχτες στα καμπαρέ της Αλεξάνδρειας. 

Ένας εσμός που ανάγκασε το Σεφέρη αγανακτισμένο να γράψει: «η μωρία και η διανοητική αναπηρία τις ελληνικής άρχουσας τάξης σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις» ( Γ. Σεφέρη. Πολεμικό Ημερολόγιο). 

Με μάρτυρά τους τις 500.000 χιλιάδες νεκρούς από την πείνα, που ο Βρετανικός αποκλεισμός - για τον οποίο δεν μιλάει κανένας, Τυχαίο: Δεν νομίζω!- επέβαλε στον ελληνικό λαό (Προκόπης Παπαστράτης , British Policy towards Greece during the Second World War 1941-1945), το ολοκαύτωμα του Πειραιά από τους Εγγλέζικους βομβαρδισμούς με τις 2.500 νεκρούς(Χρ. Πετρίτη, το Ολοκαύτωμα του Πειραιά, Λαβύρινθος, Αριθ. 7 Ιαν 2004), τις βαρβαρότητες του Δεκέμβρη, την τραγωδία του εμφυλίου πολέμου (Ανδρέας Γερολυμάτος, Red Acropolis Black Terror) και τις κρεμάλες στην Κύπρο, οι Έλληνες δεν χρωστάνε σε κανένα και τίποτα. 

Η Ελλάδα ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να έχει την δική της φωνή, υπερήφανη δυνατή. 

Να διεκδικεί με σθένος και στυγνή ψυχρή λογική δύναμη το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, Να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και Τενέδου. 

Να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου (ζητώ συγγνώμη από τον σύντροφο Μπουτάρη Νότια Αλβανία ήθελα να πώ)! Να απορρίπτει τις ιταμές απαιτήσεις του ΝΑΤΟ να ξαναγράψουμε την ιστορία μας...”Ετσι να διδάσκεται το παρελθόν σας” 

Το παρελθόν μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε «περήφανοι» να απαιτούμε και να διεκδικούμε. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που πολέμησε τον φασισμό, τον ναζισμό, τον κομουνισμό και την αγγλική αποικιοκρατία. 

Θα έπρεπε να θυμίζουμε στους Ευρωπαίους εταίρους μας, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να συκοφαντήσουν την Ελλάδα, ότι αυτή η χώρα δεν έδωσε ούτε ένα στρατιώτη στα Waffen-SS σε αντίθεση με τις μεραρχίες των Γάλλων, των Βέλγων, των Δανών, των Ολλανδών, των Φιλανδών, των Λετονών του κυρίου Μούιζνιεκς, των Ουκρανών φίλων του Ομπάμα και πάει λέγοντας. Και όμως η Ελλάδα σιωπά. 

Δέχεται αδιαμαρτύρητα την επιβολή από το State Department και τον Soros την αλλοίωσης της ιστορίας της, τις ιταμότητες και προσβολές των διεθνών λακέδων της Νέας Τάξης. 

Ανέχεται τις αχαρακτήριστες και υβριστικές επεμβάσεις στην εσωτερική μας πολιτική τουπ.χ να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή. 

Ανέχεται τα υβρίστικα σχόλια των Αγγλικών εφημερίδων και συγχρόνως τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) μας δείχνουν τους βασιλικούς τους γάμους, την ζωή της Diana.. την κηδεία της Θάτσερ…

Ανέχεται τις γερμανικές εφημερίδες να βυσσοδομούν ασύστολα κατα της πατρίδας και κανένας πολιτικός σαλντιμπάγκος η τηλεαστέρας της “ενημέρωσης” δεν τόλμησε να πεί: ότι οι απόγονοι των δολοφόνων των Καλαβρύτων, του Διστόμου καλλιτερα να σιωπούν. 

Όχι γιατί η χώρα δεν έχει χαρτιά να παίξει, αλλά γιατί εν έτει 2017 οι δωσίλογοι του τότε κλωνοποιήθηκαν, αλά προβατίνες Ντόλι της πολιτικής, σε δωσίλογους της Νεοταξίτικης φράκτ(CΙΑ)ς, σε μεταπράτες ξένων πολιτικών που κάποια επικοινωνιακή δομή συμφερόντων φροντίζει να είναι παναταχού παρόντες. 

Τους ανθρώπους αυτούς διακρίνει, όπως και τους ομοίους τους του τότε, ένα κοινό σύνδρομο δουλικότητας και συμπεριφοράς. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας και οι διάφορες ελίτ πάσχουν από κατεστημένα συμπλέγματα χατζηαβατισμού και παγωμένα αντανακλαστικά. Αρκεί ένα bravo από τούς «μεγάλους» για να τα δώσουν όλα.

Οι Νεοταξίτες δωσίλογοι διακρίνονται σε πολλές κατηγορίες..

Σε αυτούς που συνδυάζουν τα ψυχολογικά συμπλέγματα με την επιδίωξη αμοιβών και ωφελημάτων πχ μία πρόσκληση στην Bilderberg, μία υποτροφία σε ίδρυμα της Εσπερίας, δημοσίευση ενός άρθρου τους στην Wall StreetJournal , Foreign Policy , συμμετοχή σε ένα συνέδριο με τα έξοδα πληρωμένα, κατά προτίμηση στο Harvard άντε και κάνα Princeton ή Yale. Κεφάλια γεμάτα άχυρα που περνάνε τα άχυρα για μεγάλες ιδέες.

Σε αυτούς τους επιστημονικά μεταμφιεσμένους προπαγανδιστές που συνειδητά και με συγκεκριμένα ανταλλάγματα--<εδώ πρακτορεύουν συμφέροντα ξένων Δυνάμεων (Είμαστε βαθιά νυχτωμένοι και πάσχουμε από παιδαριώδη αφέλεια να πιστέψουμε ότι το είδος αυτό εξέλιπε από τη χώρα μας).

Σε αυτούς που έχουν αφομοιώσει ψυχολογικά τον ενδοτισμό ξεκινώντας από ποικίλες τραυματικές ή συμπλεγματικές αφετηρίες. Το «ιδού ο στρατός σου» του Π. Κανελλόπουλου το αντικατέστησαν το:

«ιδού η ιστορία σας» του Λιάκου και της Ρεπούση προσφέροντας ανερυθρίαστα την Ελλάδα στα νύχια του Νεοταξίτικου Μολώχ.

“ιδού η Ελλάδα” της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ κλπ) που παραδίδει την χώρα στα στίφη των λαθρομεταναστών, 

“ιδου το Αγαίο”, “ιδού η Θράκη”, “ιδού η Κύπρος” της αριστεράντζας που υποτάσσεται στα “αιτήματα και διεκδικήσεις” των Μογγόλων.

Σε αυτούς που θέλουν να μας πείσουν, για μία έπαυλη στον Νείλο, για ένα μέγαρο στην πόλιν, ότι δεν είμαστε χώρα, αλλά χώρος, ότι δεν είμαστε έθνος με 3000 χρόνια ιστορίας αλλά λαός. 

Τους επιστημονικά μεταμφιεσμένους προπαγανδιστές, γενίτσαρους του πνεύματος,που εργολαβικά επιτίθενται κατά οτιδήποτε αφορά το συμφέρον της Ελλάδας, την εθνική της ανεξαρτησία, τις εξωτερικές απειλές, το παρελθόν της, την εδαφική της ακεραιότητα.

Σε αυτούς τους κυρίους ή κυρίες, αυτούς/ες αλλά και άλλους εξ ίσου σχεδόν τυφλωμένους από προκάτ ιδεολογικά σχήματα (Lacan, Sizek, Hobsbawn, Huntington) νεόκοπους ιστοριοσχολιαστές (όχι ιστοριοδίφες, γιατί αυτό θέλει κόπο και πονόμματο, π' ανάθεμά το) αναμασούν και μηρυκάζουν ότι το έθνος των Ελλήνων γεννήθηκε το 1821. 

Επιμένουν ότι: “το εθνος συνιστά μια σχετικώς πρόσφατη και χωρίς ιστορικό προηγούμενο “κατακευή” με την οποία τα ανθρώπινα όντα μπόρεσαν να συγκροτήσουν ταυτότητα” (Ρένα Δούρου, Η απόλαυση του εθνικισμού, σελ 11).

Μέσα σε μια Ελλάδα διεφθαρμένη και συνεχώς παρακμάζουσα, οι παλαοι γνώριμοι του Ρήγα Φεραίου ή της ΚΝΕ που αποτελουν την παρέα της Μυκόνου, τα παιδία γύρω απο τον αρχηγό, τα παιδιά του κομματικού σωλήνα, οι ανεπάγγελτοι γόνοι, οι φίλοι ενός διεφθαρμένου, διαπλεκόμενου μέχρι το μεδούλι πολιτικού συστήματος, οι τυχάρπαστοι αρχιγίσκοι μας βομβάρδισαν με κενούς λόγους και κούφιους αφορισμούς για τους συνταγματάρχες που υποχρέωσαν έναν λαό να ζει υπό το καθεστώς απαγορεύσεων.

Δεν κοστίζει τίποτα! Είναι εύκολο και τους κάνει να αισθάνονται όμορφα με τον εαυτό τους, όπως όταν βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα των μεσημεριανάδικων.. Ακούμε τα όρνεα και τα κοράκια του “συνταγματικού τόξου” που κατασπάραξαν την Ελλάδα, τις βδέλλες της “γεννιάς Πολυτεχνείου ΑΕ” που ήπιαν το αίμα μας με άνεση και ύφος να μιλάνε για την χούντα και την δημοκρατία και θυμόμαστε τον Σεφέρη:Ψυχές μαγαρισμένες απο δημόσιες αμαρτίες.

Ας γελάσουμε! Ναι, η “χούντα” έβαλε πίσω από τα κάγκελα μερικούς και λοιπόν τί έγινε! Η “δημοκρατία 74” έχει βάλει όλη την Ελλάδα πίσω από κάγκελα. Δείξτε μου ένα σπίτι χωρίς κάγκελα στα πορτοπαράθυρα. 

Η χούντα απαγόρευσε, λένε οι διάφοροι ρέκτες, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Η “δημοκρατία 74” είναι αυτή που παρέδωσε τα πάντα στους μουσάτους με τα αμπέχωνα και το στρατονισμένο ύφος, στις άλουστες με τις αξύριστες μασχάλες τα ταγάρια και το απλανές υφος που επέβαλαν, με θυριώδικο τρόπο, στον ελληνικό λάο την στυγνή δικτατορία της μονομέρειας των συμπλεγματικών απωθημένων τους.

Για 43 χρόνια “δημοκρατίας 74” οι Έλληνες ζούνε κάτω από το πλέον βάρβαρο απολυταρχικό καθεστώς. Δεν τολμάς να μιλήσεις για πατρίδα, θρησκεία, Έθνος και πέφτεις θύμα της πλέον βάναυσης επίθεσης, λοιδορίας και συκοφαντίας, κάτι σαν το κατακάθι της γής: ελληνάδες, καρακιόζηδες με γκράδες. 

Οι βάκιλοι, οι ιοί, τα σαπρόφυτα της στρατευμένης δημοσιογραφίας των μυστικών κονδυλίων είναι έτοιμοι να σου ρίξουν το δηλητήριο τους. Ενας φόβος κυριαρχεί. Μην πέσεις στα νύχια των κάθε λογής πρακτώρων και πρακτωρίδιων της επιδοτούμενης δημοσιογραφίας.

Η “χούντα” επέβαλε λογοκρισία και όλοι το ήξεραν. Η λογοκρισία της χούντας δεν εμπόδισε τον Κέδρο να εκδώσει τα “Δεκαοκτώ κείμενα” και το περιοδικό “Συνέχεια” σαν έκφραση αντίστασης στο στρατιωτικό καθεστώς, π.χ. το τεύχος 5 του περιοδικού υποστήριζε το “οχι” στο στημένο δημοψήφισμα του Γ. Παπαδοπουλου. 

Η “δημοκρατιά 74” επέβαλε την πλέον στυγνή λογοκρισία, την λογοκρισία “να σκεφτώ τι θα πώ”. Όποιος τολμήσει να μιλήσει, να πάει κόντρα στις ορδές των δυστυχισμένων αουτσάιντερ της πάλης των τάξεων, στους ιδεοληπτικούς του “αντιπατριωτικού κοσμοπολιτισμού”, στους μυξοπροοδευτικούς τον έφαγε το μαύρο φίδι του φραγκοφορεμένου διεθνισμού. Η Δημοκρατία έγινε το πρώτο καταφύγιο της κάθε αριστερόστροφης σάχλας, της κάθε σαχλής προοδευτικάντζας. 

Η χούντα βίασε την δημοκρατία την 21 Απριλίου 1967. Δημοκρατία που την είχαν μετατρέψει σε πόρνη οι κεκράχτες της Βουλής. 

Το δημοκρατικό πολίτευμα τότε καταλύθηκε μέσα σε λίγες ώρες χωρίς να προβάλει καμιά αντίσταση, επειδή πριν καταλυθεί είχε υπονομευθεί πολιτικά, ιδιαίτερα μετά τα «ιουλιανά» του 1965. 

Ενα παράδοξο παιχνίδι μεταξύ δυνάμεων, με αλληλοτροφοδοσία σε ακραία συνθήματα θα έλεγα μια υπόγεια και άτυπη συμμαχία διέβρωσε το δημοκρατικό πολίτευμα, ιδεολογικά το αχρήστευσε. Επεσε όχι σαν ώριμο φρούτο, αλλά σαν σαπισμένο.” 

Σήμερα  η Δημοκρατία βιάζεται καθημερινά από τις αλαλάζουσες μειοψηφίες που επιβάλουν στους Έλληνες την στυγνή δικτατορία της ψυχικής τους νύχτας.

Η “δημοκρατία 74” πέρασε την χώρα απο όλα τα στάδια της παρακμής και την έφερε στην έξαρτηση και την κρίση. Για 43 χρόνια η “μεγάλη δημοκρατική παράταξη” – δεν αχολούμεθα με την ΝΔ ήταν, είναι και θα παραμείνει ανύπαρκτη πολιτικά, ουραγός της άξεστης αριστεροσύνης του καναπέ – καλλιέργησε τον άξεστο ατομικισμό την βλαχογκλαμουριά . 

Καταράκωσε του θεσμούς με το πάνω απο τους θεσμούς είναι ο λαος. Θεσμοθέτησε την μίζα στο μεγαλίτερο φαγοπότι του αιώνα. Απαξίωσε την πολιτική μέσω του σημιτικού εκσυγχρονισμού. Λήστεψε τις οικονομίες των Ελλήνων με το σκάνδαλο του χρηματιστηριού και την φιέστα των Olympics Games και πάει λέγοντας. 

Τα διάφορα ευρηματικά και χαζοχαρούμενα περί “χούντας” που  μας ξεφουρνίζουν αφήνουν αδιάφορους τους Έλληνες. 

Εδώ και 43 χρόνια τώρα οι λέξεις “φασισμός¨και “φασιστας” και τώρα τελευταία “νεοναζί” χρησιμοποιούνται υβριστικώς απο την αριστερόστροφη προοδευτική σάχλα εναντίον κάθε πολίτικής κίνησης, κάθε ατόμου που δεν αποδέχεται την αριστερο-προοδευτική αρλουμπολογία. 

Με την λέξη “φασίστας” η αριστεραντζα των βορείων προαστείων, της πλατείας Κολωνακίου, και του Κολεγίουέκτισε την ύπαρξη της σε μία μεγάλη αφήγηση δόξας, τρόμου, μίσους και εκδίκησης που στο βάθος της υποσχέθηκε την οριστική και ολοκληρωτική Δικαίωση-Κυριαρχία επί των άλλων. 

Την μέθοδο αυτήν εγκαινίασε ο Στάλιν κατά την μεγάλη σφαγή, την “μεγάλη εκκαθάριση” στην Ρωσία (1936-1938),όπου ο όρος “φασίστας” χρησιμοποιήθηκε αδιακρίτως για όλους τους πραγματικούς ή φανταστικούς εχθρούς του πατερούλη που έπρεπε να είναι ανενόχλητος για να σκύβει και να φυσάει την φωτία κάτω απο το τσουκάλι της γιαγιάς για να ανάψει, όπως τον ύμνησε ο Γιάννης Ρίτσος...

Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η λέξη “φασίστας” έδωσε το σύνθημα για την μεγάλη σφαγή. Στην Γαλλία, στην Ιταλία χιλιάδες δολφονήθηκαν. Στην Ελλαδα ένα όργιο αίματος σημάδεψε την απελευθέρωση. 

Κατά τα Δεκεμβριανά 1944 χιλίάδες Αθηναίοι με την κατηγορία του “φασίστα” σφάχτηκαν απο την ΟΠΛΑ, την αστυνομία του ΚΚΕ, στα Κρώρα, στην Ούλεν, στο Περιστέρι. 

Σε όλη την Ελλάδα η λέξη “φασίστας” χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον απο τους καπετάν Άρης, Ακέλας, Καλόγερος, Τραγιάς…...που έσφαζαν αδιακρίτως ηλικίας και φύλου οποιον τους πηγαινε κόντρα. 

Κανείς στην Ελλάδα δεν διέφυγε την κατηγορίαν για “φασισμό”. Φασιστες υπήρξαν ο Βενιζέλος, ο Ψαρρός, ο Τσαλδάρης, ο Καραμανλής Α’ αλλά και ο Β’ .“Φασίστες”, “εκφασισμένοι” ή “νεοναζί” είναι σήμερα όσοι τολμήσουν να ψελλίσουν τις λέξεις Έθνος, πατρίδα, να αμφισβητήσουν την αυθεντία της Ρεπούσης, να εκφράσουν αντίρρησεις για το 1821 του Βερέμη, να υπερασπιστούν το Εθνος απο το diktat του αμερικανοσιωνισμού. Αυτές είναι μερικές απο τις παρανοικές διαστάσεις του “εκφασισμού” της κοινωνίας.

Κάθε πολιτικός αντίπαλος της αριστερόστροφης προοδευτικής μαφίας είναι φασίστας, ή νεοφασίστας, ή κρυπτοφασίστας ή εκφασισμένος και βλέποντας το παιχνίδι της εξουσίας να χάνεται ανακάλυψε την λέξη “νεοναζί”. Ολοκληρη η πολιτική και θεωρητική φιλολογία της ελληνικής αριστεράς, της “γενιά Πολυτεχνείου ΑΕ” - δεν μιλάμε για ΝΔ, αυτή είναι ανύπαρκτη-κατά τα χρόνια της μεταπολιτευσης αποτελεί βαττολογική ανάπτυξη του αξιώματος αυτού, το οποίον μας έφερε στα σημερινά χάλια. Εξάσκησε μια κλινική βάρβαρη χειραγώγηση κατά την άσκηση της εξουσίας της πάνω στην Ελλάδα, ενώ την ίδια στιγμή υποδυόταν τη δύναμη του καλού. Είναι μια λαμπρή, ευφυής, επιτυχής πράξη ύπνωσης.

Αν η αριστερά του τότε ήτανε τραγική και φρικτή, η αριστερά του σήμερα είναι φρικτή και φαιδρή.Ονειρεύεται μια κοινωνία, της οποίας όλοι οι δρόμοι θα είναι ανήφορος και στην οποία θα πάρει την εκδίκηση της. Γιατί το παρελθόν της είναι βουβό. 

Όλοι αυτό το συνονθύλευμα των αρρωστημένων, που ακούει στο όνομα αριστερά ελπίζει ενστικτωδώς στη οργάνωση «αγέλης». Ο λόγος είναι αυτονόητος. Η αριστερά πιστεύει ότι προσθέτοντας τις αδυναμίες θα μπορέσει να δημιουργήσει μία δύναμη. Ελπίζει να δημιουργήσει μια μονάδα προσθέτοντας συνεχώς μηδενικά. 

Η αριστερά σήμερα δεν προσφέρει τίποτα. Έχει αποκοπεί από το δημιουργικό κομμάτι της Ελλάδας και δεν είναι παρά μία συλλογή από νευρωτικές Σταχτοπούτες και αιώνιους έφηβους.

Την συναντάμε κάθε μέρα, στην γειτονιά, στο σχολειό, στη δουλειά, στα bar, στις διακοπές. Εκπροσωπεί ένα λούμπεν που η χαρά της ζωής και της δημιουργίας του είναι βάρος, στόματα σφιγμένα, γεμάτα μίσος και απόγνωση, ακαλαίσθητο από φυσικού του, ακόμη και κάτω από το Armani παραμένει ο ψυχισμός του μογγόλου. Είναι το γαγγραινιασμένο μέλος της Ελλάδας, που εμείς δεν έχουμε παρά να το κουνήσουμε λίγο για να πέσει.Το τέλος της είναι μοιραίο και αναπόφευκτο.

Η μεταπολιτευτική καπηλεία της Αριστεράς που έσπειρε την διαστροφή, τυφλή ιδιοτέλεια, καιροσκοπισμό, τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” του κόμματος του ληστή και του κοινωνικού ντελβέ, έκαψε την Αθήνα το 2008, πέρνει τέλος. 

Οι Έλληνες στα πρόσωπα των αγοριών και των κοριτσιών της Χρυσής Αυγής βρήκαν την θέληση της δύναμης. Μόνα τους χωρίς φόβο λένε ΟΧΙ στους επαγγελματίες της παρακμής..Μας Απελευθερώνουν. Η Απελευθέρωση είναι εδώ και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Αυτό πήρε τέλος. 

Οι πολιτικατζήδες και η μελίγκρα των ΜΜΕ(ξαπάτησης), των κοινωνικών συναναστροφών του Χριστοφοράκου, πανικοβλήθηκαν. Η εποχή της αδιαμαρτύρητης ομηρίας στο βωμό των κομματικών συμφερόντων, των διορισμών και της φτηνής συνδιαλαγής παρήλθε. Οι τυραγνισμένοι πολίτες από την “προοδευτική” ασυδοσία απελευθερώνονται. Αγκαλίζουν την Χρυσή Αυγή. Αγκαλίαζουν την αξιοπρέπεια, την ελπίδα, την Ελλάδα το Έθνος, Γυρίζουν την πλάτη στα λαμόγια και τους μιζαδόρους της μαφίας του “συνταγματικού τόξου” που αντικατέστησε την “γενια Πολυτεχνείου” ΑΕ και των βαστάζων τους. 

Επί τέλους οι Έλληνες, οι Ελληνίδες τα ελληνόπουλα κατάλαβαν: οτι οι παρέες και οι κοινωνίες των “προοδευτικών” του Φίλιον και DaCapo, το προλεταριάτο (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του φραπέ της Μηλιώνη, οι ταβλαδόροι της πλατείας Κολωνακίου, οι σταχτοπούτες και οι δειλοί φανατικοί της βίαςτης Πολιτείας, της Εκάλης και του Ψυχικού, οι αδέξιοι Δαντών του ΣΥΡΙΖΑ, οι δυστυχισμένοι Κοριολανοί της πάλης των τάξεων του ΚΚΕ, δεν είναι πλέον το πιο ευαίσθητο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. 

Το μήνυμα στους πολιτικατζήδες και τους κατσαπλιάδες των ΜΜΕ και του “συνταγματικού τόξου” είναι ότι ένα κομμάτι της κοινωνίας βρήκε την δύναμη της θέλησης.Οι Έλληνες κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να τους εκπροσωπούν πλέον η χαβιαροριστερά των ιδιωτικών σχολείων και τα στουρνάρια των πανεπιστημίων της Εσπεριας, ή η χαζο”δεξιά” της Νυκτωμενης διαχρονικά ΝΔ. 

Η Χρυσή Αυγή ο λαός, απο τον λαό, για τον λαό, για το έθνος γράφει την νέα ιστορία.....Είναι η Χρυσή Δύναμη του αυριο....