Μόνος στόχος του Τσίπρα η διατήρηση στο «μέλι» της εξουσίας - Θριαμβολογεί με ξεδιάντροπα ψέματα ότι διαπραγματεύεται σκληρά ενώ υπογράφει τα πάντα!

Όλος σχεδόν, ο Ελληνικός Λαός, ο οποίος ανησυχεί και βρίσκεται στα όρια της απόγνωσης από την συνεχή αφαίμαξη που του κάνουν τα Μνημόνια όλα αυτά τα χρόνια, αδίκως ανησυχεί. Αν δεν το έχει μάθει, ας το πληροφορηθεί τώρα. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε καν στο 2018, που ολοκληρώνεται το πρόγραμμα του τρίτου Μνημονίου. «Πολύ νωρίτερα θα έχουμε βγει οριστικά από τα μνημόνια και την σκληρή επιτροπεία των δανειστών»!

Ποιος τα λέει αυτά τα... σοφά, δίνοντας μάλιστα έμφαση στο «Πολύ νωρίτερα»; Μα ο ίδιος ο Τσίπρας σε πρόσφατη συνέντευξη του, και εμείς πρέπει φυσικά να τον πιστέψουμε. Δεν έχει καμία σημασία τι γράφει το ίδιο το τρίτο Μνημόνιο (δημοσιονομική προσαρμογή για πολλά χρόνια), ούτε τι προβλέπει η συμφωνία που έκανε στο Eurogroup της 9ης Μαΐου ο Τσακαλώτος. Σημασία έχουν τα λεγόμενα του Τσίπρα, ο οποίος - ως γνωστόν - λέει πάντοτε την... αλήθεια.

Είναι ολοφάνερο ότι συνεχίζει την παράδοση των... αληθειών του Σαμαρά, ο οποίος έβγαλε ολόκληρο το 2014 με την προπαγάνδα του success story, ενώ το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς ανακοίνωσε ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ τερματίζεται. Την συνέχεια του Σαμαρά την γνωρίζουμε. 

Εκλιπαρούσε γονατιστός την Μέρκελ να τον βοηθήσει να κλείσει την πέμπτη αξιολόγηση του δεύτερου Μνημονίου χωρίς πολύ σκληρά μέτρα κι αυτή τον παρέπεμψε στην τρόικα. Η απελπισμένη αυτή προσπάθεια ήταν το κύκνειο άσμα του στην πρωθυπουργία, καθώς οι εταίροι-δανειστές τον παρακολουθούσαν με ψυχρή αδιαφορία να βυθίζεται στην πλήρη ανυποληψία.

Ο Τσίπρας, έχοντας δει τον τρόπο με τον οποίο «καθάρισαν σαν αυγό» πρώτα τον Γιωργάκη και μετά τον Τρελαντώνη, συνεχίζει μεν να λέει εντελώς ξεδιάντροπα και ανερυθρίαστα τα χοντροκομμένα ψέματα του στον Ελληνικό Λαό, στις διαπραγματεύσεις όμως σπεύδει να υπογράψει ό,τι ακριβώς του ζητιέται, με την ελπίδα τόσο αυτός όσο και τα υπόλοιπα «λιγούρια της εξουσίας» στον ΣΥΡΙΖΑ να την βγάλουν στο Μαξίμου όσο γίνεται περισσότερο, για να γεύονται το «μέλι» που η εξουσία παράγει.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ