Η ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Πασιφανής πλέον είναι η πολιτική Κοσμογονία που εξελίσσεται στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, όσο ανεπιτυχώς και αν προσπαθούν να την αποδυναμώσουν και να της αποδώσουν αντεστραμμένες αιτίες. Και ομιλούμε αφ’ ενός μεν για την καταιγιστική άνοδο της Εθνικιστικής παράταξης του Νόρμπερτ Χόφερ στην Αυστρία και αφ’ ετέρου δε για την είσοδο του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου με δυο έδρες στην Κυπριακή Βουλή.

Όσον αφορά την Αυστρία οι ψηφοφόροι απέστρεψαν το βλέμμα από τον παραδοσιακό δικομματισμό, καταψηφίζοντας τα παραδοσιακά κόμματα των Σοσιαλδημοκρατών και των Συντηρητικών, ενώ στην Κύπρο η είσοδος των Ελληνοκυπρίων Συναγωνιστών μας στη βουλή συνοδεύτηκε με την πτώση των παραδοσιακών κομμάτων και ειδικά του αριστερού ΑΚΕΛ.

Διάφοροι πολιτικοί αναλυτές εκφράζουν ανησυχίες ότι το αποτέλεσμα του Αυστριακού Εθνικιστή υποψηφίου Νόρμπερτ Χόφερ μπορεί να προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων στις χώρες που προετοιμάζονται για τη διενέργεια εκλογών στο άμεσο μέλλον και μέχρι τον επόμενο χρόνο . 

Συγκεκριμένα, τέλος Ιουνίου η Ισπανία και σ΄ ένα χρόνο από σήμερα, η Γερμανία και η Γαλλία.

Αγαπητοί, η συνεχής άνοδος των Εθνικιστικών Κινημάτων σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες δεν αποτελεί ένα συγκυριακό ή εποχιακό φαινόμενο αλλά μια γενικότερη επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες, στις Ιδέες και στα Ιδανικά που για αιώνες στήριζαν, ενέπνεαν και ενίσχυαν τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, κάνοντάς τον να μεγαλουργεί. Κάνοντάς τον ν’ αποτελεί την έμπνευση και τη φωτεινή δάδα, εκφραζόμενος πάνω σε διαφορετική βάση σε κάθε πατρίδα, αλλά που οδηγούσε τους λαούς στο δρόμο της προόδου. 

Τον πολιτισμό που κοιτίδα του αποτέλεσε η Αρχαία Ελλάδα που «υπέταξε τον σιδηρόφρακτο Ρωμαίο κατακτητή» και που εξελίχθηκε μέσω της υπερχιλιετούς Αυτοκρατορίας του Δικέφαλου, ως ομόγλωσσο και ομόδοξο δόγμα. 

Διότι εδώ σαφώς ομιλούμε για τη Χριστιανική Ευρώπη των λαών, όχι για αυτή των χρηματοοικονομικών συντεχνιών και συμμοριών.

Οι Ευρωπαίοι κουρασμένοι και απογοητευμένοι και προπαντός νιώθοντας προδομένοι από τις πολιτικές ηγεσίες τους, που στα πλαίσια μιας οικονομικής παγκοσμιοποίησης σχεδίαζαν και διαμόρφωναν τις πολιτικές τους, βάσει των συμφερόντων μιας παντοδύναμης οικονομικής ελίτ που δυναμίτιζε οικονομίες, κατακρήμνιζε κοινωνίες και μετέτρεπε την καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών σε κόλαση στο βωμό του προσωπικού κέρδους, που επέτρεπαν την Ισλαμοποίηση συνοικιών και ολόκληρων περιοχών στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συμβάλλοντας έτσι στην φυλετική και πολιτισμική φθορά και αλλοίωση, πλέον αποφάσισαν ότι το ποτήρι ξεχείλισε, η παθητικότητα ξεψύχησε και αποφάσισαν να συμμετέχουν ενεργά στην Ιστορική εξέλιξη, που μόνο επαναστατικές αλλαγές είναι πλέον απαραίτητο να επιφέρει. 

Μόνο η παραγκώνιση του προσωπικού και εγωιστικού θέλω, μόνο η ολοκλήρωση του Εγώ μέσα από το Εμείς και μόνο η υπεροχή του Συνόλου έναντι της Μονάδας, θα ανατρέψουν το υπάρχουν κατεστημένο, που μόνο σε ατραπούς γενικευμένης αθλιότητας μπορεί να οδηγήσει. Και οι αρχές της Συλλογικότητας και της συ στράτευσης, μόνο μέσα από το Εθνικιστικό Ιδεώδες, μπορούν να προκύψουν.

Να λοιπόν γιατί σε όλη την Ευρώπη χιλιάδες πολιτών αναζητούν τις ρίζες του πολιτισμού και αγκαλιάζουν τις αιώνιες Ιδέες που ενέπνευσαν και στήριξαν κοινωνίες Ηρώων και Μαχητών. Κοινωνίες Προόδου και Ευημερίας.

Πλέον η πορεία προς την Εθνικιστική κοσμοθεωρία είναι μονόδρομος και η μόνη λύση απέναντι στην ισοπέδωση, στην παρακμή, στον εκφυλισμό των πολιτισμικών και φυλετικών αξιών και παραμέτρων.

Η οικονομική εξέλιξη είναι σαφώς απαραίτητη, αλλά επιτελεί την ύψιστη λειτουργικότητά της, όταν δεν υπακούει στα συμφέροντα των ολίγων, δεν προβάλει την τρυφηλότητα και την ασυδοσία, αλλά υπηρετεί ως μέσο –όχι ως αυτοσκοπός- τη χαρά της ζωής.

Νικόλαος Παπαδιονυσίου