ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ

ΟΙ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΕΣ ΑΡΜΕΝΙΣΕΣ

Αυτή είναι μια ανατριχιαστική φωτογραφία από την Γενοκτονία των Αρμενίων του 1915. Η λεζάντα κάτω, γράφει: «Σταυρωμένες Αρμένισες γυναίκες στην περιοχή του Der-es-Zor (Ντέιρ αλ-Ζορ, σήμερα ανήκει στην Συρία). Συνολικά, ήταν 16 γυναίκες. ,

Οι Τούρκοι τις ξεγύμνωσαν, τις βασάνισαν και τις σταύρωσαν. Μερικές σώθηκαν από Άραβες Βεδουίνους που τις κατέβασαν από τους σταυρούς.

Στο Ντέιρ αλ-Ζορ, μέσα στην καρδιά της συριακής ερήμου, στήθηκαν στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου πολλές χιλιάδες Αρμένιοι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν μέσα από πορείες θανάτου κατά τη διάρκεια της Αρμενικής Γενοκτονίας. Εκτιμάται ότι οι Αρμένιοι πρόσφυγες, στην περιοχή γύρω από το Ντέιρ αλ-Ζορ και νότια της Δαμασκού, αριθμούσαν 150.000.

Αρμένιοι που επέζησαν κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας του 1915-1916, οδηγήθηκαν, είτε προς τη Δαμασκό, είτε κατά μήκος του Ευφράτη προς το Ντέιρ αλ-Ζορ. 

Κατά την πρώιμη περίοδο των σφαγών, 30.000 Αρμένιοι στρατοπέδευσαν σε διάφορα στρατόπεδα έξω από την πόλη Ντέιρ αλ-Ζορ. 

Ήταν υπό την προστασία του Άραβα κυβερνήτη Αλή Μπέη Suad, έως ότου οι οθωμανικές αρχές αποφάσισαν να τον αντικαταστήσουν με τον Zeki Μπέη, ο οποίος ήταν γνωστός για τη σκληρότητα και τη βαρβαρότητα του. Όταν οι πρόσφυγες, στους οποίους υπήρχαν πολλές γυναίκες και παιδιά, έφτασαν στο Ντέιρ αλ-Ζορ, μαγείρευαν γρασίδι και έτρωγαν νεκρά πουλιά, ενώ δολοφονούνταν από σαδιστές φύλακες. Ένας μικρός αριθμός δραπέτευσε μέσα από τη μυστική προστασία κάποιων φιλικών Αράβων από τα χωριά στη βόρεια Συρία.

Το τραγικό είναι ότι σήμερα η πόλη βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ISIS. Η Εκκλησία – Μνημείο της Γενοκτονία των Αρμενίων είναι πλέον ερείπια, όπως και όλες οι εκκλησίες στο Der-er-Ζορ.

Η εκκλησία κτίστηκε το 1989-90, και εγκαινιάστηκε ένα χρόνο αργότερα. Χτίστηκε επίσης ένα μουσείο με τα λείψανα των θυμάτων της γενοκτονίας.

Η 24η Απριλίου θεωρείται ημέρα μνήμης της σφαγής, καθώς θεωρείται ότι τα γεγονότα εξόντωσης ξεκίνησαν στις 24 Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε.

Οι Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων στο 1.500.000.

Η πορεία μνήμης των Αρμενίων στην Αθήνα κατέληξε έξω από την τουρκική πρεσβεία, όπου ορισμένοι διαδηλωτές έκαψαν μια τουρκική σημαία.

Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Το μαρτυρικό τέλος για χιλιάδες Αρμένισες που τις παλούκωσαν και τις σταύρωσαν οι Τούρκοι. Η περιπετειώδης απόδραση της 14χρονης Ορόρα, έγινε ταινία και κατήγγειλε τη γενοκτονία, τους βιασμούς και τα σκλαβοπάζαρα... 

Το σίγουρο είναι πως αφανίστηκε συστηματικά μεγάλο ποσοστό του αρμενικού λαού. Οι οθωμανικές αρχές πέτυχαν τον στόχο τους ο οποίος ήταν να εκμηδενίσουν έναν χριστιανικό λαό που ζούσε στη χώρα τους επί πολλούς αιώνες. Οι Οθωμανοί δικαιολόγησαν τις πράξεις τους, ισχυριζόμενοι ότι τιμωρούσαν τη συμμαχία των Αρμενίων με τους Ρώσους.... 

Η μαρτυρία που έγινε ταινία Η Ορόρα κατέγραψε τις σοκαριστικές σκηνές που βίωσε στη γενοκτονία Παρόλο που οι Τούρκοι, δεν αναγνωρίζουν τη γενοκτονία των Αρμενίων, οι μαρτυρίες όσων επέζησαν, συγκλονίζουν. Μία από αυτές έγινε βιβλίο και στη συνέχεια ταινία, που αν και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1919, σοκάρει ακόμα. Η Ορόρα (ή Αουρόρα) Μαρντιγκανιάν (Aurora Mardiganian) ήταν η αυτόπτης μάρτυρας που διηγήθηκε όσα εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια της και όσα έζησε όταν τη συνέλαβαν οι Τούρκοι. Η κοπέλα ήταν τότε 14 ετών και η εύπορη οικογένειά της ζούσε στο Χαρπούτ, δολοφονήθηκε. Μόνο αυτή επέζησε. Συνελήφθη και μαζί με άλλες κρατούμενες εξαναγκάστηκαν σε πεζοπορία περίπου 1.400 μιλιών, μέχρι να φτάσουν στα σκλαβοπάζαρα για να την πουλήσουν σε κάποιο χαρέμι. Η Ορόρα κατάφερε να αποδράσει και διέφυγε στην Τιφλίδα, μετά στην Αγία Πετρούπολη, στο Όσλο και μετά από μια συγκλονιστική περιπέτεια κατέληξε στη Νέα Υόρκη. Εκεί γνωρίστηκε με ένα νεαρό σεναριογράφο, ο οποίος τη βοήθησε να καταγράψει όσα έζησε και η διήγησή της έγινε σενάριο ταινίας. Τα γυρίσματα έγιναν τα το 1918-19 στην Καλιφόρνια και η Ορόρα έπαιξε στην ταινία, ενσαρκώνοντας τον εαυτό της. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων χτύπησε στον αστράγαλο, με αποτέλεσμα να την κουβαλάνε στα χέρια, προκειμένου να γυρίσει τις υπόλοιπες σκηνές. Όπως δημοσίευσαν οι New York Times, στο πρώτο μέρος της ταινίας φαίνεται πώς ήταν η Αρμενία πριν από τη γενοκτονία και πώς έγινε μετά. Η ταινία σήμερα δεν σώζεται ολόκληρη, αλλά μόνο ένα μέρος της. Η σοκαριστική σκηνή με τις σταυρωμένες γυναίκες Η φωτογραφία με τις σταυρωμένες γυναίκες. Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για δραματοποίηση για της ανάγκες της ταινίας του 1919. Η πραγματικότητα, σχολιάζουν οι ιστορικοί, ήταν χειρότερη. Μια από τις πιο σοκαρίστηκες σκηνές δείχνει τις γυναίκες των Αρμενίων γυμνές και καρφωμένες πάνω σε σταυρούς. Ήταν η τιμωρία τους επειδή δεν αλλαξοπίστησαν και αρνήθηκαν να πάνε στα χαρέμια. Η σκηνή ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της βιαιότητας των Οθωμανών, ωστόσο, όπως ανακάλυψε η ίδια η Ορόρα, δεν ήταν 100% αληθινή. Δυστυχώς για τις γυναίκες, η πραγματικότητα ήταν ακόμα πιο σκληρή. Όπως ανέφερε η κοπέλα, ο τρόπος με τον οποίο συνήθιζαν οι Οθωμανοί να σκοτώνουν δεν ήταν η σταύρωση, αλλά το παλούκωμα, η τοποθέτηση μυτερών ξύλινων πασσάλων μέσα στον κόλπο των γυναικών (ανασκολοπισμός), αφού πρώτα τις βίαζαν. Πρόσφατα μια φωτογραφία με σταυρωμένες γυναίκες ήρθε στη δημοσιότητα με την παρατήρηση ότι προέρχεται από τα αρχεία του Βατικανού. Η φωτογραφία είναι από αμερικάνικη ταινία του 1919 με τίτλο Auction of souls. Η πραγματικότητα, σχολιάζουν οι ιστορικοί, ήταν χειρότερη. Χιλιάδες αρμένισσες βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια των Οθωμανών. Δείτε απόσπασμα από την ταινία «Auction of Souls»:...