ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ

Μπορεί σε κάποιους να είναι παρατραβηγμένος ο σημερινός τίτλος, αν όμως βάλετε σε μία ζυγαριά τα δεινά της Ελλάδος τα τελευταία πέντε χρόνια, και απ΄την άλλη τους μετεξελιγμένους φορείς αυτών των δεινών, θα δείτε την τέλεια ισορροπία. 

Πρόκειται ίσως, για τους γελοιωδέστερους πολιτικούς αρχηγούς που παρέλασαν ποτέ από την Ελληνική πολιτική σκηνή. Τέτοια ανευθυνότητα και τέτοια απροκάλυπτη κοροϊδία, δεν νομίζω να έχει υποστεί στο παρελθόν ο χειμαζόμενος Ελληνικός λαός. Πάρτε μία γεύση από τις μπαρούφες που ξεστόμισαν, στη διάρκεια του τριημέρου, οι «φωστήρες» της πολιτικής.

Το πρόβλημα των προσφυγικών ροών συζήτησαν Θεοδωράκης – Πατούλης. 

«Από την πλευρά του ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης δήλωσε ότι «οι δήμαρχοι στα ακριτικά νησιά είναι ήρωες που προσπαθούν να υποκαταστήσουν την απουσία του κράτους, προσπαθούν για ένα αξεπέραστο μεγάλο πρόβλημα». 

Με το να δηλώσει το αυτονόητο, νομίζει ότι κάτι έκανε ο κ. Θεοδωράκης. Αντί να μας προτείνει ρεαλιστικές προτάσεις και λύσεις για τη λαθρομετανάστευση, αυτός μας δήλωσε ότι έχουν πρόβλημα οι τοπικοί φορείς από τους λαθρομετανάστες. Τι πρωτότυπο κ. Θεοδωράκη. 

Αλλά τι καλύτερο θα μπορούσαμε να περιμένουμε από εσάς που ψηφίσατε υπέρ της ανέγερσης του ισλαμικού τεμένους, όπως ψηφίσατε και υπέρ της απόκτησης της Ελληνικής ιθαγένειας από τους αλλοδαπούς. Δεν θέλω να φανταστώ τι άλλο κρύβει ο εκφυλισμένος εγκέφαλός σας.

Ο κ. Μεϊμαράκης σε προχθεσινή του συνέντευξη, δήλωσε μεταξύ άλλων: «ο κόσμος δεν ψηφίζει με βάση τα προγράμματα, αλλά με βάση το θυμικό». Άλλο πάλι και τούτο! Μα κ. Μεϊμαράκη, αν ο κόσμος ψήφιζε βάση θυμικού, η Χώρα μας και ο λαός μας δεν θα βρίσκονταν στο χάλι που βρίσκονται. Αν οι παρελθούσες κυβερνήσεις της δεξιάς, εξελέγχτηκαν βάση θυμικού, όπως λέτε, τότε γιατί δεν εφάρμοσαν το πολιτικό πρόγραμμα που είχαν;. 

Λες και ο κόσμος, αν σας ψήφιζε για το πρόγραμμά σας, τότε θα το εφαρμόζατε και στη πράξη. Με αυτό που ξεφούρνισε ο ντοράκιας είναι σα να ρίχνει ευθύνες στο εκλογικό σώμα που ψηφίζει τάχα βάση θυμικού, και όχι βάση κομματικού προγράμματος. 

Αυτό που διαφαίνεται πάντως είναι ότι, ο κ. Μεϊμαράκης ακόμη δεν έχει καταλάβει τι βαρύτητα έχει ο ρόλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ειδικά σε μία χώρα όπως η δική μας, που ταλανίζεται τόσο έντονα. Δεν ξέρω αν αυτά που λέει ο κ. Μεϊμαράκης θέλει και τα λέει ή του ξεφεύγουν, αυτό πάντως που ξέρω είναι ότι, αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να βρίσκεται στην πολιτική σκηνή.

Τσίπρας: στη χθεσινή του συνέντευξη ο πρωθυπουργός, τόνισε μεταξύ άλλων: «δεν είχαμε υπολογίσει το μέγεθος της αντίδρασης από τους συντηρητικούς κύκλους της Ευρώπης. Υπερτιμήσαμε τη δύναμη του δίκιου, υποτιμήσαμε τη δύναμη του χρήματος και των τραπεζών». ο κ. Τσίπρας προτίμησε να μας διαφωτίσει δημοσίως για την ανικανότητά του. 

Για πιο λόγο όμως; Μήπως για να τον λυπηθούμε και να του δώσουμε άλλη μία ευκαιρία, ώστε να μας αποτελειώσει; Μήπως γιατί προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στυλ του: «δεν ξέραμε, δεν γνωρίζαμε, πηγαίναμε στα τυφλά», και άλλα τέτοια ευφυολογήματα; Μα αν δεν ξέρατε που πηγαίνατε, και κάποια στιγμή το μάθατε και διακρίνατε τι κρύβονταν εκεί που πήγατε, τότε γιατί δεν παραιτηθήκατε; Θα ρωτούσε και ένας αφελής, σαν κι εμένα!!! Αλλά μάλλον η παραίτηση δεν βρίσκονταν στα σχέδιά σας. Αυτό που φάνηκε ξεκάθαρα από τις δηλώσεις Τσίπρα είναι ότι, από τη μία εκβιάζει το εκλογικό σώμα με τη διάθεση της μη συνεργασίας με άλλα κόμματα. Εμμέσως είναι σαν να λέει ή δώστε μου αυτοδυναμία ή έρχεται το χάος. Και από την άλλη μόνο τα κλάματα δεν έβαλε για τις αποτυχίες που περίμεναν αυτόν και τούς συνεργάτες του στις Βρυξέλλες, σαν πάλι εμμέσως να μας λέει ότι, τώρα μάθαμε πώς να αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις. Ετούτος που επωμίστηκε το βάρος του πρωθυπουργικού θεσμού, έχει ακόμη την εντύπωση ότι κάνει αγώνες στα κάγκελα των σχολικών προαυλίων.

Για τους λοιπούς, Λαφαζάνη ( μπορεί να μη μπήκε στα θερινά ανάκτορα, αλλά μπήκε στο…Μέγαρο του Διαδόχου), Φώφη, Πάνο, δεν έχω κάτι να προσθέσω. Έχει επιληφθεί η επιστήμη. Ελπίζω για το καλό όλων μας, να επιληφθεί και ο Ελληνικός λαός του κινδύνου που βρισκόμαστε, και να επωμιστεί το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.

Σ. Παιδάκος