«Μη φοβάστε την αλήθεια. Τα ψέμματα καταθάλπτουν τους λαούς» Περικλής Γιαννόπουλος ...ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Ο Κυρίαρχος μύθος της περιόδου που ονομάστηκε Μεταπολίτευση ήταν και είναι ακόμα το Πολυτεχνείο. Ο μύθος κάποιων νεαρών ανιδιοτελών ιδεολόγων που εξεγέρθησαν εναντίον της ''φασιστικής'' χούντας. Τα συνθήματα ''ψωμί, παιδεία, ελευθερία» στοίχειωσαν τα εφηβικά χρόνια όλων όσων μεγαλώσαμε την δεκαετία του ‘80.

Στα σχολεία όλης της χώρας γινότανε γιορτή. Στην ουσία επρόκειτο για προπαγάνδα. Αριστερή προπαγάνδα με αντιφασιστικά συνθήματα με τα οποία οι καθηγητές που υποτίθεται προέρχονταν από την γενιά του Πολυτεχνείου εμπότιζαν τα παιδιά από μικρά. 

Τότε την εποχή του Παπανδρεισμού και της αλλαγής, το Πολυτεχνείο ήταν ιερό τοτέμ. Όποιος αμφισβητούσε το Πολυτεχνείο κινδύνευε να χάσει την δουλειά του. Ο Παπανδρεισμός είχε αναλάβει εργολαβικά να εκπληρώσει όλα τα αριστερά.

Ο σοφός λαός έχει μια παροιμία που λέει ''τα στερνά τιμούν τα πρώτα''. Υπό αυτό το πρίσμα ιδωμένη η ιστορία του Πολυτεχνείου αυτοκαταργείται. Αν όντως επρόκειτο για τον ανιδιοτελή αγώνα κάποιων ιδεολόγων τότε οπωσδήποτε η χώρα μας δεν θα’ χε αυτή την εξέλιξη. 42 σχεδόν χρόνια και η γενιά του Πολυτεχνείου ακόμα λυμαίνεται την χώρα. Η γενιά αυτή των ''ανιδιοτελών'' αγωνιστών κατέλαβε εξ εφόδου το κράτος το άλωσε με την αριστερή υποκουλτούρα της και ύστερα το καταλήστευσε αφήνοντας εντέλει μια χώρα χρεοκοπημένη τόσο ηθικά όσο και οικονομικά.

Μάλιστα. Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι ότι χειρότερο έχει παράγει ο τόπος μας εδώ και αιώνες. Είναι η γενιά των λιμασμένων μουσάτων που σε μερικά χρόνια αντάλλαξαν το σήμα της αναρχίας, με το σήμα της ειρήνης και έπειτα με το σήμα της Μερσεντές.

Οι ανοησίες που έχουν ειπωθεί όλα αυτά χρόνια για την περίφημη εξέγερση είναι για να μπουν σε ανθολόγιο! Έχουμε ακούσει για χιλιάδες πτώματα που η χούντα έθαψε μυστικά σε ομαδικούς τάφους, έχουμε ακούσει για τα παιδιά που πλάκωσε το τάνκς για την Ηλένια που χάθηκε και ακόμα την γυρεύει ο καλός της και τόσα άλλα. 

Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά δεν ήταν αλήθεια. 

Ήταν παραμύθια της αριστεροφροσύνης που κυβερνούσε όλες αυτές τις δεκαετιες την πατρίδα μας. Όποιος όμως τολμούσε να αντιτάξει λογικά επιχειρήματα σ’ αυτά τα παραμύθια καταδικαζόταν από την άτυπη ιερά εξέταση που κυριαρχούσε σε σχολεία, πανεπιστήμια και χώρους δουλείας.

Κάποτε ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Μπέης έβαλε να σκάψουν την περιοχή του πρώτου νεκροταφείου για να βρει τους περίφημους ομαδικούς τάφους της χούντας. Τίποτα όμως εις μάτην κανένας τάφος δεν βρέθηκε. 

Ούτε βρέθηκε ποτέ η Ηλένια, αντίθετα αποδείχθηκε πως ήταν μια ψεύτικη ιστορία που κάποιος σκάρωσε για να κερδίσει τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που του ανήκαν. 

Ούτε ποτέ βρέθηκαν πτώματα παιδιών που τα πλάκωσε το τανκ πολύ απλά επειδή το τάνκ δεν πλάκωσε κανένα. 

Ο οδηγός του το παραδέχτηκε πρόσφατα σε συνέντευξή του που είδε το φως της δημοσιότητας. Κανέναν δεν πλάκωσε το τανκ και όλοι οι νεκροί οι όποιοι υπήρξαν οι ελάχιστοι τον αριθμό ήταν άνθρωποι που σκοτώθηκαν περιμετρικά του Πολυτεχνείου τις ημέρες εκείνες των γεγονότων...

Αποδεδειγμένα και με την υπ’ αριθμ. 33347 αναφορά της συγκλήτου του ΕΜΠ με ημερομηνία 11-10-1975 προς τον εισαγγελέα Τσεβά επιβεβαιώνει ότι κανένας φοιτητής δεν σκοτώθηκε εντός του χώρου του Πολυτεχνείου. Το ίδιο επιβεβαιώνει και ο πρύτανης του ΕΜΠ Κωνσταντίνος Κονοφάγος στην μαρτυρία του στις 20-1-1975 προς το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών. Τελικά οι χιλιάδες νεκροί του Πολυτεχνείου ήταν όλοι και όλοι δώδεκα άτομα που έχασαν την ζωή τους από αδέσποτες σφαίρες εκείνο το τριήμερο των γεγονότων αλλά μακριά από το Πολυτεχνείο.

Στην Παπανδρεϊκή Ελλάδα της δεκαετίας του ‘80 οι μουσάτοι αγωνιστές του πολυτεχνείου είχαν ήδη γίνει καθεστώς. Φρόντισαν λοιπόν να τιμηθεί ο αγώνας τους, μόνο που στην ασώματη κεφαλή που τοποθετήθηκε στο Πολυτεχνείο η επιγραφή από πάνω αναφέρει ονόματα φοιτητών που χάθηκαν στην εθνική αντίσταση των ετών 41-42. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!!

Και τι ήταν τελικά η χούντα; Ήταν φασίστας ο Παπαδόπουλος; Για την Αριστερά η χούντα ήταν ένα πεδίο εύκολων και αβασάνιστων αναλύσεων και μια ευκαιρία για ιδεολογική προπαγάνδα. Αυτές οι απόψεις το μόνο που δείχνουν είναι μπέρδεμα και ασχετοσύνη. 

Η χούντα δεν ήταν φασιστική και βεβαίως ο Παπαδόπουλος δεν ήταν φασίστας. Η χούντα ήταν ένα καθεστώς αστικής εθνικοφροσύνης και στείρου αντικομουνισμού. 

Η ιδεολογία της ήταν το κλασσικό ελληνικό αξιακό τρίπτυχο πατρίς θρησκεία οικογένεια. Ο φασισμός υπήρξε ένα κίνημα του μεσοπολέμου με σοσιαλιστικές καταβολές και επαναστατική θεωρία και πράξη. 

Τα φασιστικά κινήματα όπου κατέλαβαν την εξουσία το έκαναν μέσα από εκλογές ή λαϊκές εξεγέρσεις. Όπου τα φασιστικά κινήματα κατέλαβαν τη εξουσία άσκησαν επαναστατική σοσιαλιστική πολιτική στο ζήτημα της ιδιοκτησίας της γης και των μέσων παραγωγής. Η χούντα όμως δεν πείραξε κανέναν εργοστασιάρχη ούτε κανέναν γαιοκτήμονα αντίθετα άσκησε μια φιλελεύθερη πολιτική στην οικονομία.

Παρόλα αυτά η χούντα έκανε έργο. Έργο υπέρ των φτωχών. Το έργο αυτό έκανε το καθεστώς των συνταγματαρχών ιδιαίτερα συμπαθές στον απλό λαό. Ο λαός απολάμβανε μια ευημερία που σήμερα φαντάζει μακρινή. Το ησυχία τάξη και ασφάλεια είχε εμπεδωθεί παντού και πραγματικά στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας υπήρξε δουλεία για τον απλό κόσμο χωρίς απεργίες και αναταραχές και τα δημόσια ταμεία της χώρας ήταν γεμάτα. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι πέφτοντας το στρατιωτικό καθεστώς άφησε στην δημοκρατία ένα πολύ μικρό δημόσιο χρέος αυτοεξυπηρετούμενο σε μεγάλο βαθμό; 

Υπάρχει καμιά σύγκριση με το καθεστώς της κλεπτοκρατίας που οικοδόμησαν οι πολιτικοί; Υπάρχει καμιά σύγκριση με την ''δημοκρατία΄΄ που πούλησε τον τόπο στους ξένους μετατρέποντας την Ελλάς σε προτεκτοράτο;

Φυσικά η χούντα δεν ήταν αλάνθαστη. Έκανε λάθη με πρώτο και κυριότερο την απόσυρση της μεραρχίας από την Κύπρο. Όμως τα χειρότερα λάθη δεν είναι αυτά που έκανε η χούντα αλλά αυτά που δεν έκανε αφήνοντας τους πολιτικούς να αλωνίζουν ανενόχλητοι ύστερα από μερικά χρόνια.

Έχουν ειπωθεί πολλά για διώξεις και για ξερονήσια. 

Πράγματι διώξεις έγιναν Αλλά η χούντα δεν έδιωξε μόνο στ’ αριστερά της αλλά και στα δεξιά της. Η χούντα κυνήγησε εκτός από τους γνωστούς κομμουνιστές και τους εθνικιστές. Πόσοι ξέρουν ας πούμε την περίπτωση των ελλήνων εθνικιστών φοιτητών της Ιταλίας οι οποίοι είχαν ιδρύσει τον Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. (Εθνικιστικός σύνδεσμος ελλήνων φοιτητών Ιταλίας).

Η αριστερά δεν άφησε κανέναν άλλον να διεκδικήσει τον τίτλο του αγωνιστή, μόνο οι αριστεροί διεκδίκησαν δάφνες ως αντιστασιακοί και έκαναν σημαία την οποία αληθινή ή φανταστική δράση τους εναντίον του καθεστώτος. Όμως οι διάφοροι αντιστασιακοί που ξεφυτρώνουν κάθε τρεις και λίγο λέγοντας ότι έκαναν αντίσταση στην χούντα ήταν κάτι λαμόγια που όσο ήταν η χούντα στην εξουσία έτρωγαν από την χούντα και ''έγλειφαν ''τους στρατιωτικούς.

Είναι ασύγκριτη η ηθική ανωτερότητα των στρατιωτικών που χωρίς να ζητήσουν ποτέ χάρη υπέμειναν στωικά την φυλακή στην οποία τους καταδίκασε η δημοκρατία. Αλήθεια πόσο δικαιωμένος θα πρέπει να αισθανόταν σήμερα, αν ζούσε, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος βλέποντας την ηθική και οικονομική κατρακύλα της δημοκρατίας και συγκρίνοντας την κατάσταση αυτή με την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης; 

Πόσο ηθικά δικαιωμένος θα αισθανόταν αυτός ο άνδρας αν ζούσε σήμερα στην Ελλάδα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας στην οποία οι δημοκράτες κατάντησαν τους Έλληνες ξένους στον τόπο τους.

Σήμερα 42 χρόνια μετά η ''δημοκρατία'' εξακολουθεί να συκοφαντεί το στρατιωτικό καθεστώς. Οι πολιτικοί κάνουν ό,τι μπορούν για να συκοφαντήσουν και να διαβρώσουν τον μόνο θεσμό που’ χει μείνει όρθιος σ’ αυτή την χώρα. 

Ο Ελληνικός στρατός είναι ο μόνος θεσμός που μπορεί να κρατήσει όρθια την χώρα μαζί με την εκκλησία 

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ.

Έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να αλώσουν το στράτευμα με δικούς τους, τους στρατιωτικούς και έχουν επιχειρήσει ακόμα και να εισάγουν αλλοδαπούς αλλόφυλους και αλλόθρησκους αξιωματικούς στον Στρατό. Έχουν ακόμα πετσοκόψει τον μισθό των αξιωματικών και έχουν φτάσει τον αρχηγό Γ.Ε.ΕΘ.Α. να παίρνει λιγότερα από δυο χιλιάδες ευρώ καθαρά την ώρα που οι βουλευτές ''χτυπούν''' οχτώ χιλιάρικα μισθό μαζί με επιδόματα και πολλά - πολλά άλλα προνόμια.

Το Πολυτεχνείο υπήρξε το εφαλτήριο για την κατάληψη της εξουσίας από την Αριστερά. Η αριστερά υπήρξε η άτυπη ιδεολογική κυβέρνηση της χώρας για σαράντα έτη. Ο χώρος της Αριστεράς παρήγε την κουλτούρα και τα ιδεολογήματα που κατέστρεψαν το ήθος του Έλληνα και διέστρεψαν τις αξίες του λαού μας.

Όσο για την δημοκρατία που ανέλαβε να εκπληρώσει το σύνθημα ''ψωμί παιδεία ελευθερία ''... Το ψωμί το έκανε σπάνιο αγαθό και σε λίγο θα μοιράζουν και κουπόνια στους Έλληνες την παιδεία την έκανε Άνδρο αναρχίας και τα κάποτε αξιοσέβαστα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα τα κατάντησε τελευταία στον κόσμο και την ελευθερία την ετοιμάζεται και αυτή να την παραδώσει για το καλό της ''Ευρωπαϊκής ενοποίησης''.

Ο μύθος του Πολυτεχνείου τελειώνει μαζί με την Μεταπολίτευση. Οι πολιτικοί έστησαν το κράτος της παρέας, της μίζας και της αναρχίας. Οι πολιτικοί αποδείχτηκαν το κυλώνειο άγος του της σύγχρονης Ελλάδος και επειδή δεν έχουμε το μαντείο των Δελφών να μας δώσει χρησμό ας ανατρέξουμε στον σοφό γέροντα Παΐσιο και την σχετική γνωστή ρήση του για τους Έλληνες πολιτικούς....

Γιώργος Σταφυλάς

«Πολυτεχνείο 1973: Η μεγαλύτερη πολιτική απάτη του εικοστού αιώνα» (ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟ με 7 ΒΙΝΤΕΟ ΦΩΤΙΑ)

ΕΔΩ: http://elldiktyo.blogspot.com/2013/11/1973.html