Ερείπια ψυχών

Κάτι τέτοιες στιγμές, που αυτό το χυδαίο καθεστώς με το γελοίο προσωπείο Δημοκρατίας προσπαθεί λυσσαλέα να μας εκφοβίσει, να μας τρομοκρατήσει, να μας κάνει να ξανασκεφτούμε το ότι είμαστε Χρυσαυγίτες, τα αισθήματα οργής είναι ποικίλα και οι σκέψεις μου στρέφονται προς όλους τους παράγοντες που έχουν οδηγήσει στο να βιώνουμε αυτή τη σκευωρία, τα πρόσωπα, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους.

Συνειδητοποιώντας όμως ότι αυτή η εξουσία δεν βρέθηκε μόνη της εκεί και ότι σαφώς κανένας ψηφοφόρος άλλων κομμάτων εκτός της Χρυσής Αυγής δεν δικαιούται πλέον να δηλώνει άσχετος με την κατάφωρη αδικία που συντελείται, δεν μπορώ παρά να σταθώ στο πόσο εξοργισμένη και απογοητευμένη αισθάνομαι, όχι για τους εγκάθετους (παρα)δικαστικούς και τους άλλους εντολοδόχους αλλά για τον αιώνιο εσωτερικό της Ελλάδας: τον ραγιά.

Όλοι αυτοί που, από τα πόστα - κλειδιά που κατείχαν, έστησαν αυτή την .....

υπόθεση προκειμένου να βγάλουν τη Χρυσή Αυγή από τον πολιτικό στίβο, για λόγους που γνωρίζουν πολύ καλά οι ίδιοι (αλλά και που θα έπρεπε να είχαν βάλει τον ραγιά σε σκέψεις), είναι απλώς η επιφάνεια, η κορυφή ενός παγόβουνου απόλυτης σαπίλας, εθνικού ξεπεσμού, ανέχειας και συμμετοχής στην κλεψιά και στη διαφθορά, καλλιέργειας εμετικού τρόπου ζωής. 

Η πραγματική ρίζα του κακού βρίσκεται στην «ψυχή» του νεοέλληνα ψηφοφόρου, του κακού αυτού Έλληνα που διαθέτει γνώμη χωρίς γνώση, άποψη χωρίς κρίση, αυτού που αφομοιώνει με ευλάβεια την προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε., αυτού που χάνει την πατρίδα του και αδιαφορεί, αυτού που τη νύχτα των Ιμίων έλεγε «δεν βαριέσαι...», αυτού του «φιλήσυχου» πολίτη που ακόμα κι αν χάνεται ολόκληρος ο εθνικός μας πλούτος και η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται κοψοχρονιά στους ξένους, αυτός ασχολείται μόνο με το αμαξάκι του και το μαγαζί όπου θα πιει το ποτό του απόψε.

ΦΤΑΙΣ ραγιά, φταις που σου παίρνουν ό,τι έχεις και δεν έχεις. ΦΤΑΙΣ που ψηφίζεις τα ίδια πρόσωπα που γελούν με την πάρτη σου μέσα στις υπερπολυτελείς κατοικίες τους, ΦΤΑΙΣ που θα σου αφαιμάξουν τη Γη σε λίγους μήνες οι πολυεθνικές, που θα σου πάρουν τον ορυκτό πλούτο και θα σε κάνουν εργάτη τους με 400 ευρώ, 

ΦΤΑΙΣ που σε λίγο καιρό οι περίπου ισάριθμοι λαθρομετανάστες θα απολαμβάνουν το όνειρό τους στο Ελλαδιστάν και ίσως είσαι εσύ ένας ακόμα δέκτης «εκπολιτισμού» από αυτούς με μαχαίρια, τσεκούρια, λοστούς, διότι ενδεχομένως να είσαι ένας από αυτούς που τους έδωσαν δουλειά, ή διότι εσύ αδιαφόρησες όταν κοριτσάκια βιάστηκαν και ποτάμια αίματος άλλων Ελλήνων χύνοναν από χέρι λαθρομετανάστη, 

ΦΤΑΙΣ που ενδυνάμωσες από το πουθενά όλους τους ανθέλληνες που έχει γεμίσει αυτός ο τόπος προκειμένου να βάλεις κάνα φράγκο στην τσέπη, ακόμα κι αν αυτοί που ψήφισες τιμούν τον Κεμάλ, τον Στάλιν και όσες «προσωπικότητες» κατέσφαξαν τους παππούδες μας και συντέλεσαν γενοκτονίες και όχι απλά εγκλήματα - «παραδόξως» σε αυτά τα εγκλήματα εις βάρος των προγόνων μας δεν έχεις «αλλεργία», αναρωτήθηκες ποτέ γιατί;

Φταις που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σε αυτόν τον τόπο, που το πλάνο είναι να ξεπουληθούν τα πάντα με τη Χρυσή Αυγή στη φυλακή και να εξαλειφθεί κάθε υπόλειμμα υπερήφανου Ελληνισμού δια παντός. Αν εσύ, που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, θίγεσαι επειδή αναγνώρισες τον θλιβερό σου εαυτούλη στις παραπάνω παραγράφους, είναι ευχάριστο που δεν είσαι ένας από εμάς, διότι ΔΕΝ σε θέλουμε στο πλευρό μας.

Τα ήθη στον καιρό των μνημονίων δείχνουν να μη θυμίζουν τίποτα από τον παραδοσιακό, λαμπρό πολιτισμό που ανακαλύψαμε ταυτόχρονα με τον εαυτό μας, μέσα από θρύλους, ιστορίες των παππούδων και γιαγιάδων μας, οικογενειακά βιώματα και μύθους των ιδιαίτερων πατρίδων μας και που μας καθοδήγησαν προς τον δρόμο των Ιδεών. 

Όμως ανάμεσα στα «ερείπια ψυχών» - φράση του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νικόλαου Γ. Μιχαλολιάκου - της Ελλάδας του 2014, εμείς παραμένουμε ζωντανοί, με κάθε μας κύτταρο να φωνάζει Ελευθερία και Δικαίωση, πιστοί σε μια Ιδέα που βάλλεται από παντού, απομεινάρι ομορφιάς σε έναν κόσμο απέραντης ασχήμιας...