Για ποια Δημοκρατία μας μιλάνε και ποιος να τους εμπιστευτεί πλέον; Μιλώ για τους κατ’ εξοχήν θεσμικούς φορείς του κοινοβουλευτισμού στη χώρα μας, τα κόμματα, που αντιθέτως από τα διαλαλούμενα από τις ηγεσίες τους, αποτελούν, στην ουσία, φορείς της πιο στυγνής δικτατορίας και κλειστές κάστες, όπου «χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα» και τα εκατομμύρια ευρώ διασπαθίζονται, παράλληλα με τις δημοκρατικές ελευθερίες. Ο αείμνηστος Χρόνης Μίσσιος το είχε πει απλά και παραστατικά: «Η σύγχρονη μορφή δικτατορίας είναι τα πολιτικά κόμματα»…

Αναρωτηθείτε, σας παρακαλώ: Υπάρχει περίπτωση ποτέ να αμφισβητηθεί η κομματική γραμμή, την οποία διαμορφώνουν και επιβάλουν οι εκάστοτε κομματικές ηγεσίες; Υπάρχει περίπτωση ποτέ να γίνει ουσιαστικός οικονομικός έλεγχος στα κόμματα, για να μάθει το απλό μέλος, το εκτός ηγεσίας, τι χρήματα εισέρευσαν, από πού και με τι δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, καθώς και το πού σπαταλούνται αυτά;

Μετά από όλα αυτά πώς μπορούν αυτοί, οι αντιδημοκρατικοί οργανισμοί, να εφαρμόσουν τη Δημοκρατία στην Πολιτεία, στην Κοινωνία, στη Ζωή μας; Με τι δικαίωμα και με ποια εχέγγυα;

Κατά τ’ άλλα, με απέραντη ευκολία, οι κομματικές ηγεσίες μιλούν και κριτικάρουν συμπεριφορές άλλων ως αντιδημοκρατικές, βγάζουν «δεκάρικους λόγους» για την προάσπιση των ελευθεριών του λαού και γιορτάζουν κάθε καλοκαίρι, στις 23 Ιουλίου, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Θέλουν να επαίρονται πως είναι πρωτοπόροι και θεματοφύλακες της Δημοκρατίας οι πολιτικοί μας; Ας κάνουν το πρώτο βήμα δημοσιεύοντας τους ισολογισμούς των κομμάτων τους, μετά από έλεγχο από ορκωτούς λογιστές, όπως κάνει και η οποιαδήποτε Ανώνυμη Εταιρεία. Το κάνουν; Αμ, δε που το κάνουν…

Θέλουν να λένε πως νοιάζονται για τον ελληνικό λαό; Ε, τότε ας κατέβουν από τους χρυσοπληρωμένους θώκους τους και ας επιβάλουν πρώτα τη λιτότητα στους εαυτούς τους. Να πάρουν το βασικό μισθό οι βουλευτές και να δουν τη «γλύκα» αυτών που υφίστανται καθημερινά οι υπόλοιποι Έλληνες. Ζητώ πολλά; Ναι, γιατί ζητώ να υπάρχει Δημοκρατία για όλους! Και τότε ας μιλήσουν για Δημοκρατία στους υπόλοιπους, που μετράνε τα κέρματα στις τσέπες τους και δεν κοιμούνται το βράδυ από το άγχος αν θα βρουν δουλειά αύριο και σύνταξη μεθαύριο. Όλα στα ίσια, κύριοι και κυρίες πολιτικοί!

Και για να επανέλθω στο θέμα της καθεαυτό πολιτικής, ας θεσμοθετήσουν ανοιχτές πολιτικές διαδικασίες, όπου το κάθε μέλος ενός κόμματος να έχει διασφαλισμένο το δικαίωμα διαμόρφωσης της πολιτικής γραμμής και προπάντων το δικαίωμα να λέει, χωρίς φόβο διαγραφής ή περιθωριοποίησης, τη άποψή του!

Τότε, ναι, θα μπορούν να μιλούν για Δημοκρατία, οι υποκριτές!

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας