Η Γεωπολιτική επανέρχεται στο προσκήνιο της Ευρώπης

Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την κατάρρευση του Κομμουνισμού πολλοί νόμισαν ότι ήρθε και το τέλος της ιστορίας (Fukuyama). Πολλοί αφελείς οπαδοί της παγκοσμιοποίησης ονειρεύτηκαν το τέλος των μεγάλων δυνάμεων, το πέρας των ιδεολογικών και εθνικών συγκρούσεων. Στον παγκοσποιημένο κόσμο τους υπολόγιζαν ή νόμιζαν ότι θα ανακτηθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός. Διαψεύστηκαν όμως πολύ γρήγορα. Οι πόλεμοι εξακολούθησαν να υφίστανται όχι μόνο ως συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, αλλά κυρίως ως συνέχιση της οικονομίας με άλλα μέσα. Ο εξανδραποδισμός κρατικών οντοτήτων για καθαρά οικονομικά συμφέροντα ήταν οι κύριες αιτίες πολέμων τα τελευταία είκοσι χρόνια, με τα μέσα του πολέμου να παραμένουν τα ίδια και τις ΗΠΑ να επικρατούν σε πολλά γεωστρατηγικά σημεία του πλανήτη εφαρμόζοντας τα σχέδια των Αμερικανοσιωνιστών.

Η επικράτηση και η κυριαρχία όμως αυτή των ΗΠΑ και των εντολοδόχων τους βαίνει  προς το τέλος της. Οι ΗΠΑ ήδη υπό το βάρος εσωτερικών τους οικονομικών ανισοτήτων και υπό την λαιμητόμο του τεράστιου δημοσίου χρέους αναγκάζονται να κάνουν περικοπές στις αμυντικές τους δαπάνες. Η εμφάνιση στο διεθνές προσκήνιο ανταγωνιστών όπως η Ρωσία και η Κίνα αναγκάζουν τις ΗΠΑ και τους πρόθυμους συμμάχους των να επαναπροσδιορίσουν και να αναδιοργανώσουν τα σχέδιά τους περί παγκόσμιας κυριαρχίας και να κάνουν πιο ρεαλιστικές πολιτικές σκέψεις. Η γεωπολιτική παρελθόντων εποχών επανεμφανίζεται στο προσκήνιο μετ’ επιτάσεως. Η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι ένα σαφές δείγμα αυτών που θα συμβούν στο άμεσο μέλλον.

Η αυτοδιάθεση της Κριμαίας και πιθανότατα της Ανατολικής Ουκρανίας και η ήπια σχετικά αντίδραση των ΗΠΑ και της ΕΕ δείχνει ξεκάθαρα ότι η λεγόμενη Δύση δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σοβαρά στην πρόκληση της Ρωσίας. Η οικονομική κρίση που διαπνέει την Ευρώπη χωρίς ρωσικό φυσικό αέριο μπορεί να οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή, ενώ ούτως ή άλλως στρατιωτικά η ΕΕ χωρίς την συμπαράσταση των ΗΠΑ αποτελεί εύκολη λεία για την Ρωσική Συνομοσπονδία. Οι ΗΠΑ βέβαια γνωρίζουν πολύ καλά την σημασία που έχει η κρίση στην Ουκρανία για την Ρωσία, αλλά δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν με συμβατικά μέσα ώστε να αλλάξουν τους συσχετισμούς και χωρίς να διακινδυνεύσουν μεγάλες απώλειες και το γόητρό τους. Την σημασία της Ουκρανίας την είχε διατυπώσει ήδη από το 1997 ο γνωστός Zbigniew Brzezinski στο βιβλίο του «The Grand Chessboard» (Η Μεγάλη Σκακιέρα): «Η Ουκρανία, ένας νέος και σημαντικός χώρος στην Ευρασιατική σκακιέρα, είναι κρίσιμο γεωπολιτικό σημείο το οποίο απλά και μόνο με την παρουσία του ως ανεξάρτητο κράτος συμβάλλει στον μετασχηματισμό της Ρωσίας. Χωρίς την Ουκρανία η Ρωσία δεν μπορεί να είναι πλέον Ευρασιατική αυτοκρατορία». Με την έννοια Ευρασιατική αυτοκρατορία ο Brzezinski εννοεί ότι η Ρωσία χωρίς την Ουκρανία δεν θα είναι μια ανταγωνιστική δύναμη στα σχέδια των Αμερικανοσιωνιστών.

Όποιοι λοιπόν πίστευαν ή εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Πούτιν θα άφηνε την Ουκρανία να ενσωματωθεί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, έχοντας ως αποτέλεσμα βάσεις πυραύλων και εχθρικά στρατόπεδα πάνω στα δυτικά ρωσικά σύνορα, πλανήθηκαν πλάνη οικτρά. Ουδείς Ρώσος πρόεδρος που ασκεί κυρίαρχη πολιτική, με εξαίρεση το λαμόγιο και μαριονέτα Γιέλτσιν, θα μπορούσε να ανεχθεί κάτι τέτοιο για την πατρίδα του. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ έπαιξαν σκάκι και δυστυχώς γι αυτούς έχασαν ήδη από τις πρώτες κινήσεις στην ουκρανική σκακιέρα, διότι τα πιόνια τους, ήτοι οι ΜΚΟ του Σόρος, ο πυγμάχος Κλίτσκο, η δισεκατομμυριούχα Τιμοσένκο  και οι εκπρόσωποι του αμερικανοεβραϊκού λόμπι  αποδείχτηκαν ανίσχυροι μπροστά στην Ρωσία.

Η γεωπολιτική αντίδραση της Ρωσίας στην προσπάθεια ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα πρέπει πλέον να είναι μία προειδοποίηση για όσους προσπαθήσουν από εδώ και στο εξής να αποσταθεροποιήσουν και να βλάψουν τα συμφέροντα αυτής της υπερδύναμης. Στο μέλλον θα υπάρξουν και άλλες συγκρούσεις με αφορμή τα γεωοικονομικά σχέδια των ΗΠΑ για την κυριαρχία στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Ένα από αυτά τα γεωοικονομικά σχέδια των ΗΠΑ και των Αμερικανοσιωνιστών εξυφαίνεται αυτή ακριβώς την εποχή στην πατρίδα μας. Αν δεν αντιδράσουμε σύσσωμοι και ενωμένοι, σε λίγα χρόνια η χώρα μας θα έχει ξεπουληθεί στους εχθρούς του Ελληνισμού. Θα πρέπει επιτέλους να διακρίνουμε μεταξύ των παλαιών συγκρούσεων συμφερόντων των υπερδυνάμεων ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης και των νέων υπερδυνάμεων και να ενταχθούμε σε εκείνο το στρατόπεδο που υποστηρίζει τα συμφέροντα του έθνους μας και όχι αυτά των Αμερικανοσιωνιστών και των Τούρκων.

Γ.Λ.