Θερμοπύλες 480 π. Χ : Αιώνια Ελληνική αρετή & δόξα.Τιμή και δόξα σ'αυτούς τους ηρωϊκούς άνδρες!!!!!

ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Κοντά στο πεδίο της μάχης όπου βρίσκεται το μνημείο του Λεωνίδα, κάτω απ' το οποίο φαίνεται η φράση «Μολών λαβέ». 

Αριστερά του μνημείου υπάρχει ένα μαρμάρινο άγαλμα που αναπαριστά τον Ευρώτα ποταμό, ενώ το μαρμάρινο άγαλμα που βρίσκεται στα δεξιά 

αναπαριστά την οροσειρά του Ταΰγετου.

Ήταν περίπου αυτές τις μέρες, όταν το 480 π. Χ. ο βασιλιάς Λεωνίδας και οι άνδρες του αντιμετώπισαν το στρατό των Περσών στα στενά των Θερμοπυλών. 

Όμως, παρόλο που η καταδικασμένη αυτή μάχη είναι η περιφημότερη της ανθρώπινης ιστορίας και πηγή έμπνευσης των ελεύθερων και περήφανων λαών, ανεξαρτήτως εποχής, στην Ελλάδα επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή σχετικά με την επέτειο.

Ίσως, βέβαια, η καθεστηκυία τάξη στην Ελλάδα απλά να ακολουθεί, όπως είναι η πάγια τακτική της, την επίσημη γραμμή της νέας τάξης πραγμάτων για τη σημασία της μάχης των Θερμοπυλών.

Γιατί αυτό που ''ξέχασαν'' οι έγκριτοι ιστορικοί στη σημασία της ήττας των Ελλήνων, ήταν ότι οι ''αποτυχημένοι'' ενώ είχαν την ευκαιρία να σώσουν τα τομάρια τους (πάγια τακτική των σημερινών υπαλλήλων της νέας τάξης πραγμάτων), δεν το έκαναν, δεν παραδόθηκαν, έμειναν σ' εκείνο το ''απόρθητο'' πέρασμα που έγινε πορθητό με την καθοδήγηση ενός προδότη και πολέμησαν μέχρι ενός, για να δώσουν το παράδειγμα και το πείσμα σ' αυτούς που έμειναν να αντισταθούν στον εισβολέα και να νικήσουν. 

Οι ηττημένοι, αν και επέλεξαν να πεθάνουν, είναι ακόμη ζωντανοί και θα είναι για πάντα στις ψυχές των ανθρώπων.

Και αυτό το παράδειγμα ήταν που έκανε τους Έλληνες να σφίξουν τα δόντια και να πολεμήσουν, αδιαφορώντας για τις ζωές τους, αφού το είχαν κάνει πριν από αυτούς 300 αδέρφια τους που είχαν να αντιμετωπίσουν χιλιάδες εχθρούς. Και αυτό το παράδειγμα τσάκισε και το ηθικό των Περσών, γιατί γνώριζαν πως από τις Θερμοπύλες και μετά είχαν να αντιμετωπίσουν υπεράνθρωπους που αδιαφορούσαν για την ίδια τους τη ζωή μπροστά στην ελευθερία.

Αυτό το παράδειγμα ζωηρεύει και θεριεύει τη φλόγα όλων των καταπιεσμένων λαών ενάντια στο δυνάστη τους: από τους Έλληνες του 1821 έως τους Έλληνες του 1940 και όλους τους λαούς που επαναστάτησαν, για να κερδίσουν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους.

Αυτό το παράδειγμα τρέμουν οι σύγχρονοι δυνάστες, γιατί τους χαλάει την ησυχία και αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του σαθρού καθεστώτος τους. 

Γιατί το πνεύμα αυτής της μάχης είναι το πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας, της αρχαίας Ελλάδας που ακόμη τρέμουν στο άκουσμά της, και αυτό το πνεύμα πολεμούν με όλες τους τις δυνάμεις, γιατί όσο αυτό είναι ζωντανό στις ψυχές των λαών και των ανθρώπων ο δικός τους σκοταδισμός διαρκώς ραγίζει - γεμίζει ραγίσματα ώσπου μια μόνο πέτρα θα τον διαλύσει...

Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι

....................Ο Ξέρξης αισθάνθηκε   παράξενα και πρωτόγνωρα, αφού δεν μπορούσε να καταλάβει πως μια τόσο μικρή δύναμη θα αποφάσιζε τελικά να αναμετρηθεί με την πολυάριθμη πολεμική του μηχανή. 

Τα λόγια του Δημάρατου όμως άρχισαν να τον προβληματίζουν μετά την πάροδο και της τέταρτης μέρας, και ενώ καμιά κίνηση για συνθηκολόγηση η υποχώρηση δεν φαινόταν από την Ελληνική πλευρά. 

Ο Ξέρξης τότε αποφάσισε να στείλει στον Λεωνίδα απεσταλμένους, με τους οποίους του ζητούσε την προσχώρηση του στο περσικό στρατόπεδο, παίρνοντας σαν αντάλλαγμα την ηγεμονία μιας χώρας μεγαλύτερης από την τότε Ελλάδα, ενός μεγάλου δηλαδή κομματιού της Περσικής αυτοκρατορίας.

Η απάντηση του Λεωνίδα σύμφωνα με τον Πλούταρχο ήταν: «Αν μπορούσες να καταλάβεις το τι είναι καλό στην ζωή, δεν θα επιθυμούσες ξένα πράγματα. Για μένα είναι καλύτερο να πεθάνω για την Ελλάδα, παρά να είμαι μονάρχης στους ομοφύλους μου. Όσο για την χώρα που υπόσχεσαι να μας δώσεις, και θα είναι μεγαλύτερη από την σημερινή Ελλάδα, πρέπει να ξέρεις ότι οι Έλληνες έμαθαν από τους πατέρες τους, να αποκτούν εδάφη με την ανδρεία, και όχι με την δειλία».

Ανάλογη ήταν και η δεύτερη απάντηση του Λεωνίδα πριν από την μεγάλη επίθεση όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα. Το ιστορικό «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» (Έλα να τα πάρεις), του βασιλιά Λεωνίδα προς τον αλαζόνα Πέρση βασιλιά, έμεινε στην ιστορία παραδειγματίζοντας και εμψυχώνοντας δεκάδες γενιές Ελλήνων. 

Γι' αυτό, όχι μόνο οι ιστορικοί συγγραφείς αλλά και πολλοί από τους ποιητές ύμνησαν τις ανδραγαθίες τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Σιμωνίδης, ο λυρικός ποιητής, που συνέθεσε ένα εγκώμιο, αντάξιο της αρετής τους, στο οποίο λέει:

τῶν ἐν Θερμοπύλαις θανόντων

εὐκλεὴς μὲν ἁ τύχα, καλὸς δ´ ὁ πότμος,

βωμὸς δ´ ὁ τάφος, πρὸ γόων δὲ μνᾶστις,

ὁ δ´ οἶτος ἔπαινος.

ἐντάφιον δὲ τοιοῦτον οὔτ´ εὐρὼς

οὔθ´ ὁ πανδαμάτωρ ἀμαυρώσει χρόνος

ἀνδρῶν ἀγαθῶν.

ὁ δὲ σηκὸς οἰκέταν εὐδοξίαν Ἑλλάδος εἵλετο.

μαρτυρεῖ δὲ Λεωνίδας ὁ Σπάρτας βασιλεύς,

ἀρετᾶς μέγαν λελοιπὼς κόσμον ἀέναόν τε κλέος.

Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες,

ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος,

βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος,

κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων.

Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα

μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει

                              των γενναίων ανδρών.

Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας 

διάλεξε για ένοικό του.

Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, 

ο βασιλιάς της Σπάρτης,

που μέγα στολίδι άφησε πίσω του 

τ

ην αρετή και δόξα αιώνια.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ. ΓΗΛΟΦΟΣ ΚΟΛΩΝΟΥ

Ο Σπαρτιατικός στρατός ήταν πράγματι αήττητος. Δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να γυρίσει την πλάτη στον εχθρό,να φύγει νικημένος από το πεδίο της μάχης και να αφήσει τους Πέρσες να περάσουν ανενόχλητοι από τα στενά.

Οι Σπαρτιάτες,υπακούοντας στους νόμους της πατρίδας τους,δεν είχαν άλλη επιλογή.Το "ή ταν ή επί τας" ήταν χαραγμένο στην ψυχή τους από τα παιδικά τους χρόνια και είχε έρθει η ώρα το δοξάσουν.

Η θυσία του Λεωνίδα και των αντρών του στις Θερμοπύλες, αποτελεί λαμπρό παράδειγμα ηρωισμού και αλτρουισμού παγκοσμίως.

Το πρότυπο ηρωισμού που αντιπροσωπεύει ο Λακεδαιμόνιος βασιλιάς Λεωνίδας έμεινε διαχρονικό,ενώ αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες και συγγραφείς.Η απάντηση του, "Μολών Λαβέ" έμεινε αθάνατη στην παγκόσμια ιστορία, χαρίζοντας του υστεροφημία ως πρότυπο γενναιότητας, θεματοφύλακα πάτριων αρχών, νόμων και καθήκοντος.

Τιμή και δόξα σ'αυτούς τους ηρωϊκούς άνδρες!!!!!