Κράτος : Η πολιτική οργάνωσις του έθνους.

Η σημερινή μας Παρακμή, απορρέει κατ’ ευθείαν από το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό καθεστώς μας, που καλλιέργησε, εξέθρεψε και θεοποίησε τον «Μετριοπαθή Άνθρωπο»…

Oι σημερινοί διανοούμενοι, δεν μπορούν να ενταχθούν ουσιαστικώς πουθενά. Η ίδια η φύσις τους, είναι η αντίθεσις της εντάξεως σε οτιδήποτε θετικό, οποιαδήποτε πνευματική προσπάθεια. Καιροσκόποι και κερδοσκόποι του πνεύματος, δημιουργούν τεχνητές εξωτερικεύσεις και γενικεύσεις των δικών τους συμπλεγμάτων, φαντασιώσεων κι απωθημένων…

Με την «δημοκρατία», η έννοια της συλλογικής θελήσεως του Έθνους και της Φυλής χάθηκε, γιατί χάθηκε ο σεβασμός των μαζών προς την έννοια του κράτους. Το κράτος έχασε την ιστορική υπόστασή του. 

Έγινε ένας απλός εντολοδόχος μιας τυχάρπαστης «πλειοψηφίας» και υποδουλώθηκε στην αναζήτηση, την αναγνώριση και την κολακεία της. Από ηγέτης έγινε ουραγός. Με αυτή την παρηκμασμένη έννοια, οι «ηγέτες» έπαψαν να παίζουν τον απαραίτητο καθοδηγητικό ρόλο τους και έγιναν διαχειριστές και λογιστές μαζικών διεκδικήσεων, εισπράξεων και πληρωμών. 

Το κράτος έγινε ανώνυμη εταιρεία και οι ηγέτες μετακλητοί σύμβουλοι – διαχειριστές!

Για τον Εθνικισμό δεν υπάρχει «μοιραία ροπή της ιστορίας»: Ο Μαρξιστικός «ιστορικός υλισμός», εκχύλισμα του Εκφυλισμού των Λημμάτων, ισχυρίζεται ότι δεν είναι η Συνείδηση των Ανθρώπων εκείνη που καθορίζει την Πραγματικότητα…

Για τον Εθνικισμό

, είναι απαράδεκτη οποιαδήποτε Μοιρολατρία. Η Δύναμη της Θελήσεως σαλπίζει συνεχώς την ανάπτυξη του Πάθους της Δράσεως, την Πίστη στην Δράση και στην Αρετή της. Θέτει σαν αρχή την αυτονομία του Ανθρώπου στην Οικουμένη και την αυτονομία της Δράσεώς του…

Για τον Εθνικισμό

, η ιστορία δεν είναι στατική και μοιρολατρική αναμονή των εκφυλισμένων. Είναι δυναμική και σε αέναη κίνηση υπό τον έλεγχό της.

Για τον Εθνικισμό

 οι άνθρωποι που νικούν, δεν είναι οπαδοί της «ροπής της ιστορίας», αλλά εκείνοι που βρίσκονται βαφτισμένοι στην ιδέα – έννοια της ζωής, που ξεπερνάει την πεζή ιστορία. Είναι εκείνοι που επιδιώκουν και παραδέχονται την δικαιοσύνη της ισχύος και την απόφαση του αίματος. Μόνο με την δράση δίνει ο άνθρωπος νόημα στη ζωή του…

Όλες οι επαναστάσεις έγιναν εναντίον των «Ειρηνιστών». Ο Εθνικιστής είναι ένας πολεμιστής εναντίον των εκφυλισμένων «ειρηνιστών», των παθητικών, των συντηρητικών, των κατεστημένων και των λημμάτων τους μεγαλοαστών και κομμουνιστών.

Δεν υπάρχει συμβόλαιο μεταξύ ανθρώπου και κοινωνίας. Υπάρχει μια κοινότητα, όπου ο άνθρωπος έχει τόσο δικαιώματα, όσα έχει καθήκοντα…

Ο άνθρωπος είναι η γενεσιουργός αιτία και το μέσον κάθε πολιτικής. Αλλά η κοινωνία ως σύνολο, είναι ο αποκλειστικός σκοπός του.

Ο Εθνικισμός

 δεν είναι Δεξιά, ούτε Αριστερά. Αρνείται να έχει σχέση με τον τεχνητώς και θεληματικώς διαχωρισμό του Εθνικού και Φυλετικού Σώματος…

Οι Εθνικιστές είναι εκτός σημερινής πολιτικής κατατάξεως με τα δεδομένα της κομματοκρατίας. Είναι οι τελευταίοι ελεύθεροι άνθρωποι. Είναι τα τελευταία εναπομείναντα κριτικά πνεύματα γιατί η

 φυσική ελευθερία είναι η ελευθερία της προσωπικότητος του δημιουργικού για την κοινότητα του ανθρώπου.Την μοναδική αληθινή έννοια της ελευθερίας που δίδαξε ο Αριστοτέλης και που την αναγνώριζε ως ελευθερία  του δημιουργικού ανθρώπου.

Για τον εθνικισμό επίκεντρον του πολιτειακού ενδιαφέροντος δεν είναι το άτομον, αλλά το σύνολον.

Το κράτος ως πολιτικός μηχανισμός ανήκει εις το έθνος, το οποίον υπηρετεί και δια του οποίου, μέσω των εκλεκτών, διοικείται.

Ο κρατικός θεσμός, είναι το μεγαλύτερο εργαλείο στα χέρια ενός Έθνους και με την σωστή διαχείριση του μπορεί να εξυψώσει το Έθνος σε ανώτερα επίπεδα. 

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι και εξαρτημένο από αυτό. Έθνη χωρίς κράτη άντεξαν επί πολλούς αιώνες χωρίς να έχουν κρατική υπόσταση, τρανό παράδειγμα είναι τα 400 χρόνια σκλαβιάς που βίωσε ο Ελληνισμός από τους Τούρκους...

Α.Πατρικαράκος