Τό Μεγάλο λάθος του Ερντογάν: Έβαλε την "ανάπηρη" Τουρκία να "ανακατέψει" τη συριακή "φωτιά".

Όταν ένας ανάπηρος κάνει χρήση προσθετικών μελών, γνωρίζει την αξία τους για την καθημερινότητά του. Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζει και πώς να τα  χρησιμοποιεί. Όταν αυτά τα τεχνητά μέλη είναι ξύλινα, για παράδειγμα, δεν κάθεται με αυτά να σκαλίζει τα ξύλα στη φωτιά, γιατί υπάρχει κίνδυνος να πάρουν τα ίδια φωτιά και να τα καταστρέψει. Αυτό δεν το κάνει ποτέ, γιατί δεν μπορεί για ένα δευτερεύον κέρδος να ρισκάρει το πρωτεύον, που είναι η εξυπηρέτηση της αναπηρίας του. Ακόμα κι αν βαριέται, θα σηκωθεί από τη θέση του και θα ψάξει να βρει κάτι άλλο με το οποίο να σκαλίσει τη φωτιά ...δεν θα το κάνει με το προσθετικό του μέλος.

Γιατί χρησιμοποιούμε ως παράδειγμά μας ένα τόσο εξεζητημένο θέμα; Γιατί μόνον αυτό μπορεί να περιγράψει την επίσης εξεζητημένη κατάσταση, που αυτήν τη στιγμή βλέπουμε. 

Η Τουρκία, ως κράτος, είναι ένας τέτοιος "ανάπηρος". Το σύστημά της λειτουργεί με τόσο λεπτές ισορροπίες, που είναι πρακτικά αδύνατον να "κινηθεί" προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος διάλυσής του. Στην κυριολεξία και μόνον που υπάρχει στον χάρτη είναι επιτυχία. Είναι επιτυχία που λειτουργεί στοιχειωδώς εθνικά, ενώ είναι μουσουλμανικό κράτος. Είναι επιτυχία που λειτουργεί στοιχειωδώς κοσμικά, ενώ έχει μέσα του τόσες πολλές φανατικές θρησκευτικές μειονότητες. Είναι επιτυχία που λειτουργεί ενιαία, ενώ έχει μέσα του τόσες πολλές εθνικές μειονότητες. Είναι επιτυχία των κεμαλιστών, την οποία την εξασφάλισαν με πολύ βία και πολύ έλεγχο.

 Αυτήν την "επιτυχία" —όπως φαίνεται— δεν την σεβάστηκαν οι "σχεδιαστές" της νέας κατάστασης. Δεν την σεβάστηκαν οι "αυτοκράτορες" και παρέσυραν και τους "Σουλτάνους". Δεν την σεβάστηκαν από ανάγκη και όχι από αφέλεια. Το πρόβλημα ήταν καθαρά οικονομικό. 

Η απόσυρση ισχυρών παραγόντων και των κεφαλαίων τους στο iCloud του virtual ιμπεριαλισμού, σήμαινε αδυναμία των ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν τις πάγιες πρακτικές τους, προκειμένου να γκρεμίσουν καθεστώτα.

Μέχρι τώρα η μέθοδος ήταν απλή. Εκμεταλλεύονταν την υπέρτατη στρατιωτική τεχνολογία, για να δώσουν υπεροχή στους "επαναστάτες". Επέβαλαν μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων και με "χειρουργικά" αεροπορικά χτυπήματα "παρέλυαν" τους αμυντικούς μηχανισμούς των καθεστώτων, δίνοντας το πλεονέκτημα στους δικούς τους ανθρώπους. Από εκεί και πέρα, προσφέροντας αεροπορική κάλυψη στους "επαναστάτες" και άφθονες πληροφορίες, τους "έσπρωχναν" προς την νίκη. Αυτό έκαναν στη Λιβύη.

Αυτό όμως δεν μπόρεσαν να το κάνουν στην περίπτωση της Συρίας, γιατί, εκτός όλων των άλλων, αντιδρούσε και η Ρωσία. Για να παρακάμψουν το οικονομικό πρόβλημα και να αποφύγουν τη ρωσική αντίδραση, χρησιμοποίησαν την "αυθόρμητη" αντίδραση της Τουρκίας. 

Έβαλαν τον "ανάπηρο" να παραστήσει τον επιθετικό "αίλουρο". Έβαλαν τον ανάπηρο να "κουνηθεί" σαν τοπικός ιμπεριαλιστής. Αυτό και μόνον ως σκέψη είναι λάθος. Είναι τόσο λάθος, που ειδικά ο ηγέτης της Τουρκίας θα έπρεπε να αντιδράσει ακόμα κι αν του το ζητούσαν με τον πιο επιτακτικό τρόπο. Σε τέτοιο μέγα σφάλμα παρασύρθηκε ο Ερντογάν ...πράγμα ανεπίτρεπτο. Τι έκανε; Έβαλε την "ανάπηρη" Τουρκία να "ανακατέψει" τη συριακή "φωτιά".

Αυτό ήταν το σφάλμα των σφαλμάτων. Γιατί ήταν "σφάλμα"; ...Γιατί ο Ερντογάν πήγε να εκμεταλλευτεί μια κατάσταση, η οποία ισχύει απολύτως όμοια και στην ίδια την Τουρκία. Ο Ερντογάν, δηλαδή, πήγε να ζωηρέψει μια "φωτιά" σε μια κατάσταση, η οποία είναι όμοια με αυτήν που "σιγοκαίει" την Τουρκία. Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; 

-Δεν μπορείς να παριστάνεις τον φανατικό μωαμεθανό και να επιτίθεσαι σε ένα γειτονικό καθεστώς, όταν η κυρίαρχη αστική τάξη του κράτους σου είναι σχεδόν άθεη κεμαλική. 

-Δεν μπορείς να παριστάνεις τον Σουνίτη Σουλτάνο και να επιτίθεσαι στον Άσαντ, επειδή είναι Αλεβίτης, όταν έχεις 20 εκατομμύρια Αλεβίτες μέσα στην Τουρκία.

...Εκεί την πάτησε ο θρησκόληπτος Ερντογάν. Νόμισε ότι αυτά, που είναι ασφαλή για την εξωτερική πολιτική, είναι γενικά ασφαλή και ότι δεν θα περνούσε ποτέ "μέσα" στην Τουρκία το πρόβλημα. Αυτό ήταν λάθος. 

Μπορείς όσο θέλεις να κάνεις τον φανατικό Σουνίτη και να χρηματοδοτείς τους Σουνίτες μουσουλμάνους της Θράκης, γιατί η χριστιανική Ελλάδα δεν είναι όμοια με την Τουρκία, ώστε να της "επιστρέψει" το πρόβλημα. 

Μπορείς να παριστάνεις ακόμα και τον Μουλά και να ζητάς Τζαμιά στην Αθήνα χωρίς πρόβλημα. Στη μουσουλμανική Συρία δεν μπορείς εμφανίζεσαι ως θρησκευτικός ηγέτης, γιατί "φουντώνεις" θρησκευτικές διαμάχες μεταξύ δογμάτων, τα οποία υπάρχουν και μέσα στην Τουρκία ...Το "πόδι" σου είναι "ξύλινο" και παίρνει "φωτιά" μαζί με τα γειτονικά "κούτσουρα".

Η "φωτιά" στο Ταξίμ γι' αυτό "μπήκε" ...Εξαιτίας της αδυναμίας των Αμερικανών να επέμβουν και της "εργολαβίας" που έδωσαν στον Ερντογάν ...Εξαιτίας της Συρίας και της τακτικής του Μουλά του σουνιτισμού, ενοχλήθηκαν τόσο οι κεμαλικοί όσο και οι Αλεβίτες της Τουρκίας. Στα καλά καθούμενα, δηλαδή, δημιουργήθηκε "προφόρτιση" στην κοινωνία, επειδή ο Ερντογάν έπαιξε το χαρτί της θρησκείας ...Του σουνιτικού δόγματος συγκεκριμένα, που κάποιους στην Τουρκία τους ενοχλεί και κάποιους άλλους δεν τους αφορά καθόλου. Από τη στιγμή που ο Ερντογάν χρηματοδοτείται αδρά από τα φανατικά σουνιτικά καθεστώτα της Αραβίας, αυτό δεν μπορούσε να το αποφύγει σε περίπτωση που θα εμπλεκόταν στο συριακό πρόβλημα.

Αυτά τα σουνιτικά καθεστώτα μισούν τόσο τους Σιίτες τύπου Αχμαντινεζάν όσο και τους Αλεβίτες τύπου Άσαντ ..."Αδερφά" δόγματα είναι αυτά τα δύο. Οι Σουνίτες δεν έχουν πρόβλημα να χρηματοδοτήσουν οποιονδήποτε αναλάβει "εργολαβικά" να φέρει εις πέρας τις δικές τους θρησκευτικές διαμάχες ...Πετροδολάρια υπάρχουν άφθονα. Με αυτά τα πετροδολάρια έγινε η "ανάπτυξη" της Τουρκίας. Δεν έκανε κανένα θαύμα ο αγράμματος πρώην ποδοσφαιριστής. Δεν έδιωξε το ΔΝΤ, επειδή έκανε κάτι "μαγικό" ...Πήρε χρήματα από τους Άραβες και ξεπλήρωσε το ΔΝΤ. Τεράστια ποσά χρωστούσε η Τουρκία και τεράστια ποσά εξακολουθεί να χρωστάει ...Απλά άλλαξε δανειστές. Εκεί που η Τουρκία χρωστούσε στις "Αγορές" και στο ΔΝΤ, τώρα χρωστάει στη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα Εμιράτα.

 

Αυτή η χρηματοδότηση, όταν γίνεται με θρησκευτικά κριτήρια, έχει και τους αντίστοιχους όρους. 

Δεν μπορεί να παριστάνει ο Ερντογάν τον πολιτικοθρησκευτικό προστάτη των όπου γης Σουνιτών και το κράτος του να λειτουργεί με τον πάγιο κεμαλικό τρόπο ...

Πρέπει να δείξει στους Σουνίτες Άραβες ότι προωθεί τις θρησκευτικές τους απόψεις ...

Πρέπει να αποδείξει στους φανατικούς της Σαρία ότι έχει πρόθεση να μετατρέψει την Τουρκία σε "ευσεβές" κράτος. Γι' αυτόν τον λόγο προωθεί την "ατζέντα" του Ισλάμ. Για αυτόν τον λόγο προσπαθεί να "κόψει" τα φιλιά, το αλκοόλ ή το ίντερνετ και στην ουσία να "μπει" στη ζωή των κεμαλικών και να την αλλάξει.

Ως θρησκόληπτος ο ίδιος, μπορεί να συμφωνεί με όλα αυτά, αλλά πιστεύουμε ότι δεν θα τα επιχειρούσε ποτέ από μόνος του, αν αυτά δεν ήταν όροι των δανειστών του ...Των δανειστών, που έδωσαν "ανάπτυξη" μέσω των μεγάλων έργων στην Τουρκία. Τζαμιά, αυτοκινητόδρομους και κρεμαστές γέφυρες φτιάχνει ο Ερντογάν με δανεικά ...Σαν την "ισχυρή" Ελλάδα του Σημίτη ...Την Ελλάδα των μεγάλων προμηθειών, των αυτοκινητόδρομων και των Ολυμπιακών Αγώνων ...Την Ελλάδα των δανεικών, που κάποτε θα τελειώσουν. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, μια κατάσταση τύπου Σημίτη ζει η Τουρκία. 

Θέμα χρόνου είναι να υπάρξει "κάμψη" της ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης, όμως, η οποία στηρίχθηκε στο "φτηνό" χρήμα των δανεικών. Μιας ανάπτυξης, η οποία θα βρει την Τουρκία να χρωστάει της "Μιχαλούς". Μια Τουρκία, όπου ο καθένας έχει από δέκα πιστωτικές κάρτες και με τη μία πληρώνει τις δόσεις της άλλης.

Τώρα αυτή η "κάμψη" φαίνεται καθημερινά και αυτή είναι που κάνει την κοινωνία "νευρική". Όταν η κοινωνία αρχίζει και βλέπει πρόβλημα επιβίωσης, αρχίζει και συσπειρώνεται γύρω από ό,τι θεωρεί σημαντικό και την βοηθά. Άλλοι θα συσπειρωθούν γύρω από τη θρησκεία, άλλοι γύρω από την ιδεολογία, άλλοι γύρω από τον εθνικισμό. Όλοι θα θυμηθούν κάτι, που να τους κάνει να νιώσουν ασφαλείς. 

Η πολιτική του Ερντογάν, σε συνδυασμό με τη "νευρικότητα" που προκαλεί η οικονομία, δημιούργησε συνθήκες κοινωνικής σύγκρουσης. Σε μια κοινωνία με πολλά και διαφορετικά μέλη, εξαιτίας του ίδιου φόβου για την οικονομία, κάποιοι είδαν θετικά την κίνηση του Ερντογάν και κάποιοι αρνητικά. 

Όλη όμως η κατάσταση έχει έναν και μοναδικό "παρονομαστή": ...Την επερχόμενη οικονομική κρίση, η οποία εκ των δεδομένων θα δοκιμάσει τις αντοχές της τουρκικής κοινωνίας και βεβαίως του τουρκικού κράτους.

Μέσα σε ένα παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον που ασφυκτιά, η Τουρκία θα πρέπει να επιστρέψει χρήματα, τα οποία δεν διαθέτει. Χρήματα, τα οποία η παγκόσμια κρίση είναι φανερό ότι δεν θα της επιτρέψει να τα αποκτήσει.

Επιχειρήσεις μεγάλες κλείνουν η μία μετά την άλλη. Η αισιοδοξία έχει αρχίσει να γίνεται είδος προς εξαφάνιση.

Οι Τούρκοι, όπως και οι Έλληνες στην Ελλάδα, σπούδασαν με μεγάλες θυσίες τα παιδιά τους, προκειμένου να τους προσφέρουν την εύκολη αστική ζωή, η οποία φάνταζε λαμπερή στην εποχή της αφθονίας. Αυτή η ζωή όμως, λόγω της παγκόσμιας κρίσης, αρχίζει και φαίνεται "όνειρο" απατηλό. Η ανεργία σε αυτό το επίπεδο απασχόλησης έχει αρχίσει να γίνεται τεράστια και στην Τουρκία. Τα παιδιά, μετά από πολυδάπανες σπουδές, επιστρέφουν στα σπίτια τους και καταδικάζονται στην ανεργία. Αυτά τα παιδιά είναι τώρα στο Ταξίμ. Δεν είναι παιδιά αποκλειστικά των κεμαλιστών, όπως αφήνεται να εννοηθεί...

Σε αυτά τα παιδιά "επιτέθηκε" ο Ερντογάν ...Στα παιδιά των δικών του οπαδών. Αυτά τα παιδιά τον εκνεύρισαν πιο πολύ από όλα τα υπόλοιπα, γιατί μπορεί να τα θεωρεί και αχάριστα ...Γιατί μπορεί να θεωρεί ότι, εξαιτίας της μόρφωσής τους, τον πρόδωσαν και πήγαν με τους "άλλους". Θεωρεί ότι του "χρωστάνε", γιατί τα βοήθησε να ξεφύγουν από τη φτώχεια της Ανατολής. Αυτά τα παιδιά αποκαλεί "πλιατσικολόγους", εφόσον δεν έχει νόημα να αποκαλέσει έτσι τα παιδικά των ευκατάσταστων κεμαλιστών.

Είδε τα αγόρια χωρίς γένια και τα κορίτσια χωρίς μαντίλες να τον αμφισβητούν και εκνευρίστηκε. Γιατί τους "επιτέθηκε" τόσο άγαρμπα, ρίχνοντας στην πραγματικότητα "λάδι" στη "φωτιά"; ...Για πολλούς λόγους —πέραν του ότι θεωρεί ότι, ως ευσεβείς μουσουλμάνοι, είναι εξοικειωμένοι σε αυστηρές πατερναλιστικές συμπεριφορές—. Οι κυριότεροι έχουν σχέση με τον ίδιο ως προσωπικότητα, τους χρηματοδότες του ως θρησκευτικό δόγμα και τη διαπλεκόμενη οικογένειά του ως μπίζνες. Σ' ό,τι αφορά το πρώτο, συμβαίνει το εξής: Ο Ερντογάν είναι ένας λαϊκός άνθρωπος ...Του "πεζοδρομίου". Θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει και ως παντελώς ακατάρτιστο άνθρωπο.

Οι σπουδές του είναι πολύ "φτωχές" ως περιεχόμενο ...Σχεδόν συνάδερφος του ξυλοκόπου Γιωργάκη  φανατικός θρησκευόμενος είναι "τραχύς" στις συμπεριφορές του σε βαθμό να μοιάζει παντελώς "αμόρφωτος" πολιτικά. Νομίζει ότι η δημοκρατία είναι σαν τις τιράντες του και άρα προσαρμοσμένη στα δικά του μέτρα ...Όταν τον συμφέρει, τη θυμάται. Πρόσφατα, σαν ειδήμων της ιστορίας και του πολιτισμού, αξιολόγησε άσχημα και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Την "έκοψε" τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και δεν πέρασε τις "εξετάσεις" της.

...Ο άνθρωπος έχει "ξεφύγει". Η επιτυχία, που απολαμβάνει στη ζωή του, δεν είναι προϊόν των γνώσεών του ή των στρατηγικών του. Η επιτυχία του οφείλεται στη δυναμικότητα του χαρακτήρα του. Ως παλιός ποδοσφαιριστής, πιθανότατα βάζει το κεφάλι του εκεί όπου κάποιος άλλος φοβάται να βάλει το πόδι του ...Λειτουργεί με το ένστικτο ...Είναι παρορμητικός, ισχυρογνώμων, αποφασιστικός και παθιασμένος με ό,τι κάνει. Έχει σε πολύ μεγάλη εκτίμηση τον ...εαυτό του. 

Αυτά όλα τα χαρακτηριστικά μπορούν να βοηθήσουν κάποιον άνθρωπο να ξεκινήσει από "χαμηλά" και να πάει "ψηλά". Τον κάνουν κινητικό και με λίγη τύχη μπορεί κάπου να φτάσει. Ο Ερντογάν, δηλαδή, είναι από τους ανθρώπους εκείνους, που, χίλιες φορές να ξεκινήσουν από το "μηδέν", σίγουρα κάπου "ψηλά" θα φτάσουν, αλλά και χίλιες φορές θα "γκρεμιστούν" ...Έτσι λειτουργούν ...Αυτή είναι η φύση τους ...Τζογάρουν ...Όλα ή τίποτε ...Ή άρχοντες ή φυλακή ...Χύνουν την "καρδάρα" για το επιπλέον κέρδος, παίρνοντας το ρίσκο και την τελευταία φορά, την οποία δεν γνωρίζουν πότε θα είναι, καταστρέφονται.

Αυτά τα χαρακτηριστικά έφεραν τον Ερντογάν στην "κορυφή" της Τουρκίας. Όμως, για να παραμείνεις στην "κορυφή", απαιτούνται άλλα χαρακτηριστικά. Ό,τι είναι πλεονέκτημα στην "αναρρίχηση", είναι μειονέκτημα στην "κορυφή". Στην κορυφή απαιτείται κατάρτιση ...Απόλυτη κατάρτιση, υπομονή και ηρεμία. Ο παρορμητισμός και τα πάθη προσδίδουν "κινητικότητα" και στην κορυφή, αν είσαι "κινητικός", μόνον προς τα "κάτω" πας ...Αυτό έπαθε ο Ερντογάν. Στο ζενίθ της δύναμής του και μετά από έναν ανεπανάληπτο εκλογικό θρίαμβο, την "πάτησε" από πέντε άτομα, που μαζεύτηκαν σε ένα πάρκο. Τον παρέσυραν στο μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του μερικά άτομα, τα οποία υπερασπίζονταν μερικά δένδρα.

Δεν εκτίμησε σωστά την κατάσταση και ένιωσε ασφάλεια με τις "τιράντες" του. Νόμισε ότι με την "αριθμητική" της δημοκρατίας υπερτερεί των αντιπάλων του, ενώ η δημοκρατία δεν έχει "αριθμητική". Οι όχλοι έχουν αριθμητική, γιατί αυτοί μετράνε πόσοι είναι οι άλλοι και πόσοι είμαστε εμείς. Νόμιζε ότι με μια δυναμική του αντίδραση θα το έλεγχε. Αντί να δείξει τη μεγαλοσύνη του δημοκράτη ηγέτη, ο οποίος "σκύβει" να ακούσει την κοινωνία ακόμα και στα πιο ασήμαντα αιτήματά της, ρίσκαρε τη σύγκρουση και μετά από λίγες ημέρες έβαλε "φωτιά" στην Τουρκία. Ως γνήσιος ποδοσφαιριστής, που παίζει με το σώμα του, νόμιζε ότι αρκεί ένα "τζαρτζάρισμα" για να διώξει τους αδύναμους από την Πλατεία. Αυτό ήταν λάθος και το είδαμε να "φουντώνει" ...Οκτώ χιλιάδες τραυματίες μέχρι τώρα και δεν έχει τελειώσει τίποτε.

Επειδή ο άνθρωπος δεν αλλάζει, έτσι και ο Ερντογάν δεν υποχωρεί, γιατί τέτοιος είναι ο χαρακτήρας του. Για να υποχωρήσει, πρέπει να παραδεχθεί ότι έκανε λάθος και αυτός θεωρεί ότι είναι αλάνθαστος. Τα ίδια χαρακτηριστικά, που τον έφεραν στην κορυφή, σήμερα τον απειλούν. Λειτουργώντας με πάθος στράφηκε εναντίον των διαδηλωτών και αυτό τον "έριξε" ένα επίπεδο χαμηλότερα. Με τη στάση του αμέσως-αμέσως δημιούργησε ρήγμα στο ίδιο του το κόμμα, εφόσον δεν συμφωνούν όλοι μαζί του στη διαχείριση της κατάστασης. Εκεί δηλαδή που έλεγχε ολόκληρη την κοινωνία, τη δίχασε και ταυτόχρονα δίχασε και το δικό του κομματικό μερίδιο  στην κοινωνία αυτήν. Εκεί που είχε τον Γκιούλ "υπάλληλό" του, τώρα τον έκανε "συνέταιρό" του, εφόσον είναι πολύ πιο διαλλακτικός και αντιπροσωπεύει το "λογικό" πρόσωπο του κόμματος.

Ο δεύτερος λόγος, που φέρθηκε με αυτόν τον τρόπο, είχε σχέση με τους "δανειστές" της Τουρκίας. Είχε σχέση με τους Σουνίτες Άραβες με τα πετροδολάρια. Ήταν υποχρεωμένος ο Ερντογάν να δείξει σ' αυτούς πως είναι αμετακίνητος στη θέση του. Τους είχε υποσχεθεί να χτίσει Τζαμί στην πλατεία Ταξίμ.  

Ως εξουσιαστής, είχε υποσχεθεί κάτι σε ανθρώπους με συγκεκριμένη λογική και νοοτροπία σε θέματα εξουσίας. Έπρεπε μπροστά στα "μάτια" των κριτών του να φερθεί όπως αρμόζει στο κοινό τους δόγμα. Αυστηρά, πατερναλιστικά και με την απόλυτη σκληρότητα ...Οι δανειστές του τον κρίνουν. Δεν μπορούσε αυτός, ο οποίος παρίστανε τον "Σουλτάνο", να φερθεί με διπλωματία απέναντι στους αμφισβητίες. Δεν μπορούσε να "ακούει" τους "πλιατσικολόγους" ...Αυτά τα κάνουν οι "φλώροι" και οι δημοκράτες. Ο "Σουλτάνος" ήταν υποχρεωμένος να χτυπήσει τη γροθιά του στο "μαχαίρι" ...και τώρα θα κλάψει με μαύρο δάκρυ.

Ο τελευταίος λόγος, που το έκανε, ήταν και ο πιο "ταπεινός". Το Τζαμί, το οποίο υποσχέθηκε στους Άραβες δωρητές να χτίσει στην πλατεία Ταξίμ, το υποσχέθηκε και σε δικούς του εργολάβους ...Σε πολύ δικούς του συγκεκριμένα. Λίγοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι ο γαμπρός του είναι διευθυντής του κατασκευαστικού ομίλου Cahk. Ο Μπεράτ Αλμπαϊράκ ασχολείται με έργα σαν αυτά που δρομολογούνται στην πλατεία Ταξίμ ...Τζαμιά, ανάπλαση πάρκων, εμπορικά κέντρα κλπ.. ...Εύκολα έργα και ακίνδυνα, αν έχεις πεθερό τον Ερντογάν. Γιατί; 

Γιατί τόσο τα Τζαμιά όσο και τα εμπορικά κέντρα, τα οποία χτίζονται μαζί με τις διαμορφώσεις των χώρων γύρω τους, γίνονται με τη λογική της δωρεάς και όχι του δημόσιου έργου. Το έργο το παίρνει αυτός, ο οποίος είναι συμπαθής στον δωρητή ...Στην προκειμένη περίπτωση συμπαθής στους Άραβες χρηματοδότες του Ερντογάν.

Εύκολα γίνεται πλούσιος ο γαμπρός του "Σουλτάνου" και χωρίς ρίσκο να κατηγορηθεί για διαφθορά. Κανείς δεν χρειάζεται δημόσια έργα, όταν υπάρχουν τόσο γενναιόδωροι "ευεργέτες" του πεθερού ...

  Γι' αυτόν τον λόγο ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, κατηγορώντας τον Ερντογάν, μίλησε για σάβανα με τσέπες ...Στον Ερντογάν απευθυνόταν, για να του θυμίσει τον γαμπρό του. Απευθυνόταν σ' αυτόν, που δήθεν φόρεσε τα "σάβανα", όταν αποφάσισε ν' ασχοληθεί με την εξουσία ...Σ' αυτόν, που σε μια αποστροφή του λόγου του μας είπε ότι δίνει λογαριασμό μόνον στον Θεό ...Σ' αυτόν, που θα πρέπει να προσέχει τι εύχεται, γιατί οι καιροί είναι ύποπτοι και αυτό, που δεν φαντάζεσαι ότι θα σου τύχει ποτέ, (μπορεί) να σε περιμένει την επόμενη στιγμή στην επόμενη γωνία. 

Η αμερικανική κρίση 

έφερε τη φωτιά από την Συρία 

μέσα στην Τουρκία (Πλατεία Ταξίμ ) 

και απειλεί ολόκληρο τον κόσμο.