Το μεγαλύτερο έγκλημα της μεταπολίτευσης δεν είναι το οικονομικό.

Μεγάλη η αγανάκτηση για την οικονομική μας εξαθλίωση. Τεράστια η οργή από τον ασύλληπτο οικονομικό όλεθρο και τη μείωση της εθνικής κυριαρχίας που επισύρει. Ατέρμονες και απελπιστικά αδιέξοδες οι οικονομικές αναλύσεις για την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας.

Όμως, ενώ είναι γνωστό ότι για να θεραπεύσεις ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα να εντοπίσεις και να εξαλείψεις τους λόγους που το προκαλούν. 

 

Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί έγιναν τόσοι πολλοί και τόσο κακοί οικονομικοί χειρισμοί “κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση” επί σαράντα συναπτά έτη και κανένας εκπρόσωπος του πολιτικού κόσμου, του αυτοαποκαλούμενου συνταγματικού και δημοκρατικού τόξου δεν αντέδρασε; Ένα λάθος μπορεί γίνει, αλλά όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας: “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού”. Τώρα όταν τα λάθη έχουν επαναληφθεί χιλιάκις, όπως συνέβη στην περίπτωσή μας και συνεχίζουν να συμβαίνουν και σήμερα, προφανώς ισχύει το: “δεν έτυχε, πέτυχε”.

Άρα λοιπόν δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι οι άνθρωποι που κυβέρνησαν αυτή τη χώρα, από την πτώση της … «χούντας» και μέχρι αυτή τη στιγμή, ήξεραν και ξέρουν πολύ καλά που βαδίζουμε και ποια θα είναι η κατάληξη. 

 

Αυτό είναι που έχουν καταλάβει οι Έλληνες και προσέρχονται αθρόα στις τάξεις του Λαϊκού Συνδέσμου και όχι κάποιοι λόγοι αντεκδίκησης προς το “σύστημα”, οι οποίοι μάλιστα θα εξαλειφθούν όταν θα μειωθεί η ανεργία, όπως βαυκαλιζόμενοι ισχυρίζονται οι τραγελαφικοί και βολεμένοι καθεστωτικοί εκπρόσωποι του “συνταγματικού” τόξου (...ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες, καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του...,όπως θα 'λεγε κι ο Σεφέρης.

Είναι ωστόσο η οικονομική τραγωδία και η υποβάθμιση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας τα μεγαλύτερα “κατορθώματα” της μεταπολίτευσης;

Με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο ΟΧΙ! Δεν είναι αυτά τα χειρότερα που μας έχουν προκαλέσει τα καλόπαιδα των αμερικανοσιωνιστών και των βαλέδων τους της Μέρκελ. 

 

Ο Ελληνισμός στη μακραίωνη ιστορία του, πολλές φορές αντιμετώπισε και την οικονομική εξαθλίωση και την απώλεια της εθνικής του κυριαρχίας. Πάντοτε όμως ανέκαμπτε! Πως τα κατάφερνε; Στηριζόμενος πάνω στις αιώνιες αξίες και αρετές του Ελληνικού Έθνους. 

 

Γι' αυτό, αυτή τη φορά, το ξερίζωμα αυτών των αξιών και η καταστροφή αυτών των αρετών, ήταν ο πρωτεύων στόχος και το μεγάλο “κατόρθωμα” που επιχείρησαν να διαπράξουν οι ξενόδουλες μεταπολιτευτικές “ελληνικές” κυβερνήσεις, ώστε να διασφαλισθεί, πως όταν αρχίσει η υλοποίηση του σχεδίου καταστροφής της χώρας που βιώνουμε σήμερα, η Ελληνική κοινωνία θα έχει απολέσει πλήρως τα ανακλαστικά της ιστορικής της επιβίωσης και το Ελληνικό Έθνος δεν θα μπορέσει να αντιδράσει, οδηγούμενο μοιραία στην εξαφάνιση.

Αυτή άλλωστε δεν ήταν και η πολιτική που πρότεινε προς την αμερικανική κυβέρνηση για τον “ατίθασο” Ελληνικό λαό και ο βραβευμένος με νόμπελ ειρήνης  Χένρυ Κίσσιγκερ; 

 

Αυτός δεν ήταν που πρότεινε να πληγεί βαθιά ο Ελληνισμός στις πολιτισμικές του ρίζες, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα “για να μην τους παρενοχλεί”, όπως ο ίδιος έλεγε, “στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας γι' αυτούς, για την πολιτική των ΗΠΑ”; 

 

Βέβαια, σε πόσο καλό δρόμο έχουν μπει οι ΗΠΑ με την καθοδήγηση τέτοιων ανθρώπων και την υιοθέτηση τέτοιων πολιτικών, φαίνεται πλέον δια “γυμνού οφθαλμού” κι ας το παίζουν “ταπί και ψύχραιμοι” οι ξεφτιλισμένοι αμερικανοσιωνιστές, προσπαθώντας να πείσουν ότι αυτοί είναι η μοναδική υπερδύναμη και ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τα έθνη από τη μοιρολατρία και την υποταγή.

Βλέπουν λοιπόν τις χλιαρές “αντιδράσεις” των Ελλήνων στην εφαρμογή του μνημονίου και νομίζουν πως πάει πια τέλειωσε, οι Έλληνες έσκυψαν το κεφάλι. Τους “έσπασαν τον τσαμπουκά”. 

 

Δεν μπορούν οι άμοιροι να φανταστούν, πώς μετά από τόσα δεινά που μας έχουν φορτώσει και έναν τέτοιον ανίερο και μακροχρόνιο πόλεμο που διεξάγουν εναντίον του Ελληνισμού, επιχειρώντας την εθνική του αποδόμηση και την ιστορική του εξαφάνιση (με τη σύμπραξη όλων των “Ελληνικών” κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης), πώς είναι δυνατόν να ξανασταθούμε όρθιοι. 

 

Αγνοούν οι δυστυχείς, ότι έχουν να κάνουν με ένα Λαό, που στην ιστορία του χιλιάδες φορές μέχρι τώρα έχει αποδείξει, ότι αξιολογεί την ελευθερία του ως πολυτιμότερο αγαθό από τη ζωή του.

Αγνοούν ότι με τα “δηλητήρια” που ποτίζουν τον Ελληνικό Λαό χρόνια ολόκληρα, όχι μόνο δεν πετυχαίνουν τους βρώμικους στόχους τους, αλλά ενισχύουν ακόμη περισσότερο τον ιστορικό “μιθριδατισμό” του Ελληνισμού. Την αντοχή του εν προκειμένω στις μεθοδευμένες αντιξοότητες και αθλιότητες, που αποσκοπούν στην καταστροφή του.

Είναι τόσο αφελείς, που πιστεύουν ότι έθνη με 200 χρόνια ιστορία μπορούν εξαφανίσουν από προσώπου γης, έθνη με χιλιάδες χρόνια ιστορία. 

 

Δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι βάρβαροι που περνούν από αυτό τον τόπο. Κι αν έχουν καμιά αντίρρηση για το βάρβαροι, ας μας επιστρέψουν πρώτα τα κλεμμένα εκθέματα του Ελληνικού Πολιτισμού που κοσμούν τα μουσεία των χωρών τους, αντικαθιστώντας τα με τα δικά τους αρχαία και μετά το συζητάμε. 

 

Μέχρι τότε είναι απλώς βάρβαροι. Έχουν εξασφαλισμένη τη χλεύη της ιστορίας του μέλλοντος, ας φροντίσουν τουλάχιστον να μετριάσουν τον αποτροπιασμό της για τα συνεχιζόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττουν παγκοσμίως.

Όσο για τις άθλιες καρικατούρες των “ανθρώπων” της Τρόικας και των εδώ υποτακτικών τους, θα πρέπει καλά να κρατούν στην άκρη του αρρωστημένου μυαλού τους ότι το Ελληνικό DNA είναι ζυμωμένο με εικόνες από την Ομηρική Οδύσσεια και την παραδειγματική τιμωρία των μνηστήρων. 

 

Των βδελυγμάτων εκείνων που γλεντοκοπούσαν ασύδοτα τρώγοντας το βιός του Οδυσσέα, παρενοχλώντας την Πηνελόπη του. Αυτών που επιχείρησαν να κλέψουν τον κόσμο του Οδυσσέα, δηλαδή του αιώνιου Έλληνα. 

 

Ας έχουν λοιπόν ένα αεροπορικό εισιτήριο ….stand by, γιατί όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου (ο χρόνος γαρ εγγύς), προβλέπεται μεγάλος συνωστισμός στο Ελευθέριος Βενιζέλος, πολύ μεγαλύτερος από εκείνον της madame Ρεπούση.

Εδώ πριν …. το Ομηρικό τέλος της ιστορίας τους αφιερώνω …προεξαγγελτικά λίγους στίχους με τον τρόπο του Γ. Σεφέρη:

Καὶ παρουσιάζεται μπροστά μου, πάλι καὶ πάλι, τὸ φάντασμα τοῦ Ὀδυσσέα, μὲ μάτια κοκκινισμένα ἀπό του κυμάτου τὴν ἁρμύρα κι ἀπὸ τὸ μεστωμένο πόθο νὰ ξαναδεῖ τὸν καπνὸ ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὴ ζεστασιὰ τοῦ σπιτιοῦ του καὶ τὸ σκυλί του ποὺ γέρασε προσμένοντας στὴ θύρα.
…………………………………………
Στέκεται μεγάλος, ψιθυρίζοντας ἀνάμεσα στ' ἀσπρισμένα
του γένια, λόγια της γλώσσας μας, ὅπως τὴ μιλοῦσαν
πρὶν τρεῖς χιλιάδες χρόνια.

Ἁπλώνει μιὰ παλάμη ροζιασμένη ἀπὸ τὰ σκοινιὰ καὶ τὸ
δοιάκι, μὲ δέρμα δουλεμένο ἀπὸ τὸ ξεροβόρι ἀπὸ τὴν
κάψα κι ἀπὸ τὰ χιόνια.

……………………………………………

Εἶναι ὁ μεγάλος Ὀδυσσέας• ἐκεῖνος ποὺ εἶπε νὰ γίνει τὸ ξύλινο ἄλογο
καὶ oἱ Ἀχαιοὶ κερδίσανε τὴν Τροία.
……………………………………………..
Φαντάζομαι πὼς ἔρχεται νὰ μ' ἀρμηνέψει πῶς νὰ φτιάξω κι ἐγὼ
ἕνα ξύλινο ἄλογο γιὰ νὰ κερδίσω τὴ δική μου Τροία.

Απόστολος Καραΐσκος