ΠΙΣΤΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ

Με χαρά βαδίζω και πάλι ανάμεσα σε παλιούς και νέους συναγωνιστές. Πρόσωπα σοβαρά και σίγουρα, στρατευμένα στην Ιδέα μας, προετοιμάζουν το χώρο. Το βλέμμα μου χάθηκε πάλι στο κενό και αναπόλησε όλες εκείνες τις στιγμές του πρόσφατου παρελθόντος που μπόλιασαν τις ψυχές μας και χαλύβδωσαν το ήθος μας. Λίγοι μα τόσο πολλοί τελικά. 

Μόνοι, όρθιοι και δυνατοί, σε ένα κόσμο που από καιρό έχει πάρει μια κατρακύλα δίχως γυρισμό, δίχως συμπόνια ή έγνοια για το γίγνεσθαι και το είναι. Μόνοι. Βροχή οι επιθέσεις και οι διώξεις, από όλο το φάσμα του κίβδηλου και σάπιου μεταπολιτευτικού συστήματος και των παραμάγαζών του. 

Ο πόνος, η σύγκρουση, ο συναγωνιστής δίπλα μας, που δεν έστρεψε την πλάτη στις δύσκολες στιγμές, κατακλύζουν και πάλι το νου μου. Κρατώ τη σημαία και πάλι σφιχτά Το γαλανό της ύφασμα ξυπνά στην καρδιά μου το πάθος για τη λευτεριά που ρίγησε όλους τους προγόνους μας που έχυσαν ΑΙΜΑ για να πάνε ένα βήμα πιο πέρα. 

«ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ», γράφει ένα πανό, σθεναρά κρεμασμένο στα κάγκελα μπροστά από την πλατεία που το Καθήκον και πάλι μας κάλεσε. Πλατείες και δρόμοι μας ξέρουν καλά. Τις κρατήσαμε με θυσίες και κόπους όλα αυτά τα χρόνια. Τους κερδίσαμε με αγώνα και σθένος. 

Με ιερό μένος τους υπερασπιστήκαμε. Ούτε ένα βήμα πίσω δεν κάναμε. Και ούτε θα κάνουμε. Γιατί από έφηβοι χορεύουμε το χορό της ΤΙΜΗΣ, από νεαροί άντρες βαδίζουμε με το κεφάλι ψηλά και το στήθος γεμάτο περηφάνια και ρώμη.
  

Τώρα, τώρα που τα κελεύσματα των καιρών διχάζουν τις συνειδήσεις, τώρα που η Πατρίδα μας είναι στην πιο κρίσιμη στιγμή του καιρού μας , τώρα που οι δειλοί κοιτάζουν την βολή τους και το τομάρι τους, έχοντας απεκδυθεί την περηφάνια τους, τώρα που κάποιοι διαπιστώνουν πόσο λάθος έκαναν που έστρεψαν τα νώτα τους, τώρα που το ύστατο κάλεσμα αντηχεί στα αυτιά των αφυπνισμένων, τώρα είναι η ώρα που θα συνεχίσουμε τον Αγώνα, για τον οποίο καιρό προετοιμαζόμασταν.

Σπασμένες ασπίδες και ακονισμένα δόρατα, πλατύγυρα σπαθιά και λαδωμένα τυφέκια, ματωμένες ξιφολόγχες και μπαρούτι από το βάθος των χρόνων, οπλίζουν το νου και κορώνουν τη φωτιά που καίει ασίγαστη μέσα μας.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΜΑΣ και το ξέρουν καλά. Ας κάνουμε το χειρότερο εφιάλτη τους πραγματικότητα. Ας τους φέρουμε ενώπιον των ευθυνών τους. Είναι άνθρωποι και τίποτα παραπάνω. 

Οι ιδιωτικοί στρατοί και οι πραίτορες που τους προστατεύουν θα λυγίσουν μπροστά στην οργή του λαού και το ποτάμι αυτής της οργής θα πνίξει τα μιαρά τους έργα και θα φέρει το τέλος στις σκοτεινές ημέρες, που από καιρό σχεδίαζαν και εδώ και καιρό επιβάλουν.

ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ κάνει εδώ και δεκαετίες κάλεσμα ψυχών, οργανώνει συνειδήσεις και εκπαιδεύει τους στρατιώτες της ΙΔΕΑΣ του Λαϊκού Εθνικισμού, μιας ιδέας ποτισμένης και ευλογημένης με ΑΙΜΑ, από ανθρώπους που δε ζήτησαν το παραμικρό ως αντάλλαγμα, παρά με μόνη ευχή και επιθυμία τη δυνατότητα και την ευκαιρία να πολεμήσουν για την Πατρίδα, για την Τιμή και για το ιερό χώμα μας. 

Άξιοι απόγονοι αυτών, στεκόμαστε στους διαδρόμους της Ιστορίας και με πίστη στον Αρχηγό μας, πεισμώνουμε και παλεύουμε να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων, μια πορεία καταστροφική, αν αφεθεί να συνεχιστεί. 

Με αφοσίωση στις αιώνιες αξίες της Ιδεολογίας μας κάνουμε ακόμη ένα βήμα μπροστά, αποδεικνύοντας πως όλη η λάσπη των καναλαρχών, όλες οι τρομοκρατικές επιθέσεις των προστατευόμενων τρομοκρατών της Εκάλης, αλλά και η συστράτευση σύσσωμου του φαύλου μεταπολιτευτικού «κόμματος» των κομμάτων, δεν μπορούν και δεν θα καταφέρουν να λυγίσουν τη δύναμη των ανδρών και των γυναικών της Χρυσής Αυγής.


Μέχρι την τελική Νίκη
Νικόλαος Λεμοντζής