Εν ονόματι της Δημοκρατίας !

Στο όνομα της Δημοκρατίας σήμερα αντιδρούν, κάνοντας δήθεν τον ανήξερο, για τα όσα όλα αυτά τα χρόνια εξέθρεψαν.

Οδήγησαν έναν βαθιά δημοκρατικό λαό να στραφεί στα άκρα, διότι οι θεσμοί της Δημοκρατίας δεν λειτούργησαν επειδή κάποιοι συνεχώς και αδιαλείπτως τους πριόνιζαν και τους υπέβλεπαν.

Έτσι όταν το καλοκαίρι του 11 κάποιοι οργάνωναν επιθέσεις κατά των πολιτικών που ο λαός καλώς ή κακώς έστειλε στο Κοινοβούλιο, χαιρόντουσαν.

Όταν γιουχάριζαν και γιαούρτωναν τους πολιτικούς που κατά τη γνώμη τους δεν επιτέλεσαν το καθήκον τους, γελούσαν.

Όταν έκαναν κακό στην εικόνα της πατρίδας μας με τους αποκλεισμούς ξένων προσκεκλημένων και με την ομηρία των επισκεπτών μας αδιαφορούσαν.

Έφτασε δυστυχώς η ώρα όσα όλα αυτά τα χρόνια εξέθρεψαν, να τους χτυπήσουν τη δική τους πόρτα.

Ας κατανοήσουν άπαντες πως δεν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στη βία.

Οι… προοδευτικές βιαιότητες είναι ένα και το αυτό με τις… φασιστικές βιαιότητες.

Αυτές οι απαράδεκτες συμπεριφορές όλα αυτά τα χρόνια καταδυνάστευαν τους φιλήσυχους Έλληνες, οδήγησαν μερίδα του Ελληνικού λαού στο αντίθετο άκρο, της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.

Βλέπουμε εκπροσώπους κυρίως της Αριστεράς, προερχόμενους δήθεν από παρθενογένεση στα πολιτικά πράγματα του τόπου, να… νίπτουν τα χέρια τους ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι για το κατάντημα της Χώρας, να κατακεραυνώνουν όποιον… δυστυχή έχει αντίθετη άποψη και με υποτιμητικό και μπλαζέ ύφος, να θεωρούν εαυτούς ως έχοντες τη μοναδική γνώση και πως μόνο αυτοί γνωρίζουν και υπηρετούν το καλό της Ελλάδας και των Ελλήνων ενώ οι λοιποί είναι ή ανόητοι ήδιεφθαρμένοι,τραμπούκοι.

Μήπως οι χειρότεροι τραμπούκοι είναι οι κουστουμάτοι και γραβατωμένοι ψευτοδημοκράτες και ψευτοπατριώτες που τρομοκρατούν, βιάζουν και λεηλατούν με φοροεπιδρομές τους προδομένους κι εξαθλιωμένους Έλληνες;

Μήπως τραμπούκοι είναι αυτοί που κυβερνούσαν τόσες δεκαετίες και ξεπούλησαν την πατρίδα, μετατρέποντάς την σ’ ένα παγκόσμιο ξεφτιλισμένο ζήτουλα κι επαίτη;

Μήπως τραμπούκοι είναι αυτοί που απολύουν βιοπαλαιστές οικογενειάρχες, που δεν έχουν να δώσουν τροφή στα παιδιά τους;

Μήπως τραμπούκοι είναι αυτοί που διώχνουν τα Ελληνόπουλα στην ξενιτιά για να βρούνε δουλειά κι αξιοπρέπεια.

Μήπως τραμπούκοι είναι όλοι αυτοί που αποδείχθηκαν παγκόσμιοι διαφθορείς και παραδίδουν μαθήματα ήθους και ηθικής;

Μήπως τραμπούκοι είναι αυτοί που μετατρέπουν τον περήφανο ελληνικό λαό σε ουρές ανθρώπινων μαζών, περιμένοντας συσσίτιο της εκκλησίας;

Αν δε σταματήσει άμεσα όλο αυτό, αν δεν κατανοήσουν άπαντες την κρισιμότητα των στιγμών, τότε μόνο το γκρίζο και το μαύρο θα είναι το χρώμα που θα μπορεί κάποιος το επόμενο διάστημα να περιγράψει το αύριο της πατρίδας μας.

Ελληνες.Πρέπει κάποτε να μάθουμε να ξεχωρίζουμε μόνοι μας, τους πραγματικούς τρομοκράτες κι όχι αυτούς που μας πλασάρουν οι άλλοι.

ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΑΣΕ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥΣ

   ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΚΑΘΙΣΑΝ ΣΟΥΖΑ

 

Από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο Μ. Κασσης, είπε όχι στο άρθρο 2, η Αντζελα Γκερέκου, είπε όχι στο άρθρο 3, ο Θ. Παραστατίδης είπε παρών στο άρθρο 2, ο Μ. Μπόλαρης είπε όχι στο άρθρο 2 και ναι στην τροπολογία για τον ΕΟΠΥΥ, όπως και η Θ. Τσαγκρη, ο Γιάννης Δριβελέγκας είπε οχι στο αρθρο 2 και παρών στο άρθρο 3, ο Κ. Τριανταφυλλος δήλωσε παρών στο άρθρο 2, όπως και ο Κ.Σκανδαλιδης και ο Θ. Μωραιτης παρών στο άρθρο 2, ενώ ο Αχμέτ Χατζη Οσμαν δήλωσε παρόν στο άρθρο 2 και είπε ναι στην τροπολογία για τον ΕΟΠΥΥ.

Δύο μεγάλες εθνικές εκκρεμότητες προς τους πεσόντες του ελληνο-ιταλικού πολέμου

του Γ. Σούρλα

Είναι γεγονός ότι κατά το Επος του ’40 βρήκαν την πλήρη έκφρασή τους τα βασικά γνωρίσματα των Ελλήνων: η ομοψυχία στις κρίσιμες στιγμές, η άκρατη φιλοπατρία, η χωρίς όρια αυτοθυσία και αυταπάρνηση, η πίστη στα ανθρώπινα ιδανικά. Ολα αυτά μας κάνουν υπερήφανους.

Ομως το Επος του ’40 έχει και την πίσω, την αθέατη πλευρά, την άγνωστη στους πολλούς Ελληνες. Πρόκειται για δύο μεγάλες εθνικές εκκρεμότητες.

Για 70 χρόνια 7.963 πεσόντες στα πεδία των μαχών της Β. Ηπείρου παραμένουν άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι σε ομαδικούς τάφους. Είναι οδυνηρό να βλέπεις οστά διάσπαρτα και ομαδικούς τάφους. Στην Πρεμετή με 1.400 πεσόντες και στα στενά της Κλεισούρας με 400.

Υπάρχει και μια άλλη εθνική εκκρεμότητα. Δεν υπάρχει μνημείο στην Ελλάδα για τους 13.976 που έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι κατά τη διάρκεια του

ελληνοϊταλικού πολέμου από τον Οκτώβριο του 1940 έως τον Απρίλιο του 1941.

Αραγε πόσοι γνωρίζουν ότι τόσοι πολλοί έπεσαν για την πατρίδα την περίοδο εκείνη;

Αν επισκεφθείς τα πεδία των μαχών στη Β. Ηπειρο αισθάνεσαι συγκίνηση αλλά και ενοχές.

Συγκίνηση όταν περπατάς στα ποτισμένα με ελληνικό αίμα χώματα και ενοχές όταν έρχεσαι απέναντι σε μια σκληρή πραγματικότητα με τα διάσπαρτα οστά των ηρώων μας.

Η συγκίνηση και η αμηχανία κορυφώνονται όταν βρεθείς με τα παιδιά των πεσόντων, όπως έγινε με την παρουσίαση του βιβλίου

«Οι ήρωες του 1940 περιμένουν» σε περισσότερες από 60 πόλεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ολοι ρωτούν με πόνο ψυχής για τον πατέρα που δεν γνώρισαν και που έμεινε στη Β. Ηπειρο, γιατί δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον από την Πολιτεία για την περισυλλογή των οστών;

Γιατί δεν έγιναν αυτά που οι παραδόσεις από την αρχαία Ελλάδα επιτάσσουν, το θρησκευτικό και πατριωτικό καθήκον υπαγορεύει για τους νεκρούς και μάλιστα για τους νεκρούς του πολέμου; 

Πότε θα μπορέσουν να επισκεφθούν τον τόπο όπου έπεσαν, για να προσευχηθούν;Οι διαπιστώσεις αυτών των εκκρεμοτήτων σού υπαγορεύουν ότι πρέπει να συμβάλεις στην προσπάθεια αποκατάστασης, αγώνα που άρχισε ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και Πάσης Αλβανίας Αναστάσιος για την κατασκευή στρατιωτικών κοιμητηρίων στη Ν. Αλβανία.

Η ώρα του καθήκοντος ήρθε όταν κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων η κύρωση σύμβασης για την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Τότε ελέχθη το μικρό «Οχι» από όλους τους βουλευτές, αν δεν συμφωνηθεί η λειτουργία των στρατιωτικών κοιμητηρίων.

Στις 25 Μαρτίου κυρώθηκε η συμφωνία από τη Βουλή της Αλβανίας για την περισυλλογή των οστών, το άνοιγμα των ομαδικών τάφων και την ίδρυση δύο κοιμητηρίων στους Βουλιαράτες και στα Στενά της Κλεισούρας.

Ως προς τους 13.976 πεσόντες, αποφασίστηκε η ανέγερση μνημείου στο Καλπάκι κάτω από το άγαλμα του «Μαχητή», σε έκταση που παραχώρησε ο δήμος, και ήδη ξεκίνησαν οι διαδικασίες δημοπράτησης.

Αυτή είναι η αθέατη πλευρά στην οποία αναφέρεται λεπτομερώς και εμπεριστατωμένα το βιβλίο «Οι ήρωες του 1940 περιμένουν».

Βέβαια οι ήρωές μας και οι συγγενείς τους δεν περιμένουν από εμάς μόνο την απόδοση τιμών ως οφείλουμε, αλλά να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες τους, να κάνουμε πάντα το καθήκον μας για την πατρίδα και ιδιαίτερα αυτή τη χρονική περίοδο, που απαιτείται εθνική ομοψυχία.

Γ. Σούρλας

ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ Η ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ...

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ "ΣΑΝΤΥ"

 

 

 

 

 

 

 

 

Το Αθάνατο Έπος 1940-1944

 

(Μέρος A´)

 

 

 

(Μέρος Β)

 

 

 

(28 Οκτ -11 Νοε 1940)

«Οι πολεμικές εκθέσεις του Ιταλού στρατηγού Τζιρόττι, διοικητή της 3ης Μεραρχίας Αλπινιστών ΤΖΟΥΛΙΑ 

Το πλέον συναρπαστικό επεισόδιο του ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-41 υπήρξε η μάχη της Πίνδου, όταν σημειώθηκε εισβολή της εκλεκτότερης, 3ης ιταλικής Μεραρχίας Αλπινιστών 'Τζούλια', μιας «αντρίκειας Μεραρχίας» κατά τη ρήση του Μουσολίνι, βαθιά στο έδαφός μας, στις δυσπρόσιτες και πανύψηλες βουνοκορφές της πολυπτυχωμένης Πίνδου μας.

'Oσο όμως θεαματική ήταν η τολμηρή εισχώρησή της, τις πρώτες ημέρες του Πολέμου, τόσο συνταρακτικότερη υπήρξε η εν συνεχεία συντριβή της.
'Hταν συγκινητική μέχρις αυτοθυσίας η συμμετοχή του πληθυσμού της Πίνδου (γυναικών, γερόντων, παιδιών, διότι οι άνδρες είχαν επιστρατευθεί) στον αγώνα που διεξήχθη.

 

Αποτέλεσε μάλιστα δυσάρεστη έκπληξη για τους Ιταλούς, δοθέντος ότι η προπαγάνδα τούς είχε παρουσιάσει ως «βλάχους», φιλικά διακειμένους.

Οι απώλειες που υπέστη η 'Τζούλια' ήταν κυριολεκτικά πρωτοφανείς. Ο Μουσολίνι στις 18 Νοε θα παραδεχθεί σε ομιλία του:
«Αυτή η Μεραρχία Αλπινιστών 'Τζούλια' που υπέστη τρομακτικές απώλειες, που τράπηκε σε φυγή, που ξεχαρβαλώθηκε ολότελα από τους 'Eλληνες...»

Σύμφωνα με ιταλικές πηγές, στον 14ήμερο αγώνα στην Πίνδο άφησε 1.700 νεκρούς, ενώ συνελήφθησαν περί τους 2.000 αιχμαλώτους.

Η συντριβή της 'Τζούλια' στην Πίνδο, έδωσε αφορμή για τη σύνθεση του ύμνου της - θα έλεγα μοιρολογιού - που είχα την τύχη εμβρόντητος ν' ακούσω ν' αποδίδει χορωδία Αλπινιστών, όταν προ ετών υπηρετούσα στο συμμαχικό στρατηγείο στη Βερόνα Ιταλίας.

«Sul ponte di Perati bandiera nera
L' e il lutto della Julia che va alla guerra
Le meglio gioventu va sotto terra...»

(Στη γέφυρα του Περατίου, μαύρη σημαία
Είναι το πένθος της Τζούλια που πηγαίνει στον πόλεμο
Το άνθος της νιότης που θάφτηκε μέσα στη γη...)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αν θες να λέγεσαι δημοκράτης, γίνε πρώτα...

Βαρέθηκα να ακούω τα ίδια κάθε μέρα.

Φασίστες, αναρχικοί, ρατσιστές και κάθε λογής χαρακτηρισμοί για τον κάθε ένα από μας.

Κατ' αρχήν καλό θα ήταν να ορίσουμε τις έννοιες από κάθε λέξη πριν συνεχίσω τα λεγόμενά μου.

Έχουμε και λέμε:

Φασισμός: Δικτατορικό καθεστώς που, με αρχηγό το Μουσολίνι, επικράτησε στην Ιταλία.
Φασίστας: Οπαδός του φασισμού.
Ναζισμός: Η ιδεολογία του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και το καθεστώς που δημιούργησε.
Ναζιστής: Οπαδός του ναζισμού.
Κομμουνισμός: Κοινωνικοοικονομική θεωρία και σύστημα που πρεσβεύει την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και των κοινωνικών τάξεων, ως τελικό στάδιο του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε μια κοινωνία ισότητας.
Κομμουνιστής: Οπαδός του κομμουνισμού.
Αναρχία: Έλλειψη τάξης που οφείλεται σε ανυπαρξία ή κακή λειτουργία: α. του κράτους και των οργάνων του και β. συγκεκριμένων κανόνων για ορισμένο θέμα.
Αναρχικός: Οπαδός της αναρχίας.
Αναρχισμός: Πολιτικοκοινωνική ιδεολογία που αρνείται κάθε καταναγκασμό του ατόμου από οποιαδήποτε εξουσία.
Εθνικισμός: Η άποψη που ενθαρρύνει την έκφραση και την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης ή αφοσίωση των ατόμων στο έθνος στο οποίο ανήκουν, χωρίς όμως καμία διάθεση υποτίμησης ή περιφρόνησης άλλου έθνους.
Εθνικιστής: Αυτός που αγωνίζεται για τα δικά του εθνικά ιδεώδη με πάθος, αλλά χωρίς να παύει να αναγνωρίζει και να σέβεται τα δίκαια άλλων εθνών.
Πατριώτης: Αυτός που αγαπάει την πατρίδα του.

Δημοκρατία: Πολιτικό σύστημα που στηρίζεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και που λειτουργεί με βάση τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών.
Δημοκράτης: Οπαδός του δημοκρατικού πολιτεύματος, υποστηρικτής των αρχών και των θεσμών της δημοκρατίας.
(Οι ερμηνείες που χρησιμοποιήθηκαν είναι από λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας)
Αφού λοιπόν πλέον μπορούμε να έχουμε πλήρη εικόνα για ορολογίες που πιθανόν να χρησιμοποιηθούν μπορούμε να συνεχίσουμε.
Φίλε Δημοκράτη!
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω την επίθεση της ολότητας σε ανθρώπους που αποφάσισαν να δώσουν δύναμη σε κάτι διαφορετικό σε αυτή τη χώρα.
Μετά τις εκλογές, έχουν γεμίσει οι πόλεις αφίσες και συνθήματα ενάντια στον φασισμό, στη Χ.Α., έχουνε γεμίσει αντιφασιστικά φεστιβάλ και όλα τα σχετικά.

 

Αυτό το οποίο δεν μπόρεσα να καταλάβω φίλε δημοκράτη, είναι ότι όπως εσύ με τη δημοκρατική διαδικασία της ψήφου σου έδωσες δύναμη στους ανθρώπους που σε εκφράζουν περισσότερο, έτσι και ο συνάνθρωπος σου, ένας άλλος δημοκράτης έκανε το ίδιο.

 

Το ότι και οι 2 ψηφίσατε κάτι διαφορετικό, σε μια εντελώς δημοκρατική διαδικασία, αλλά με εντελώς διαφορετικές απόψεις, 2 διαφορετικά κόμματα που συμμετείχαν και τα 2 με όλες τις νόμιμες δημοκρατικές διαδικασίες, ποιος σου δίνει το δικαίωμα να κρίνεις την επιλογή του συνανθρώπου σου κατά πόσο ήταν σωστή ή λάθος;

Γιατί λοιπόν την απόφαση που πήραν 425.980 συμπολίτες σου να ψηφίσουν κάτι το οποίο δεν εκφράζει εσένα να είναι λάθος και να θέλεις τόσο πολύ να τους τσακίσεις;

"ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΑΖΙΣΜΟ!"
Έχω κουραστεί να βλέπω τα συνθήματα σε φυλλάδια και σε τοίχους. Κατ' αρχήν όπως βλέπεις από τις έννοιες και τις ορολογίες παραπάνω, αν θέλεις να τσακίσεις φασίστες θα πρέπει να πάς στην Ιταλία. Επίσης ναζιστές θα βρεις στη Γερμανία μιας που και τα 2 είναι καθεστώτα που αναφέρονται στα πολιτικά συστήματα των χωρών τους.

 

Μην ξεχνάμε πως σαν Έλληνες πολεμήσαμε και τους φασίστες αλλά και τους ναζιστές. Εσύ απλά θέλεις να τσακίσεις (και δεν μπορώ να καταλάβω το τόσο μίσος πίσω από τη λέξη τσακίζω) τους Εθνικιστές της χώρας σου.

 

Όπως προαναφέρεται ο εθνικιστής είναι αυτός που αγωνίζεται για τα δικά του εθνικά ιδεώδη με πάθος, αλλά χωρίς να παύει να αναγνωρίζει και να σέβεται τα δίκαια άλλων εθνών. Κάποιος σαν κι εσένα δηλαδή.

 

Όλα αυτά δεν πρεσβεύεις με τη δύναμη της ψήφου σου; Τα δικά σου εθνικά ιδεώδη δεν θέλεις να βελτιώσεις. Άρα θέλεις να τσακίσεις τον εαυτό σου; Γιατί..; Μήπως είμαστε όλοι εθνικιστές αλλά παίζουμε με τις λέξεις;
Εγώ για παράδειγμα είμαι πατριώτης.
Γεννήθηκα στην Ελλάδα, μεγάλωσα και πήγα σχολείο στην Ελλάδα, έμαθα Ελληνικά, σπούδασα σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο, πήγα φαντάρος στον Ελληνικό Στρατό και πλέον εργάζομαι στην Ελλάδα ως ελεύθερος επαγγελματίας, πληρώνοντας όλα όσα με υποχρεώνουν. Ναι φίλε μου, είμαι πατριώτης από επιλογή.

 

Αυτό όμως δεν με κάνει ούτε φασίστα ούτε ναζιστή.

 

Ούτε αν η ψήφος μου δεν είναι όμοια με τη δική σου έχεις το δικαίωμα να με τσακίσεις. Πλέον όποιος έχει πάνω του κάτι σχετικό με την Ελλάδα τον αποκαλείτε όλοι φασίστα και τον κοιτάτε με μισό μάτι. Πραγματικά γιατί; Τι μπορεί να σας έκανε σε προσωπικό επίπεδο; Έχω ένα Αρχαιοελληνικό τατουάζ και όποιος το βλέπει με ρωτάει αν είμαι φασίστας, οπαδός της Χ.Α. και όλα τα σχετικά. Το ότι έχω αγάπη για την πατρίδα μου, την Ιστορία της και όλα τα ιδεώδη δεν το σκέφτεται κανένας.

Η απάντηση μου πρέπει να συμβαδίζει με τις απόψεις αυτού που ρωτάει προκειμένου να ικανοποιηθεί ο εσωτερικός του εγωισμός. Όχι κύριοι. ΠΑΝΤΑ υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Φίλοι και γνωστοί μου λένε πως με τις απόψεις σου δεν θα σε δεχόταν ποτέ η ΧΑ και ας είσαι Φιλέλληνας.

 

Το θέμα δεν είναι να νοιώσω ότι ανήκω κάπου. Το θέμα είναι να έχω ανοιχτό το μυαλό μου και να σκέφτομαι. Να σταματήσω να αναμασάω χιλιοπαιγμένες κασσέτες του τύπου, τσακίστε τους φασίστες, όχι στο ρατσισμό, αλληλεγγύη στον τάδε αναρχικό κ.ο.κ.!

Σαν σκεπτόμενος άνθρωπος, ΑΝ έβλεπα φασίστα με την πραγματική έννοια κι εγώ θα ήθελα να τον τσακίσω, αλλά έναν εθνικιστή ποτέ. Κάποιον που νοιάζεται για τα ιδεώδη της χώρας του απλά τον συνερίζομαι γιατί αυτό κάνω κι εγώ.

 

Όχι στο ρατσισμό. Συμφωνώ. Απλά αυτό που ποτέ δεν θα καταλάβει το σύνολο είναι το εξής. Ρατσισμός δεν είναι μόνο ο φυλετικός. Θα βάζατε ποτέ έναν δολοφόνο Έλληνα στο σπίτι σας; Μάλλον όχι. Άρα είστε ρατσιστές απέναντι στους δολοφόνους. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν παράνομους ανθρώπους στα σπίτια τους. Όπως ένας παράνομος (δολοφόνος) Έλληνας δεν είναι ευπρόσδεκτος στο σπίτι σου, για κάποιους ένας παράνομος (χωρίς τα νόμιμα έγγραφα) άνθρωπος δεν είναι ευπρόσδεκτος στη χώρα που για πολλούς τη βλέπουμε και σαν σπίτι μας.

 

Ποτέ δεν είπα όχι στους μετανάστες. Αρκεί να μάθουν τη γλώσσα μας για να μπορούμε να συνεννοηθούμε, να πάνε και αυτοί να υπηρετήσουν για την πατρίδα όπως κι εγώ και να φορολογούνται με το ίδιο σύστημα όπως κι εγώ για τις δουλειές τους. Άνθρωποι είμαστε όλοι.

 

Απλά ίδια αντιμετώπιση πρέπει να έχουμε σε όλα και όχι μόνο σε όσα συμφέρει να λέτε μερικοί. Όσο για τους μη νόμιμους που κάποιοι είστε ενάντια στο να φύγουν, απλά μπορείτε να τους πάρετε σπίτια σας και να τους προσέχετε. Και να τους ταΐσετε και όλα τα σχετικά. Όποιος το κάνει είναι άξιος θαυμασμού. Απλά βαρέθηκα να ακούω μόνο λόγια...
Οπότε ως δημοκράτες που στηρίζουμε όλοι το δημοκρατικό πολίτευμα και την ελευθερία του λόγου, ας αφήσουμε τον κάθε νόμιμο εκπρόσωπο να εκφραστεί με τη δική του φωνή και πυγμή. Δεν θέλω να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι χαζοί.

 

Αν ανοίξουμε λίγο το μυαλό μας θα δούμε ποιος και τι κάνει για το καλό αυτής της χώρας κάνοντας μας να ελπίζουμε για ένα καλύτερο μέλλον. Δεν τάσσομαι απόλυτα υπέρ κάποιου κόμματος αλλά τάσσομαι υπέρ του κόμματος που με εκφράζει περισσότερο στον τρόπο που σκέφτομαι.

 

Δεν κρίνω κανέναν για τις επιλογές του και δεν επιτρέπω σε κανέναν να με κρίνει.

 

Εγώ με τη δική μου δύναμη και ψήφο, είμαι υπεύθυνος για τα τεκταινόμενα αυτής της χώρας. Αν αυτοί που στήριξα με απογοητεύσουν, τότε θυμήσου πως έχω κι εγώ δικαίωμα στο λάθος. Τουλάχιστον θα φροντίσω να μην το επαναλάβω όπως κάνουν εκατομμύρια άνθρωποι σαν εσένα και σαν εμένα προκειμένου να έχουν ατομικό όφελος.

 

Κάνε τον αγώνα σου, αλλά άσε κι εμένα να κάνω τον δικό μου, γιατί δυστυχώς αν θες να λέγεσαι δημοκράτης, γίνε πρώτα...

 

Γιούχα και μπουγέλα από γονείς μαθητών στα ρετάλια της αριστεράς

 

VIDEO

 

 

Λίγες δεκάδες αριστεριστές και Συριζαίοι αποπειράθηκαν να χαλάσουν τη μαθητική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη.

 

Σημειώστε ότι στο σημείο δεν υπήρχαν ούτε κυβερνητικοί, ούτε μνημονιακοί, ούτε πλουτοκράτες, παρά μόνο απλοί Έλληνες πολίτες και γονείς μαθητών.

 

 

Οι Συριζαίοι δίνουν τα ρέστα τους τις τελευταίες ημέρες για να προκαλέσουν ταραχές και να καλλιεργηθεί εμφυλιοπολεμικό κλίμα.

 

 

 

 

Τελικά απέτυχαν παταγωδώς υπό τις έντονες αποδοκιμασίες Ελλήνων πολιτών, που απαίτησαν να δουν τα παιδιά τους να παρελαύνουν.

 

Έπεσε και ένα μπουγέλο και τα παρτάλια της αριστεράς, με επικεφαλής τον συριζαίο Κουράκη, διαλύθηκαν...

 

  

 

Αργά ή γρήγορα θα καταλάβουν κι οι ίδιοι πως η αντεθνική προπαγάνδα τους για κατάργηση των παρελάσεων κι οτιδήποτε άλλου περήφανου κι Ελληνικού καταλήγει στο περιθώριο.

 

 

Ο Ιωάννης Μεταξάς και το “ΟΧΙ” της 28ης Οκτωβρίου

 

  Όταν ο Ιωάννης Μεταξάς ανέλαβε δικτατορικά την διακυβέρνηση της Ελλάδος το 1936 αναστέλλοντας θεμελιώδη άρθρα του Συντάγματος , ήδη τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια για την παγκόσμια ειρήνη είχαν αναφανεί με τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας, την αποχώρηση της από την Κοινωνία Των Εθνών, τις επεκτατικές τις βλέψεις αλλά και την ιμπεριαλιστική επίθεση της Ιταλίας στην Αβησσυνία. 
H παγκόσμια κρίση έβρισκε την Ελλάδα στην κυριολεξία άοπλη, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όταν ο Κονδύλης για να πατάξει το Βενιζελικό στρατιωτικό κίνημα του 1935 δανείστηκε βομβαρδιστικά αεροπλάνα από την Βουλγαρία!!!!

Η βασική προτεραιότητα του Μεταξά στο τομέα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, πάντα σε συνεννόηση με τον Βασιλιά Γεώργιο Β (αν όχι υπό της διαταγές του όπως πολλοί υποστηρίζουν), ήταν μια πολιτική άψογης ουδετερότητας απέναντι στις Μεγάλες δυνάμεις, ειδικά απέναντι στην Ιταλία και στην Γερμανία, με μια σαφή όμως προτίμηση προς την Μεγάλη Βρετανία και με τελική πρόθεση να συνδεθεί η τύχη της Ελλάδος με την τότε Βρετανική υπερδύναμη.

Έτσι ο Μεταξάς δείχνοντας ένα μεγάλο ενδιαφέρον για να τηρήσει τις ισορροπίες ειδικά απέναντι στην Γερμανία, τριπλασίασε τις εξαγωγές σε πρώτες ύλες σε αυτήν, διευθέτησε με θετικό για τους Γερμανούς αποτέλεσμα όλα τα διμερή θέματα που ανέκυπταν, ενώ μέχρι το 1939 έγιναν και αρκετές επισκέψεις ναζιστών επισήμων στην Ελλάδα, ενώ συζητήθηκε και πιθανή επίσκεψη του ίδιου του Χίτλερ στην Ελλάδα.

Βέβαια οι Γερμανοί δεν είχαν αμφιβολίες η επιφυλάξεις για τον προσανατολισμό του Μεταξά και ιδιαίτερα του Βασιλιά Γεώργιου. Δεν πίεζαν όμως την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην Ελλάδα καθώς η φαινομενική έστω Ελληνική ουδετερότητα βόλευε τα Γερμανικά σχέδια για ειρηνικά Βαλκάνια και αποτροπή “ανοίγματος” μετώπου εκεί.

Συνάμα υπήρχε ο Γερμανικός φόβος μήπως η πίεση στην Αθήνα οδηγούσε την Ελλάδα να ταχθεί ανοιχτά και απροκάλυπτα στο στρατόπεδο των Άγγλων.

Οι προθέσεις του Ιωάννη Μεταξά μπροστά στην διαφαινόμενη Ιταλική απειλή.

Η κατάκτηση της Αλβανίας από τους Ιταλούς τον Απρίλιο του 1939, καθώς και η επιθετική τους συμπεριφορά με την σημαντική μεταφορά στρατιωτικών μονάδων από την Ιταλία καθώς και με την συνεχή δημιουργία συνοριακών προστριβών στην Ήπειρο, δεν πέρασαν απαρατήρητες από την Ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. 

Ο Αρχιστράτηγος Παπάγος αναδιάταξε όλες τις μονάδες του Ελληνικού στρατού με κύρια αποστολή την άμυνα στην επικείμενη Ιταλική επίθεση (ως τότε δεν είχε εκπονηθεί καν επιτελικό σχέδιο αφού ο κύριος πιθανός αντίπαλος εθεωρείτο η Βουλγαρία), ενώ σε συνεννόηση με τον Μεταξά στις αρχές του 1940 έγινε η αθόρυβη επιστράτευση ενός σώματος στρατού .
 

 

 

Η πρόθεση του Μεταξά και του Βασιλιά Γεώργιου ήταν η Ελλάς, σε περίπτωση Ιταλικής επίθεσης, να αμυνθεί μέχρις εσχάτων. 

Ήδη από τον Απρίλιο του 1939, κατά την διάρκεια της πρώτης κρίσης στις Ελληνο-Ιταλικές σχέσεις, ο Ιωάννης Μεταξάς σε μυστικές συνομιλίες με τον Βρετανό πρεσβευτή Ουότερλόου είχε ανακοινώσει την απόφαση του σε περίπτωση Ιταλικής εισβολής να αντισταθεί “μέχρις εσχάτων” και ότι “προτιμούσε την πλήρη καταστροφή της χώρας του από την ατίμωσιν”. 

Και μάλιστα αυτή την δήλωση την έκανε την εποχή που η Αγγλία απέφευγε επιμελώς να δώσει εγγυήσεις στην Ελλάδα για να μην δυσαρεστήσει την Ιταλία.

Ίσως η εντυπωσιακότερη σχετική δήλωση του Μεταξά για το θέμα αυτό, να έγινε στις 21 Αυγούστου του 1939 στον Ιταλό πρέσβη Εμμανουέλε Γκράτσι, σε αυτόν τον ίδιο άνθρωπο που επέδωσε το άνανδρο και μη τηρηθέν Ιταλικό τελεσίγραφο το ιστορικό βράδυ της 28ης Οκτωβρίου. 

Με αφορμή μια δεύτερη κρίση στις τότε Ελληνο-Ιταλικές σχέσεις λόγω της μη ανανέωσης Ελληνοϊταλικού Συμφώνου μη επιθέσεως, ο Ιωάννης Μεταξάς ζήτησε από τον Ιταλό πρεσβευτή να τηλεγραφήσει στον Μουσολίνι ότι “εάν η Ιταλία ήθελε θίξει ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδος και προπαντώς την ακεραιότητα του εδάφους της, Αυτή θα αμυνθεί μέχρις εσχάτων”.
Από τον Απρίλιο του 1939 και μετά, η Ελλάδα εντάσσεται με αργά αλλά σταθερά βήματα στο πλευρό των Συμμάχων. 

Η Αγγλική κυβέρνηση με ανακοίνωση του Τσάμπερλαιν στην Βουλή των Κοινοτήτων έδωσε εγγύηση για την ακεραιότητα της Ελλάδος, ενώ μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με την συμμετοχή και βοήθεια του Μεταξά, υπογράφηκε νέα μεγάλη εμπορική συμφωνία μεταξύ Ελλάδος-Αγγλίας . 

Να σημειωθεί ότι ο Μεταξάς σε συνέχεια της πολιτικής προσέγγισης με την Αγγλία, ήρθε σε συμβιβασμό με τους Άγγλους κεφαλαιούχους που είχαν τις μετοχές του Ελληνικού δανείου (είχε πάψει να εξυπηρετείται αυτό από το 1931), λύνοντας άλλο ένα ακανθώδες διμερές ελληνο-Αγγλικό θέμα.

 

Αλλά και στις 21 Μαΐου του 1940 σε μια σύσκεψη Αντιστράτηγων στην οποία προήδρευε, ο Μεταξάς ξεκαθάρισε την στάση που θα τηρούσε η Ελλάδα. 

” Η Ελλάς δεν έχει επιθετικές βλέψεις” είπε “αλλά εάν δεχθεί την επίθεση οιουδήποτε είναι αποφασισμένη να αντιταχθεί μετά της οφειλόμενης πεισμοσύνης”. Την ίδια ακριβώς δήλωση επανέλαβε ο Μεταξάς στον Γιουγκοσλάβο πρέσβη σύμφωνα με τηλεγράφημα του Γερμανού πρεσβευτή Ερμπαχ.

Τον Αύγουστο του 1940 μετά την κατάρρευση της γραμμής Μαζινό και την συνθηκολόγηση της Γαλλίας σε 20 μέρες, η Ιταλία εισέρχεται στον πόλεμο στο πλευρό του Χίτλερ. 

Ενώ όλη η Ευρώπη έχει καταληφθεί από τους Γερμανούς και το παν δείχνει να έχει απολεσθεί, ο Ιωάννης Μεταξάς σε νέα του συνομιλία με τον νέο πρέσβη της Αγγλίας στην Ελλάδα Πάλαιρετ, διατρανώνει την θέληση του “να αντισταθεί σε κάθε ενέργεια του ΄Άξονος κατά της Ελλάδος”, και ότι “προτιμά την καταστροφή από την ταπείνωση”.

Το ίδιο περιεχόμενο είχε και η δήλωση του Ιωάννη Μεταξά στον Αμερικάνο πρεσβευτή Λίνκολν Μακ Βή στις 29 Αυγούστου του 1940.

Σύμφωνα με τηλεγράφημα του τελευταίου στον Ρούζβελτ, ο Ιωάννης Μεταξάς σε ιδιωτική συζήτηση του δήλωσε ότι “Αν η χώρα μου υποστεί επίθεση από οποιονδήποτε θα πολεμήσει ως τον τελευταίο άνδρα, την τελευταία γυναίκα το τελευταίο παιδί”. 

Oι δηλώσεις του Μεταξά γίνονταν και υπό την επήρεια του άνανδρου τορπιλισμού του ευδρόμου “Έλλη” στο λιμάνι της Τήνου ανήμερα της γιορτής της Παναγίας, από Ιταλικό Υποβρύχιο εν καιρώ ειρήνης. Το πλήρωμα του πλοίου είχε εννέα νεκρούς. 

 

 

Η εθνικότητα του υποβρυχίου έγινε αμέσως γνωστή στην ελληνική κυβέρνηση από τα θραύσματα της τορπίλης που βρέθηκαν, αλλά δεν δημοσιοποιήθηκε έτσι ώστε να αποφευχθεί η τελική ρήξη με την Ιταλία και να κερδηθεί χρόνος. 

Η ελληνική κοινή γνώμη εξαγριώθηκε από τον ύπουλο αυτό τορπιλισμό, αλλά συνάμα προετοιμάστηκε ψυχολογικά για την επικείμενη αναμέτρηση.

 

Η υπεύθυνη στάση της Ελληνικής Ηγεσίας την κρίσιμη εκείνη στιγμή αλλά και η αποφασιστική της στάση απέναντι σε 2 σκηνοθετημένα μεθοριακά επεισόδια από τους Αλβανούς και στις Ιταλο-Αλβανικές αξιώσεις για το θέμα της Τσαμουριάς, εδραίωσε την διεθνή θέση της Ελλάδος και είχε σχολιαστεί με θετικό τρόπο από όλες τις εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας στην Μ. Βρετανία(, αλλά και από τον ίδιο τον Τσόρτσιλ που σε προσωπικό του μήνυμα στον Μεταξά του είχε εκφράσει τον θαυμασμό του για την γενναία Ελληνική στάση.

Υπάρχουν όμως και άλλα τεκμήρια που αποδεικνύουν την πρόθεση του Μεταξά να πολεμήσει και να αντισταθεί στους Ιταλούς. Πολλές αναφορές στο λεπτομερές ημερολόγιο του Μεταξά καταδεικνύουν την πρόθεση του αυτή, αν και επίσης δείχνουν και την απαισιοδοξία του Μεταξά για την τελική έκβαση της Ελληνικής προσπάθειας.

Ταυτόχρονα σε συνεργασία με την ηγεσία του στρατεύματος προσπάθησε (στο μέτρο που το επέτρεπε η άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας) να επανεξοπλίσει την χώρα, αγοράζοντας πυρομαχικά, ρουχισμό, κάνοντας (πρόχειρα ομολογουμένως) οχυρωματικά έργα στην ελληνο-αλβανική μεθόριο και αγοράζοντας 70 σύγχρονα πολεμικά αεροπλάνα. 

Η αλήθεια είναι ότι η πάγια Ελληνική στρατηγική θέση ήταν η άμυνα κατά της Βουλγαρίας, στρατηγική που οδήγησε στην δημιουργία της “γραμμής Μεταξά” στα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα, αλλά που απορρόφησε όλους τους διαθέσιμους οικονομικούς πόρους.

Η αιτία του “λάθους” αυτού βρίσκεται εύκολα: 

To ΓΕΣ δεν μπορούσε να προβλέψει την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς, που συνέβη το 1939 . Για να γίνει αντιληπτός ο βαθμός ετοιμότητος της Ελληνικής κυβέρνησης, ήδη από το καλοκαίρι του 1940 είχαν συνταχθεί όλα τα επίσημα κείμενα που αφορούσαν την επιστράτευση και βρίσκονταν σε φακέλλους που ανοίχτηκαν το ιστορικό πρωινό της 28ης Οκτωβρίου….

Τέλος προσπάθησε να προετοιμάσει τον Ελληνικό πληθυσμό και να εξυψώσει το ηθικό του μπροστά στις επικείμενες δυσκολίες με συνεχείς ομιλίες του, τόσο στην επαρχία όσο και στα αστικά κέντρα. Παντού τόνιζε τους κινδύνους που έρχονται και προέτρεπε όλους να είναι έτοιμοι για την αναμέτρηση που έρχεται και κυρίως ενωμένοι.

Συμπέρασμα 

Όλες οι παραπάνω δηλώσεις του Ιωάννη Μεταξά (που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης αφού περιέχονται στα επίσημα διπλωματικά έγγραφα τεσσάρων χωρών (Ελλάδος – Αγγλίας – Ιταλίας – Ηνωμένων Πολιτειών)) αν και έγιναν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και υπό διαφορετικές ιστορικές συγκυρίες, περιγράφουν ανάγλυφα την σχηματισμένη θέληση του Έλληνα Πρωθυπουργού για Ελληνική αντίσταση μέχρις εσχάτων. 

Όλες οι ορθολογικές ερμηνείες που προτάθηκαν για να εξηγήσουν την σθεναρή αυτή θέση είναι τμηματικές και ανεπαρκείς εάν δεν εμπεριέχουν την συνιστώσα του ηθικού και πατριωτικού ιδεαλισμού του Ιωάννη Μεταξά, που τον καθοδήγησε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και τελικά να εκφράσει σε μια ανεπανάληπτη ιστορική στιγμή, την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.

Ας θυμηθούμε ότι η Ελλάς και η ηγεσία της αντιστάθηκε στον Αξονα την εποχή της παντοδυναμίας του, όταν η υπερδύναμη της εποχής Γαλλία είχε συντριβεί σε 20 ημέρες, η Αμερική ήταν ουδέτερη και υπήρχε το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ που εξασφάλιζε (έτσι φαινόταν τότε) τα Ανατολικά σύνορα της Γερμανίας. 

 

Χρειαζόταν λοιπόν μεγάλο ψυχικό και ηθικό σθένος (κάτι που περιέργως σήμερα θεωρείται εύκολο και αυτονόητο για τότε) από την τότε πολιτική ηγεσία για να συνταχθεί με την Μεγάλη Βρετανία που έδειχνε απομονωμένη και ανίσχυρη.

Οι προσπάθειες υποτίμησης της εξωτερικής πολιτικής του Μεταξά απο τους αριστερόστροφους ιστορικούς βασίζονται σε δύο άξονες. 

Ο πρώτος ουσιαστικά παρουσιάζει τον Μεταξά ως Αγγλόδουλο, ως άθυρμα του Βασιλιά, ως ξενοκίνητο. 

Ο δευτερος Αξονας κατηγορεί τον Μεταξά ως ηττοπαθή και τελικά παρουσιάζει το Μεταξικό “ΟΧΙ” ως αποτέλεσμα της λαικής πίεσης και του φόβου του Μεταξά οτι αν συνθηκολογούσε με τους Ιταλούς θα έχανε την εξουσία.

Όπως αναφέραμε και πρίν, η Αγγλική επιρροή στα Ελληνικά πράγματα μέσω του Βασιλιά Γεώργιου είναι αδιαμφισβήτητος. Ο Μεταξάς δεν απομακρύνθηκε απο την γραμμή αυτή, αλλά και τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις όρθωσε το ανάστημα του.

Η πρώτη ήταν στην διαπραγμάτευση για την αποπληρωμή των τοκοχρεωλυσίων στους χρηματιστές του Σίτι
και η δευτερη όταν αρνήθηκε πεισματικά να επιτρέψει την αποβίβαση συμβολικών Βρεττανικών δυνάμεων στην Θεσσαλονίκη, κάτι που θα ανάγκαζε τον Χίτλερ να επέμβει.

Για την δευτερη αιτίαση, αλήθεια ποιός θα ήταν αισιόδοξος στις αρχές του Οκτωβρίου του 1940 συγκρίνοντας με αντικειμενικά κριτήρια τους δύο αντιπάλους?

 

Και αν ο Μεταξάς ήταν σίγουρος οτι θα έχανε τον πόλεμο (άρα και την εξουσία) τότε γιατί τελικά, σύμφωνα με την Αριστερά, έκανε ακριβώς τον πόλεμο αυτό για να μην χάσει την εξουσία? 

Οι ιστοριογραφικοί ακροβατισμοί της Αριστεράς είναι αρκετά φανεροί πιστεύω….

Αλλά ας τελειώσουμε με τις εκμυστηρευσεις του ίδιου του Μεταξά στο ημερολόγιο τουτον Ιούνιο του 1940:

” Ολα θα καταρρεύσουν; Τότε θα πάω και εγώ με τον στρατό και θα επιζητήσω να σκοτωθώ….”

 

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ... ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΧΕΙΜΑΡΡΑ...

Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ

Αργυρόκαστρο: Στους Βουλιαράτες και στην Κλεσούρα θα πραγματοποιηθούν οι εορτασμοί των Ελλήνων για την ιστορική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στο Αργυρόκαστρο σε συνεργασία με την επαρχία Πάνω Δρόπολης.

Στους Βουλιαράτες το πρωί της Κυριακής 28ης Οκτωβρίου, μετά τη Θεία Λειτουργία και τη Δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση στον Ιερό Ναό Αγίας Σκέπης, όπου θα γίνει προσκλητήριο νεκρών, με την τήρηση ενός λεπτού σιγή, και κατάθεση στεφάνων.

 

Θα ακολουθήσει μαθητική εκδήλωση και ανοιχτή εκδήλωση στην κεντρική πλατεία στους Βουλιαράτες.

Αντίστοιχα, το πρωί της Κυριακής θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση στην Νέα Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου, Κλεισούρα Πρεμετής.

Κορυτσά: Το Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012 εκδηλώσεις θα λάβουν χώρα και στην Κορυτσά υπό την αιγίδα του Ελληνικού Προξενείου Κορυτσάς.

Οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν με δοξολογία στην Εκκλησία της Παναγίας και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο του χωριού Μπομποστίτσα.

 

"Σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη μια μέρα ψυχικής ανάτασης για να αναπολήσουμε κάποιες, όχι και τόσο μακρινές, αρετές ενότητας και αψήφιστου θάρρους, που οδήγησαν σε στιγμές μεγαλείου." -αναφέρει ο χαιρετισμός του πρόξενου.

Χειμάρρα: Στη Χειμάρρα οι εορτασμοί για την επέτειο του ΟΧΙ θα συνδυαστούν με τις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της απελευθέρωσης της Χειμάρρας από τον Τουρκικό ζυγό (1912-2012).

 

Οι εκδηλώσεις θα γίνουν το Σάββατο, 27 Οκτωβρίου και θα αρχίσουν με δοξολογία στον Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων, χοροστατούντος του Μητροπολίτου Αργυροκάστρου, κ. Δημητρίου.

Αγ. Σαράντα: Επίσης μαθητική εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί και στους Αγ. Σαράντα.

 

Το Ελληνικό σχολείο της πόλης σε συνεργασία με το επαγγελματικό λύκειο Μεσοποτάμου και το λύκειο Λιβαδειάς προσκαλούν όλους τους Βορειοηπειρώτες για να γιορτάσουν μαζί την επέτειο την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012 στις 6 μ.μ. στο κινηματοθέατρο των Αγίων Σαράντα.