Ολική επαναφορά:Το Ρωσικόν,το Αγγλικόν,το Γαλλικόν κόμμα της Ελλάδος!

Τα πρώτα χρόνια της εγκαθίδρυσης του ελληνικού κράτους παγιώνονται οι πολιτικοί σχηματισμοί που έμειναν ευρύτερα γνωστοί ως αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό κόμμα ή αλλιώς Ναπαίοι (από το όνομα κάποιου που λεγόταν Nάπας και υπήρξε ένθερμος και γνωστός υποστηρικτής του Kαποδίστρια). 

Οι τρεις αυτοί σχηματισμοί είναι η απόληξη διεργασιών και ζυμώσεων που λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια της Επανάστασης, ιδίως την περίοδο του Καποδίστρια, και επιβιώνουν έως τα χρόνια του Κριμαϊκού πολέμου.

Σε όλη αυτή την περίοδο εντάσσονται σταδιακά στα κόμματα οι παραδοσιακές κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Έχοντας ως μέτρο τα δυτικά πρότυπα δεν μπορούμε ασφαλώς να κάνουμε λόγο για κόμματα αρχών. 

Πρόκειται μάλλον για συσσωματώσεις απαρτιζόμενες από τοπικοσυγγενικές ομάδες και φατρίες, οι οποίες συνδέονταν μεταξύ τους με χαλαρούς δεσμούς και συσπειρώνονταν γύρω από το πρόσωπο ενός αρχηγού ή μιας μικρής ηγετικής ομάδας.

Ταυτόχρονα, καθένα από τα κόμματα αυτά πριμοδοτούνταν από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις (Aγγλία, Γαλλία και Ρωσία αντίστοιχα), γεγονός που ευθύνεται για τα ονόματα με τα οποία έμειναν τελικά γνωστά.

Η πολιτική δύναμη ωστόσο των κομμάτων αυτών δεν εξαρτιόταν τόσο από τις προνομιακές σχέσεις που διατηρούσαν με τους εν Ελλάδι εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων. 

Πολύ περισσότερο είχε να κάνει με την ικανότητά τους να προσεταιρίζονται ομάδες συμφερόντων, φατρίες και δίκτυα που συγκροτούνταν στη βάση των δεσμών συγγένειας και διέθεταν ισχυρά κοινωνικοπολιτικά ερείσματα σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

Η πρόσδεση των φατριών με τα κόμματα επιχειρούνταν μέσω ενός πολύπλοκου συστήματος ανταλλαγών και αμοιβαίων εξυπηρετήσεων, το οποίο έχει θεματοποιηθεί ως "σύστημα πελατείας-προστασίας". 

Οι σχέσεις αυτές έδιναν τη δυνατότητα στις ηγεσίες των κομμάτων να πριμοδοτούν και να υποθάλπουν για αντιπολιτευτικούς λόγους την ένταση σε τοπικό επίπεδο (π.χ. εξεγέρσεις, ληστεία), κεφαλαιοποιώντας οφέλη στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. 

Η τακτική αυτή αφορά κυρίως το γαλλικό και το ρωσικό κόμμα. Στο πρώτο συγκεντρώνονταν ένα ευρύ φάσμα κοινωνικοπολιτικών ομάδων (ρουμελιώτες οπλαρχηγοί, ορισμένοι πελοποννήσιοι προεστοί και νησιώτες προύχοντες καθώς και πολλοί ετερόχθονες) που συσπειρώνονταν γύρω από τη χαρισματική προσωπικότητα του Ι. Κωλέττη. 

Στους Ναπαίους, οι οποίοι διατηρούσαν προνομιακή σχέση με τη ρωσική διπλωματική αποστολή, ηγετικές φυσιωγνωμίες υπήρξαν ο Θ. Κολοκοτρώνης και ο A. Μεταξάς και η δύναμή τους επεκτείνεται, με πυρήνα την Πελοπόννησο, σε ολόκληρη την επικράτεια. 

Σε αντίθεση με τα λεγόμενα συνταγματικά κόμματα, το γαλλικό και το αγγλικό,που αντιπολιτεύτηκαν κατά την πρώτη οθωνική δεκαετία (1833-43) με βασική τους διεκδίκηση την παραχώρηση συντάγματος, οι Ναπαίοι έριξαν το βάρος τους στην "προάσπιση της Ορθοδοξίας", γεγονός που τους προσέδωσε μεγαλύτερο λαϊκό έρεισμα.

Το αγγλικό κόμμα τέλος στερούνταν τοπικών ερεισμάτων στις επαρχίες και η δύναμή του εντοπίζεται σε ένα στενό κύκλο εγγράμματων και εξοικειωμένων σε ζητήματα διοίκησης προσωπικοτήτων, που έθεταν το αίτημα του θεσμικού εκσυγχρονισμού της δημόσιας ζωής και συγκεντρώνονταν γύρω από τον Αλ. Mαυροκορδάτο.

ΣΗΜΕΡΑ

Στην πολιτική σκηνή σήμερα στην Ελλάδα του 2011, όπως διαμορφώθηκε ύστερα απο προσπάθειες των “ιδιοκτητών” αυτής της χώρας, υπάρχει ανάλογη πολιτική εκπροσώπηση των επιρροών των Μεγάλων Δυνάμεων.

Μόνον τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί, το ότι διασπάσθηκε η ΝΔ σε τρία (3) κομμάτια με αντίστοιχα πολιτικά κόμματα, για να μην δύναται να διεκδικήσει εκλογικά την “κυβέρνηση”, κατά την διάρκεια της “θητείας” του ΓΑΠ.

Ο ανάλογος "εξοβελισμός" του κ. Κ. Καραμανλή απο την “εξουσία”, δεδομένου ότι, με κάποιες επιλογές του στην εξωτερική πολιτική της χώρας, άλλαζε το “status quo” στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, απο ιδρύσεώς της, όπως και γεωπολιτικά, στην ευρύτερη περιοχή μας.

Η δημιουργία “αριστερού” άλλοθι στον ΓΑΠ “απαιτούσε” την διάσπαση της μοναδικής "απειλής", ώς πρόταση κόμματος εξουσίας, απο αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ), και την “αυθύπαρκτη και αυτόνομη πορεία” στήριξης του ΓΑΠ από “αριστερούς”.

Τελικά την αριστερά την χρησιμοποιούσαν και εξακολουθούν να την χρησιμοποιούν, ώς “άλλοθι” για να “δέσει” η “σούπα” του κυβερνητικού σχήματος, σύμφωνα με τις εκάστοτε “πολιτικές ορέξεις”, και την βούληση των, μέσα και έξω απο αυτήν, “ιδιοκτητών” αυτής της χώρας. 

Περιττεύει θεωρώ να αναφερθώ σε αυτόν τόν δύσμοιρο αγωγό “Μπουρκάς-Αλεξανδρούπολη” ο οποίος κατήντησε “γεφύρι της Άρτας”, απο τίς παλινωδίες τών επιρροών των “συμφερόντων” στίς κρατικές συμπεριφορές της Βουλγαρίας αλλά και τής Ελλάδος, τα τελευταία χρόνια.

Είναι όμως πλέον πλήρως κατανοητό ότι “κάποιοι” δέν θέλουν να γίνει αυτός ο αγωγός.

Ο ΓΑΠ πολύ πρίν εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρίν εκλεγεί πρωθυπουργός αυτής της χώρας, υπέγραφε “γραμμάτια” έναντι των ισχυρών, των οποίων αναζητούσε την “στήριξη”, με διακηρύξεις ανάλογες, πολιτικές θέσεις οι οποίες εξυπηρετούσαν στοχεύσεις και εξυπηρετήσεις συμφερόντων, ξένα, πρός το Ελληνικό εθνικό συμφέρον, αψυχολόγητες κατά πολλούς, όμως κατανοητές για αυτούς οι οποίοι αποτελούσαν τον “δέκτη” αυτών των πολιτικών θέσεων.

Το περιβόητο “ναι” στο σχέδιο “Ανάν”, άκαιρα διακηρυγμένο και δυνατά διατυπωμένο, απο τον ΓΑΠ, πολύ πρίν, η τότε κυβέρνηση της χώρας με πρωθυπουργό τόν κ. Κ. Καραμανλή, “πάρει” δημόσια θέση επι του σχεδίου "Ανάν", είναι προφανές ότι μόνον τους Κύπριους, δέν εξυπηρετούσε, αλλά τίς προσωπικές φιλοδοξίες του ΓΑΠ και τα ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα τών ΗΠΑ στην περιοχή.

Και όπως αποδυκνείει η μετέπειτα ιστορία της περιοχής εξυπηρετούσε ενεργειακά συμφέροντα μεγάλων εταιρειών ανά τον κόσμο.

Η υποβάθμιση του ζητήματος, του αγωγού “Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη”, μέχρι τελικής άρνησής του, απο τον ΓΑΠ μόλις εξελέγη πρωθυπουργός της χώρας ήταν και είναι ενδεικτική των προθέσεων του, με αντίστοιχη δημιουργία "εμποδίων περιβαλλοντικού χαρακτήρα" απο την Βουλγαρία της ΕΕ.

Η πρώτη πολιτική επιλογή του ΓΑΠ μόλις εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν να τοποθετήσει σε "εκλόγιμες θέσεις" στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, στις επερχόμενες εκλογές, τους κ. Μάνο και Αδριανόπουλο, πράγμα το οποίο απο άλλους θεωρήθηκε “άνοιγμα” πολιτικό του νέου “αρχηγού”, απο άλλους άστοχη “κίνηση”. 

Στην πραγματικότητα εξυπηρετούσε σχεδιασμό πολιτικής στόχευσης με αποδέκτες στο εξωτερικό της χώρας, δίνοντας το “μήνυμα” της "πλήρους νεοφιλελευθεροποίησης" του ΠΑΣΟΚ, όπως και της "πλήρους ευθυγράμμισής του" στα κελεύσματά τους.

Οι κατά καιρούς συναντήσεις του ΓΑΠ, με εκπροσώπους του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, όπως ο George Soros και άλλων, αποτελούσαν και αποτελούν αντικείμενο μελέτης και έρευνας, με στόχο να απαντηθούν ερωτήματα που προκύπτουν απο την απλή ανάγνωση της είδησης.

Ποιόν εξυπηρετούσαν αυτές οι επαφές ?? Που στόχευαν ?? Τι επιρροές είχαν στην εξέλιξη τών γεγονότων στην Ελλάδα, απο το 2009 έως σήμερα ;;

Η σημερινή είδηση "Σύμφωνα με την εφημερίδα Wall Street Journal, ο δισεκατομμυριούχος κερδοσκόπος των αγορών George Soros αγόρασε ευρωπαϊκά ομόλογα αξίας $2 δισεκατομμυρίων, από την πτωχευμένη πλέον MF Global. Πρόκειται για το ίδιο χρέος, που οδήγησε την MF Global στην πτώχευση.Όταν είχε προχωρήσει σε πτώχευση, η εταιρία πούλησε μέρος των ομολόγων ευρωπαϊκών κρατών που διέθετε, αλλά της είχαν περισσέψει αρκετά, αξίας περίπου $4.8 δισ.

Στη συνέχεια τα μετέφερε στην KPMG του Λονδίνου, που διαχειρίστηκε την διαδικασία πτώχευσης.Από εκεί, τα ομόλογα προσφέρθηκαν σε μεγάλους επενδυτές μέσω του clearing house LCH Clearnet, πολλοί από τους οποίους δεν «τσίμπησαν».Βρέθηκε όμως ο George Soros, που "πρόθυμα" προχώρησε στην αγορά τους με ιδιαίτερα χαμηλή και ελκυστική τιμή".

Δυστυχώς σήμερα το πολιτικό προσωπικό της χώρας φαίνεται αδύναμο να ορθώσει το ανάστημά του, εξυπηρετώντας το απόλυτο Εθνικό συμφέρον της Χώρας μας.