Γιατί στο ΠΑΣΟΚ μετράνε μέρες

Οι ημέρες που απομένουν μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου δεν είναι καν 100.

Το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό Παπανδρέου θα είναι δύσκολο να εμφανισθεί στις εκλογές.

Μην ξεχνάμε ότι είναι η πρώτη κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση ή οποία παραδίδει χωρίς τυπικά να έχει απολέσει την δεδηλωμένη.

Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει χρόνο. Χωρίς να προκαλέσει την κοινή γνώμη, χωρίς δηλαδή να μεταθέσει την επικαιρότητα από την αγωνία για τα ζητήματα της οικονομίας σε εσωκομματικές του διαδικασίες, πρέπει να αλλάξει γρήγορα και ήσυχα.

Να κάνει όπως λένε και οι τεχνικοί των υπολογιστών εκσφαλμάτωση.

Ο Γ. Παπανδρέου είναι ο μόνος, επειδή έχει και τον έλεγχο των σωμάτων, που μπορεί να οδηγήσει και να εγγυηθεί αυτές τις διαδικασίες.

Εάν βεβαίως θέλει να παραδώσει, προσφέροντας όχι μόνο κομματική αλλά και δημοκρατική υπηρεσία. Εάν θέλει να αναστρέψει λίγο την πράγματι αλγεινή, αλλά και άδικη εικόνα που οι τελευταίοι του χειρισμοί έχουν δημιουργήσει.

Εάν το ήρεμο πείσμα του τον οδηγήσει σε προσπάθεια παραμονής στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος θα υποστεί ήττα και σκαιά εκδίωξη.

Είτε πριν τις εκλογές γιατί το ένστικτο αυτοσυντήρησης θα οδηγήσει σε αποπομπή του.

Είτε μετά τις εκλογές γιατί θα έχει μετατρέψει το κόμμα σε … απόκομμα ποσοστού ίσως και κάτω του 20%.

Ο τρίτος δρόμος που κάποιοι μπορεί να ονειρεύονται, δηλαδή επιτυχία της κυβέρνησης Παπαδήμου, ώστε να θεωρηθεί «αρχιτέκτονας της νίκης», δεν υπάρχει. Γιατί αυτή η νίκη θα έχει πολλούς ευκρινέστερους «πατέρες» από τον κ. Σαμαρά έως τον κ. Βενιζέλο, αλλά και πρωταρχικά τον κ. Παπαδήμο.

Του απομένει το σενάριο καταστροφής. Αδυναμία της σημερινής κυβέρνησης, υπονόμευση της από τους κομματικούς της εταίρους, πόλωση, πτώση.

Ούτως ώστε, ούτε χρόνος να υπάρχει για εσωκομματικές διαδικασίες, αλλά και η πόλωση να συσπειρώσει τους κομματικούς στρατούς.

Αυτό είναι το σενάριο της δραχμής.

Εάν ο κ. Παπανδρέου το επιλέξει τότε θα υποστεί και τις συνέπειες. Την άσκημη πολιτική του αποπομπή.

Ήδη ο χορός των δηλώσεων άρχισε, την επομένη της ορκωμοσίας της κυβέρνησης.

Οι καιροί ου μενετοί, οι ευκαιρίες δεν περιμένουν και του κ. Παπανδρέου είναι ίσως η τελευταία του.