Η Συμμαχία Ρωσίας-Ισραήλ-Κύπρου εναντίον της Τουρκίας

Στην Ανατολική Μεσόγειο έχει διαμορφωθεί μία συμμαχία φυσικού αερίου, ανάμεσα στην Ρωσία, στο Ισραήλ και στην Κύπρο. Ο στόχος αυτής της συμμαχίας είναι η Τουρκία. Οι Ισραηλινοί έχουν ανακαλύψει δύο μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τον Leviathan και το Tamar, και οι Κύπριοι έχουν ανακαλύψει ένα μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου, την Αφροδίτη.

Τα Ισραηλινά και Κυπριακά κοιτάσματα μπορείτε να τα δείτε στον παρακάτω χάρτη από το άρθρο του Foreign Affairs, με τίτλο “Trouble in the Eastern Mediterranean Sea-The Coming Dash for Gas”, του Μαρτίου 2013.

http://www.foreignaffairs.com/articles/139069/yuri-m-zhukov/trouble-in-the-eastern-mediterranean-sea

Θα αναρωτηθεί κανείς που κολλάνε οι Ρώσοι στην περιοχή. Κολλάνε και παρακολλάνε. Όπως θα διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο των Financial Times, με τίτλο “Russia tightens links to Bashar al-Assad with Syria energy deal”, του Δεκεμβρίου 2013, οι Ρώσοι ανέλαβαν την εκμετάλλευση των θαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Συρίας. Γράφει το άρθρο:

2^η και 3^η Παράγραφος

The state-controlled Russian group Soyuzneftegaz and the Syrian regime this week signed a deal that allows for the exploration and drilling, development and production of oil and gas in a 2,190 sq km area off Syria’s coast, the first-such deal for the country.

It might be years before the deal is implemented, analysts said. But the concession, which is to span 25 years, further solidifies Moscow’s ties to Damascus ahead of a highly anticipated January conference in Switzerland in which the future of Syria may be negotiated.

.

7^η Παράγραφος

With much of Syria’s other oil reserves in the largely Sunni Muslim east and northeast of the country and currently under the control of rebel factions, the deal dangles the prospect of a potential source of revenue for President Bashar al-Assad’s Allawite co-religionists, which dominate the regime. It also gives Russia a stake in the scramble for Mediterranean energy reserves that already includes Israel, Lebanon, Turkey and Cyprus and other countries.

http://www.ft.com/intl/cms/s/0/9e8040e0-6e3f-11e3-8dff-00144feabdc0.html

Επομένως και η Κύπρος, και το Ισραήλ και η Ρωσία, έχουν υπό τον έλεγχο τους κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Βλέπε κίτρινο, μαύρο και μωβ κύκλο αντίστοιχα στον παρακάτω χάρτη. Εκτός από τα κοιτάσματα της Συρίας, οι Ρώσοι είχαν αναλάβει και την κατασκευή του αγωγού Ιράν-Ιράκ-Συρία, που θα έβγαζε Ιρανικό και Ιρακινό φυσικό αέριο και πετρέλαιο στην Μεσόγειο. Βλέπε κόκκινη γραμμή στον παρακάτω χάρτη.

Για την κατασκευή του αγωγού Ιράν-Ιράκ-Συρία από την Gazprom βλέπε παρακάτω άρθρο του Αμερικανικού δικτύου CNBC, με τίτλο “How Vladimir Putin and Russia Hope to Win Big in Syria”, του Φεβρουαρίου 2013. Γράφει το άρθρο:

8^η και 9^η Παράγραφος

“What Russia lost through the anti-Al-Assad alliance was the possibility to control the natural gas market across Europe and the means to shape events on the continent. In July 2011, Iran, Iraq, and Syria agreed to build a gas pipeline from the South Pars gas field in Iran to Lebanon and across the Mediterranean to Europe. The pipeline that would have been managed by Gazprom would have carried 110 million cubic meters of gas. About a quarter of the gas would be consumed by the transit countries, leaving seventy or so million cubic meters to be sold to Europe”.

Violence in Iraq and the Syrian civil war has ended any hope that the pipeline will be built, but not all hope is lost. 

http://www.cnbc.com/id/100496808#

Ανακεφαλαίωση. Έχουμε το Ισραήλ με τον Leviathan και το Tamar, την Κύπρο με την Αφροδίτη, και την Ρωσία με τα θαλάσσια κοιτάσματα της Συρίας, αλλά και την εκμετάλλευση του αγωγού Ιράν-Ιράκ-Συρίας. Μέχρι εδώ πρόκειται για τρία ανεξάρτητα συμφέροντα. Ποιος θίγεται όμως από αυτά τα συμφέροντα? Η Τουρκία.

Πρώτον οι Ισραηλινοί αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν την Κυπριακή και Ελληνική ΑΟΖ, προκειμένου να εκμεταλλευθούν τα κοιτάσματα τους μαζί με τους Κυπρίους, τα οποία ανέθεσαν στην Αμερικανική Noble Energy. Αυτό εξόργισε την Τουρκία. Επίσης η Τουρκία διεκδικεί μέρος των Κυπριακών κοιτασμάτων, αφού θεωρεί ότι το βόρειο τμήμα του νησιού της ανήκει.

Δεύτερον, ο αγωγός East Μed, που προωθούσαν οι Ισραηλινοί, παρέκαμπτε την Τουρκία ως τον απόλυτο ενεργειακό σύνδεσμο Μέσης Ανατολής Ευρώπης, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που την παρέκαμπτε και ο αγωγός Ιράν-Ιράκ-Συρίας, τον οποίο προωθούσαν οι Ρώσοι και οι Ιρανοί, και ο οποίος μάλιστα κατέληγε πολύ κοντά στο Τουρκικό λιμάνι Ceyhan, στο οποίο καταλήγει ο αγωγός πετρελαίου Baku-Ceyhan.

Επομένως τα συμφέροντα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο ήταν ακριβώς αντίθετα από τα συμφέροντα της Ρωσίας, της Κύπρου και του Ισραήλ, οι οποίο είχαν κάθε λόγω να συμμαχήσουν εναντίον της.

Οι Ισραηλινοί, προκειμένου να βάλουν τους Ρώσους ακόμη περισσότερο στο παιχνίδι, παραχώρησαν στην Gazprom το δικαίωμα της αποκλειστικής αγοράς ενός μέρους του δεύτερου μεγαλύτερου κοιτάσματος τους, του Tamar, όπως μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο του κρατικού Ρωσικού πρακτορείου ειδήσεων Sputnik News, με τίτλο “Gazprom Signs 20-Year LNG Purchase Deal with Israel, του Φεβρουαρίου 2013. Γράφει το άρθρο:

1^η Παράγραφος

A subsidiary of Russian energy giant Gazprom has signed a 20-year deal with Levant LNG Marketing Corp. to exclusively purchase liquefied natural gas (LNG) from Israel’s Tamar offshore gas field in the Mediterranean, Gazprom said on Tuesday.

http://sputniknews.com/business/20130226/179690676.html

Η Κύπρος είχε σκοπό να φτιάξει ένα εργοστάσιο υγροποίησης φυσικού αερίου, στο οποίο θα αποστέλλονταν το φυσικό αέριο από τα Κυπριακά, Ρωσικά, και Ισραηλινά κοιτάσματα, προκειμένου να υγροποιείται και να αποστέλλεται στην Ευρώπη. Η Ρωσία είχε σκοπό να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αγορά ενέργειας της Κύπρου, και γι’αυτόν τον λόγο δάνεισε στην Κύπρο 3.5 δισεκατομμύρια δολάρια, όπως μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο του Commentator, με τίτλο “Russia’s new Middle East energy game”. Γράφει το άρθρο:

6^η και 7^η Παράγραφος

Discovered in 2009, the Tamar and Dalit offshore fields hold around nine trillion cubic feet (tcf) of gas. Due to come online in 2017, the Tamar LNG Project is expected to produce a cool three million metric tons of LNG annually. A multi-billion dollar floating LNG terminal is to be built near Cyprus to handle the conversion to LNG. And that will also bring into play gas piped from the island’s own Aphrodite field – another seven tcf.

That Moscow is in this for the long haul with its Israeli-Cypriot partners is plain enough. Moscow has already advanced a $3.5 billion loan and attempted to gain more leverage over Cyprus' economic and energy assets during the recent bitter negotiations in the banking crisis.

http://www.thecommentator.com/article/3048/russia_s_new_middle_east_energy_game

Το θέμα είναι το εξής. Είναι λογικό για την Κύπρο και το Ισραήλ να ενδιαφέρονται για τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου. Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο ενδιαφέρεται η Ρωσία? Η Ρωσία είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο σε αποθέματα φυσικού αερίου. Άρα τι δουλειά έχει στην Ανατολική Μεσόγειο?

Ο βασικότερος λόγος για τον οποία η Ρωσία ενδιαφέρεται για την Ανατολική Μεσόγειο, είναι ότι δεν θέλει να βασίζεται  αποκλειστικά στην Τουρκία για την τροφοδοσία της Νότιας Ευρώπης. Και ο αγωγός South Stream, αλλά και ο αγωγός Turkish Stream, που πρόσφατα ανακοίνωσε ο Πούτιν ότι θα αντικαταστήσει τον South Stream, είναι δύο αγωγοί που προμηθεύουν την Νότια Ευρώπη μέσω Τουρκίας.

Είναι πολύ σημαντικό για την Ρωσία να έχει μία εναλλακτική, γιατί μπορεί η Τουρκία και η Ρωσία να συνεργάζονται στον τομέα της ενέργειας, αλλά το κάνουν από ανάγκη, και όχι επειδή έχουν καλές σχέσεις. Η Τουρκία μάλιστα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας Ρωσικού φυσικού αερίου μετά την Γερμανία, όπως μπορείτε να δείτε στον παρακάτω πίνακα από το site της Gazprom.

Πηγή: Gazprom http://www.gazpromexport.ru/en/statistics/

Η Τουρκία έχει ανάγκη να αγοράζει από την Ρωσία, και η Ρωσία έχει ανάγκη να πουλάει στην Τουρκία. Ταυτόχρονα οι δύο χώρες σκοτώνονται στην Συρία. Η τροφοδοσία της Ευρώπης με Συριακό, Ισραηλινό και Κυπριακό φυσικό αέριο, θα ήταν για την Gazprom μία ασφάλεια, σε περίπτωση μίας κρίσης στις σχέσεις της με την Τουρκία.

Όπως βλέπετε στον παρακάτω χάρτη, αν η Τουρκία δεν επέτρεπε στην Ρωσία να προμηθεύσει την Νότια Ευρώπη μέσω Τουρκίας, και η Ρωσία με την Ουκρανία είχαν προβλήματα, η Ρωσία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το Συριακό, Ισραηλινό και Κυπριακό φυσικό αέριο ως εναλλακτική.

Επίσης η Ρωσία μπορεί να χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο της περιοχής για να προμηθεύει τις χώρες της Νότιας Ασίας, χτυπώντας τον μεγάλο της αντίπαλο στις αγορές φυσικού αερίου, το Κατάρ. Το Κατάρ βασίζεται στις πωλήσεις τους στην Ασία, και το να ελέγχουν οι Ρώσοι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου θα ήταν για το Κατάρ ένας πονοκέφαλος.

Βέβαια λόγω της μεγαλύτερης απόστασης, η Ρωσία θα έχει περιορισμένες δυνατότητες προκειμένου να συναγωιστεί το Κατάρ στις αγορές της Νότιας Ασίας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το Κατάρ έχει περιορισμένες δυνατότητες να συναγωνιστεί την Ρωσία στις Ευρωπαικές αγορές.

Τα παραπάνω είναι ο λόγος που το Κατάρ και η Τουρκία είναι τόσο στενοί σύμμαχοι. Τους ενώνει πρώτον η πιθανότητα κατασκευής του αγωγού Κατάρ-Τουρκίας, που θα στέλνει Καταριανό φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Δεύτερον, πλήττονται εξίσου  από τον αγωγό Ιράν-Ιράκ-Συρίας, η Τουρκία ως διαμεσολαβητής και το Κατάρ ως πωλητής. Τρίτον, πλήττονται και οι δύο από την εμπλοκή της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Αυτοί είναι οι λόγοι που οδήγησαν στην συμμαχία Ρωσίας-Ισραήλ-Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο. Εγώ είμαι φυσικά υπέρ αυτής της συμμαχίας, αρκεί να μην στρέφεται εναντίον της ΕΕ, κάτι το οποίο φοβάμαι ότι κάνουν οι πολιτικοί μας. Επίσης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη αν έχουμε απέναντι μας την Τουρκία ή το ΝΑΤΟ, όπως έλεγα σε ένα κείμενο που είχα ανεβάσει με τίτλο “Έχουμε στην Κύπρο Απέναντι μας το ΝΑΤΟ?”.

http://tinyurl.com/m4jmtwm

Γιατί είναι άλλο πράγμα μία συμμαχία Ρωσίας-Ισραήλ-Κύπρου εναντίον της Τουρκίας, και άλλο μία συμμαχία Ρωσίας-Ισραήλ-Κύπρου εναντίον της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ. Όπως θα διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο της Al Monitor, που είναι ένα εξειδικευμένο site σε θέματα της Μέσης Ανατολής, με τίτλο “Military presence increases in eastern Mediterranean”, του Νοεμβρίου 2014, τον Οκτώβριο του 2014 έγινε μία άσκηση Ρωσίας-Ισραήλ-Κύπρου, την οποία ακολούθησε αμέσως μία Νατοϊκή άσκηση στην οποία συμμετείχε και η Τουρκία.

8^η και 9^η Παράγραφος

Between Oct. 20 and Oct. 23, the Russian, Israeli and Greek Cypriot navies conducted a joint naval exercise covering air defense, underwater attacks and anti-submarine operations and developed joint operational procedures. The Russian anti-submarine vessel Kulakov, the flagship of Russia's Mediterranean fleet, and Novorcherkassk, a landing vessel of Russia's Black Sea fleet, participated in these exercises, during which live rockets were fired.

NATO and Turkey were quick to respond. The low-profile "Blue Whale" exercise by a small Turkish naval element and a US logistics ship will be repeated with much larger participation Nov. 6-14.

http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2014/11/turkey-eastern-mediterranean-cyprus-nato-russia.html?utm_source=Al-Monitor+Newsletter+%5BEnglish%5D&utm_campaign=bc594f27b2-November_6_2014&utm_medium=email&utm_term=0_28264b27a0-bc594f27b2-102393785

Άλλο πράγμα είναι να έχεις απέναντι σου την Τουρκία, και άλλο πράγμα να έχεις απέναντι σου το ΝΑΤΟ. Μιλάμε για τεράστια διαφορά. Επίσης,  στην ΕΕ γίνεται μία προσπάθεια απεξάρτησης από το Ρωσικό φυσικό αέριο. Εμείς είμαστε μέλη της ΕΕ, και οφείλουμε να συμβάλλουμε σε αυτή την προσπάθεια, και να μην παρασυρόμαστε από αυτούς που τα παίρνουν από τους Ρώσους. Τέλος πάντων, αυτές είναι οι γεωπολιτικές δυνάμεις που έχουν οδηγήσει στην συμμαχία Ρωσίας-Ισραήλ-Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.

Αυτά που λέω είναι γνωστά και τα γράφουν τα ξένα sites. Μην βλέπετε που εμάς μας έχουν οι κνίτες των ΜΜΕ στο μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Μας πήζουν στο μνημόνιο-αντιμνημόνιο για να είμαστε χαζοί