ΟΙ «ΗΡΩΕΣ» ΚΑΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ

Mε το Αίμα του Κων/νου Κατσίφα ζεστό ακόμα, πιωμένο από την αλύτρωτη μάνα Γη της Βορείου Ηπείρου, προκύπτει για μία ακόμα φορά, ως τραγικό όσο και προφανές το ερώτημα η σύγκριση και το δίλημμα, αλλά και η αυταπόδεικτη, μία και μόνη, απάντηση.

Ποιοι είναι «ήρωες» και πόσο ΗΡΩΕΣ είναι αυτοί που σφράγισαν με το Αίμα τους την Ιδέα της Πίστης στην Αιώνια Πατρίδα μας;

Κάποτε (sic, πότε ακριβώς, κάποια νύχτα της κατοχής, με φεγγάρι ή συννεφιά;;;), δύο νέοι «κατέβασαν» την σημαία των κατακτητών (που μάλλον είχε υποσταλεί κατά την δύση του ηλίου), μετά την πέταξαν σε ένα πηγάδι (σε ποιο πηγάδι άραγε…και γιατί δεν βρέθηκε ποτέ;;;). 

Ο «ήρωας» Μανώλης και ο φίλος του (που απλά μνημονεύεται), εξαργύρωσε τον «ηρωισμό» του, πρώτα με αριστερούς διθυράμβους, γιατί, ενώ παλαιότερα ήταν ΕΟΝίτης, δήλωσε (μετά τον νυκτερινό «άθλο» του…ΕΑΜίτης)! 

Πρώτα εξελέγη βουλευτής της ΕΔΑ, αργότερα του ΚΚΕ, του ΠΑΣΟΚ (στο Επικρατείας βέβαια…) εξακολουθεί έως σήμερα στα +90 χρόνια του, όπως όλοι οι «αγωνισθέντες» και «εξορισθέντες», να αποτελεί μία εκ των «ιερών αγελάδων», της «ηρωικής αριστεράς», που η νεοφιλελέ και μπουρζουάδικη δεξιά, τιμά τους αγώνες της! 

Αυτός ο «ήρωας» στην ιστορική πολιτική του πορεία, δεν παρέλειψε να σηκώσει την αριστερή γροθιά του και να προσκυνήσει, πιστός στο διεθνιστικό του καθήκον, το πτώμα του σφαγέα των Βορειοηπειρωτών, αλβανού δικτάτορα Χότζα!

Τελευταία, ο συγκεκριμένος «ήρωας» που ως ΕΑΜίτης «πάλευε» για την αυτοδιάθεση του «Μακεδονικού» λαού και την απελευθέρωσή του από την «μοναρχοφασιστική» Ελλάδα του Μεταξά, ψελλίζει περί Ελληνικότητας της Μακεδονίας, παρέα με τον έτερο υπερήλικα, αριστεροδεξιοκεντρώο (sic), μουσικό δημιουργό.

Σε αντίθεση και με την απόλυτα επιβεβαιωμένη αλήθεια, την καταγεγραμμένη από τηλεοπτικές κάμερες και αδιάψευστες μαρτυρίες, υπήρξαν ΘΥΣΙΕΣ, νέων Ελλήνων, που έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι το υπέρτατο σύμβολο της Πατρίδας, την Ελληνική Σημαία και το Ιερό Ελληνικό Χώμα. Την Ελληνική Πατρίδα, την κατεχόμενη Κύπρο και την σκλαβωμένη και αλύτρωτη Βόρειο Ήπειρο.

Από την μια λοιπόν ο βολεμένος γερο-Μανώλης κι από την άλλη οι ΑΙΩΝΙΑ ΝΕΟΙ και ΖΩΝΤΑΝΟΙ: 

Ο Τάσος, ο Σολωμός 

και ο Κωνσταντίνος. 

Ο «ήρωας» και οι ΗΡΩΕΣ. 

Τα ανταλλάγματα (βουλευτιλίκια, προνόμια και «δόξες» για το παραμύθι…) και η Θυσία της Ελληνικής Αιώνιας Νιότης και το Αίμα που πότισε το χώμα την Ελληνική Γη από τη νότια έως τη βόρεια εσχατιά της.

Τιμή και δόξα στους ΗΡΩΕΣ μας… γιατί οι προφανείς απαντήσεις στις αφελείς ερωτήσεις περί ηρωισμού, γράφουν Ιστορία. Όποιοι δεν το βλέπουν, ας συνεχίσουν… Οι Εθνικιστές υψώνουμε καρδιές, δεν κλαίμε αλλά τραγουδάμε τους ΗΡΩΕΣ μας και συνεχίζουμε τον αγώνα τους!

Ζήτω η ΝΙΚΗ!!!