Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.Tην Ύβρη ακολουθεί η Νέμεσις. Ίων Δραγούμης ,ο «πατέρας» του ελληνικού εθνικισμού.

Ο Εθνικιστής  πιστεύει ότι το Έθνος αποτελεί την πρωταρχική αξία

Ο Εθνικιστήςπιστεύει στην κοσμοθεωρία της δυνάμεως

Ο Εθνικιστής  πιστεύει στην Επιλεκτική σαν μέθοδο σκέψεως και δράσεως των Ελλήνων 

Η ιδεολογία του Εθνικιστή δέχεται τα πορίσματα της επιστήμης ,τα οποία άλλωστε καθημερινά επαληθεύουν ότι ο Εθνικισμός αποτελεί την φυσική κατεύθυνση των λαών

Ο Εθνικιστής  πιστεύει στην εξέλιξη των ειδών και ότι ο κύριος παράγοντας της ανάπτυξης όλων των ηρωικών μορφών είναι η φυσική επιλογή

Ο Εθνικιστής  πιστεύει ότι η ιστορία του κόσμου γράφεται από την πάλη των εθνών

Ο Εθνικιστής  πιστεύει ότι η βασική μονάδα δημιουργίας πολιτισμού είναι η φυλή.

Ο Εθνικιστής  πιστεύει ότι στα πλαίσια του φυλετικού ανθρωπισμού ,η φυλετική αλληλεγγύη είναι ο θεμελιώδης ηθικός κανόνας που πρέπει να μας διέπει

Ο Εθνικιστής  πιστεύει ότι οι Εθνικιστές εμφορούνται από την ηρωική αντίληψη περί ζωής

Ο Εθνικιστής  πιστεύει στην βελτιοδοξία που μας επιβάλλει τον καθημερινό ,επίπονο ,πεισματικό και ανυποχώρητο αγώνα

Ο Εθνικιστής  πιστεύει ότι το Ελληνικό κράτος πρέπει να αποτελεί μέσον για την πραγμάτωση των επιδιώξεων του Ελληνικού Έθνους .

Ο Εθνικιστής πιστεύει ότι οι πολιτικές διαδικασίες πρέπει να καθορίζουν τις οικονομικές και όχι το αντίστροφο που ισχύει σήμερα στον κόσμο της παρακμής που μας περιβάλλει

Ο Εθνικιστής θα αγωνισθεί για την κατάλυση της παρούσης παρακμής

Ο Εθνικιστής  θα αγωνισθεί για την κατάλυση των σημερινών αρνητικών κατεστημένων

Ο Εθνικιστής  αγωνίζεται για την κατάργηση της προσωπολατρίας ,της οικογενειοκρατίας και του αρχηγισμού.

Είμαι εγώ που κλείνω μέσα μου τη δύναμη της φυλής μου. Είμαι εγώ που νοιώθω μέσα μου το νεύρο και τα βιώματα αιώνων. Τη ζωντανή παρουσία γενεών, που πέρασαν χαράσοντας βαθειά αυλάκια, για να βρίσκουν το δρόμο τα άλλα Εθνη.

Είμαι εγώ, που με κεντρίζει αδιάκοπα η Αποστολή μου και είναι έντονη μέσα μου, όπως οι κτύποι της καρδιάς μου.

Είμαι εγώ, που δεν περιμένω καθοδήγηση! Μα φτιάχνω μόνος μου, αυτό που έχω καθορίσει σαν “ζειν”, τον αγώνα μου.

Είμαι εγώ, που θεωρώ τη ζωή μου πολύτιμη, γιατί είμαι ταγμένος σ΄έναν ιερό σκοπό.

Είμαι εγώ, που κρατώ το λάβαρο και οι άλλοι με ακολουθούν. Είμαι ο Ξεσηκωμός!

Είμαι εγώ, που κεντρίζω τους κοιμισμένους, τους επαναπαυμένους, τους βολεμένους. Είμαι ο Επαναστάτης!

Είμαι εγώ, που καλύπτω τους κουρασμένους, τους λαβωμένους μέχρι να ξαποστάσουν. Είμαι ο Συναγωνιστής!

Είμαι εγώ το ξέσπασμα ανθρώπου γεννημένου ελεύθερου, που προσπαθούν να τον κάνουν δούλο. Είμαι η Οργή!

Είμαι εγώ, ο θεματοφύλακας αρχέγονων αξιών και ιδεών. Είμαι ο Συνεχιστής!

Είμαι εγώ, που οραματίζομαι να διαμορφώσω το αύριο. Μια νέα πραγματικότητα, που θα κυβερνούν οι αξίες του Ελληνισμού και θα κυριαρχεί ο Ηρωϊκός Άνθρωπος. Είμαι εγώ ο Εθνικιστής.

Ίων Δραγούμης: 

Αν τρέξουμε να σώσουμε 

την Μακεδονία, 

εμείς θα σωθούμε!

«Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από την βρώμα όπου κυλιούμαστε, θα μας σώσει από την μετριότητα και από την ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώσει από τον αισχρό τον ύπνο, θα μας ελευθερώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε».

Με αυτά τα λόγια ο «πατέρας» του ελληνικού εθνικισμού, Ίων Δραγούμης, περιγράφει με τον πιο εύστοχο τρόπο έναν ολόκληρο αιώνα πριν στο έργο του «Μαρτύρων και ηρώων αίμα» το Μακεδονικό ζήτημα, το οποίο σήμερα επανέρχεται ξανά στην επικαιρότητα με αφορμή τις ραγδαίες εξελίξεις που δρομολογούνται πάνω στο μείζον αυτό εθνικό θέμα και την επιχειρούμενη ολοκλήρωση μιας ακόμα προδοσίας εις βάρος της ιστορίας μας μέσω της παραχώρησης του ονόματος στο γειτονικό κρατίδιο των Σκοπίων

.

Βέβαια, από το 1907 που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές μέχρι το 2018 πολλά άλλαξαν σε ότι αφορά την στάση της πολιτικής ηγεσίας απέναντι στο εν λόγω ζήτημα και είναι πράγματι αδιανόητο να κατανοήσει κανείς τη σημερινή κατάληξη και κατάντια των ελληνικών κυβερνήσεων, όταν αυτές κάνουν λόγο για «εθνική θέση» που ισοδυναμεί σε γεωγραφικό ή επιθετικό προσδιορισμό ενός κράτους κι ενός λαού που η λογική από μόνη της δεν μπορεί να εντάξει τα Σκόπια στην εθνική, φυλετική, πολιτιστική, γλωσσολογική και θρησκευτική διάσταση της «Μακεδονικότητας». Αλλά, επιπλέον, η σύγκριση με το παρελθόν λαμβάνει ακόμα τραγικότερες διαστάσεις και η κατάντια των κυβερνήσεων γίνεται ακόμα μεγαλύτερη εάν αναλογιστεί κανείς τον τρόπο με τον οποίο έγινε γνωστό στο πανελλήνιο το Μακεδονικό ζήτημα, για το οποίο οι σημερινοί κυβερνώντες χωρίς αιδώ και ίχνος εθνικής συνείδησης φλυαρούν και επιθυμούν να κλείσουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις συνέπειες του ιστορικού εγκλήματος που δείχνουν πρόθυμοι να διαπράξουν.

Ως γνωστόν, ο Μακεδονικός Αγώνας έλαβε σάρκα και οστά εξαιτίας της ιδιορρυθμίας ενός νεαρού στρατιωτικού, που παρά τις ανέσεις της τότε αστικής ζωής και τα πλούτη που κατείχε προτίμησε να τα παρατήσει όλα και να ταξιδέψει μόνος, χωρίς καμία επίσημη βοήθεια, στα βουνά της Μακεδονίας για να οργανώσει αντάρτικα σώματα. Έξι χρόνια μετά την περίφημη ρήση του Δραγούμη για «να σωθεί η Μακεδονία», ο Ήρωας Παύλος Μελάς πέφτει νεκρός στα Στάτιστα και το Μακεδονικό ζήτημα από τοπικής σημασίας ζήτημα μετατρέπεται σε εθνικό θέμα και ξυπνάει από τον λήθαργο την τότε κυβέρνηση, που, έστω, καθυστερημένα αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του όλου θέματος.

Όπως αποδεικνύεται όλα αυτά τίποτα δεν έχουν να πουν στους υπουργούς και διπλωμάτες του θλιβερού ελλαδικού κράτους και οι θυσίες του παρελθόντος μοιάζουν με ψιλά γράμματα μπροστά στις μεγαλόστομες εγγυήσεις τους για επίτευξη «εθνικής νίκης», όπως κομψά βαφτίζουν την προδοσία της Μακεδονίας μας. Όλα αυτά φαντάζουν επικίνδυνα και επιπόλαια για το ψευτορωμαίικο που σαπίζει παρακαλώντας τους προστάτες του για λίγη ασφάλεια, που ξεπουλιέται για τις δόσεις των τοκογλύφων, που κυλιέται στο βούρκο και κοιμάται τον «αισχρό τον ύπνο», ανίκανο να αντιληφθεί το μεγαλείο των μαρτύρων και των ηρώων που με το αίμα τους έδωσαν σφράγισαν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Η ύβρις απέναντι τους δεν θα μείνει ατιμώρητη και αν δεν αξιωθεί ο λαός να τιμωρήσει τους προδότες, τότε θα τους τιμωρήσει η Ιστορία και η Θεία Δίκη!