ΣΤΑΥΡΩΤΗΔΕΣ ΚΑΙ ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ

Η εσωτερική ισχύς, η ενότητα και συνοχή τού Έθνους είναι η ασφαλέστερη εγγύηση για την πρόοδο και την ανάπτυξή του. Η πορεία τού λαού στις ράγες των κοινών αξιών και το κοινό όραμα για την καταγραφή λαμπρών έργων και την γεωπολιτική υπεροχή τού Ελληνικού Έθνους, θεμελιώνουν ένα συμπαγές και αδιαπέραστο περιβάλλον εθνικής ασφάλειας.

Από τα αρχαία χρόνια ακόμη είναι παρατηρημένο ότι καμία εχθρική δύναμη δεν μπορεί να καταβάλλει τον ενωμένο ελληνικό λαό, όσο ευρεία έκταση στρατού και συμμαχίας κι αν κατέχει. Διότι πολύ απλά ο Έλλην εκ τής φύσης του είναι πιστός, γενναίος, εργατικός και φιλόδοξος. 

Ο αληθινός Έλλην είναι δημιουργική και πολεμική φάρα λόγω τόσο τού χαρακτήρα του και τής λαμπρής ιστορίας πλήθους προπατορικών διδαχών όσο και εκ τής ίδιας τής γης του που με τον γεωφυσικό της πλούτο και την γεωπολιτική της θέση, πάντα καλεί τον λαό μας σε εγερτήριους αγώνες.

Αεί διδασκόμενοι, αεί προμαχούντες, νυν και αεί πολεμιστές και κατακτητές. Αυτή είναι η μοίρα και κυρίως η αποστολή τού Ελληνισμού μας. Να μαθαίνουμε από τα περασμένα, λάθη και εμπειρίες, να παρατηρούμε την ροή τής ζωής, να κάνουμε την παρατήρηση χρήσιμη πράξη, να διδάσκουμε αρετή και τόλμη τα παιδιά μας. 

Να αξιοποιούμε τις ικανότητες τής Φυλής μας και τα πλεονεκτήματα τής γης μας, φτιάχνοντας διαρκώς πολιτισμούς και πλέριες ελληνικές κοινότητες. Να διαιωνίζουμε την ράτσα μας. Να πλαταίνουμε το κράτος. Με ζωντανές ακροπόλεις και λόγχες τα κορμιά μας, το αίμα μας.

Αυτήν την ενεργητική, την ορμητική, την ζωντανή σε όλες τις εκδηλώσεις της και σε όλους τούς καιρούς Ελλάδα είναι που αναγνωρίζω. Δεν υπάρχει δύσκολος ή εύκολος καιρός. Υπάρχουν μονάχα ανάγκες, πόθοι και καταβαλλόμενες ενέργειες. Δεν αναζητάς ξένη σκιά να τρέξεις να κρυφτείς ή δανεικά αποκούμπια και θύρες να χτυπήσεις. 

Ζεις μ’ αυτά που έχεις, ιδρώνεις και ματώνεις, καλλιεργείς τα αγαθά σου, φτιάχνεις τις υποδομές για νέα αγαθά από το χώμα που πατείς με τα δικά σου χέρια, λύνεις τα προβλήματα τού αδερφού σου. Όλη η όμαιμη κοινότητα γίνεται σφριγηλή, γίνεται αληθινή Δύναμη.

Έχεις Πίστη στον Δωρεοδότη Θεό που σού έδωσε τον κλήρο γης και τα προτερήματα που κουβαλάς;

Διαθέτεις Ήθος και Σθένος; Κρατάς την κανδήλα τής Ορθοδοξίας πάντα αναμμένη;

Βαστάς τις Παραδόσεις σου και τις Εστίες σου αμόλυντες; Κάμεις πάντα τον Σταυρό σου, αποκρούοντας τις σειρήνες τού ψεύτικου πολιτισμού, τής ανηθικότητας και τής συγκατοίκησης με τούς εχθρούς σου που φέρνουν ως «βοήθεια» οι Σταυρωτήδες; 

Δίδεις ελληνικότατο και μεγαλύτερο το Οικόπεδο τής Φυλής στα παιδιά σου; Τότε προχωράς. Αλλά αφού δεν το έκανες συγκαιρινέ Έλληνα, κάντο τώρα, αλλιώς θα πεθάνεις με την κατάρα των παιδιών σου, αν μείνει Ελληνική Φυλή όρθια.

Λεωνίδας και Εφιάλτης, Χριστός και Αντίχριστος, Πολεμιστής και Πολιτικάντης, Εργάτης και Κηφήνας, Πατριώτης και Προδότης, Οικουμενικός Έλλην και Παγκοσμιοποιητής Εβραιοσιωνιστής, Ελεύθερος και Τύραννος. Το αιώνιο δίπολο που μάχεται από την αρχή τής ανθρωπότητας, από το κτίσιμο τού ανθρώπου δια Θείας Χειρός. 

Ο καθαρός δρόμος τής Αρετής από την μια πλευρά και από την άλλη ο βρώμικος δρόμος τής κακίας. Η αυτεξούσια ύπαρξη που θέλει το σπίτι να κατοικείται από τον νοικοκύρη. Και η ανακατώστρα γάγγραινα που θέλει τα σπίτια των εθνών ρημαγμένα με στημένες κρίσεις και πολυφυλετικά ανακατώματα.

Αν όμως ρίξεις τα σπίτια, αν ξεσπιτώσεις τον κόσμο, αν χαλάσεις εργασίες, οχυρά και σύνορα, τότε κλείνεις οριστικά την θύρα στην ανάπτυξη που αναμασάς κάθε δύο και τρεις μα και στην ειρήνη. Δίχως γη για να ριζώσεις, δεν έχεις ψωμί να φας, σχολεία για γράμματα, εκκλησιές για επίκληση και κοινωνία με τον Θεό.

 Αν δεν έχεις κοινό Οίκο τής Φυλής σου, αν ανταλλάζεις Πατρίδα με χρήμα, τότε δεν έχεις πλέον οράματα αυτοφυούς προόδου και γίνεσαι επαίτης στον ξένο και πρόθυμος δούλος για ένα κομμάτι ψωμί. Και τότε, μία ταραχή γίνεται πόλεμος και ένας πόλεμος καραβάνι των λαών επάνω σε μια άναρχη υδρόγειο.

Λοιπόν, με δύο κουβέντες, μάς χάλασαν τον κόσμο όπως χάλασαν τον κόσμο τού Οδυσσέα με την επέλαση των ανοίκειων και ακόρεστων μνηστήρων, διότι αφεθήκαμε στις πλάνες σειρήνες των σύγχρονων καιρών. Εκμεταλλεύτηκαν έναν κακώς εννοούμενο κοσμοπολιτισμό που λέγεται στην πραγματικότητα άνοιγμα συνόρων και εισδοχή βάρβαρων ηθών. 

Εκμεταλλεύτηκαν παλαιές κατοχές που ευνόησαν πολιτικάντηδες και ιούδες γυρολόγοι. Και ενώ οι αληθινοί Έλληνες πιάστηκαν σε πολέμους λευτεριάς, τα κυβερνητικά πόστα πήραν ψευτορωμιοί πραματευτάδες. Οι Ιούδες πήραν την θέση τού Χριστού. Ο Εφιάλτης την θέση τού Λεωνίδα. Και οι λαθροεισβολείς μπαίνουν από τον σιωνιστή νεοταξίτη, τις «Δυνάμεις» και τον Οθωμανό για να πάρουν την θέση των Ελλήνων.

Φρουροί τής Ελλάδος, στις επάλξεις για την μέγιστη των μαχών. Στις επάλξεις τής Εθνικοκοινωνικής Ελλάδος που τώρα την χτίζουμε και τώρα την τειχίζουμε με ακροπόλεις κορμιά γενναίων, κορμιά καθάριων Ελλήνων. Ο Λεωνίδας τού καιρού πετάει τον Εφιάλτη στα δίχως επιστροφή τάρταρα, στον γκρεμό τής λήθης. Ο Πολεμιστής δικάζει και στήνει στο απόσπασμα σε μια στιγμή τον πολιτικό πωλητή τής ιερής γης μας. Ο Εργάτης αποτελειώνει τον κηφήνα. Οι προδότες και οι βάρβαροι γίνονται γέφυρα για να απλωθεί επάνω στα κουφάρια τους η Ελλάδα που παίρνει πίσω σπίτια, πατρίδες και ιστορία, όλα ελληνικά.

Έλληνα, έχεις Πατέρα σου τον Θεό σου. Σύμμαχό σου τον όμαιμο και ομόφυλο αδερφό σου. Ναό σου την Ορθοδοξία σου. Τρόπο διοίκησης τον ελληνικό κοινοτισμό σου. Δύναμη τον Πανελληνισμό σου, την φυλετική σου αλυσίδα που δένει όλες τις κοινότητες τις ελληνικές στον αήττητο Οικουμενικό Ελληνισμό σου. Είμαστε καμωμένοι για μύστες και πολέμαρχοι τρανοί. Για αλήθεια και μεγαλοσύνη. Εμπρός λοιπόν.

Σπυρίδων Καραχάλιος