ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Ευρωπαϊκές υποδείξεις στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ για να προωθούν την λαθρομεταναστευτική προπαγάνδα

O Marteen Verwey είναι ένας ακόμα ψιλόλιγνος ασπρουλιάρης χαρτογιακάς, που εργάζεται στη σύγχρονη Βαβυλώνα, στις Βρυξέλλες. Κατάγεται από τη χώρα που επιτρέπει στους πολίτες της την αιμομιξία, που το κόμμα των παιδεραστών συμμετέχει στις εκλογές και που η κυριότερη τουριστική ατραξιόν της είναι οι βιτρίνες με τις εκδιδόμενες και τα ζαχαροπλαστεία με το καταίφι από φύλλα μαριχουάνας.

Στην παλιά καλή Ελλάδα, αυτούς τους τύπους τους ονόμαζαν «λιμοκοντόρους» και τους έδιναν σημασία μόνο αν ήταν να τους «κράξουν». Στη σύγχρονη «ευρωπαϊκή» ψωροκώσταινα, τους έχουν περί πολλού και υποτάσσονται στα κελεύσματά τους, γιατί εκπροσωπούν την «ελίτ» της γραφειοκρατίας της ΕΕ, που κι αυτή, παραδόξως, στεγάζεται σε ένα γυάλινο κτίριο που θυμίζει πολύ τις γειτονικές βιτρίνες, αλλά απείρως πιο ανήθικο από εκείνα με τις εκδιδόμενες, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ο επίσημος τίτλος του εν λόγω τζιτζιφιόγκου (επίσημο συνώνυμο του «λιμοκοντόρου» κατά το wikiλεξικό) είναι «Γενικός Διευθυντής της Υπηρεσίας Υποστήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» και αν με ρωτήσετε «τι είναι αυτό», θα σας παραπέμψω στη διεύθυνση της «βιτρίνας» των Βρυξελλών για περισσότερες πληροφορίες, γιατί εγώ θα σας γελάσω.

Η ουσία είναι άλλη. Ότι ο τύπος αυτός, μαζί με μια παγκοσμίως άγνωστη Natasha Bertaud που δηλώνει «εκπρόσωπος τύπου της ΕΕ για το Προσφυγικό» επισκέφθηκαν τον Φεβρουάριο, περίπου στα μουλωχτά την Αθήνα, για να συναντήσουν στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα, λίγα μέτρα από τη Βουλή, ελάχιστους δημοσιογράφους, προκειμένου να τους «ενημερώσουν» σε κλειστή σύσκεψη για το "προσφυγικό".

Για τη συνάντηση δεν θα μάθαινε κανένας τίποτα αν μια λαθρόβια «αντιρατσιστική, αντιμιλιταριστική κλπ» κίνηση - από αυτές που δύσκολα ξεχωρίζεις αν αυτός που σου μιλάει είναι άντρας με γένι ή γυναίκα με περίσσεια τεστοστερόνης- δεν αποκάλυπτε την είδηση. 

Κανένα «μέσο» επίσης δεν την έπαιξε, εκτός μια εβδομαδιαίας εφημερίδας σε μονόστηλο, για ευνόητους λόγους. Ο λόγος είναι προφανής: 

Ποιος «δημοσιογράφος» από αυτούς που κατευθύνουν την ενημέρωση θα παραδεχόταν ανοιχτά ότι πριν μας κατευθύνει, κατευθύνεται ο ίδιος από έναν αλλοδαπό λιμοκοντόρο; 

Ποιος ημιμαθής «δημοσιογράφος»- απ’ αυτούς που εξανίστανται για τον έλεγχο που θέλουν οι μπολσεβίκοι του ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλουν στις τηλεοπτικές άδειες- θα διαμαρτυρηθεί που ένας άσχετος σφουγκοκωλάριος των Βρυξελλών του λέει πώς να κάνει τη δουλειά του στη χώρα του;

Ποιος υποκριτής τηλεσχολιαστής- απ’ αυτούς που συμμετείχαν στις κλειστές συσκέψεις του κόμματος επί Σημίτη ή Καραμανλή- θα παραδεχτεί ότι τώρα έπεσε τόσο χαμηλά, ώστε παίρνει εντολές από έναν θλιβερό αλλοδαπό;

Πέρα από την κατάντια της Ελλάδας και των ελληνοφώνων που αναδεικνύει αυτή η είδηση, αποδεικνύεται και κάτι πολύ σημαντικότερο: 

Για τους Ευρωπαίους «συμμάχους» , η χειραγώγηση της κοινής γνώμης στη χώρα μας για το λαθρομεταναστευτικό αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα. Χωρίς αυτή, υπάρχει έστω, μια αμυδρή πιθανότητα, κάποτε αυτός ο λαός να ξυπνήσει. Και για να εκμηδενίσουμε αυτήν την πιθανότητα, πρέπει από το πρωί ως το βράδυ να τον «φλομώνουμε» με ειδήσεις του τύπου «Οι γιαγιάδες και το νόμπελ», «Ο φούρναρης από την Κω» και άλλα κομψά, χωρίς καμιά αναφορά ούτε στο κόστος που συνεπάγεται η εισβολή στις κοινωνικές δομές, ούτε στην πίεση που δέχονται τα δημόσια νοσοκομεία, ούτε καν στα εθνοφυλετικά προβλήματα που δημιουργεί ο συχνωτισμός στον ίδιο χώρο δεκάδων αντιμαχομένων φυλών και θρησκευτικών σεκτών μεταξύ τους.

Και αν αυτά φαντάζουν υπερβολικά στους πιο «προοδευτικούς» από τους αναγνώστες, σας παραπέμπω στις πρόσφατες συζητήσεις των ηγετών της ΕΕ, σύμφωνα με τις οποίες «είναι προτιμότερη η επιδότηση της Ελλάδας για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που προκύπτει από το προσφυγικό, δεδομένου ότι η στάση της ελληνικής κοινωνίας έναντι των προσφύγων, είναι πολύ πιο φιλική από αυτή άλλων ευρωπαϊκών κοινωνιών» .

Παρότι είναι απίθανο να μάθουμε οτιδήποτε για την περιβόητη αυτή μυστική συνάντηση των υπαλλήλων της ΕΕ και των δημοσιογράφων, καθώς και ποιοι είναι αυτοί (αν και κάπου πάει το μυαλό μας..), τους προτείνουμε στην επόμενη συνάντησή τους, όποτε και αν λάβει χώρα, να συμπεριλάβουν και την εξής πρόταση προς τους «θεσμούς»: 

Την εισήγηση προς την αρμόδια επιτροπή για τη θέσπιση βραβείων Νόμπελ Αυτοκαταστροφής και Ενδοτισμού. Τα έχουμε και τα δύο στο τσεπάκι. 

Μάλιστα, αν συνοδευτούν και με το ανάλογο χρηματικό έπαθλο, μπορούμε εύκολα να μοντάρουμε ακόμα ένα hot spot, κατά προτίμηση, αυτή τη φορά, μέσα στην Ακρόπολη. 

Άλλωστε, η Ακρόπολη, όπως μας λένε, είναι «παγκόσμιο σύμβολο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας». Ή όχι;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ

Δικηγόρος- ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου