ΟΙ ΧΥΔΑΙΟΙ ΑΛΗΤΗΡΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΥΦΟΙ ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ ΤΟΥΣ,

Εδώ και δυο χρόνια, αρκετές ημέρες πριν την επέτειο της τραγικής δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, σχεδόν όλα τα ΜΜΕ προβάλουν εκτενή άρθρα, που χαρακτηρίζονται από την έντονη προσπάθεια δημιουργίας μίας έκρυθμης συναισθηματικής φόρτισης και παραλλαγμένης υποδαύλισης του μίσους, μέσω του χαρακτηρισμού μιας μεμονωμένης εγκληματικής ενέργειας, ως συνολικής ευθύνης ενός πολιτικού και ιδεολογικού χώρου.

Και σαφώς η υπενθύμιση του μνημόσυνου ως γεγονότος, δικαίως γίνεται, διότι πάνω απ’ όλα τ’ άλλα, είναι τραγικό να χάνει τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος για τόσο ασήμαντους λόγους.

Αλλά όλοι αυτοί που ξεκινούν τους αφορισμούς, τις κατάρες κάθε Σεπτέμβρη, στερούνται παντός ειλικρινούς συναισθήματος ή συνειδησιακής ευαισθησίας, αφού με σπαραξικάρδιο θεατρινισμό και κροκοδείλια δάκρυα, εμπορευματοποιούν το πένθος, τον πόνο και μερικές φορές την οργή μιας οικογενείας, για σκοπιμότητες διαβολής και προς άγραν πολιτικής υπεραξίας.

Και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα λόγω του ότι, ενώ για τον Παύλο Φύσσα γίνονται – και επαναλαμβάνουμε δικαίως- τόσες αναφορές, για δυο άλλα νέα παιδιά που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από ένα κτήνος, ενάμισι μόνο μήνα μετά τη δολοφονία Φύσσα, δεν γίνεται το παραμικρό σχόλιο.

Και αυτοί ήταν νέοι, με όνειρα και φιλοδοξίες, με δύναμη και χαρά για τη ζωή, είχαν οικογένειες, φίλους και φίλες, μανάδες που ακόμη τους κλαίνε και δεν θα σταματήσουν ποτέ, όπως η μαυροφορεμένη μητέρα του Παύλου.

Και αυτοί έχασαν τη ζωή τους σε μια μόνο στιγμή, όχι γιατί έκαναν κάτι κακό, όχι γιατί έβλαψαν κάποιον, αλλά λόγω της ιδεολογικής τους ταυτότητας.

Επειδή κάποιοι φρενοβλαβείς και άνανδροι τρομοκράτες θέλησαν να γευθούν αίμα, αδιαφορώντας για την οδύνη και την απελπισία που θα προκαλούσαν.

Τις δυο διαφορετικές νύκτες λοιπόν που δολοφονήθηκαν τρείς νέοι άνθρωποι, η κοινωνία μας βυθίστηκε στο σκοτάδι και στο χάος, ο πολιτισμός μας κατακρημνίστηκε και ο ανθρωπισμός μας αμαυρώθηκε και εξευτελίστηκε.

Να όμως που τα ΜΜΕ, αυτοί που υποτίθεται ότι προβάλουν την αλήθεια και προάγουν την ελευθερία της σκέψης, συνειδητά δεν σχολιάζουν και δεν καταδικάζουν τη δολοφονία των δυο Συναγωνιστών μας. Του Μάνου και του Γιώργου. 

Προκλητικά επιδεικνύουν τη χαιρεκακία και το σκυλίσιο σαρκασμό τους, επικροτώντας σιωπηρά την απόφαση της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας δυο χρόνια μετά να κλείσει το φάκελο της διπλής δολοφονίας , καθώς και την χυδαία πρόκληση ακροαριστερών αποβρασμάτων και αλητήριων του αίσχιστου είδους, να οργανώσουν αντισυγκεντρώσεις κοντά στον χώρο που τελείται το μνημόσυνο των δυο δολοφονηθέντων. 

Με αυτό τον τρόπο είναι σαν να ενθαρρύνουν αυτούς που φανερά δείχνουν την κυνικότητα και την απανθρωπιά τους, αδιαφορώντας για τη θλίψη και τον πόνο των οικογενειών των νεκρών.

Ας μας πει κάποιος τι θα είχε συμβεί, αν την ημέρα του μνημόσυνου του Παύλου Φύσσα, κοντά στο κοιμητήριο, η Χρυσή Αυγή είχε οργανώσει αντισυγκέντρωση. Δεν θα είχε γίνει σεισμός, δεν θα είχα πάρει φωτιά το σύμπαν, όχι μόνο από τα υποκριτικά ΜΜΕ, αλλά και από την κατά περίπτωση δημοκρατική και κατ επιλογή ευαισθητοποιημένη κυβέρνηση;

Δεν θα είχαν οι διάφοροι «ιδεολόγοι του ευρώ» δημοσιογραφίσκοι, διαρρήξει τα ιμάτια τους εμπρός στις κάμερες, καταλαμβανόμενοι από «ιερή αγανάκτηση» για τη «Ναζιστική», «κτηνώδη» πρόκληση;

Στην περίπτωση όμως των αντισυγκεντρώσεων που ανακοινώθηκαν και προγραμματίστηκαν για τη μέρα του μνημόσυνου των δυο Συναγωνιστών μας, όλοι έβγαλαν τον σκασμό, σαν να επιθυμούσαν σιωπηρά, αλλά με σαφήνεια να σκυλευτούν οι δυο νεκροί, από τα αλυχτίσματα και τα ουρλιαχτά των ακροαριστερών αλητήριων.

Μόνο και μόνο που κυβέρνηση και ΜΜΕ περιφρόνησαν πασιφανώς δυο οικογένειες, επιτρέποντας την προσπάθεια διασυρμού της οδύνης τους, είναι κατάπτυστοι και χυδαίοι.

Εδώ πλέον δεν ομιλούμε για πολιτική σκοπιμότητα ή στρατηγικές παρεμπόδισης και υποβάθμισης. Εδώ ομιλούμε για μια γενικευμένη ανηθικότητα που μόνο εμετό μπορεί να προκαλέσει.

 Νικόλαος Παπαδιονυσίου