Η παραμύθα της Αριστεράς.

Τα τσεκούρια του πολέμου θάφτηκαν βαθιά στο χώμα και οι ερυθρές σημαίες του προλεταριακού ξεσηκωμού εγκαταλείφθηκαν κακήν-κακώς στα πεδία των Βρυξελλών. Η Αριστερά των «αγώνων», έκανε εκείνο που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα: εξαπάτησε τους Έλληνες τάζοντας ελευθερία και κοινωνικό Κράτος και έφερε με δική της υπογραφή δεινή σκλαβιά και κράτος-προτεκτοράτο των ξένων.

Εκείνοι που το προηγούμενο χρονικό διάστημα είχαν θαμπωθεί από την αλαζονική επίδειξη αριστερίστικης μεγαλομανίας, έχουν πλέον μετατραπεί σε οργισμένους επικριτές της. Για εμάς τους Εθνικιστές βεβαίως, η εξέλιξη των πραγμάτων δεν έκρυβε την παραμικρή έκπληξη. Η Αριστερά ως πολύτιμο γρανάζι του αντεθνικού Καθεστώτος, ήταν αναπόφευκτο να δράσει με μοναδικό γνώμονα την συντήρησή του. 

Αυτό το Καθεστώς άλλωστε, ήταν από ιδρύσεώς του σαφώς προσανατολισμένο στις μαρξιστικές ιδεοληψίες, τις οποίες περίβαλε με φιλελεύθερο μανδύα. Το εξαιρετικά δαπανηρό κομματικό Κράτος, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αυτής της ανίερης συμμαχίας μαρξισμού και φιλελευθερισμού. Είναι όμως αναμφισβήτητα και η βαθύτερη αιτία της χρεοκοπίας, μιας χρεοκοπίας που θα ήταν ευτύχημα εάν περιοριζόταν μονάχα στον οικονομικό τομέα.

Η Αριστερά ήταν καταδικασμένη εξαρχής να αποτύχει και ήταν καταδικασμένη να αποτύχει για ένα πολύ απλό λόγο: έχει πάψει προ πολλού να αφουγκράζεται τα αληθινά προβλήματα του απλού Λαού και σε καμία των περιπτώσεων δεν έχει βιώσει τον καθημερινό του αγώνα επιβίωσης.

Η γιγάντωση της Αριστεράς στο δημόσιο τομέα, είχε διπλό αντίκτυπο: αφενός συνέβαλε στο βόλεμα πλήθους «αγωνιστών» του τίποτε, αφετέρου όμως την απέκοψε εντελώς από την ευρεία βάση των προλετάριων, οι οποίοι παρέμεναν σε άθλιες συνθήκες ενώ την ίδια στιγμή οι ιδεολογικοί τους ινστρούχτορες πλούτιζαν ποικιλοτρόπως. Κάπως έτσι, η υπογραφή του πρώτου Μνημονίου από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ οδήγησε σύσσωμη την κρατικοδίαιτη πασοκική Αριστερά στο Σύριζα. 

Η «πρώτη φορά Αριστερά», το προεκλογικό σύνθημα του Σύριζα, ήταν ένας χυδαίος μύθος: Αριστερά ήταν και τα 20 χρόνια κλεφτοΠΑΣΟΚ. Το σύνθημα χρησιμοποιήθηκε με μια και μόνο σκοπιμότητα, την απενοχοποίηση της Αριστεράς των βολεμένων, τον εξαγνισμό της και φυσικά την παραμονή της στην εξουσία.

Η παραμύθα της μετεξελιγμένης Αριστεράς, συντηρήθηκε έξι μήνες μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015. Οι έννοιες «εθνική κυριαρχία» και «εθνική αξιοπρέπεια», χρησιμοποιήθηκαν από την Αριστερά για μικροπολιτικούς και μόνο σκοπούς, έτυχαν όμως ενθουσιώδους υποδοχής και αναπαραγωγής από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η κίβδηλη τόνωση του εθνικού φρονήματος ήταν ένα επικοινωνιακό κόλπο για να συγκαλύψει την προαποφασισμένη προδοσία του Λαού, όπως αυτή αποτυπώθηκε με την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. 

Τα ψεύδη όμως, δεν έχουν ακόμη τελειώσει: μια πτέρυγα βουλευτών του Σύριζα, παριστάνει τάχα την επαναστατημένη κατά της ηγεσίας της! 

Το σύστημα της διαπλοκής θα τους παραχωρήσει απλόχερα βήμα για να διατυμπανίζουν προς τους αδαείς ότι ο Σύριζα του Τσίπρα δεν είναι πια Αριστερά, διεκδικώντας τον μεταπολιτευτικό τίτλο του αριστερού για τον εαυτό τους. Ότι ακριβώς έκαναν παλαιότερα δηλαδή, για να δικαιολογήσουν την μεγάλη φυγή από το αριστερό ΠΑΣΟΚ.

Στο δια ταύτα, τα πράγματα είναι απλά και τα έργα μιλούν από μόνα τους: η Αριστερά των προνομίων επέλεξε τον δρόμο της συμμόρφωσης και της υποταγής με γνώμονα το οικονομικό συμφέρον των στελεχών και των συντεχνιών που αποτελούν τον βασικό κορμό της. Την ευρεία βάση των αδικημένων, των περιθωριοποιημένων και εκείνων που θα πληγούν ακόμη βαρύτερα από το Μνημόνιο της Αριστεράς, δύναται να την εκφράσει μονάχα ένα αυθεντικά Λαϊκό Κίνημα. Ως εκ τούτου, η ισχύς του Ελληνικού Λαού και οι εθνικές του ελπίδες ταυτίζονται πλήρως με τον Αγώνα των Εθνικιστών για μια Πατρίδα ελεύθερη και κοινωνικά δίκαιη.

Η Χρυσή Αυγή δεν εξυπηρετεί ούτε στρατιές βολεμένων, ούτε τις επιταγές ξένων κέντρων εξουσίας, διεθνών funds και πρεσβειών. Εκφράζει καθάρια κι αληθινά τους εθνικούς πόθους ενός Λαού που μάχεται για την Ελευθερία του και αγωνίζεται έναντι οιουδήποτε τιμήματος για την τιμωρία των υπευθύνων των δεινών της Μεγάλης μας Πατρίδος.

Άρθρο από την εφημερίδα "Χρυσή Αυγή" 

Ευάγγελος Καρακώστας