Ο ΣΥΡΙΖΑ, το Μνημόνιο και η Χρυσή Αυγή

Οι αριθμοί, που προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις, αντανακλούν μια αναμφισβήτητη πολιτική κυριαρχία της νυν κυβέρνησης σε βάρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για την ακρίβεια, του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη ΝΔ. Κάτι τέτοιο, ανεξάρτητα από τον βαθμό εγκυρότητας των δημοσκοπήσεων και την ταύτισή τους με συγκεκριμένα συμφέροντα, δεν αποτελεί κάτι το παράδοξο. Η πολιτική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, ενός κομματικού σχηματισμού που επί αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις πάλευε με το 3% και το όριο της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, υπήρξε το αποτέλεσμα μιας ευρύτερης συνέργειας, η οποία υπερέβη τα παραδοσιακά πολιτικά του χαρακτηριστικά. Έχουμε ξανατονίσει στο πρόσφατο παρελθόν ότι οι Έλληνες, που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατέστησαν μέσα σε μια νύχτα αριστεροί διεθνιστές.

Αυτό, το οποίο έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ήταν δύο πραγματικότητες της κρίσης στην μνημονιακή εποχή. 

Πρώτον, τον ΣΥΡΙΖΑ τον έφερε στην εξουσία η συνεχόμενη απώλεια ευημερίας του Ελληνικού Λαού και η «προλεταριοποίηση» τμημάτων της κοινωνίας, τα οποία μέχρι πρότινος είχαν πολλά να χάσουν, αλλά πλέον τίποτε. Το «κατόρθωμα» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήταν η «προλεταριοποίηση» μεγάλου μέρους των Ελλήνων, γεγονός που υποχρέωσε τους φτωχοποιημένους συμπατριώτες μας να στρέψουν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Δεύτερον, τον ΣΥΡΙΖΑ τον έφερε στην εξουσία η αίσθηση ταπείνωσης και αδικίας από την ανθελληνική ρητορική, αλλά και την απροκάλυπτη επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα και τις πολιτικές υποθέσεις της Χώρας, εκ μέρους των διεθνών τοκογλύφων. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, αυτή η εφαρμοσθείσα πολιτική συνεχιζόμενου δανεισμού, για να πληρώνονται τα προηγούμενα δάνεια, με τίμημα την ολοένα και αυξανόμενη φτωχοποίηση των Ελλήνων επέφερε -εμπαικτικά και σε βαθμό κοροϊδίας- την αύξηση του δημοσίου χρέους και την ανάγκη για «μια από τα ίδια» στο διηνεκές.

Αυτές, λοιπόν, οι δυο πραγματικότητες ήταν που δημιούργησαν την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές. Συν τοις άλλοις, η αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ (σε επίπεδο εντυπώσεων βεβαίως, και όχι ουσίας) με τους δανειστές έδωσε στον Ελληνικό Λαό μια ψευδαίσθηση αντίστασης και υπεράσπισης της Εθνικής Κυριαρχίας από την παρούσα ηγεσία της Χώρας σε σχέση με την προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. 

Επίσης, αντιτιθέμενος στην πολιτική της λιτότητας (και πάλι σε φραστικό και όχι πρακτικό επίπεδο) κατόρθωσε, χάρις και στον αποπροσανατολιστικό λόγο των συστημικών ΜΜΕ, να δημιουργήσει μια δημοφιλή εικόνα προστασίας της περιουσίας του Κράτους και του Λαού. Μπόρεσε, δηλαδή να εκμηδενίσει πολιτικά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα οποία παραδοσιακά (με ψευδεπίγραφο τρόπο, φυσικά) παρουσιάζονταν ως προστάτες της Εθνικής Κυριαρχίας και της περιουσίας των Ελλήνων, αφήνοντάς τους έτσι να μιλάνε για την «εκτίμηση» της Μέρκελ, την «φιλία» του Γιούνκερ και την «κατανόηση» του Ντάισελμπλουμ…

Πίσω, βεβαίως, απ’ αυτή την ιδεατή, αλλά και τόσο πλαστή, εικόνα κρύβεται το αληθινό πρόσωπο της κυβερνητικής πολιτικής. Η νέα συγκυβέρνηση προσπάθησε μέσα από ένα θεατρικό σόου «σκληρής διαπραγμάτευσης» να κερδίσει κάποιον χρόνο ανοχής, ώστε κατά την διάρκειά του να γεφυρώσει σχετικά ομαλά το πέρασμά της από την αντιμνημονιακή ρητορεία της αντιπολιτευτικής περιόδου στην μνημονιακή προσαρμογή της κυβερνητικής πράξης. 

Ανοχή μπορεί να μην υπήρξε, υπάρχει όμως μια κατανόηση για τις πολιτικές ανάγκες της νέας συγκυβέρνησης, από την οποία πλέον ζητείται να βρει μόνη της τα «ισοδύναμα μέτρα», με τα οποία θα συνεχιστεί η πολιτική των μνημονίων και θα προετοιμαστεί η υπογραφή, στις αρχές του καλοκαιριού, μιας νέας δανειακής σύμβασης και ενός ακόμη μνημονίου. Επομένως, ισχύει και εδώ αυτό που έχουμε επισημάνει ξανά. Ότι, δηλαδή, το ζήτημα δεν είναι να περιοριστούμε σ’ αυτή την διαπίστωση, που μόλις περιγράφηκε.

Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η λαίλαπα της μνημονιακής κατοχής θα συνεχιστεί και από τη νέα συγκυβέρνηση, είναι προφανές ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι ταιριάζει στην πολιτική φύση του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος. Να διατυπώσουμε, δηλαδή, τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις για την Πατρίδα και τον Λαό και ταυτόχρονα να αγωνιστούμε για την ουσιαστική υλοποίησή τους. Το να διαπιστώσουμε και να καταγγείλουμε την μνημονιακή προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είναι μεν χρήσιμο και απαραίτητο, αν όμως παραμείνουμε σ’ αυτό το πεδίο δεν πρόκειται να κερδηθεί τίποτα το ουσιαστικό.

Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των προβλημάτων, που μαστίζουν την Πατρίδα και τον Λαό, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα αποτελέσει την μαχητική πρωτοπορία της Εθνικής και Κοινωνικής Αντίστασης, τόσο απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους, όσο και στους άμεσους και έμμεσους εγχώριους εντολοδόχους και συνεργάτες τους. 

Η απόφαση των Ελλήνων Εθνικιστών για διεκδικήσεις θα φέρει τους αγώνες και αυτοί με την σειρά τους τις Νίκες. Μπροστά στις προκλήσεις των καιρών οφείλουμε και θα είμαστε πανέτοιμοι!

ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ! 

Γιώργος Μάστορας