ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Οι λαϊκές και φυλετικές δυνάμεις, ο εγγενής ανθρώπινος παράγοντας τού κράτους δηλαδή, αποτελούν το σημαντικότερο κεφάλαιο τονώσεως και αναπτύξεως τής συλλογικής δράσης τού Έθνους. Το αποτέλεσμα τής παραγωγικής δραστηριότητας, τα αγαθά και το χρήμα, είναι εσωτερική υπόθεση κοινωνικής συνοχής και συνεννόησης των πολιτών. Η κοινωνική πολιτική κατά συνέπεια δεν είναι ζήτημα μαρξιστικού ενδιαφέροντος και διεθνιστικής πολιτικής, αλλά υπόθεση εθνικιστικής πίστης και λαϊκής αυτοπεποίθησης.

Πολύ μελάνι έχει χυθεί γύρω από την σχέση τής ιδιωτικής πρωτοβουλίας και τής εργατικής τάξεως. Πολύ αίμα έχει ρεύσει προκειμένου να ενσωματωθεί η αξιοπρέπεια και η κοινωνική δικαιοσύνη, η ηθική και η οικονομική απολαβή στους εργασιακούς χώρους. Η σχέση τού κεφαλαίου και τής εργασίας από μαρξιστικής θεωρήσεως κρύβει τον μέγιστο κίνδυνο τής κοινωνικής διάλυσης και τής εκχωρήσεως τού εθνικού πλούτου στις ξένες δυνάμεις και την διεθνή πλουτοκρατία. Η ίδια σχέση τού κεφαλαίου και τής εργασίας στο εθνικοκοινωνικό κράτος αφορά την συνεννόηση των συντελεστών εργασίας και την ανάπτυξη Πατρίδος και Εθνικολαϊκής Κοινότητος σε όλα τα επίπεδα τής κοινωνικής πυραμίδος.

Το υλικό αποτέλεσμα είναι απόλυτη συνάρτηση τού ιδεαλιστικού παράγοντα και των αξιακών κανόνων. Το Έθνος για να οδεύσει μπροστά, για να κατακτήσει το μέλλον του, πρέπει απαραιτήτως να λειτουργήσει ως ένα και αδιαίρετο σώμα πολιτών, να γενούν οι πολίτες πολιτεία και η πολιτεία πολίτες. Να αποκτήσουν οι Έλληνες τα ίδια συμφέροντα και τις ίδιες αξιώσεις με την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πως το εθνικό προϊόν που παράγουν οι παραγωγικές δυνάμεις μένει εντός των συνόρων, τα εργατικά χέρια που κινούν το κράτος είναι γηγενή και το Έθνος είναι αυτάρκες και ηγεμονικό.

Οι συντελεστές τής εργασίας λοιπόν στο Εθνικοκοινωνικό Κράτος δεν είναι τάξεις αντίρροπες αλλά δυνάμεις ομόρροπες. Γνωρίζουν καλώς ότι η στήριξη τού εργοδότη και τού εργάτη αλλήλως εξυπηρετεί και εξασφαλίζει την βιωσιμότητα και των δύο παραγόντων. Αν το ελληνικό μαγαζί μείνει ανοικτό, θα βρει εργασία ο Έλληνας εργάτης. Αν ο Έλληνας εργάτης επανδρώσει το ελληνικό μαγαζί, θα εξακολουθήσει αυτό σε όλους τούς καιρούς, δύσκολους και εύκολους, να υπάρχει. Αν ο εργοδότης στηρίξει την εργατική τάξη τής πατρίδος του, θα αγοράσει εκείνη τα προϊόντα τής ελληνικής αγοράς. Αν η εργασία διατηρήσει εθνικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, η οικονομία θα διατηρήσει την αυτοτέλεια και θα χτίσει την συλλογική ανάπτυξη τής Ελληνικής Φυλής.

Είναι σαφές ότι τόσο η μαρξιστική πάλη των τάξεων όσο και η καπιταλιστική εκμετάλλευση τού λαϊκού μόχθου, η σύγκρουση και η εκμετάλλευση τής φτώχιας εξυπηρετούν το διεθνές πολυεθνικό και σιωνιστικό κεφάλαιο. Η διάρρηξη τού κοινωνικού και τού εργατικού ιστού, η συνύπαρξη των ψεύτικων προστατών και των διεφθαρμένων ταγών δημιουργούν την απόλυτα στοχευμένη κινητικότητα των γυρολόγων τυχοδιωκτών, είτε αυτοί εμφανίζονται με επενδυτικές γραβάτες είτε με λαθρομεταναστευτικές αναζητήσεις. Είτε το ανακάτωμα έρχεται από συνδικαλιστές είτε από πολιτικούς, κοινός σκοπός των καταχραστών τής εθνικής μας κυριαρχίας είναι η κερδοσκοπία και η σκλαβιά τού λαού κάτω από ξένη και παγκοσμιοποιημένη εξουσία.

Θέλουμε να γίνουμε μια πολύχρωμη ανθρωποχοάνη ή να μείνουμε ελεύθεροι Έλληνες; Θέλουμε να μάς πετάνε το ψωμί με δόσεις αναλόγως τής υποταγής ή να πάρουμε το χώμα και να το σπείρουμε φτιάχνοντας οι ίδιοι το δικό μας γλυκό ψωμί; Θέλουμε να πουλήσουμε τη γη μας κρινόμενοι ανάξιοι να την κρατήσουμε στα χέρια μας και να ζήσουμε ή να την βαστήξουμε απόλυτα στα χέρια μας γινόμενοι αφεντικά και εργάτες συνάμα, σιτοβολώνας και κινητήριος μοχλός μιας Ισχυρής Ελλάδος; Θέλουμε να γίνουμε ένα απλό εξάρτημα στον αγωγό τής παγκόσμιας ενέργειας ή να γίνουμε κεντρικός σταθμός ενέργειας τής πατρίδος μας και τής οικουμένης;

Σκοπός τής Εθνικοκοινωνικής Ιδέας είναι ο συγχρονισμός όλων των εγγενών δυνάμεων τής Φυλής προς την κατεύθυνση τής ευημερίας και τής ισχυροποιήσεως αυτής. Η ταυτόχρονη λειτουργία όλων των κυττάρων τού οργανισμού που είναι άλλωστε απαραίτητη προκειμένου να κινηθεί το Σώμα τού Ελληνισμού με αρμονία και διαύγεια. Αυτόνομα και φιλόδοξα κι όχι εξαρτημένα και ηττοπαθή όπως συμβαίνει στον μαρξισμό και τον καπιταλισμό. Στον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό ισχύει η ισχύς εν τη ενώσει, η ενοποίηση των δύο βεργών που αντέχουν στους κραδασμούς και τούς ανταγωνισμούς ενάντια στις χωριστές βέργες που σπάνε στο πρώτο θρόισμα τού νεοταξικού αγέρα.

Η εργασία δεν είναι για εμάς μονάχα μέσον ατομικού βιοπορισμού, αλλά και ο κινητήριος μοχλός τής Πατρίδος που ανήκει στον ελληνικό λαό κι όχι στην φερώνυμη παγκόσμια κοινότητα. Η Εθνικοκοινωνική Εργασία είναι το αίμα που κυλάει στις φλέβες τού Εθνικού Κράτους. Το Σώμα τής Φυλής χρειάζεται την κεφαλή, τούς πνεύμονες και την καρδιά. Το Σώμα τής Φυλής χρειάζεται την Εθνική Ηγεσία, την Ελληνική Επιχειρηματικότητα και τον Έλληνα Εργάτη σε μια δομή κοινών επιδιώξεων.

Όλοι μαζί χιλιάδες βήματα μπροστά. Τα αγαθά και τα εργαλεία, τροφοδοσία και παραγωγή, ο πρωτογενής και ο βιομηχανικός με τον εμπορικό τομέα να φύονται και να κατασκευάζονται στην Ελλάδα. Η γη και οι πόροι της να υπηρετούν την εθνική μας αυτάρκεια. Και ο κοινωνικός μας ιστός να λειτουργεί με αμιγώς συνεκτικά και φυλετικά χαρακτηριστικά. Οι συναλλακτικές διαδικασίες να υπηρετούν την αναχρηματοδότηση τού Εθνικού και Εργατικού Κράτους. Εργοδότες, Χρηματοδότες, Εργάτες και Εργατοπατέρες μαζί είναι η Λαϊκή Κοινότητα τής Φυλετικής και Εθνικοκοινωνικής Πολιτείας.

Σπυρίδων Καραχάλιος