ΕΧΕΙ ΠΛΑΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ: Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ, ΔΗΛΩΝΕΙ ΣΤΗΝ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» ΟΤΙ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!..

Ο «Στόχος» μεταφέρει χωρίς σχόλια την συνέντευξη - περιβόλι που έδωσε το περασμένο Σάββατο 17 Γενάρη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, 78χρονος Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Σάς υπενθυμίζουμε πως από την περασμένη Πέμπτη αποκάλυψε ο «Στόχος» ότι ο λεγάμενος είναι ο αγαπημένος γιός του υπουργού Δικαιοσύνης της Χούντας (1970-73) Άγγελου Τσουκαλά (1906-1996), προσωπικού φίλου του Στυλιανού Παττακού (έχει προλογίσει δύο βιβλία του!) και μεγάλου κομμουνιστοφάγου. Περισσότερες αποκαλύψεις για τον Κωστάκη τον Τσουκαλά και τον χουντικό μπαμπά του θα διαβάσετε στο σημερινό φύλλο του «Στόχου»...

Ο Κ. Τσουκαλάς μιλά για τους λόγους που τον οδήγησαν να κατεβεί υποψήφιος στις εκλογές, για το διακύβευμα της αναμέτρησης, αλλά και για την εμπειρία του από τη συμμετοχή στο συνεταιριστικό εγχείρημα της «Εφημερίδας των Συντακτών».

• Εχετε πει ότι μόνο η πολιτική θα μπορούσε να είναι η όποια αντίδραση στην κατίσχυση των αγορών. Αυτός είναι ο λόγος που σας οδήγησε στον πολιτικό στίβο;

Οι προσωπικές αποφάσεις και εμπλοκές επηρεάζονται βέβαια αποφασιστικά από τέτοιου είδους γενικότερες αποφάσεις, όσο και σωστές να είναι, αλλά πηγάζουν από λόγους εσωτερικούς. Αν αποφάσισα για πρώτη φορά, μετά από πολλές δεκαετίες στις οποίες η πολιτική έπαιζε για μένα πάντα έναν πολύ σοβαρό ρόλο, είναι διότι δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Δεν μπορεί κανείς να επιτρέψει στον εαυτό του να μην κάνει ο ίδιος ό,τι είναι δυνατόν για να προωθήσει πράγματα που πιστεύει. Η ασφάλεια των γυάλινων πύργων ή ενός γραφείου όπου δεν διακινδυνεύεις τίποτα είναι πολύ εύκολη, αλλά σε στιγμές κρίσης πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη υπεύθυνη στάση από τη συστράτευση με ένα σύστημα ιδεών, το οποίο με πρεσβεύει από τότε που ήμουν πολύ νέος. Μ’ αυτή την έννοια, οι λόγοι για τους οποίους αποδέχτηκα αυτή την τιμητική πρόταση είναι διότι πιστεύω ότι το χρωστάω κυρίως στον εαυτό μου.

• Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Διότι αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί πιστεύω την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε, μέσα από τις ακανθώδεις και δαιδαλώδεις διαδικασίες που προβλέπουμε ότι θα επισυμβούν, να προχωρήσουμε στην οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας. Ολοι οι άνθρωποι της, εν ευρυτάτη εννοία, Αριστεράς γαλουχηθήκαμε από το όνειρο των μεγάλων αφετηριακών αξιών τις οποίες πρεσβεύουμε: κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αδελφότητα. Αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κατεξοχήν χώρος που μας δίνει τη δυνατότητα να ελπίζουμε. Μ’ αυτή την έννοια η στράτευση για μένα είναι κάτι το αυτονόητο. Δεν περίμενα την αναγγελία των υποψηφιοτήτων ή την τιμητική αυτή πρόταση για να έχω τις απόψεις που έχω. Αυτές συμπλέουν απολύτως με τις απόψεις του χώρου που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ.

• Η Ευρώπη και ο κόσμος έχουν τα μάτια στραμμένα στην Ελλάδα. Ποιο είναι για εσάς το διακύβευμα αυτής της κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης;

Τα διακυβεύματα είναι πολλά. Πρώτα πρώτα στην Ελλάδα είναι προφανές ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο παρατεταμένης και θα έλεγα επώδυνης κρίσης, η οποία αντανακλά πάνω σε όλους. Επομένως οι εκλογές αυτές είναι εξαιρετικά κρίσιμες, διότι μέσα απ’ αυτές θα αποφασιστεί ποια θα είναι η στάση της χώρας σε σχέση με τα εκτός αυτής κείμενα, αλλά και με τα εντός αυτής κείμενα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κρισιμότητα της εκλογής αυτής ξεπερνάει νομίζω τα ελληνικά σύνορα. Είναι σαφές ότι τα πολλαπλά αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγήσει η επικρατούσα νεοφιλελεύθερη πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οδηγούν σε αποδιάρθρωση του ευρωπαϊκού ονείρου, σε αποτελμάτωση των παραδοσιακών ευρωπαϊκών αξιών και σε τεράστιους κινδύνους έκρηξης του ευρωπαϊκού συστήματος στα εξ ων είχε κάποτε συντεθεί.

• Πόσο μπορεί να επηρεάσει μια πιθανή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τις προοπτικές των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων στην Ευρώπη;

Νομίζω αποφασιστικά. Βέβαια να επαναλάβω ότι κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το μέλλον. Αλλά είναι η πρώτη φορά πιστεύω που είναι τόσο μεγάλη αυτή η συσσωρευμένη οργή και αγωνία των Ευρωπαίων πολιτών μπροστά σ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Να το πω ακόμα μία φορά: αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν είναι παρά το προείκασμα αυτών που συμβαίνουν ήδη αλλού. Αυτή η οργή αναζητά διεξόδους. Μία απ’ αυτές είναι και η αναζωπύρωση της ακροδεξιάς. Αλλά αυτός είναι ένας επιπλέον κίνδυνος που καθιστά απολύτως αναγκαία τη δημιουργία προϋποθέσεων ενός νέου, ευρύτερου, ευρωπαϊκού, αριστερού και αντιφιλελεύθερου μετώπου. 

Μ’ αυτή την έννοια πιστεύω ότι αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα θα μπορέσουν να αποτελέσουν ένα μοχλό πάνω στον οποίο θα κινηθούν οι ευρωπαϊκές διαδικασίες, οι οποίες είναι και οι μόνες που μπορούν να δώσουν λύση στα ευρωπαϊκά προβλήματα. Η Ευρώπη δηλαδή ή θα μεταστραφεί και θα γίνει σοσιαλιστική, δίκαιη, πιο ανθρώπινη και πιο δημοκρατική ή τελικώς οδηγείται μαθηματικά σε έκρηξη, της οποίας οι συνέπειες προφανώς θα είναι καταλυτικές. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το ευρωπαϊκό σύστημα, τέτοιο όπως το φτιάξανε, αποτελεί μία από τις μεγάλες ελπίδες της ανθρωπότητας. Η Ευρώπη είναι ο κατεξοχήν χώρος που εκκόλαψε τις μεγάλες ανθρωπιστικές αξίες που ξέρουμε όλοι. Η Ευρώπη είναι ο χώρος που επιχείρησε να κατασκευάσει εκ του μηδενός σχεδόν ένα νέο θεσμικό σύστημα που θα συνεπέφερε το τέλος των πολέμων και την αλληλεγγύη ανάμεσα σε λαούς.

• Υπήρξατε από την πρώτη στιγμή δίπλα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Σας άλλαξε αυτό καθόλου την άποψη για τα συνεταιριστικά εγχειρήματα και το συνεταιριστικό πνεύμα;

Μου την άλλαξε σε σημείο απρόσμενο. Για πρώτη φορά στη ζωή μου μετείχα, έστω και κατά τρόπο δευτερεύοντα, σ’ ένα συνεταιριστικό εγχείρημα, το οποίο στην αρχή δεν ήξερα ακριβώς τι είναι. Τον πρώτο καιρό είχα την αίσθηση ότι το εγχείρημα προσκρούει σε τέτοιες εσωτερικές αντιφάσεις που θα μπορούσαν να το οδηγήσουν ακόμα και στη διάλυση. Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι αυτά είναι μέρος του εγχειρήματος αυτού. Συνεταιρισμός δεν σημαίνει απόλυτη συναίνεση. Σημαίνει το αντίθετο. Οτι οι συναινέσεις οικοδομούνται μέρα με τη μέρα, αρκεί βέβαια το συλλογικό όραμα να προτάσσεται όλων των επιμέρους δεοντολογιών και προτεραιοτήτων. Μ’ αυτή την έννοια, η εμπειρία μου τα δύο τελευταία χρόνια ήταν απολύτως αισιόδοξη. Μέσα απ’ αυτή την εμπειρία πίστεψα ότι τα συλλογικά συνεταιριστικά εγχειρήματα δεν είναι απλώς ευκταία, αλλά και εφικτά. Πράγμα για το οποίο η άρχουσα γνώμη προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο. Να μας πει ότι οι συνεταιρισμοί είναι απολειφάδια μιας άλλης εποχής, ότι είναι αδύνατο να λειτουργήσουν. 

Αντίθετα, αυτά ζωογονούν μια νέα συλλογική κουλτούρα. Και αυτή η κουλτούρα, η οποία κατά τη γνώμη μου έγινε για πρώτη φορά σ’ αυτή την εφημερίδα, είναι για μένα πρωτίστης σημασίας, προκειμένου να είναι δυνατόν κάποτε να εκκολάψουμε και να επινοήσουμε νέες μορφές οργάνωσης της κοινωνίας. Αυτό που γίνεται στην «Εφημερίδα των Συντακτών» είναι κατά κάποιον τρόπο η μικρογραφία ενός υπό διαμόρφωση κοινωνικού γίγνεσθαι. Είμαι πολύ ευτυχής που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σ’ αυτή την ιστορία και είμαι βέβαιος ότι δεν θα φύγω ποτέ απ’ αυτή την εφημερίδα, γιατί είναι ένα φορτισμένο κομμάτι της συναισθηματικής μου ιστορίας. Δηλαδή όχι μόνο ωφελήθηκα απ’ αυτό το πράγμα, αλλά άλλαξα ο ίδιος προς το καλύτερο.

stoxos

«Και συ λαέ βασανισμένε μη ξεχνάς τον Ωρωπό».

Άλλο βέβαια ΣΥΡΙΖαίος ΦΑΣΙΣΤΑΣ …και άλλο….. ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΑΣ…. 

ΤΑ ΣΑΠΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ…

Όταν τον περασμένο Ιούνιο εξελέγη ευρωβουλευτής της Χρυσής Αυγής ο στρατηγός Γιώργος Επιτήδειος, οι δημοσιογράφοι άρχισαν να ξεψαχνίζουν τα οικογενειακά του για να βρουν αν ο μακαριστός πατέρας του Αθανάσιος ήταν επί Κατοχής Ταγματασφαλίτης. Μετά από 4 μήνες ψάξιμο, στις 25 Οκτωβρίου 2014, οι «Ιοί», δημοσίευσαν στην «Εφημερίδα των Συντακτών» μια μεγάλη έρευνα που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο Αθανάσιος Επιτήδειος όχι μόνο ήταν δραστήριος Ταγματασφαλίτης στην Εύβοια, αλλά είχε συμμετάσχει και στο σούβλισμα μιας Εβραίας στους Στρόπωνες !..

……..Οι ίδιοι αυτοί «Ιοί» δεν έβγαλαν άχνα την περασμένη Δευτέρα, όταν ανακοινώθηκε ότι επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο 78χρονος ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωνσταντίνος Αγγέλου Τσουκαλάς, γιός του υπουργού Δικαιοσύνης της Χούντας (Ιούνιος 1970 – Μάϊος 1973) αειμνήστου Άγγελου Τσουκαλά (1906 1996) !.. Στο επόμενο φύλλο του «Στόχου» (3 ημέρες πριν τις εκλογές) θα δημοσιεύσω όλες τις λεπτομέρειες για τον σούπερ χουντικό μπαμπά του Κωστάκη του Τσουκαλά, που ηγείται του Συριζέϊκου ψηφοδελτίου Επικρατείας και θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Σήμερα σας αποκαλύπτω επιγραμματικά ότι:

1) Ο Άγγελος Τσουκαλάς έχει επανειλημμένως προλογίσει τα βιβλία του Στυλιανού Παττακού !..

2) Υπήρξε συνήγορος του Μπελογιάννη (1951 – ’52) και Δήμαρχος Αθηναίων με την υποστήριξη της ΕΔΑ (1959 – ’64), αλλά μισούσε θανάσιμα τον Κομμουνισμό, γι’ αυτό – άλλωστε – τον έκανε υπουργό Δικαιοσύνης της Χούντας και ο Γιώργης ο Παπαδόπουλος.

3) Ως υπουργός Δικαιοσύνης της Χούντας, ο Άγγελος Τσουκαλάς υπέγραψε την τελευταία θανατική καταδίκη της Ελληνικής Ιστορίας, αυτή του Βασίλη Λυμπέρη, ο οποίος εκτελέστηκε στις 25 Αυγούστου 1972.

4) Μετά την Χούντα (1976), ο Άγγελος Τσουκαλάς έγραψε το περίφημο βιβλίο του «Έθνος, Γλώσσα και Κομμουνισμός», το οποίο είναι κόλαφος για τους ανθέλληνες μπολσεβίκους.

5) Τελευταίο άφησα το κορυφαίο: Ο ίδιος ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, κωνσταντίνος Α. Τσουκαλάς, έχει γράψει μεσούσης της Χούντας (το 1969 από το Παρίσι, όπου έκανε αντίσταση !..) το περίφημο βιβλίο του «Η Ελληνική Τραγωδία: Από την Απελευθέρωση στους Συνταγματάρχες» στο οποίο αποκαλεί τον Αρχηγό της 21ης Απριλίου «κύριο Παπαδόπουλο», εξηγεί γιατί ήταν αναπόφευκτη η επέμβασις του Στρατού και καταγγέλλει τους Κομμουνιστές για ένα σωρό εγκλήματα με πρώτο και καλύτερο το Παιδομάζωμα του 1947 – ’49 !..

Ε, ρε γλέντια που έχουμε να κάνουμε την άλλη Πέμπτη με τον Κωστάκη τον Τσουκαλά, τον παιδικό φίλο του Εβραίου Σημίτη, που ο αγράμματος Τσίπρας διόρισε βλακωδώς επικεφαλής του Ψηφοδελτίου του Σύριζα…

Πηγή: Εφημερίδα «Στόχος», Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015, Αρ. Φ. 686 (1483), Στήλη «Κοινός Νους» του δημοσιογράφου Θεοδώρου Χατζηγώγου, σελ. 16.

Τσίπρας... ο Έλληνας "Τεν Τεν"

Το “γκομενάκι ο Τσίπρας”, ο “άμεμπτος” κομμουνιστής που κολυμπάει στο χρήμα, ο..... “τιμητής” της δημόσιας ζωής, έχει θεία του την γυναίκα του Στυλιανού Παττακού. Ο πατέρας του ήταν αδερφός της γυναίκας του Παττακού. Το 1967 ο πατέρας Τσίπρας, είχε αναπτύξει στην Άρτα μία εργολαβική εταιρεία με κάποιες δουλειές.

Τον καιρό εκείνο υπήρχαν ανεπτυγμένες σ’ ολόκληρη την επικράτεια οι στρατιωτικές Μ.Ο.Μ.Α., οι οποίες ανελάμβαναν έργα επ’ ωφελεία του δημοσίου και με άριστα αποτελέσματα, διοικούμενες από τους υπέροχους αξιωματικούς του ελληνικού Μηχανικού. Αυτό όμως δυσαρεστούσε τους εγχώριους εργολάβους, που έβλεπαν να χάνουν χρήματα από έργα που το δημόσιο ανέθετε στις Μ.Ο.Μ.Α., δωρεάν βεβαίως!

Ο πατέρας Τσίπρας ζητά από τον παντοδύναμο τότε Παττακό (γαμπρό του), να αποσύρει από την ζώνη ευθύνης της Μ.Ο.Μ.Α., την περιοχή Άρτης, ώστε να επωφεληθούν από τα έργα που πλέον δεν θα ανατίθεντο εις αυτήν. Ο γαμπρός του συναινεί και την αποσύρει.

Με “ελεύθερο” πλέον το πεδίο ο πατερας Τσίπρας επεκτείνει τις δραστηριότητες του, αλλά υπερβάλλων εις ζήλον πλουτισμού, κατηγορείται διά οικονομικόν σκάνδαλον, το οποίο ο έντιμος γαμπρός του δεν φαίνεται να είναι πρόθυμος να το καλύψει. Διευκολύνεται, όμως, από την..... “κατάστασιν”, να διαφύγη εις αραβικήν χώρα, η οποία τότε παρουσιάζει οργασμό τεχνικών έργων, με προτίμησιν αναθέσεως, σε ελληνικές τεχνικές εταιρείες.

Μόλις πέφτει η δικτατορία, ο πατήρ Τσίπρας επιστρέφει “εν δόξη”, με το γνωστό κόλπο του αντιστασιακού. Η εταιρεία του πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο παίρνοντας έργα του... “φασιστικού” δημοσίου και από κομμουνιστάς Δημάρχους δι’ αναθέσεως πολλές φορές, για να μη ξεχνάμε και τις “δημοκρατικές διαδικασίες”!!

«Και συ λαέ βασανισμένε μη ξεχνάς τον Ωρωπό». Κορόιδα κομμούνια. Ταλαίπωρε και βλάκα λαέ. Περίμενε να σωθής από αυτούς που σ’ έφεραν εδώ που είσαι!

Κωνσταντίνος Νίκης