Προς αυτούς που κοιμούνται ακόμα

Ανέκαθεν στη χώρα μας και όχι μόνο σήμερα που η οικονομική κατάσταση του κράτους είναι εντελώς ρευστή, μια μεγάλη μερίδα πολιτών και ειδικά μεγαλύτερων ηλικιών, επιλέγει να στρέφεται εκλογικά σε κόμματα που τους έχουν κατακλέψει, που τους έχουν κάνει να δουλεύουν δέκα ώρες την ημέρα για τετρακόσια ευρώ, που τους έχουν καταστήσει ξένους στη γη τους, που έχουν τρέψει σε φυγή στο εξωτερικό το γόνιμο τμήμα του λαού, τη νεολαία μας αλλά και στην αυτοκτονία πολλούς συνανθρώπους μας με οικονομικές δυσκολίες. Ο λόγος; Η «ασφάλεια» - το υποτιθέμενο αίσθημα σταθερότητας που παρέχουν οι μεγάλοι παλαιοκομματικής νοοτροπίας πολιτικοί χώροι στον μέσο νεοέλληνα. 

Αυτή ακριβώς η στάση είναι που τους καθιστά ευάλωτους στη χυδαία προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε., καθώς ένας άνθρωπος που έχει βολευτεί δεν θα θελήσει ποτέ να δει την αλήθεια ξεκάθαρα, ακόμα κι αν είναι εξώφθαλμη, ακόμα κι αν μέσα τους κρυφά γνωρίζουν τι πρέπει να πράξουν.

Προς όσους λοιπόν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, την κατηγορία των νεοελλήνων που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει πραγματικά με τη Χρυσή Αυγή και τις διώξεις εναντίον της:

1. Δεν είστε «φιλήσυχοι» όπως ισχυρίζεστε. Αν ήσασταν, θα είχατε διαμαρτυρηθεί για τους νεκρούς από την κόκκινη τρομοκρατία συναγωνιστές μας στο Νέο Ηράκλειο, τις δεκάδες ένοπλες παρακρατικές επιθέσεις στα γραφεία μας, για τις βόμβες και για τις άνανδρες ενέδρες ομάδων «αντιφά» σε μεμονωμένους υποψηφίους μας και συναγωνιστές μας, ακόμα και σε γυναίκες. Ποιό φιλειρηνικό σας αίσθημα ακριβώς δικαιολογεί το ότι όταν ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα δέχεται ένοπλες επιθέσεις, δεν τρέχει και τίποτα;

2. Πόσο σέβονται τους θεσμούς της Δημοκρατίας οι «πολιτικά ορθοί» ηγέτες σας όταν δεν έχουν την αξιοπρέπεια να κάνουν έστω μια δήλωση καταδίκης για τα παραπάνω, ώστε να τηρήσουν τα προσχήματα; Τι είδους ισονομία και δημοκρατικά αντανακλαστικά είναι αυτά που υπαγορεύουν ότι οι δημοκρατικές ευαισθησίες αφορούν όλους τους πολιτικούς χώρους εκτός από τον εθνικιστικό;

3. Δεν είστε δίκαιοι, ούτε σέβεστε τους ανώτερους θεσμούς του κράτους, αλλιώς θα είχατε αντιδράσει όταν ο Αρχηγός και οι Βουλευτές ενός νόμιμου βάσει Αρείου Πάγου και εκλεγμένου από τον ελληνικό λαό κόμματος κλείστηκαν στη φυλακή με άκρως αντισυνταγατικές διαδικασίες που έκαναν όλον τον νομικό κόσμο, ακόμα και άλλων πολιτικών πιστεύω, να εξοργιστεί.

4. Δεν είστε πατριώτες, ούτε γνωρίζετε Ιστορία, όπως ισχυρίζεστε. Αν είχατε έστω και ίχνος αγνού πατριωτισμού μέσα σας, δεν θα ψηφίζατε αυτούς που πλέκουν το εγκώμιο στους σφαγείς του Ελληνισμού, αυτούς που θεωρούν τον Κεμάλ μεγάλο ηγέτη, αυτούς που διψάνε ακόμα για Μελιγαλάδες, αυτούς των οποίων οι πολιτικές θέσεις παραβλέπουν ή και υποστηρίζουν τα ποτάμια αίματος αθώων Ελλήνων, τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών και ξεριζωμένων, αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν να διαγράψουν την Ιστορία - την Ιστορία των ΕΛΛΗΝΩΝ και όχι αυτή που σας σέρβιραν στο σχολείο οι ινστρούχτορες της Κ.Ν.Ε. και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για να σας κάνουν ραγιάδες. 

Δεν είστε πατριώτες όταν αυτή τη στιγμή στηρίζετε εκείνους που κυριολεκτικά ξεπουλάνε κάθε εθνικό πλούτο, κάθε δημόσιο αγαθό, κάθε τι από το οποίο μπορεί να πιαστεί ο ελληνικός λαός προκειμένου να ορθοποδήσει οικονομικά και να μην είναι πια δέσμιος στους τοκογλύφους. Για τον ίδιο λόγο, η ασφάλειά σας είναι επίπλαστη και μελλοντικά, που θα σας ξαναπροδώσουν, ίσως να είναι πολύ αργά για την Ελλάδα.

Είναι δύσκολο να εικάσουμε τι άλλο πρέπει να υποστεί αυτή η πατρίδα και όσοι την κατοικούν ώστε να ξυπνήσουν οι οπαδοί του ραγιαδισμού. Ωστόσο, ακόμα κι αν ορισμένοι επιλέξουν να συνεχίσουν τη ζωή τους εμπιστευόμενοι τα βοθροκάναλα και τα λαμόγια, με τυφλή εμπιστοσύνη στους μεγαλοδημοσιογράφους που μας συκοφαντούν καθημερινά, η Νύχτα αυτή που διανύουμε εμάς θα μας κάνει μόνο πιο δυνατούς, επειδή θα ξέρουμε ότι δεν προδώσαμε τις Ιδέες μας και ότι τα μελλοντικά Ελληνόπουλα θα προλάβουν να μάθουν Πατρίδα, ακόμα κι αν κάποιοι δεν νοιάστηκαν για αυτά.

«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει τους μπάτσους του Τούρκου, που είναι σκλάβος του φόβου του. Ο ραγιάς είναι μισός άνθρωπος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα. Τον κυνηγάς και κρύβεται. Τον δέρνεις και ακόμα σκύβει. Τον σκοτώνεις και σωπαίνει...»

Ίων Δραγούμης