ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: ΘΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΦΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ… ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ

Ενώ κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ ανταλλάσουν καθημερινά πυρά εκατέρωθεν (δια κωμικών ανακοινώσεων…), για τα μάτια του κόσμου, κάποιοι δουλεύουν παρασκηνιακά για τη «μεγάλη συγκυβέρνηση ιστορικού συμβιβασμού» ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ (και «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων» του… συνταγματικού τόξου), γνωρίζοντας ότι θα καταστεί αναπόφευκτη από το αποτέλεσμα των επομένων εκλογών (έλλειψη αυτοδυναμίας – υψηλό ποσοστό Χρυσής Αυγής). 

Μάλιστα, δε διστάζουν να το αναφέρουν στον τύπο ως ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο, προφανώς για να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη. Ένας απ’ αυτούς που προαλείφονται να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτή την φαινομενικώς αφύσικη συγκυβέρνηση, είναι και ο Δημητράκης Αβραμόπουλος, ο οποίος την προανήγγειλε ως εξής στην σημερινή Real News:

«Σήμερα οι πολιτικές εξελίξεις επιβάλλουν περισσότερο από ποτέ τέτοιου είδους συναινέσεις, στο μέτρο που οι αυτοδυναμίες είναι πλέον δύσκολη υπόθεση.

Εφόσον ο λαός δεν θα έδινε αυτοδυναμία σε ένα κόμμα όλες οι επιλογές είναι θεμιτές, κάτω από όρους ειλικρινούς συνεργασίας και κατανόησης με κοινό παρανομαστή το συμφέρον της Ελλάδας. Κανείς δεν περισσεύει σε μια τέτοια προσπάθεια, όταν τοποθετείται εντός συνταγματικού τόξου».

- Και βέβαια, αυτό που λέει ο φον Δημητράκης –εκτός απροόπτου- θα συμβεί. Μπορεί και μ’ αυτόν (κατοχικό) πρωθυπουργό. Αλλά, τι έρχεται μετά; Μήπως η Χρυσή Αυγή, γι’ αυτό καίγονται τα λαμόγια να μας βγάλουν εκτός παιχνιδιού;

-Τις δέουσες απαντήσεις θα τις δώσει συντομότατα ο καθ’ ύλην αρμόδιος: ο ελληνικός λαός! 

Μέχρι τότε, κάντε λίγη υπομονή…

Αντίοχος

Χαστούκι έντιμων δικαστών στο “Εθνος” του Μπόμπολα: Η Χρυσή Αυγή είναι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα! Ομολογούν ακόμη και αυτοί που έστησαν την σκευωρία εναντίον της Χρυσής Αυγής: "Προβληματική η δίωξη κατά της Χρυσής Αυγής"

Άρθρο της Εθνικής εφημερίδας "Εμπρός"

Οι γενικές αναφορές εμπεριέχουν τον κίνδυνο να αδικήσεις. Όταν λες για παράδειγμα «οι δικαστές είναι πουλημένοι» , μπορεί να αναφέρεσαι σε κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα που έχουν αποδείξει ότι υποκύπτουν στις πιέσεις της εξουσίας, σε αυτό όμως δεν συμπεριλαμβάνεις ασφαλώς, όλους τους δικαστές.

Το αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι εξουσίες (και δη οι ολοκληρωτικές) θα βρίσκουν «πρόθυμους» επίορκους για να κάνουν το «κουμάντο» τους στη Δικαιοσύνη και την κοινωνία είναι κάτι που δεν χρήζει απόδειξης. Με αυτούς -που τους θεωρεί οιονεί συνεταίρους στην εξουσία (και τους ανταμείβει ποικιλοτρόπως με βουλευτικά ή υπουργικά έδρανα) - ποδηγετεί ένα κομμάτι της Δικαιοσύνης. Με τον ίδιο τρόπο που ο κάθε συνδικαλιστής «λαδιάρης» εργατοπατέρας, ποδηγετεί το συνδικάτο «του». Παραδείγματα έρχονται στο μυαλό καθενός.

Όταν όμως αυτό συμβαίνει στη Δικαιοσύνη, τα πράγματα βρωμάνε θεσμικά. Γιατί δεν λειτουργεί η διάκριση των εξουσιών, άρα δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Στα παραπάνω που αποτελούν τον ορισμό της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα σήμερα, έχουμε φωτεινές εξαιρέσεις που οφείλουμε, ακριβώς επειδή αντιστέκονται στις αφόρητες πιέσεις, να αναδεικνύουμε.

Μια τέτοια περίπτωση απετέλεσε η Εισαγγελική έδρα στη μήνυση του Βουλευτή Αντώνη Γρέγου κατά ενός δημοσιογράφου του Έθνους και όλης της εφημερίδας, συμπεριλαμβανομένου του εκδότη της Μπόμπολα, για συκοφαντική δυσφήμηση στο πρόσωπό του. Μια μήνυση η εκδίκαση της οποίας κράτησε εννιά ολόκληρες ώρες και στη διάρκειά της, εκτέθηκε κυριολεκτικά ολόκληρο το μιντιακό και πολιτικό σύστημα που βρίσκεται πίσω από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στη χώρα.

Δεν θα δείτε πουθενά σχόλια για τη δίκη αυτή. Γιατί τότε, αυτοί που θα τα έκαναν, θα ήταν υποχρεωμένοι να αναφερθούν στις καταιγιστικές ερωτήσεις της Εισαγγελέως και του Προέδρου στον δημοσιογράφο. Για την άσκηση της «ελεγχόμενης» δημοσιογραφίας, για το καθήκον τεκμηρίωσης των «πληροφοριών» και των ανωνύμων μαρτύρων, για τη χαλκευμένη «είδηση», για το δημοσιογραφικό κατεστημένο και άλλα πολλά. Εδώ θα εστιάσουμε μόνο σε λίγα, τα πιο σημαντικά από αυτά.

Μάρτυρες υπεράσπισης, γνωστοί δημοσιογράφοι του «Έθνους» από τα χείλη των οποίων ακούστηκαν φοβερά πράγματα, τα οποία οφείλουν να καταγραφούν. Όπως για παράδειγμα, απάντηση σε σχετική ερώτηση του συνηγόρου του κ. Γρέγου για το εάν η εφημερίδα «Εθνος» αποτελεί μέρος του συστήματος της διαπλοκής: Όχι, δεν αποτελεί! Σε ερώτηση της Εισαγγελέως για το εάν θα κατονομάσουν τις «πηγές» που τάχα οδήγησαν στο συκοφαντικό δημοσίευμα: Όχι, δεν θα τις κατονομάσουν! Για το εάν η φράση «χρυσαυγίτης με παρελθόν» σημασιοδοτεί αρνητικά την προσωπικότητα του Γρέγου: Όχι, δεν τη σημασιοδοτεί! Για το εάν το «Έθνος» δίνει «γραμμή» στους δημοσιογράφους του να γράφουν με έναν ορισμένο τρόπο σχετικά με τη Χρυσή Αυγή ή είναι ελεύθεροι: Όχι, δεν δίνουν γραμμή!

Η Εισαγγελέας, αφού ανέλυσε διεξοδικά την κατηγορία, κατέληξε μετά την πολύωρη ακροαματική διαδικασία ακριβώς στα αντίθετα συμπεράσματα: Ότι πράγματι ο δημοσιογράφος δεν άσκησε σωστά τα καθήκοντά του και ότι είχε δόλο για τη συκοφαντική δυσφήμηση που τέλεσε με το κείμενό του κατά του Γρέγου, το ίδιο και οι προϊστάμενοί του, καθότι αποδείχτηκε η «γραμμή» της εφημερίδας προς αυτόν για την συκοφάντηση του Βουλευτή. Ότι ο δημοσιογράφος του «Εθνους» δεν ήταν ανεξάρτητος, όπως έπρεπε, πράγμα που όπως χαρακτηριστικά είπε, προκαλεί «αλγεινή εντύπωση». Θεώρησε ότι οι φράσεις που τον έθιγαν θα μπορούσαν να μην είχαν διατυπωθεί γιατί δεν προέκυπταν από κανένα εις βάρος του στοιχείο και ότι αυτό έγινε με μοναδικό στόχο να θιγεί η τιμή και η υπόληψη του Βουλευτή της Χρυσής Αυγής έναντι των ψηφοφόρων του και του αναγνωστικού κοινού. Γι’ αυτό τον λόγο ζήτησε την καταδίκη του δημοσιογράφου καθώς και την καταδίκη των προϊσταμένων του για συνέργεια στην πράξη.

Πάνω απ’ όλα όμως, οφείλουμε να εστιάσουμε στην παραίνεση του υπερασπιστή του εκδότη του «Έθνους» και προέδρου του ΔΣΑ κ. Αλεξανδρή προς το Δικαστήριο, πριν την έκδοση της απόφασης, με την αρχή της αγόρευσής του, η οποία είναι άκρως ενδεικτική, για όποιον μπορεί να διαβάζει «πίσω από τις γραμμές».

Αναφέροντας ότι δεν επιθυμεί «να αγχώσει» τους δικαστές για την απόφαση (αυτό όμως στην πράξη…επεδίωξε) , σημείωσε ότι πρόκειται για μια «πολύ κρίσιμη δίκη», της οποίας το αποτέλεσμα δεν πρέπει να προκαταλάβει «άλλες αποφάσεις». Σε απλά ελληνικά, μια καταδικαστική για το «Έθνος» απόφαση στην παρούσα χρονική στιγμή που διακυβεύεται η τύχη της «εγκληματικής οργάνωσης», θα μπορούσε να εκληφθεί από το κοινό ως μήνυμα ότι και οι κατηγορίες που απευθύνονται στον Αρχηγό, τους Βουλευτές και τα μέλη της Χρυσής Αυγής, είναι εξίσου συκοφαντικές και χαλκευμένες.

Μετά από… δίωρη διάσκεψη, η έδρα αποφάσισε να αθωώσει τους κατηγορουμένους, με ένα σκεπτικό που φαίνεται να είναι περισσότερο καταδικαστικό και από μια τέτοια απόφαση: Ο Πρόεδρος, στην ανακοίνωση της ετυμηγορίας είπε τα εξής σημαντικά:

Η αθωωτική απόφαση που εκδίδουμε είναι εντελώς οριακή…. Σκεφτήκαμε πολύ ως προς τον τρόπο που θα έπρεπε να γραφεί το άρθρο για να μην είναι συκοφαντικό…Η Χρυσή Αυγή είναι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα, ο κ. Γρέγος δεν έχει υπεξαιρέσει, δεν έχει τραμπουκίσει και ακόμα και αν έχει δουλέψει τη νύχτα, είναι προς τιμήν του, γιατί τέτοιους Βουλευτές επιθυμούμε για το Κοινοβούλιο….Ο δημοσιογράφος οφείλει κατά τα γραφόμενά του να επιδεικνύει διάκριση που εσείς δεν επιδείξατε στο κείμενο αυτό….Ελπίζουμε την επόμενη φορά να είστε πιο προσεκτικός...

Θα πείτε, γιατί κάποιος να είναι ευχαριστημένος από την απόφαση; Κυρίως, επειδή είναι η πρώτη φορά σε υπόθεση με εμπλεκόμενο Βουλευτή της Χρυσής Αυγής σε υπόθεση με αμιγώς πολιτική χροιά που η Εισαγγελική έδρα στήριξε την άποψή του, προτείνοντας καταδίκη για τον αντίπαλό του, και μάλιστα τον πλέον συμβολικό και ιδεολογικό αντίπαλο, το «Έθνος»! 

Μετά, γιατί αν λάβετε υπόψη τι είδους αποφάσεις έχουν εκδοθεί σε βάρος της Χρυσής Αυγής και των Βουλευτών της σε όλα τα επίπεδα και τις δικαστικές δικαιοδοσίες, θα καταλάβετε ότι η αθώωση του «Εθνους» είναι η πύρρειος νίκη του συστήματος.

Και αυτό, γιατί ήδη οι Δικαστές και οι Εισαγγελείς, έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν την αλήθεια. Φτάνει σε λίγο, παρά τις άνωθεν πιέσεις, να αρχίσουν να την αποτυπώνουν και στις αποφάσεις τους, «χωρίς φόβο και πάθος», όπως έλεγαν οι παλαιότεροι. Και τότε πράγματι, θα μιλάμε για Δημοκρατία.

Ομολογούν ακόμη και αυτοί που έστησαν την σκευωρία εναντίον της Χρυσής Αυγής: 

"Προβληματική η δίωξη κατά της Χρυσής Αυγής"

Στις 16 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη από τον σύλλογο μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψηφίων διδακτόρων νομικής Α.Π.Θ. εκδήλωση με θέμα «Το αξιόποινο της εγκληματικής οργάνωσης και τα προβλήματά του».

Η εκδήλωση έγινε με την συμπαράσταση του δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης και μάλιστα απηύθυνε χαιρετισμό ο πρόεδρος του. Την τράπεζα αποτελούσαν ο γνωστός για τους αποτυχημένους χειρισμούς υποθέσων κατά το παραλθόν αντιεισαγγελέας του Αρείου ΠάγουΧαράλαμπος Βουρλιώτης, γνωστός για τις σχέσεις του με το βαθύ ΠΑΣΟΚ, ο αξιότιμος κύριος Τσάκος Νικόλαος, πρόεδρος εφετών, ο Λάμπρος Μαργαρίτης, καθηγητής νομικής και πρωτεργάτης στην «επιστημονική» υποστήριξη των διώξεων κατά της Χρυσής Αυγής, γνωστός για.....

τις σχέσεις του με το βαθύ ΠΑΣΟΚ και ο αξιότιμος και έγκριτος συνάδερφος Δημήτριος Τσάκος.

Η εκδήλωση έκανε φανερά τα κίνητρα των διωκτών του λαϊκού εθνικιστικού κινήματος. Κατά πρώτον δεν ανέφεραν ούτε τα νομικά ούτε τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής. Ο αντιεισαγγελέας (πόρισμα Βουρλιώτη) είπε ότι «εκφεύγει του προανακριτή (δηλαδή του ιδίου στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής) ο χαρακτηρισμός της πράξης»! Αναφέρθηκε ότι η δίωξη περί εγκληματικής οργάνωσης είναι μία βολική δίωξη. Νομίζω ότι για αυτό επιλέγη ώστε να καταλυθή το Σύνταγμα.

Επίσης, έγινε λόγος για το ότι ενώ σχεδόν όλες οι υποθέσεις με αυτή την κατηγορία καταπίπτουν στο ακροατήριο, ωστόσο οι κατηγορούμενοι έχουν υποστεί όλη την ταλαιπωρία της προδικασίας και των ειδικών προανακριτικών πράξεων (συλλήψεις, προφυλακίσεις, περιοριστικοί όροι, εγγυοδοσία, έξοδα δικηγόρων). Αναφέρθηκε επίσης ότι δεν πρέπει να κατηγορούνται ως μέλη άτομα μόνον και μόνον επειδή τηλεφώνησαν στον αρχηγό πριν από μήνες.

Στο τέλος των εισηγήσεων η πρώτη ερώτηση ήταν το εάν μπορεί να χαρακτηριστεί η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση. Ο συντονιστής καθηγητής Λάμπρος Μαργαρίτης παρακάλεσε να σεβαστούν την παρουσία του Βουρλιώτη που χειρίστηκε μέρος της υπόθεσης και να τους επιτρέψει να μην αναφερθούν καθόλου στην υποθεση. Ο ίδιος δε ανέφερε ότι δεν κατηγορείται η Χρυσή Αυγή αλλά ότι κατηγορούνται ορισμένα άτομα για ορισμένες πράξεις. Ανέφερε ο ίδιος ότι δεν νοείται οικονομική κύρωση κατά πολιτικού κόμματος.

Επισημάνθηκε δε ότι ποτέ στην Ελλάδα δεν καταδικάστηκε κάποιος για εκληματική οργάνωση χωρίς την ύπαρξη άλλου εγκλήματος. Όλα αυτά αναφέρονται από την ομάδα της δίωξης κατά της Χρυσής Αυγής οι οποίοι φαντάζουν πιο μετριοπαθείς από τα άβουλα ανθρωπάκια τα ορκισμένα στο οκταχίλιαρο.

Γενικά καθ’ όλη την εκδήλωση αναφέροταν το πόσο προβληματική είναι η διάταξη του άρθρου 187 Π.Κ. Από την όλη εκδήλωση έβγαλα το συμπέρασμα ότι επιλέγη ένα προβληματικό άρθρο για να καταλυθεί το Σύνταγμα. Την υπόθεση χειρίστηκαν και χειρίζονται εισαγγελείς όπως ο Βουρλιώτης που ανέλαβαν την δίωξη κινούμενοι από την ασυγκράτητη φιλοδοξία να υπηρετήσουν το σύστημα και να εξαγοράσουν την εκδούλευση τους, τόσο ασυγκράτη φιλοδοξία όσο ασυγκράτητες ήταν και η σχέση του με τις υφιστάμενές του, όσο υπηρετούσε στο εφετείο Θεσσαλονίκης…

Απόστολος Τζαρός

Μέλος της Κίνησης Εθνικιστών Δικηγόρων

Ποινικοποίηση του λόγου από τον Ντογιάκο: «Έγκλημα» της Συναγωνίστριας Ζαρούλια οι ομιλίες της στην Βουλή!

Ένα σκεπτικό - όνειδος για τον πολιτικό και νομικό μας πολιτισμό και την κληρονομιά ελευθερίας που κληροδότησε η χώρα σε ολόκληρο τον πλανήτη, παρουσίασε στο Δικαστικό Συμβούλιο ο «πολυθεσίτης» - νεοδημοκράτης Ισίδωρος Ντογιάκος, προτείνοντας την προσωρινή κράτηση της Ελένης Ζαρούλια, παρά το γεγονός ότι το όνομά της δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο της δικογραφίας.

Σύμφωνα με το «σκεπτικό» του Ντογιάκου, η βουλευτής Β΄ Αθηνών Ελένη Ζαρούλια είναι «ύποπτη τέλεσης νέων αδικημάτων», όρος αόριστος που χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες προφυλακίσεις, χωρίς ουδέποτε να δοθεί εξήγηση για το ποια ήταν τα «παλαιότερα αδικήματα», ώστε να στοιχειοθετείται ο «κίνδυνος για την τέλεση νέων». Σε αυτή την περίπτωση, όμως, ο Ντογιάκος «ξεχάστηκε» και έγραψε σε επίσημο δικαστικό έγγραφο το «σκεπτικό» του αίσχους.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Βήματος» ο Ντογιάκος καταλογίζει στην Συναγωνίστρια Ελένη Ζαρούλια «προτροπή σε εγκλήματα με τις ομιλίες της, οι οποίες χαρακτηρίζονται από μάρτυρες ως κηρύγματα μίσους. Πολλές από αυτές είχαν και ρατσιστικά μηνύματα».

Το πρώτο επίπεδο αίσχους είναι το γεγονός ότι κατηγορείται Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, για ομιλίες εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου, δηλαδή για την πολιτική του δράση. Αυτό νομικά καθιστά την άρση της ασυλίας της κα. Ζαρούλια άκυρη γιατί όπως ρητά ορίζει η νομοθεσία και ο Κανονισμός της Βουλής, ο Βουλευτής δεν γίνεται να διωχθεί για κάτι που έγινε «κατά την άσκηση των καθηκόντων του».

Έτσι αποδεικνύεται για άλλη μία φορά η πολιτική φύση της σκευωρίας εναντίον της Χρυσής Αυγής. Ηθικά αποτελεί μία διολίσθηση σε σκοτεινές εποχές λογοκρισίας, που θα έπρεπε να είναι καταδικαστέες από ένα δημοκρατικό κράτος.

Το δεύτερο επίπεδο του αίσχους είναι η καταστρατήγηση των Νόμων και του Συντάγματος, που τελείται υπό τον μανδύα της αόριστης κατηγορίας περί «εγκληματικής οργάνωσης». Όπως ρητά αναφέρει το κατηγορητήριο Ντογιάκου η κα. Ελένη Ζαρούλια έχει ομιλίες της, οι οποίες «χαρακτηρίζονται από μάρτυρες ως κηρύγματα μίσους» από «μάρτυρες», όπου εκεί κρύβεται η συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ στην όλη σκευωρία, αφού οι «μάρτυρες» είναι ο φίλος του Μεϊμαράκη, συριζαίος, Δραγασάκης και ο Ρήγας του κλεφτοΠασόκ!

Με βάση το άρθρο 187 ΠΚ η εγκληματική οργάνωση ορίζεται ως μία «ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) "που επιδιώκει" τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων», όπου ως «κακούργημα» ορίζεται «το έγκλημα εκείνο που τιμωρείται από το νόμο με ποινή κάθειρξης τουλάχιστον πέντε ετών». Όμως ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι οι ανοησίες Δραγασάκη περί «κηρυγμάτων μίσους» ίσχυαν, αυτά δεν εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία και σίγουρα δεν περιλαμβάνονται στην «εγκληματική οργάνωση».

Συνεπώς δεν δύναται να υπάρξει «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση» και αντιστοίχως δεν μπορεί να υπάρξει προφυλάκιση, αφού αυτό είναι ένα μέτρο που απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε κακουργήματα, όπως ορίζει το άρθρο 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Όμως, αυτά φανταζόμαστε είναι «ψιλά γράμματα» για τον Σύμβουλο της Νέας Δημοκρατίας.

Η ΝΔ έχει στήσει μία σκευωρία με την βοήθεια συγκεκριμένων επίορκων δικαστικών λειτουργών, ώστε να κρατηθεί στην εξουσία. Ο Κιμ Γιονγκ Ουν των Βαλκανίων, Αντώνης Σαμαράς, προσπαθώντας να επιβάλλει το μνημόνιο, την φτώχεια και την ανέχεια στους Έλληνες, υπακούοντας τις εντολές ξένων δυνάμεων, καταλύει τη Δημοκρατία, σκίζει το Σύνταγμα και τους Νόμους του Ελληνικού Κράτους. 

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΤΟΓΙΑΚΟΣ – ΚΛΑΠΑ – ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ! ΚΑΤΑΛΥΟΥΝ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ – ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

Όρθιοι ανάμεσα από ερείπια ψυχών - Το μήνυμα του Ν.Γ. Μιχαλολιάκου.

Οι τουρκικές φρεγάτες φτάνουν όποτε θέλουν έξω από το Σούνιο. Οι Τούρκοι απειλούν, οι Αλβανοί ζητούν την Θεσπρωτία, ενώ στην Θράκη οι γκρίζοι λύκοι αλυχτούν και θέλουν να πάρουν ένα αιματοποτισμένο ιερό κομμάτι της Ελληνικής Πατρίδας.

Στο Πεδίον του Άρεως, εκεί όπου ευρίσκονται οι προτομές των Ηρώων, λαθρομετανάστες από την Αφρική και την Ασία απλώνουν τα άπλυτά τους. Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο οι έμποροι του θανάτου πουλάνε την πραμάτεια τους στα σαπισμένα νιάτα της Ελλάδας.

Ελλάδας; Ποιας Ελλάδας; Μιλάμε για το ξεφτιλισμένο ψευτορωμαίικο των "GAY PARADE", του "συνωστισμού" στην Σμύρνη του 1922, του Μουσείου Κεμάλ μέσα στην ίδια την προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη.

Ερείπια παντού, ερείπια πολύ χειρότερα από τα πραγματικά ερείπια. ΕΡΕΙΠΙΑ ΨΥΧΩΝ. Όμως, κάποιοι, παραμένουν ΟΡΘΙΟΙ..

Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισσες ψηλά τις Σημαίες, συνεχίστε τον αγώνα ενάντια στην παρακμή, στην διαφθορά, στην σαπίλα.

Σταθείτε όρθιοι ανάμεσα στα ερείπια, γενναία Ελληνόπουλα, και μην σας πτοούν οι διώξεις των προδοτών.

Σε κάθε βουνοκορφή της ψυχής σας της Ελληνικής υψώστε μια Γαλανόλευκη και ένα Λάβαρο με τον Μαίανδρο και δώστε την Μάχη, είτε αυτό είναι Θερμοπύλες, είτε Πλαταιές, ΕΜΕΙΣ θα είμαστε οι ΝΙΚΗΤΕΣ!

Ν.Γ.ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ

ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014

Πρωτοφανής μέθοδος αγώνα για «αριστερό» κόμμα.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ 

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ;

Ως απόλυτα συστημικό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ σε καμία περίπτωση δεν θέλει στην πραγματικότητα την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Κάτι που φυσικά θα εξαφάνιζε και τον ίδιο. Δεν ξεπερνά ούτε για λίγο τα συστημικά «εσκαμμένα» και εκείνο που κάνει είναι να φθείρει προπαγανδιστικά την κυβέρνηση, με την πρακτική του «ώριμου φρούτου», χωρίς μάλιστα να έχει εναλλακτική πρόταση ούτε για την Ελλάδα, ούτε για την Ευρώπη.

Έχει αρκεστεί μόνο στα τυπικά κοινοβουλευτικά του καθήκοντα, ακολουθώντας μια συστημική κοινοβουλευτική νομιμοφροσύνη, χωρίς καμία απολύτως δυναμική ενέργεια μέσα στην κοινωνία. Ούτε μια απεργία, ούτε μία διαδήλωση, διευκολύνοντας έτσι απόλυτα την κυβέρνηση στο ξεθεμέλιωμα όλων των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, πλην των δικαιωμάτων των δικαστικών, των ένστολων και γενικά του συστημικού προσωπικού.

Ούτε φυσικά θέλει να προκαλέσει εκλογές. Γενικά δεν επιλέγει την κατάρρευση της κυβέρνησης με δυναμικό τρόπο.

Στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ «κλαίει» προσχηματικά για όσα υφίσταται ο λαός και το μόνο που κάνει είναι να εκδίδει άσφαιρες ανακοινώσεις και να υπόσχεται ότι όλα θα επανέλθουν στην προτέρα κατάσταση, κλείνοντας το μάτι στην εκλογική του πελατεία παρούσα και μέλλουσα, ενώ γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να γίνει. Πρωτοφανής μέθοδος αγώνα για «αριστερό» κόμμα.

Δημιουργεί την εντύπωση ότι εκείνο που θέλει να κάνει είναι να στήσει το δικό του καθεστώς, σε αντικατάσταση του «συστήματος ΠΑΣΟΚ». Άλλωστε γι’ αυτό προφανώς καλεί στις τάξεις του, το έμπειρο παλαιό στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ. Αν καταφέρει να τα βρει μάλιστα και με την παρασιτική οικονομική ολιγαρχία, τότε το εγχείρημα κλείδωσε.

Μπορεί φυσικά αυτό να αρέσει στα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ονειρεύονται αξιώματα και δημόσιο χρήμα και τα οποία δίνουν ανέξοδες «μάχες» μέσα από το διαδίκτυο, με μίζερα άρθρα και σχόλια, αλλά δεν είναι καθόλου προς το συμφέρον του υπόλοιπου λαού το στήσιμο ενός νέου καθεστώτος.

ΟΙ «ΦΑΣΙΣΤΕΣ» ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ.

Το απίστευτο στην Ελληνική πραγματικότητα είναι ο αυτοχαρακτηρισμός των κυβερνώντων ως «δημοκράτες». 

Προσπαθούν (όπως τόσα χρόνια και οι κομμουνιστές) με το πολύ πες-πες… κάτι να μείνει και κάποιος να το πιστέψει!. Ας κάνουμε λοιπόν κάποιες ερωτήσεις και ας δώσουμε και τις προφανείς απαντήσεις ώστε να διαπιστώσουμε την «δημοκρατικότητα» τους.

Ποιο καθεστώς υποστηρίζει ένα κατηγορητήριο, χωρίς την τελεσίδικη απόφαση του δικαστηρίου, ως τετελεσμένο καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας; ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ .

Πως ονομάζεται αυτός που στηρίζει ένα καθεστώς που καταργεί αυτό το τεκμήριο και διαλαλεί την συγκεκριμένη προπαγάνδα; ΦΑΣΙΣΤΑΣ

Ποιό καθεστώς χρησιμοποιεί πολιτική επιρροή στην δικαιοσύνη για να εκδιώξει τον ΤΡΙΤΟ ΣΕ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ, συγκεντρώνοντας άσχετες ποινικές υποθέσεις, που ήδη τις διερευνούν εισαγγελείς και μάλιστα με ομολογία υψηλού πολιτικού στελέχους (Μπαλτάκος) ότι αυτό γίνεται διότι «κλέβει ψήφους»; 

ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ 

Πως ονομάζεται αυτός που στηρίζει τέτοιες «προσπάθειες» και τις προωθεί; ΦΑΣΙΣΤΑΣ

Ποιο καθεστώς απαγορεύει σε εκπροσώπους της τρίτης πολιτικής δύναμης να έχουν βήμα στα ΜΜΕ και να αντιπαρατεθούν , να υποστηρίξουν τον εαυτό τους η να προβάλλουν τις θέσεις τους; ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ

Ποιο καθεστώς χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ μόνον για να περνάει τις δικές του θέσεις και την δική του προπαγάνδα; ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ

Πως ονομάζεται ένα καθεστώς το οποίο χαρακτηρίζει ένα πολιτικό κίνημα με την δυναμική του τρίτου κόμματος, χωρίς προβολή, και με ανοικτό πόλεμο από την «φατρία των κομμάτων», ως «εγκληματική οργάνωση» και υιοθετεί την φιλοσοφία της «συλλογικής ευθύνης», στοχοποιώντας ακόμα και τους ψηφοφόρους, επειδή συμμετέχουν σε εορταστικές εκδηλώσεις και ομιλίες, τρομοκρατώντας τους με συλλήψεις και φυλακίσεις; ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ.

Ποιο καθεστώς χαρακτηρίζει ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ το 9,5% των ψηφοφόρων «ψυχοπαθείς», επειδή δεν ψηφίζει «αυτούς», αλλά ψηφίζει ένα συγκεκριμένο ΝΟΜΙΜΟ πολιτικό κίνημα; ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ 

Πως ονομάζεται αυτός που το διαδίδει αυτό ως «αληθινό πρόβλημα» στην κοινωνία ; ΦΑΣΙΣΤΑΣ

Ποιο καθεστώς διαγράφει από το κόμμα έναν δικηγόρο, επειδή κατά την άσκηση του λειτουργήματος του, υπερασπίζεται έναν πολιτικό αντίπαλο, ως επαγγελματικά όφειλε; ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ

Ποιο καθεστώς ποινικοποιεί τις ιδέες και τις απόψεις ενός κινήματος 550.000 ψηφοφόρων; ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ

Ποιο καθεστώς αποκρύβει συστηματικά αισχρά και τερατώδη εγκλήματα των «δικών του» και αφήνει τους ενόχους στο απυρόβλητο; ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ

Ποιο καθεστώς στερεί ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ την νόμιμη χρηματοδότηση από ένα κόμμα του 9,5%; 

ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ.

Με λίγα λόγια, ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, αυτά που χρεώνουν στην Χρυσή Αυγή ότι «θα έκανε αν έβγαινε», το κάνει η Χούντα Σαμαρά-Βενιζέλου σε υπερθετικό βαθμό , με τα υπόλοιπα κόμματα-συνεργάτες, «στο όνομα της Δημοκρατίας».

Ας το σκεφτούν αυτό οι ψηφοφόροι τους, που δεν μπορούν πια να δικαιολογούνται ως «πλανεμένοι». ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ!

Θεόδωρος Ιωαννίδης

Περιοδικό Crash: Ποιοι κρύβονται πίσω από τις «ακροάσεις» στελεχών της Χρυσής Αυγής.

Στο περιοδικό Crash που κυκλοφορεί σήμερα Τετάρτη παρουσιάζεται σειρά βαρυσήμαντων στοιχείων για τις παράνομες παρακολουθήσεις βουλευτών και στελεχών της Χρυσής Αυγής από την μνημονιακή χούντα. Παραθέτουμε αυτούσια αποσπάσματα από το σχετικό άρθρο:

«Όλα ξεκίνησαν με τη Γαλάζια Στρατιά του Παναγιώταρου και από τους φόβους υπηρεσιών ασφαλείας της Γερμανίας και της Γαλλίας για την ανεξέλεγκτη δράση, ακόμη και για προβοκάτσιες εκ μέρους της ελληνικής ακροδεξιάς»

«Μετά τα γεγονότα στη βίλα Αμαλία, με εντολή του τότε υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Δένδια, ΕΥΠ και ΔΑΕΕΒ παρακολουθούσαν στελέχη και μέλη της Χρυσής Αυγής. Από τότε ξεκίνησε η ανάφλεξη και στις δύο υπηρεσίες με παραιτήσεις και αποκεφαλισμούς στελεχών»

«Η ενασχόληση της ΕΥΠ με τη Χρυσή Αυγή ουσιαστικά απαιτήθηκε από τις γερμανικές υπηρεσίες και κυρίως από την BFV, αλλά και τις υποχρεώσεις της ελληνικής υπηρεσίας να συμμετέχει και να συνεισφέρει στις διάφορες ευρωπαϊκές ειδικές συζητήσεις»

«Ο Νίκος Δένδιας μοίρασε την αποστολή παρακολούθησης της Χρυσής Αυγής τόσο στη ΔΑΕΕΒ όσο και στην ΕΥΠ. Θα εξασφάλιζε έτσι ροή πληροφοριών από δύο διαφορετικές και αντίπαλες υπηρεσίες για το ίδιο αντικείμενο, έχοντας παράλληλη και τη δυνατότητα σύγκρισης δυνατοτήτων και εχεμύθειας»

«Στον Κουζήλο της ΕΥΠ ανατέθηκαν οι νόμιμες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, στον δε Τζοϊτη της ΔΑΕΕΒ εκείνες με την απόλυτη εμπιστευτική και ευαίσθητη χρήση των περιβόητων κινητών συσκευών (βαλιτσάκια), τα οποία ενεργοποιούνται χωρίς εισαγγελικές διατάξεις…»

«Μερικές από τις παράνομα υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες και επαφές, η ΔΑΕΕΒ βιαστικά έσπευσε να τις ενσωματώσει στη σχετική δικογραφία. Αντιλαμβανόμενοι κάποιοι ότι το υλικό προέκυψε με όχι νόμιμες και προβλεπόμενες διαδικασίες, φρόντισαν να τις αφαιρέσουν! Έτσι εξηγείται και ο ισχυρισμός και η καταγγελία του Ηλία Κασιδιάρη ότι οι ανακριτικές αρχές επικαλέσθηκαν τηλεφωνικές συνομιλίες τους, που βρίσκονται στο φάκελο της δικογραφίας για να του απαγγελθούν κατηγορίες, αλλά στη συνέχεια εξαφανίστηκαν»

«Η συλλογή πληροφοριών και στοιχείων της Χρυσής Αυγής βασίστηκε στις άρσεις τηλεφωνικού απορρήτου και τις νόμιμες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, αλλά και στις άλλες τυπικά ανύπαρκτες και παράνομες δυνατότητες τηλεφωνικών υποκλοπών, που είχαν αποκτήσει επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ»

Τις καταγγελίες για παρακολούθηση των τηλεφώνων, είχε κάνει και από τις 9 Μαρτίου του 2014 με άρθρο του Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος: Γνωρίζουν ότι είμαστε ΑΘΩΟΙ και γι’ αυτό είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΝΟΧΟΙ!

Το βρώμικο πολιτικό παιχνίδι πίσω από την ξεκάθαρα ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ κατά της Χρυσής Αυγής

Οχι! Μην έχετε την παραμικρή, την ελάχιστη αμφιβολία ότι οι αρχές και αναφέρομαι ιδιαίτερα στις λεγόμενες αρχές «ασφαλείας» έχουν έστω και την ελάχιστη αμφιβολία για την ΑΘΩΟΤΗΤΑ μας. Για το γεγονός ότι ΠΑΡΑΝΟΜΑ και ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ευρισκόμεθα στις φυλακές.

Γνωρίζω πολύ καλά και μας το είπε και η εισαγγελεύς ποινικής διώξεως όταν οδηγηθήκαμε σε αυτήν. Μας είπε παρουσία συνηγόρων ότι υπάρχουν και ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΕΣ της δολοφονίας καταγραφές των τηλεφωνημάτων μας, καταγραφές τις οποίες ποτέ δεν είδαμε στην δικογραφία... Σύμπτωση ότι τις ίδιες ακριβώς ημέρες ο υπεύθυνος παρακολουθήσεων της ΕΥΠ αξιωματικός παύθηκε από την θέση του;

Είμαι απόλυτα ΒΕΒΑΙΟΣ και αυτήν την άποψη συμμερίζεται και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης ότι ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ το τηλέφωνό μου. Γιατί δεν βγάζουν στον αέρα και στην δικογραφία τις συνομιλίες μου;

Μα για τον απλούστατο λόγο ότι από αυτές θα προέκυπτε ότι είμαι ΑΘΩΟΣ και όχι ένοχος. Θα αποδεικνυόταν καθαρά ότι δεν υπήρχε καμία «εγκληματική οργάνωση».

Όσο για την κατηγορία περί «εγκληματικής οργανώσεως» τα είπε όλα ένας δημοσιογράφος του χώρου της Ν.Δ., ο Μ. ΚΟΤΤΑΚΗΣ, όταν έγραψε ότι αυτή η κατηγορία εις βάρος μας είναι «ΕΝΑ ΝΟΜΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ που... επινοήθηκε!»

ΟΧΙ! Δεν έχουν αμφιβολία ουδεμία για την αθωότητά μας. Μας κρατούν στην φυλακή γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε ένοχοι, γνωρίζοντας τις συνομιλίες μας στα τηλέφωνα που αυτοί παρακολουθούσαν. Στον ανακριτή που με προφυλάκισε ζήτησα να έλθουν στο φως οι συνομιλίες μου. Αυτό ΤΕΧΝΙΚΑ ΓΙΝΕΤΑΙ. Γιατί δεν το κάνουν;

Μα για να μην αποδειχθεί η αθωότητά μας και να πέσει σαν χάρτινος πύργος η κατηγορία περί «εγκληματικής οργανώσεως». Παρακολουθούσαν και γνωρίζουν τα πάντα και μας κρατούν αθώους στην φυλακή. Γιατί;

Για βρώμικους πολιτικούς σκοπούς, για ψήφους και μόνον. Είναι τύραννοι, είναι ΕΝΟΧΟΙ και αυτό περίτρανα θα αποδειχθεί ό,τι και να κάνουν.

ΔΕΞΙΑ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ. ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Παρατηρώντας τις ιδέες των ανθρώπων για την ζωή, την πολιτική, την κοινωνία, τον κόσμο, τη μεταφυσική θα διαπιστώσουμε εύκολα πως αυτές μπορούν να ταξινομηθούν σε δυο σαφείς και αντίθετους ιδεολογικούς πόλους. 

Δύο διαφορετικές κοσμοθεωρίες. 

Την δεξιά και την αριστερά. Πρόκειται για του όρους του γνωστού πολιτικοϊδεολογικού φάσματος, δεξιάς-αριστεράς, το οποίο χρησιμοποιούμε όλοι στις καθημερινές μας συζητήσεις. Λέμε πως ο τάδε είναι «δεξιός» ή «αριστερός» και καταλαβαίνουμε αμέσως ποιες είναι οι βασικές του αντιλήψεις για όλα τα θέματα. Λέμε πως το τάδε κόμμα είναι κεντρώο και κατανοούμε τι πρεσβεύει περίπου σε κάθε ζήτημα.

Πως όμως επιλέγει κάποιος τις ιδέες τους; Είναι η συνείδησή μας σαν ένα λευκό χαρτί και κάποια στιγμή ξαφνικά αποφασίζουμε τις ιδέες που θα ακολουθήσουμε; Η επιλογή των ιδεών είναι τυχαία, ή επηρεάζεται από κάπου; Μελετώντας τους ψυχολογικούς τύπους, προκύπτει πως τα ψυχικά χαρακτηριστικά, αυτό που λέμε χαρακτήρας, επηρεάζουν όσο τίποτε άλλο την ιδεολογική τοποθέτηση. Οι ιδέες που ακολουθούμε συνδέονται απόλυτα με τον χαρακτήρα μας. Αν θελήσουμε να αλλάξουμε την ιδεολογία κάποιου ανθρώπου είναι τόσο δύσκολο όσο και το να μεταβάλουμε τον χαρακτήρα του. 

Ο χαρακτήρας του «αριστερού» διαφέρει από του «δεξιού» σε ορισμένα σημεία. Τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά, επειδή προϋπάρχουν της ιδεολογίας, είναι αυτά που ευθύνονται εν τέλει με το αν κάποιος είναι αριστερός ή δεξιός. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε την ζωή μας, η μεταφυσική μας πίστη, η ηθική μας και η πολιτική μας ιδεολογία απορρέουν από τον εν γένει χαρακτήρα μας. 

Οι ψυχικές ιδιότητες οπωσδήποτε είναι προκαθορισμένες από την φύση. Εκ φύσεως γεννιέσαι με ορισμένα χαρακτηριστικά που σε διακατέχουν σε όλο τον βίο. Άλλος χαρακτηρίζεται σοβαρός, υπεύθυνος, μετρημένος, δειλός, άλλος γενναίος, θρασύς, κοινωνικός, πρόσχαρος, κτλ. Η παιδεία φυσικά και το κοινωνικό περιβάλλον οπωσδήποτε επηρεάζουν την εξέλιξη του χαρακτήρα, ωστόσο είναι δεδομένο πως με τον χαρακτήρα γεννιέσαι και δύσκολα γίνεσαι.

Οι δεξιοί είναι εκ φύσεως ιδεαλιστές που τοποθετούν πολύ ψηλά στην αξιολογική τους κλίμακα την συλλογική ταυτότητα στην οποία ανήκουν. Κοινώς ενδιαφέρονται, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, για το έθνος, για την κοινωνία, την πατρίδα, την θρησκεία, την οικογένεια, την ομάδα εργασίας τους. 

Χάριν του καλώς έχειν της συλλογικής τους ταυτότητας, συχνά παραμερίζουν το προσωπικό τους συμφέρον και αγωνίζονται για την επιβολή ιδεών, αξιών και πρακτικών που την ενδυναμώνουν ηθικά και υλικά. Τα παραπάνω δείχνουν ότι ο δεξιός έχει ιδιαίτερα αναπτυγμένη την αίσθηση του ανήκειν στην κοινωνία ως αναπόσπαστο μέλος της και αισθάνεται ως φυσική του αποστολή τον αγώνα για την βελτίωση της. Για τον λόγο αυτό ο δεξιός είναι πρόθυμος να περιορίσει τον εαυτό του χάριν του συμφέροντος της ολότητας και υποτάσσει την θέλησή του αυτοπροαιρέτως στην θέληση της κοινωνίας. Αυτός ο κοινωνισμός του δεξιού είναι έμφυτο στοιχείο του χαρακτήρα του. 

Απόρροιες του κοινωνισμού του είναι ο εθνικισμός, η πίστη στην παράδοση, στην θρησκεία, τους νόμους, στην ιεραρχία της κοινωνίας, στο κράτος και τους θεσμούς. Ο δεξιός για το συμφέρον της κοινωνίας δέχεται τον διαχωρισμό των ανθρώπων και την ιεραρχική δομή της κοινωνίας επιδεικνύοντας πειθαρχία και συμμόρφωση προς τα ισχύοντα και τα γενικώς παραδεγμένα διότι έτσι συμφέρει στην συλλογική αντότητα. 

Είναι συνήθως άτομο εργατικό με υπευθυνότητα που δεν θέλει να επιβαρύνει τους άλλους αλλά να αυτοσυντηρείται. Αρέσκεται στην τάξη και την ασφάλεια για να αφοσιωθεί στην εργασία του. Επίσης διάκειται φιλικά προς κάθε θεσμό της κοινωνίας διότι αναγνωρίζει την χρησιμότητά του και την προσφορά του στο κοινό καλό. Ιδιαίτερα θεσμοί όπως στρατός, αστυνομία, εκκλησία, δικαιοσύνη, κράτος, αποτελούν για τους δεξιούς αντικείμενα λατρείας. 

Εντούτοις, όχι σπάνια, ορισμένες φορές παρατηρείται να επιθυμεί να μεταβάλει τους θεσμούς αν κρίνει πως είναι προς το συμφέρον του έθνους ενώ οι ισχύοντες όχι. Έτσι λειτουργούν οι ριζοσπάστες δεξιοί, οπαδοί της αρχαίας θρησκείας, δεξιοί οπαδοί άλλων πολιτικών καθεστώτων, άλλου νομικού συστήματος, κτλ. 

Αυτοί επαναστατούν λόγω της ακραίας δεξιάς τοποθέτησής τους καθώς δεν μπορούν να ανεχθούν μια κατάσταση η οποία οδηγεί στον εκφυλισμό και την βλάβη της συλλογικής ταυτότητας. Αυτό ακριβώς τους διαφοροποιεί από τους αριστερούς. Οι επαναστάτες δεξιοί δεν πρέπει να συγχέονται επ’ ουδενί με τους αριστερούς διότι το κίνητρό τους είναι πάντα το καλό της συλλογικής ταυτότητας. 

Πολύ συχνά η επαναστατικότητα αυτή κάνει τους ριζοσπάστες δεξιούς να έρχονται σύγκρουση με τους μετριοπαθείς, οι οποίοι θέτουν την συλλογικότητα μεν υψηλά στις αξίες τους αλλά όχι και τόσο ώστε να διακινδυνεύουν από την ανατροπή του καθεστώτος.

Ο δεξιός ως υπερασπιστής της συλλογικής ταυτότητας μοιραία γίνεται εχθρός κάθε στοιχείου που απειλεί την κοινωνική συνοχή και το συμφέρον της κοινωνίας. Αυτός είναι ο λόγος που οι αλλοδαποί, οι αλλόφυλοι, οι αλλόθρησκοι, οι ομοφυλόφιλοι, ο μοντερνισμός, η αμφισβήτηση της ηθικής και των χρηστών ηθών, κάθε τι που μπορεί να δημιουργήσει ρήγμα στην εθνική ενότητα αντιμετωπίζονται από καχύποπτα μέχρι και ανοιχτά εχθρικά. 

Για τον δεξιό κάθε νεοτερισμός που μπορεί να πλήξει την κοινωνία δεν γίνεται αποδεκτός. Γι’ αυτό του αποδίδεται συχνά ο χαρακτηρισμός του συντηρητικού, δηλαδή αυτού που θέλει την διατήρηση των εθνικών παραδόσεων και ηθών και αντιτίθεται σε κάθε καινοτομία που υπονομεύει τα παραπάνω.

Ο αριστερός αντιθέτως είναι εγωιστής, αδιαφορεί για τους άλλους, λειτουργεί πάντα με γνώμονα το ατομικό του συμφέρον, είναι φίλαυτος και μπροστά στην καλοπέραση του παραγκωνίζει, λιγότερο ή περισσότερο, την κοινωνική ολότητα. 

Ο αριστερός ενδιαφέρεται για την ικανοποίηση των προσωπικών του ορέξεων και φιλοδοξιών αδιαφορώντας για το κοινό καλό. Γι’ αυτόν δεν έχει σημασία η συλλογική οντότητα αλλά ο εαυτός του και το υλικό του συμφέρον. Είναι επομένως συνειδητός υλιστής, συνήθως οκνηρός και επιδιώκει να μην προσφέρει το παραμικρό αλλά να ζει εις βάρος των άλλων. Το καλώς έχειν της κοινωνίας είναι γι’ αυτόν παντελώς αδιάφορο, δεν αισθάνεται υποχρεώσεις, επιθυμεί όμως δικαιώματα και απολαβές. Γενικώς βλέπει τους άλλους ως εν δυνάμει θύματα προς εκμετάλλευση, γι’ αυτό πολύ συχνά είναι επιρρεπής και ενέχεται σε διάφορα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου.

Από τον χαρακτήρα του απορρέουν οι γνωστές ανατρεπτικές συμπεριφορές και αντιλήψεις. Ως φυγόπονος και ανεπρόκοπος απεμπολεί πάντα τις ευθύνες του και τις μετακυλύει στους άλλους, ιδιαίτερα στην κοινωνία, την αστυνομία, την θρησκεία, τον συντηρητισμό, την κυβέρνηση, τους πλούσιους κτλ.. 

Γι’ αυτόν όλοι οι άλλοι φταίνε πλην του ιδίου. Το έθνος με την παραδοσιακή ηθική, το κράτος με τους νόμους του, η κοινωνική τάξη, η ιεραρχία, η πειθαρχία, οι θεσμοί, αστυνομία, στρατός εκκλησία αποτελούν γι’ αυτόν κόκκινο πανί διότι θέτουν περιορισμούς στην ατομική του ασυδοσία την οποία αντιλαμβάνεται ως ελευθερία. Ο αριστερός στερούμενος κοινωνικής συνείδησης είναι υπέρ κάθε αντικοινωνικής συμπεριφοράς και ιδέας.

Διεκδικεί για τον εαυτό του κάθε δυνατό δικαίωμα και κάθε παροχή. Αντίθετα ως προς τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του κάνει ότι είναι δυνατό για αποφύγει την εκτέλεσή τους. Για την επιτυχία του σκοπού του συνηθίζει να ενώνεται με άλλους ομοϊδεάτες του για να εκβιάσουν την κοινωνία και να κερδίσουν όποιες απολαβές μπορούν. 

Στην προσπάθειά του αυτή επιχειρεί να παρασύρει μαζί του όσους περισσότερους γίνεται για να διασπάσει την κοινωνία και να επιβάλει την αντικοινωνική του θέληση. Προκειμένου να χτυπήσει την εθνική ενότητα και την παραδοσιακή ηθική δεν διστάζει να προβάλει κάθε κοινωνική απαξία όπως η ομοφυλοφιλία, ο αντιρατσισμός, ο αντιεθνικισμός, ο εκφυλισμός, κτλ

Ωστόσο όλα τα παραπάνω προκειμένου να υποστηριχθούν επίσημα από το ανατρεπτικό τους κίνημα πρέπει να καταστούν «ηθικά». Η ηθική νομιμοποίηση των αριστερών με την οποία δικαιολογούν την καταστροφή της πατρίδος τους και του έθνους λαμβάνει χώρα με την επίκληση της θεωρίας της ισότητας και του ανθρωπισμού. 

Σύμφωνα με αυτή όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και δικαιούνται προστασίας και αρωγής από το κράτος και την κοινωνία ανεξαρτήτως αν ανήκουν στο έθνος ή την συλλογική ταυτότητα. Έτσι όλα τα αντικοινωνικά στοιχεία, πχ. λαθρομετανάστες, μειονότητες, ανώμαλοι, προδότες, αντιρρησίες συνείδησης, οπαδοί καταστροφικών θρησκειών κτλ αποκτούν ηθική υπόσταση. Όλους αυτούς οι αριστεροί θέλουν να τους ενσωματώσουν στο ανατρεπτικό τους κίνημα για να πολεμήσουν το έθνος, που τους περιθωριοποίησε, από μίσος προς αυτό.

Πολλοί δεξιοί έχει παρατηρηθεί ότι πέφτουν θύματα αυτής της άθλιας προπαγάνδας και από αφέλεια και καλή πίστη γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους αποστάτες. Πολλοί άνθρωποι πείθονται από το κήρυγμα του αριστερού ανθρωπισμού και περιθάλπουν τα αντικοινωνικά στοιχεία από ειλικρινή αισθήματα ελέους και αλληλεγγύης προς αυτούς. Βέβαια σπάνια κάποιος από αυτούς θα είναι γνήσιος αριστερός. Διότι οι αριστεροί δεν υποστηρίζουν τα αντικοινωνικά στοιχεία επειδή τα αγαπάνε αλλά επειδή είναι το μέσο για να κάνουν κακό στο έθνος. Γι’ αυτό ουδείς γνωστός αριστερός προσφέρει έστω και ένα ευρώ για να βοηθήσει πχ έναν αλλοδαπό κίναιδο που πεινάει. 

Αντιθέτως όσοι έχουν αποδεχθεί το αριστερό κήρυγμα συνήθως λυπούνται και βοηθούν τα χρίζοντα βοηθείας αντικοινωνικά άτομα αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των πράξεών τους στο έθνος.

Αν η μοίρα το φέρει και ο αριστερός βολευτεί στο σύστημα που πολεμάει, τότε σε χρόνο μηδέν γίνεται συστημικός. Σκεφτείτε τους χιλιάδες αριστερούς δημοσίους υπαλλήλους που διόρισε το ΠΑΣΟΚ κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Στην αρχή, όταν πένονταν, ήταν όλοι επαναστάτες και αναρχικοί, ζητούσαν επανάσταση, σοσιαλισμό και ανατροπή του κοινωνικού καθεστώτος. Όταν όμως απέκτησαν εξουσία και άρχισαν να λαμβάνουν τους παχυλούς μισθούς του δημοσίου και τις μίζες, χωρίς να κοπιάζουν για τίποτε, όλα άλλαξαν. 

Από επαναστατικοί, έγιναν καθεστωτικοί, διότι πλέον δεν υπήρχε κανένας λόγος να ξεσηκώνονται εναντίον του συστήματος αφού πέτυχαν τον αρχικό σκοπό τους να ανήκουν σε αυτούς που ζουν εις βάρος των άλλων. 

Γνώριζαν πλέον πως η περεταίρω αμφισβήτηση του συστήματος πιθανόν να τους στοίχιζε αφού θα έβλαπτε σοβαρά τα συμφέροντά τους. 

Οι αριστεροί άπαξ και κερδίσουν αυτό που επιζητούν, δηλαδή την οικονομική και κοινωνική ανέλιξη τους χωρίς να καταβάλουν κόπο, εξακολουθούν να είναι αριστεροί, όχι όμως τόσο ριζοσπάστες, όσο ήταν κάποτε. Μιλάνε, διαμαρτύρονται, έχουν τις αυτές αντιλήψεις για τα πράγματα, όμως δεν πρόκειται να πράξουν κάτι πραγματικά ανατρεπτικό διότι πλέον έχουν αυτό που θέλουν. Τον βίο του παρασίτου. 

Τώρα εξελίσσονται σε μετριοπαθείς διότι δεν είναι χαζοί να διακινδυνεύσουν να χάσουν αυτά που κέρδισαν. Οι ίδιοι θα συγκρουστούν με τους πρώην συντρόφους τους που δεν επέτυχαν να λάβουν μέρος στην μοιρασιά της λείας και εξακολουθούν να διαμαρτύρονται. Διότι τους αριστερούς δεν τους νοιάζει κάτι άλλο πέραν του εαυτού τους και της καλοπέρασης τους. Ιδού, οι πασοκοποιημένοι αναρχοκομμουνιστές στα 80ς έπαψαν να ζητούν την εφαρμογή του σοσιαλιστικού μοντέλου μόλις έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι.

Οι αριστεροί επαναστάτες ποτέ δεν επαναστατούν για το καλώς έχειν της πατρίδας αλλά για το δικό τους και μόνο συμφέρον. Αν οι σημερινοί ακροαριστεροί, είχαν μερικές χιλιάδες ευρώ στην τσέπη θα εγκατέλειπαν τις επαναστατικές ονειρώξεις στο πι και φι. Πάρτε για παράδειγμα την 17 Νοέμβρη, που από επαναστατική οργάνωση, μετατράπηκε σε εγκληματική διαπράττοντας συνεχώς ληστείες, όχι για τους σκοπούς της επαναστάσεως αλλά για να διάγουν καλά οι ίδιοι. Το ίδιο γίνεται και με διάφορες συμμορίες αναρχικών οι οποίες επιδίδονται σε εγκλήματα του ποινικού δικαίου δήθεν για λόγους επιβολής της επανάστασης ενώ στην πραγματικότητα για να ζουν και να καλοπερνούν αφού ως αλήτες και τεμπέληδες που είναι αποκλείεται να δούλευαν ποτέ.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονα το φαινόμενο κάποιοι έφηβοι, που προέρχονται από πλούσιες οικογένειες, να ασπάζονται την αριστερή κοσμοθέαση και να γίνονται ακτιβιστές αναρχικοί και τρομοκράτες. Όλα αυτά δεν τα κάνουν διότι είναι καλά παιδιά που θέλουν να φτιάξουν διά της βίας έναν καλύτερο κόσμο για όλους. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για άτομα με έντονο εγωισμό που προσπαθούν απεγνωσμένα να επιβεβαιωθούν συμμετέχοντας σε μια εγκληματική οργάνωση δήθεν για το καλό όλου του κόσμου, ενώ στην πραγματικότητα δεν δίνουν γι’ αυτόν δεκάρα. 

Τα άτομα αυτά μεγάλωσαν μέσα σε πληθώρα υλικών αγαθών, μακριά όμως από την ελληνική παραδοσιακή ηθική, συνήθως σε διαλυμένες οικογένειες. Επειδή δεν έχουν πετύχει κάτι σημαντικό στην ζωή τους, αρέσκονται να συμμετέχουν σε μια ομάδα με «σπουδαίους» σκοπούς όπου επιζητούν την αναγνώρισή τους από άλλους ομόσταυλούς τους. 

Εξαιτίας αυτής της ψυχώσεως μπορεί να φθάσουν ακόμη και σε ειδεχθή εγκλήματα όπως συνέβη με τα πλουσιόπαιδα των «Πυρήνων της Φωτιάς».

Οι αριστεροί, συνοψίζοντας, ψυχικά είναι άτομα εγωκεντρικά, με σοβαρά συμπλέγματα κατωτερότητας, οκνηρά, ηδονοθήρες, φυγόπονοι, που αποδίδουν πάντα στους άλλους, ήτοι την κοινωνία, το σύστημα, το έθνος τα δικά τους ελλείμματα και να ψάχνουν απεγνωσμένα συμμάχους για να το πολεμήσουν και να κυριαρχήσουν. Κατά τον τρόπο αυτό εξηγούνται οι αγάπες τους με τους αλλοδαπούς, τους ομοφυλόφιλους, τις μειονότητες και κάθε άλλο παράγοντα που υποσκάπτει τα θεμέλια της εθνικής κοινωνίας.

Για το έθνος δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να επικρατήσουν οι αριστεροί και οι ιδέες τους. Όταν οι αριστεροί παίρνουν την εξουσία κάνουν πλιάτσικο στο κράτος για να περνάν καλά και διαλύουν τα πάντα. 

Αρχίζουν από την ηθική και φθάνουν στο κράτος και την οικονομία. Λόγω της διαλύσεως τελικά επέρχεται η κατάρρευση. Η πρόσφατη ιστορία της χώρας μας επιβεβαιώνει τα παραπάνω πανηγυρικά. 

Αν κάποια στιγμή το έθνος συνέλθει και αποκτήσει εθνική ηγεσία, οι αρμόδιοι θα πρέπει να καταπολεμήσουν τον αριστερισμό, που είναι η ταφόπλακα της κοινωνίας,. Ο χαρακτήρας είπαμε καθορίζει την ιδεολογία. 

Επομένως, οι νέοι άρχοντες οφείλουν να πλάσουν δεξιούς χαρακτήρες διά της μορφώσεως και της παιδείας Το εθνικό κράτος οφείλει να καταπολεμήσει τον εγωισμό των ανθρώπων και να τους διδάξει πειθαρχία ώστε η ατομική τους θέληση να υποτάσσεται στην ανώτερη θέληση του έθνους. Στον αγώνα αυτό θα πρέπει να έχουν υπόψιν τους πάντα ότι η διαδικασία της μόρφωσης είναι δυσκολότερη από την προπαγάνδα του εκφυλισμού της αριστεράς διότι ο άνθρωπος συμβαίνει να προτιμά πάντα την ανηφόρα από την κατηφόρα.

Πίνδαρος Μακεδών