ΠΕΙΡΑΙΑΣ , ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ. ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΠΡΑΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΑ ΒΑΠΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΦΟΠΛΙΣΤΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ 

ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ 

ΤΗΣ… ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ

Εκτός από το ξεφτιλισμένο κουκουέ, και ο… πλέρια «επαναστατικός» και «αντισυστημικός» ΣΥΡΙΖΑ έχει κατηγορήσει πολλάκις το κόμμα του λαού, την Χρυσή Αυγή, ότι είναι… «όργανο των εφοπλιστών»!!! Προφανώς, κρίνουν εξ’ ιδίων τα αλλότρια…

Μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι αμέσως μετά την (αποτυχημένη) συγκέντρωση των συριζαίων στην πλατεία Κοραή του Πειραιά, η υποψηφία περιφερειάρχης Αττικής (και σημαίνων στέλεχος του συνονθυλεύματος…) Ρένα Δούρου (γνωστή και ως… «βρεγμένη γάτα», για… ευνόητους λόγους), συναντήθηκε σε γνωστή ψαροταβέρνα της περιοχής -μακριά από τα… αδιάκριτα βλέμματα των κορόϊδων, που λίγο νωρίτερα άκουγαν τον misterTsipra να τους βεβαιώνει ότι «θα διώξουμε τους επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες του λιμανιού»- με τον μεγαλοεφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο οποίος, προ ημερών δήλωσε πως σκέπτεται να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ (αν και γιός παλαιού βουλευτή της ΝΔ…).

Μια συνάντηση για την οποία σαφώς και ήταν ενημερωμένος ο misterTsipras, που έδωσε το παρών και μίλησε κιόλας στη συγκέντρωση της Δούρου.

Γνωρίζοντας βεβαίως τον βαθιά «αντισυστημικό» και «επαναστατικό» χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατούμε να πιστέψουμε πως μια συνάντηση συριζαίων και εφοπλιστών είχε άλλο περιεχόμενο από την προετοιμασία της… κοινωνικής επανάστασης. Για χατίρι της οποίας προφανώς ο εφοπλιστής Μαρινάκης θα απαρνηθεί τα καράβια του, τα οποία θα δώσει στον… εξεγερμένο λαό, για να… κανονιοβολήσει τα… «Χειμερινά Ανάκτορα» του σάπιου συστήματος, όπως έκανε το θωρηκτό «Αβρόρα» (που στα ρωσσικά σημαίνει «Αυγή», από κει πήρε τ’ όνομά της η «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ…) το 1917, δίνοντας το σύνθημα για την έναρξη της επανάστασης των μπολσεβίκων. Ή δεν είναι έτσι σύντροφοι; 

Κι όπως είπε ο Λένιν: «οι αστοί θα μας δώσουν το σκοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουμε». Και ο εφοπλιστής Μαρινάκης τα βαπόρια του μαζί με τα… καραβόσκοινα, να προσθέσουμε εμείς…

Κοιτάξτε τώρα πόσο… μακάκες είναι οι εφοπλιστές: αντί να κάνουνε τάτσι-μήτσι-κότσι με τους χρυσαυγίτες που «υπηρετούν τα συμφέροντά τους», κάνουνε με αυτούς που θα κάνουνε τα βαπόρια τους… λαϊκή περιουσία! 

Ε σύντροφοι;

Αντίοχος

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Ο Αριστείδης Σκυλίτσης ο περισσότερο δημιουργικός Δήμαρχος, αλλά και Μέγας Αναμορφωτής του Σύγχρονου Πειραιά

Γεννήθηκε στον Πειραιά και ήταν συγγενής του επίσης δημάρχου του Πειραιά Πέτρου Ομηρίδη Σκυλίτση (δήμαρχος 1841-1845, 1848-1854), εγγονός του Αριστείδη Σκυλίτση (δήμαρχος 1883-1887) και γιος του δημάρχου Δημοσθένη Ομηρίδη-Σκυλίτση. Το 1967 διορίστηκε από την Χούντα των Συνταγματαρχών δήμαρχος Πειραιά, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1974. Επίσης είχε διατελέσει πρόεδρος του Ολυμπιακού Πειραιώς για λίγους μήνες του 1971.

Οι απόψεις για το έργο του κατά τη διάρκεια της θητείας του διίστανται. Προχώρησε στην καταστροφή κτηρίων-κοσμημάτων για την πόλη, μεταξύ των οποίων της Ράλλειου, του ιστορικού Ρολογιού του Πειραιά κ.ά., ενώ υποστηρίζεται ότι το δημοτικό θέατρο διασώθηκε επειδή είχε ανεγερθεί επί θητείας του παππού του, Αριστείδη Σκυλίτση. Για τις αποφάσεις του αυτές κατηγορήθηκε από αρκετούς συμπολίτες του και ιστορικούς. Το 1969 ολοκλήρωσε το σημερινό Δημαρχιακό Μέγαρο, κατασκεύασε τα υπαίθρια θέατρα Βεάκειο και Δελφινάριο, το Πειραϊκόν Λυρικόν Θέατρον, τον κινηματογράφο «Σινεάκ», το Μουσείο Ζωγραφικής και Σκηνογραφίας, τον Πύργο του Πειραιώς και πολλά σημαντικά έργα ζωτικής σημασίας.

Διεκδίκησε τον δημαρχιακό θώκο στις δημοτικές εκλογές του 1978, 1982 και 1986 χωρίς επιτυχία, εκλεγόμενος μόνο δημοτικός σύμβουλος. Το 1978 έφτασε κοντά στο να κερδίσει τις εκλογές λαμβάνοντας ποσοστό 48,7% στον α΄ γύρο, όμως έχασε στον β΄ γύρο για λίγες ψήφους από τον αντίπαλό του, Γεώργιο Κυριακάκο.

Απεβίωσε το 2006 σε ηλικία 98 ετών. Η κηδεία του έγινε στην Αγία Τριάδα Πειραιώς, το απόγευμα της Παρασκευής 21 Ιουλίου 2006 και η ταφή στον οικογενειακό τάφο των Σκυλίτσηδων στο Νεκροταφείο Αναστάσεως. Γύρω στα 80 άτομα ήταν παρόντα στην κηδεία του Αριστείδη Σκυλίτση, που τέλεσε ο νέος Μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ, παρουσία του τότε δημάρχου, Χρήστου Αγραπίδη και του τότε υφυπουργού Άμυνας, Βασίλη Μιχαλολιάκου. Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι δεν υπήρχε ούτε ένας χουντικός στην Αγία Τριάδα κατά τη νεκρώσιμο ακολουθία του Σκυλίτση.

Ο Γεώργιος Κυριακάκος (1904 - 1994), μανιάτικης καταγωγής, ήταν δήμαρχος του Πειραιά την περίοδο 1966 - 1967 και την περίοδο 1979 - 1982, ενώ διεκδίκησε τη δημαρχία και το 1975 με την υποστήριξη του ΚΚΕ.

Το σημερινό Δημαρχείο, το οποίο προοριζόταν για Πνευματικό Κέντρο, θεμελιώθηκε επί της πρώτης θητείας του Κυριακάκου. Το κτήριο αποπερατώθηκε το 1969 στη διάρκεια της δικτατορίας επί δημαρχίας Α. Σκυλίτση, κάνοντάς το Δημαρχείο.

Την περίοδο διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών του 1978, το κλίμα στον πειραϊκό λαό είχε φορτιστεί από την απόφαση του επί δικτατορίας δημάρχου Αριστείδη Σκυλίτση και γόνου των δημάρχων Πέτρου Ομηρίδη-Σκυλίτση, Αριστείδη Σ. Σκυλίτση και Δημοσθένη Ομηρίδη-Σκυλίτση να διεκδικήσει τη δημαρχία. Αν και η Νέα Δημοκρατία δεν είχε υποστηρίξει κάποιον συνδυασμό, ο Σκυλίτσης είχε την εύνοια των «δεξιών».

Στον συνδυασμό της αντιπολίτευσης τέθηκε επικεφαλής ο Γεώργιος Κυριακάκος, ο οποίος είχε αποτύχει να εκλεγεί δήμαρχος με την υποστήριξη του ΚΚΕ το 1975. Στα αποτελέσματα τις 15ης Οκτωβρίου 1978 με 36% αποχή, ο Α. Σκυλίτσης συγκέντρωσε 58.355 ψήφους (48,70%) χωρίς να καταφέρει να συγκεντρώσει το 50%+1, ο Γ. Κυριακάκος συγκέντρωσε 54.730 ψήφους (45,67%) και ο Σπ. Μιχελής 6.758 ψήφους (5,63%).

Στο φόβο εκλογής του Α. Σκυλίτση στον δεύτερο γύρο, παράγοντες της Νέας Δημοκρατίας, προσπαθώντας να απαλλαγούν από το πολιτικό κόστος που θα επέφερε η εκλογή με << κατάλοιπο της χούντας >> καθώς και η εκδότρια της Καθημερινής Ελένη Βλάχου, έσπευσαν να επηρεάσουν τη γνώμη των υποστηρικτών του. Τελικά, οι επαναληπτικές εκλογές της 22ας Οκτωβρίου 1978 έδωσαν τη νίκη στον Γ. Κυριακάκο με ποσοστό 53,43%, έναντι 46,57% του Α. Σκυλίτση.