ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ:«Φάκελος Κύπρου» 1974-2013

Η βουλή ας ανοίξει

τον φάκελο της Κύπρου

Το πιο σημαντικό κομμάτι της πρόσφατης Ιστορίας μας, αφού σχετίζεται με τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής, μία μεγάλη εθνική τραγωδία και μία προδοσία με συνέχεια. 

 

Ο εκτουρκισμός των κατεχομένων και η Κύπρος που χάνεται

 

Ο εκτουρκισμός της μισής Κύπρου είναι η τραγική κατάληξη της παταγώδους και θορυβώδους αποτυχίας του κυπριακού πολιτειακού συστήματος, πρώτα να προστατεύσει την ακεραιότητα της χώρας και υστέρα να διαχειρισθεί με το λιγότερο δυνατό κόστος την εθνική τραγωδία του 1974.

Τις μέλλουσες γενιές δεν τις ενδιαφέρει το κόμμα τους, η εξουσία τους και τα λάφυρά της, η ανεπάρκειά τους, το σήμερά τους, το ξέπλυμά τους, η προπαγάνδα τους και τα ψέματά τους. Αυτά θα είναι μια διαρκής πρόκληση για τους ιστορικούς και τους ανθρωπολόγους.

 

Για τον αυριανό πολίτη, εκείνο που θα μετρήσει θα είναι το τι παρέλαβαν από τους παππούδες τους και τι θα παραδώσουν στα εγγόνια τους.

 

Πέρασαν τόσα χρόνια από την Τουρκική εισβολή, της 20ης Ιουλίου 1974, στην Ελληνικότατη Κύπρο και τίποτε δεν έχει βελτιωθεί.

 

Αντίθετα, ο χρόνος κυλά προς όφελος των Τούρκων, γιατί η λήθη σβήνει τα εγκλήματα και τις βαρβαρότητες από την μνήμη όλων.

 

Καταφέραμε δε ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και παράνομης κατοχής του τουρκικού στρατού να μεταστραφεί προς όφελος των Τουρκοκυπρίων.

Έτσι ανενόχλητοι οι Τούρκοι συνεχίζουν. Ο Παντουρκισμός είναι σ’ έξαρση, η τουρκική προπαγάνδα οργιάζει και η Τουρκία συνεχίζει ανενόχλητη τον εξοπλισμό της και περιμένει να ξανακτυπήσει.

Ακόμη, μια λεπτή πράσινη γραμμή και ένα τείχος Αίσχους, με υψωμένη την τουρκική ημισέληνο, (το τελευταίο από τα τείχη του κόσμου) χωρίζουν το νησί στα δύο. Στο Ελεύθερο ελληνικό και Σκλαβωμένο ελληνικό, κατά 40% κατεχόμενο από Τούρκους.

Ευτυχώς τα «ρεύματα της λήθης» κάποιοι τα πολέμησαν και τα νίκησαν. Είναι οι 430 εγκλωβισμένοι και «ελεύθεροι πολιορκημένοι» των κατεχομένων χωριών της Κύπρου, πολιορκημένοι από 40.000 τουρκικό στρατό και 100.000 και πλέον εποίκους.

Η πίστη στον Θεό, στην ελευθερία και τα ιδανικά του γένους ήταν τα όπλα τους, για να μην λυγίσουν στην ταπεινωτική εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής το ’74, που έγινε με την ανοχή των Η.Π.Α. και Μ. Βρετανίας.

 

Οι 430 εναπομείναντες εγκλωβισμένοι από 12.500 του 1974, απέτρεψαν την τουρκοποίηση της κατεχομένης Κύπρου, γιατί πίστεψαν στην δικαιοσύνη του Θεού και το δίκιο που δεν θ’ αργήσει να’ρθει.

 

Είναι οι νεώτεροι Διγενήδες-φρουροί της ιστορίας μας.

Το 1975, υπογράφηκε η συμφωνία της Γ΄ Βιέννης που αφορά τους «Εγκλωβισμένους» των κατεχομένων και τους Τουρκοκυπρίους των ελεύθερων περιοχών. Προέβλεπε δε να επιτραπεί στους Τουρκοκυπρίους να μεταβούν, αν ήθελαν, ελεύθεροι στα κατεχόμενα.

 

Ουδείς επέστρεψε. Και για τους Ελληνοκυπρίους να παραμείνουν παράλληλα στα σπίτια τους στις κατεχόμενες περιοχές, παρέχοντας και σ’ αυτούς όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα σωστής διαβιώσεως, ιατρικής φροντίδος, ελεύθερης διακινήσεως, θρησκευτικής ελευθερίας και μορφώσεως.

Η συμφωνία αυτή δεν τηρήθηκε παρά μόνο σε ελάχιστο βαθμό, όσον αφορά τους Ελληνοκυπρίους των κατεχομένων. Επειδή ακριβώς ακολουθήθηκε πολιτική εκτουρκισμού. Δεν λειτουργεί κανένα γυμνάσιο ή λύκειο στα κατεχόμενα, ελάχιστα τα δημοτικά.

 

Το καθεστώς Ντεκτάς μεθόδευσε εγκληματικές ενέργειες σε βάρος των εγκλωβισμένων. Πανάρχαια ελληνικά τοπωνύμια άλλαξαν με τουρκικές ονομασίες. Καταστράφηκαν ανηλεώς εκκλησίες και εθνικοί αρχαιολογικοί χώροι. Επικρατούσε κλίμα ταπεινώσεως και σκλαβιάς. Παρεμποδιζόταν η άσκηση θρησκευτικών δικαιωμάτων, απαγορευόταν η ιατρική περίθαλψη από Έλληνες γιατρούς, επιτασσόταν η σοδειά τους, επιβαλλόταν καταναγκαστική εργασία, παρεμποδιζόταν η ελεύθερη διακίνηση…

 

Αυτοί ήταν οι λόγοι που ανάγκασαν τις 12.000 Ελληνοκυπρίων εγκλωβισμένων αρχικά, να περάσουν στις ελεύθερες περιοχές.

 

Απόδειξη τρανή αυτής της καταστάσεως είναι ότι ουδείς Τουρκοκύπριος των ελεύθερων περιοχών πέρασε στα κατεχόμενα, παρά τους εκβιασμούς του Ντεκτάς.

Σήμερα,  2013  κηδεύουμε την λήθη και τα ρεύματά της. Γι’ αυτό:

 

 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Το 40% του Κυπριακού εδάφους, που είναι κατεχόμενο από τους Τούρκους. Τους 200.000 πρόσφυγες, τους 1619 αγνοουμένους.

Τις εκατόμβες των νέων που έπεσαν στα πεδία των μαχών.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Και δεν ανέχομαι το ψευδοκράτος και το τείχος του Αίσχους.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Τους 100.000 εποίκους Τούρκους και τις 40.000 κατοχικό τουρκικό στρατό.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΩ

Ν’ αποχωρίσουν τα κατοχικά στρατεύματα, να φύγουν οι έποικοι, να ανακληθεί το ψευδοκράτος.

Να επανέλθουν οι αγνοούμενοι.

Το δίκιο της Ιστορίας Φωνάζει:

Απελευθέρωση

Αυτοδιάθεση

Ένωση.