11 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ.........

11 ημέρες και κάτι έχουν περάσει από την στυγερή δολοφονία των δύο νέων ανθρώπων έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ηράκλειο. Διάστημα αρκετό για ένα δεύτερο γύρο συμπερασμάτων, μετά από αυτό που γράφτηκε 48 ώρες μετά την δολοφονία τους.

11 ημέρες στις οποίες συνέβησαν πράγματα, που θα έπρεπε να αναμένουν όσοι παροικούν την Ιερουσαλήμ του εθνικιστικού χώρου. Σήμερα,11 ημέρες και κάτι ώρες μετά την δολοφονία των δύο νεαρών αντρών, των πρώτων μαρτύρων του πατριωτισμού στην χώρα μας, για το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, η κατάσταση είναι σαν να μην έχει συμβεί τίποτε. Το γεγονός έχει σχεδόν ξεχαστεί, κουκουλωμένο από έναν μανδύα που πέταξε πάνω τους η σύμπραξη των περισσοτέρων ΜΜΕ και η φύμωσή του του εθνικιστικού χώρου να παράγει ειδησεογραφία.

Ας σκεφτούμε ξανά τι συνέβη. Κάτω από τα γραφεία ενός κόμματος, τρία άτομα δέχτηκαν επίθεση από δύο δολοφόνους.

Ποτέ άλλοτε μετά την μεταπολίτευση τουλάχιστον, δεν έχει υπάρξει μεγαλύτερο και στυγνότερο πολιτικό έγκλημα. Πρόκειται για ένα έγκλημα το οποίο αλλάζει άρδην την ίδια την ουσία της πολιτικής τρομοκρατίας στην χώρα καθώς τα θύματα δεν ήταν στελέχη κάποιου πολιτικού χώρου, δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη θέση στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, δεν ήταν επώνυμοι.

Η τρομοκρατία εκ του τρόμος + κράτος, αν και δεν υπάρχει διεθνώς συμφωνημένος ορισμός, γενικά αποτελεί τη «συστηματική» χρήση, ή την απειλή χρήσης, βίας που συμβαίνει πάντα ως αντίδραση, ή άσκηση πίεσης, από οργανωμένες ομάδες με πολιτικά, θρησκευτικά ή άλλα ιδεολογικά κίνητρα (ως υπόβαθρο/βάση) αλλά ακόμη και από ολόκληρους κρατικούς μηχανισμούς, εναντίον ατόμων, ομάδων ή περιουσιών, με απώτερο στόχο τις κυβερνήσεις από τις οποίες προσδοκούν κάποια αντίστοιχα (των κινήτρων) οφέλη/κέρδη.

Ο αστικός μύθος που κυκλοφόρησε και συντηρήθηκε έντονα, όχι μόνον από την <<αριστερά>> όπως θα περίμενε κανείς, αλλά από το σύνολο του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, είναι ότι δεν έπρεπε να αφήσει το σύστημα (πολιτικό, μηντιακό και όλες οι υπόλοιπες συνιστώσες του) την Χρυσή Αυγή να “ξεπλυθεί” κατ' αυτούς.

Παρόλο που πρόκειται για ένα στην ουσία “τυφλό” ως προς στον στόχο του, χτύπημα, οι προβλεπόμενες συνέπειες από το κτύπημα δεν ήταν καθόλου τυχαίες. 

Το πόσο βέβηλη είναι αυτή η στάση, που προσπερνά έτσι με απλό τρόπο την δολοφονία δύο παλικαριών από δύο θρασύδειλους – που όμως είναι σαφές ότι έχουν την υποστήριξη (λογιστική, οικονομική κλπ) ενός πολύ μεγαλύτερου αριθμού ατόμων- είναι κάτι που μπορεί να το κατανοήσει ο καθείς που δεν έχει τυφλωθεί από τις μεσσιανικές θεωρίες της αριστεράς και του φιλελευθερισμού. 

Χαρακτηριστική η δήλωση του Παπαδημούλη του ΣΥΡΙΖΑ: “Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: η δολοφονία της Παρασκευής ήταν φασισμός. Ωστόσο, δεν την ‘παίρνει’ τη Χ.Α να εμφανίζεται ως θύμα της βίας γιατί η ίδια είναι φορέας άγριας και απόλυτης βίας. Το διπλό φονικό δεν μπορεί να την ξεπλύνει» τόνισε μιλώντας στον ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για υπαρκτό κίνδυνο «να ξεπλυθεί και να αθωωθεί η Χρυσή Αυγή στα μάτια ενός τμήματος της κοινωνίας που δεν είναι φασίστες».” Σε πολιτικό όμως επίπεδο, οι δολοφονίες για την Χρυσή Αυγή, σε αντίθεση με όσα προσπάθησαν κάποιοι να πούν, προκειμένου να ενσπείρουν μια υποψία επιχείρησης «false flag» στα μυαλά των νεοελλήνων, ήταν μόνο κακές. Ο πυρήνας της κομματικής βάσης της Χρυσής Αυγής, που φαίνεται να είναι σταθερά στο 18%, δεν έχει καμία ανάγκη θυματοποίησης με τις δολοφονίες.

Η τρομοκρατία άλλωστε δύσκολα μπορεί να επηρεάσει τον ανώνυμο ψηφοφόρο. Αυτόν που θα επηρεάσει είναι αυτόν που βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ ψηφοφόρου και ενεργού συμμετέχοντος. Η Χρυσή Αυγή, είναι το μοναδικό κόμμα στην χώρα, μετά την δεκαετία του '90 που έχει δυνατότητες κινητοποίησης κόσμου. Ούτε το ΚΚΕ, αλλά ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πια αυτές τις δυνατότητες. Και αυτό φάνηκε ακόμη και στην κυριακάτικη απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Κάποια προεκλογικά πανηγυράκια, κάποιες “δράσεις” με επαγγελματικά στελέχη και προσπάθεια προσεταιρισμού κοινωνικών/επαγγελματικών ομάδων, υπό την ομπρέλα τους προκειμένου να φαίνονται πολλοί.

Η τρομοκρατική επίθεση είναι πλέον ολοφάνερο ότι αυτό είχε στόχο να πλήξει. Την τάση ενός μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής να γίνουν ακτιβιστές. Και σε δευτερεύοντα βαθμό την τάση ενός κομματιού ανθρώπων σε τοπικό επίπεδο που θα επέλεγαν να συμμετέχουν με την Χρυσή Αυγή στις επερχόμενες τοπικές εκλογές.  

Ο μόνος λόγος που δεν βιώνουμε τα χρόνια του μολύβου της Ιταλίας, με τις απανωτές πολιτικές δολοφονίες, είναι ότι σε αυτό τον πόλεμο υπάρχει μόνον μία ένοπλη πλευρά.

Από εκεί και πέρα, τα όσα άλλα ακούστηκαν ρίχνουν πολύ χαμηλά την αξιοπρέπεια των πολιτικών της χώρας. Από τις “αναλύσεις” που ήθελαν πίσω από την δολοφονία να βρίσκεται η Χ.Α., μέχρι τα προκλητικά τύπου Τσουκαλά. 

Η κατάσταση που βιώνουμε προσομοιάζει περισσότερο θρησκευτικές διώξεις του μεσαίωνα. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η Χρυσή Αυγή από το σύστημα ομοιάζει ένα “δικαστικό τελετουργικό” του μεσαίωνα. 

Έπιαναν την μάγισσα και την πέταγαν στην λίμνη. Εάν επέπλεε και δεν πνιγόταν ήταν “ξεκάθαρο” ότι δεν την ήθελε ούτε το νερό, επειδή ήταν μάγισσα και την έκαιγαν ζωντανή. Εάν πνιγόταν ήταν αθώα. Έτσι γίνεται με την Χρυσή Αυγή και την βία.

Σήμερα το γλέντι τους έχει τελειώσει. Όχι μόνο γιατί η Χρυσή Αυγή αντέχει και γίνεται κάθε μέρα και περισσότερο δυνατή, αλλά επιπλέον γιατί όλα τα ψέματα και οι τερατολογίες τους αποκαλύπτονται το ένα κατόπιν του άλλου.

Έστησαν με χειροπέδες και μασκοφόρους ένα ολόκληρο σόου για τα αφεντικά τους, των καναλιών με το βρώμικο χρήμα για να ΣΑΣ ΦΟΒΙΣΟΥΝ! 

Αλλά τελικά δεν τους πέρασε. Ούτε εμείς σκύψαμε το κεφάλι, ούτε εσείς με τις εικόνες του φόβου που έδειξαν, μπόρεσαν να σας λυγίσουν. Σήμερα μετά από αυτήν την τεράστια επιχείρηση ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, οι Χρυσαυγίτες και οι Χρυσαυγίτισσες σε ολόκληρη την Χώρα είναι περισσότερο δυνατοί, πιο πολύ αποφασισμένοι να συνεχίσουν την τίμια Μάχη για Πατρίδα-Πίστη-Ελευθερία.

ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ

Η δική σας ανάμνηση πυξίδα και φάρος 

που σε καιρούς σκοτεινούς φωτίζει την Ελλάδα

«Όσο δυνατότερα με χτυπά το σφυρί, τόσο πιο καθάρια αντηχεί ο ατσάλινος όγκος της Θελήσεώς μου». - Φ. Νίτσε

Α.ΠΑΤΡΙΚΑΡΑΚΟΣ