Ο Εθνικισμός και τα... ορφανά του Μαρξ - Άρθρο του Ν.Γ. Μιχαλολιάκου.

Κουραστήκαμε να ακούμε στους τηλεοπτικούς σταθμούς και να διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι Εθνικισμός σημαίνει να… μισείς την πατρίδα των άλλων!!!

Αυτός ο αυθαίρετος ορισμός για τον εθνικισμό, εις τον οποίον συμφωνούν και οι λιμπεραλιστές και οι μαρξιστές συκοφάντες μας, δεν στηρίζεται σε καμμία πηγή, σε καμμία γνωστή πολιτική ορολογία. 

Ας διαβάσουν πως ορίζει τον εθνικισμό ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στην εγκυκλοπαίδεια ΠΥΡΣΟΣ ή εάν θέλουν ας διαβάσουν μία έκδοση αυτής της ίδιας της Βουλής, στην οποία ο αναμφισβήτητα δημοκράτης Αλέξανδρος Παπαναστασίου δίνει τον παρακάτω ορισμό για τον Εθνικισμό: «…Ημπορούμεν να ορίσωμεν τον εθνικισμόν ως την προσπάθειαν ενός Έθνους προς επιβολήν του εντός των ορίων του δι’ αποκρούσεως αλλοεθνούς επιβολής ή δια συγχωνεύσεως εις έν όλον των χωρισμένων μερών ενός Έθνους.»

Το να δηλώνεις, όμως, Εθνικιστής στην Ελλάδα του 21ου αιώνος, είναι δυστυχώς γενικό και αόριστο γιατί εκτός από τους αφορισμούς και τα αναθέματα των ορφανών του Μάρξ, υπάρχουν και πολλοί που δηλώνουν «εθνικιστές» χωρίς να είναι. Ανάμεσά σε αυτούς λίγοι είναι αυτοί που το πιστεύουν και από αυτούς τους λίγους, όμως, ο καθένας δίνει και διαφορετικό περιεχόμενο στον Εθνικισμό. 

Έτσι φτάσαμε στο εξωφρενικό σημείο να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο η οποία διαθέτει «εθνικιστές» ή έστω… πατριώτες, οι οποίοι συμφώνησαν στην υποδούλωση του λαού μας στους παγκόσμιους τοκογλύφους και σε μία συμφωνία υποταγής στο περίφημο διεθνές νομισματικό ταμείο!

«Εθνικισμός» και ΔΝΤ

«Εθνικισμός» και ΔΝΤ χέρι-χέρι στην Ελλάδα την χώρα των θαυμάτων… Έχουμε κάθε είδους «εθνικιστή» σε αυτή την χώρα! Και όχι μόνον τώρα, αλλά και στο παρελθόν. Είχαμε «εθνικιστές», που έλεγαν ότι οι Τούρκοι ήταν «φίλοι» μας, προς χάριν του ΝΑΤΟ και οι οποίοι και θυσίασαν τα εθνικά μας συμφέροντα στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης, οδηγώντας στον εκτουρκισμό τους μουσουλμάνους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν είχαν την παραμικρή σχέση με το τουρκικό έθνος, έναν «εκτουρκισμό», ο οποίος οδήγησε στην σημερινή ζοφερή κατάσταση, η οποία επικρατεί στην Θράκη μας. 

«Εθνικιστές» εδήλωναν επίσης και αυτοί που προχώρησαν στην αναγνώριση της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, μιας Γιουγκοσλαβίας με ένα ομόσπονδο κράτος με το όνομα «Μακεδονία» και αυτό πάλι για χάρη του ΝΑΤΟ, όταν ο Τίτο ήλθε σε σύγκρουση με τον Στάλιν και εθεωρείτο δυνάμει σύμμαχός μας. 

Είχαμε επίσης και «εθνικιστές», οι οποίοι θυσίασαν τα εθνικά δίκαια του Ελληνισμού στην Κύπρο προς χάριν των αγγλικών συμφερόντων και συμφώνησαν στην προδοτική λύση των συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου και σε μία «ανεξαρτησία», η οποία ήταν μαθηματικά βέβαιον ότι θα οδηγούσε στην τουρκική επέμβαση. Άλλωστε αυτό το είχαν τονίσει τότε στην Βουλή και οι πολιτικοί της Ενώσεως Κέντρου στην σχετική συζήτηση και όλα αυτά υπάρχουν καταγεγραμμένα.

Συμπερασματικά, λοιπόν, εμείς οι Χρυσαυγίτες, που οι υπόλοιποι μας θεωρούσαν… φανατικά και εξτρεμιστικά στοιχεία, «κακούς φασίστες» με δύο λέξεις, κάναμε ζημιά στους «καθώς πρέπει πατριώτες» και τους εκθέταμε… 

Όμως, ο πανδαμάτωρ χρόνος που όλα τα δείχνει ήλθε πλέον για να αποδείξει ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους «καθώς πρέπει πατριώτες», όσοι δεν ήταν από την φύση τους δειλοί για να τα βάλουν με την αντεθνική εξουσία, ήταν στην πραγματικότητα προδότες μιας Ιδεολογίας στην οποία ουδέποτε ανήκαν.

Είμαστε τελικά φασίστες εμείς οι Χρυσαυγίτες;

Εμείς, λοιπόν, οι Χρυσαυγίτες, σύμφωνα με τους «καθώς πρέπει πατριώτες», είμαστε οι «κακοί φασίστες». Πόσο όμως αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; Δεν θα αναφερθώ στην λέξη «κακοί», η οποία αποτελεί μία εκτίμηση υποκειμενική και ένα μεγάλο εάν θέλετε ανά τους αιώνες φιλοσοφικό πρόβλημα για το τι είναι το κακό και τι το καλό σε αυτόν τον κόσμο, αλλά θα περιοριστώ στην λέξη «φασίστες». 

Να απαντήσω, τέλος πάντων, εάν εμείς οι Χρυσαυγίτες είμαστε ή δεν είμαστε φασίστες, με την όποια έννοια δίνουν στον όρο «φασισμός» και εάν και κατά πόσον εάν δεν είμαστε φασίστες, είμαστε αντιφασίστες.

Σύμφωνα με την πολιτική ορολογία η οποία έχει καθιερωθεί, φασίστας είναι όποιος αυθαίρετα πράττει και δρα ασκώντας τυραννική εξουσία σε πρόσωπα και καταστάσεις. Αξίζει στο σημείο αυτό να σας παραθέσω το απόσπασμα ενός βιβλίου, ενός έγκριτου αντιφασίστα συγγραφέα, ο οποίος χαρακτηριστικά αναφέρει:

«Στα τέλη του εικοστού αιώνα ο όρος ΦΑΣΙΣΜΟΣ παραμένει ίσως ο πιο ασαφής από τους σημαντικούς πολιτικούς όρους… O όρος έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο από τους αντιπάλους του παρά από τους υποστηρικτές του, και οι πρώτοι υπήρξαν υπεύθυνοι για τη γενίκευση του επιθέτου σε διεθνές επίπεδο ήδη από το 1923. 

Η λέξη φασίστας είναι μια από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες υποτιμητικές πολιτικές εκφράσεις, και συνήθως υποδηλώνει «τον βίαιο», «τον κτηνώδη», «τον καταπιεστικό» ή «τον δικτατορικό». Αν όμως φασισμός δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο απ’ αυτό, τότε τα κομμουνιστικά καθεστώτα, για παράδειγμα, θα έπρεπε πιθανόν να ενταχθούν στην κατηγορία των πιο φασιστικών καθεστώτων, αποστερώντας έτσι τη λέξη από κάθε χρήσιμο προσδιορισμό». «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ», ΣΤΑΝΛΕΪ ΠΕΪΝ, ΣΕΛΙΔΑ 21 

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι γίνεται μία εθελημένη ή αθέλητη χρησιμοποίηση κατά κόρον του όρου φασισμός και φασίστας, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Επίσης, πρέπει να τονισθεί ότι και διάφοροι αστοί ή και «πατριώτες» πολιτικοί ή δημόσια πρόσωπα γενικά, χρησιμοποιούν κατά αυτόν τον τρόπο τον όρο, ακολουθώντας πιστά κατά τούτο την προπαγάνδα της αριστεράς, μία προπαγάνδα η οποία έχει τις ρίζες της στις αρχές ακόμη του 20ου αιώνα.

Έθνος-Φυλή και όχι κράτος

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ως γνωστόν, δεν άσκησε καμμία εξουσία, δεν φίμωσε κανέναν και κατά τούτο ο χαρακτηρισμός της ως κινήματος φασιστικού υπ’ αυτήν την έννοια είναι εντελώς ατυχής. 

Εξετάζοντας, πάντως, την Ιδεολογική ουσία του θέματος, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν έχει σχέση με τον φασισμό, ο οποίος υπήρξε μία επιτυχής κατά μεγάλο μέρος έκφανση του Ιταλικού κρατισμού και όχι εθνικισμού. 

Από τον μεσοπόλεμο ήδη έχει μεταφραστεί από τον Παμπούκη το σχετικό πόνημα περί του φασισμού και των ιδεολογικών του βάσεων, στο οποίο και τονίζεται ότι στο επίκεντρο του φασισμού δεν είναι το έθνος-φυλή, αλλά το κράτος!

Διαβάστε το:

http://www.scribd.com/doc/114732846/Γεώργιος-Παμπούκας-Ο-φασισμός-και-αι-ιδεολογικαί-του-βάσεις

Αυτό ίσως για την Ιταλία των αρχών του 20ου αιώνα να αποτελούσε και μία ιστορική αναγκαιότητα, αφού οι Ιταλοί δεν αποτελούσαν έθνος υπό την πλήρη έννοια του όρου. Ακόμη και σήμερα οι κάτοικοι του νοτίου Τιρόλου δεν είναι δυνατόν, χρησιμοποιώντας την τοπική τους γλώσσα, που είναι η γερμανική, να συνεννοηθούν επί παραδείγματι με τους Σικελούς, οι οποίοι ομιλούν μια εντελώς διαφορετική διάλεκτο, παρά μόνο όταν χρησιμοποιήσουν την κοινή ιταλική γλώσσα, την γλώσσα δηλαδή της Ρώμης. 

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έχει διαφορετικό Ιδεολογικό και πολιτικό προσανατολισμό.

Για εμάς στον σκληρό πυρήνα της Πίστης μας ευρίσκεται το Έθνος-Φυλή και όχι το κράτος. Δεν είμαστε, λοιπόν, φασίστες, όχι επειδή θέλουμε να παραστήσουμε τους μεγάλους δημοκράτες ή τους προοδευτικούς, αλλά πολύ απλά γιατί δεν είμαστε! Από την άλλη πλευρά δεν δηλώνουμε και δεν είμαστε αντιφασίστες. Και αυτό προπαντός γιατί μια τέτοια παραδοχή αποτελεί στην ουσία υποταγή στα κελεύσματα της μαρξιστικής προπαγάνδας. 

Αυτό βεβαίως δεν αναιρεί την ιστορική μας εκτίμηση ότι η ιταλική επίθεση της 28ης Οκτωβρίου του 1940 κατά του Έθνους μας ήταν άδικη και οι Έλληνες Εθνικιστές, ως γνωστόν, ευρέθησαν στην πρωτοπορία εκείνου του Έπους, το οποίο εγράφη με αίμα στα ακόμη σκλαβωμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου.

Αυτά προς αποκατάσταση της αλήθειας, όσο είναι δυνατόν αυτό να γίνει, μέσα στην πλήρη σύγχυση ιδεών και αρχών, η οποία έχει επιβληθεί, μέσα στο καθεστώς της αμάθειας, το οποίο έχει σκόπιμα επιβληθεί.

Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ