Η πραγματικότητα τιμωρεί σκληρά εκείνους που τη χλευάζουν…Όταν το κεφάλαιο έχει τέτοιους «εχθρούς», σαν αυτήν την «αριστερά» τι τους χρειάζεται τους φίλους;

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΕΣΤΡΩΣΕ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

Η πραγματικότητα τιμωρεί σκληρά εκείνους που τη χλευάζουν…

Το ποσοστό της μαύρης εργασίας έχει εκτιναχθεί στο 35%, που σημαίνει ότι 500.000 εργαζόμενοι δουλεύουν ανασφάλιστοι!!!

Το πρώτο εξάμηνο του 2012 πραγματοποιήθηκε έλεγχος σε 29.790 εργαζόμενους.

Οι 10.603 βρέθηκαν ανασφάλιστοι.

Έλληνες: 6.102 !!!

Αλλοδαποί: 4.501.

Να, λοιπόν το τι σημαίνει: «Η εισαγωγή ξένων εργατών είναι διαιώνιση της σκλαβιάς», ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ του συνόλου των εργατών στην κατάσταση του δούλου…

Η «αριστερά» σε όλες τις παραλλαγές της (από το ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τους «αριστεριστές» και τους επαγγελματίες «αντιρατσιστές»), ευλογούσε βοερά την εισαγωγή ξένων εργατών, δίνοντας ένα πανίσχυρο άλλοθι στην υπερεθνική στρατηγική των «ανοικτών συνόρων», στη στρατηγική εισαγόμενων δούλων, καθώς και στα ιδεολογήματα αυτής της στρατηγικής: «αντιρατσισμός», πολυπολιτισμικότητα κ.λπ…

Φυσικά αυτή η «αριστερά» (η «αριστερά» του καθεστώτος) ΟΥΔΕΠΟΤΕ μας έδωσε μια τεκμηριωμένη και συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης: Αυτής της καταιγιστικής εισαγωγής, εισβολής και κατοχής μας από εκατομμύρια αλλοδαπών, μια ανάλυση του σχεδιασμού και των σκοπών αυτής της δουλοκτητικής ιμπεριαλιστικής επιχείρησης, μια ανάλυση για τις ολέθριες, θανατηφόρα ολέθριες, επιπτώσεις της στην εργατική τάξη και στην ελληνική κοινωνία γενικότερα.

Φωνασκούσε μόνο τρομοκρατικά ΥΠΕΡ των αλλοδαπών δούλων, νομιμοποιώντας έτσι την πλανητική στρατηγική της εισαγόμενης δουλείας, με ηθικολογικά, «ανθρωπιστικά συνθήματα του τύπου: «Οι μετανάστες είναι θύματα του ιμπεριαλισμού», «Είναι ταξικά μας αδέλφια», «Έλληνες και ξένοι εργάτες πρέπει να ενωθούν» και άλλα τέτοια κλισέ ηθικολογικών και δακρύβρεκτων αφαιρέσεων…

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η καθεστωτική «αριστερά» όχι μόνο δεν μίλησε ποτέ για «λαθρομετανάστες», αλλά αφόριζε τρομοκρατικά και «αντιρατσιστικά» αυτήν την έννοια, με το γελοίο, «ανθρωπιστικό» σόφισμα: «Δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι»!!!

Δεν είναι τυχαίο, διότι η έννοια «λαθρομετανάστης» έχει άλλη διάσταση από την έννοια «μετανάστης».

Ο μετανάστης έρχεται οργανωμένα και προγραμματισμένα με τους όρους και τις συνθήκες εργασίας που υπάρχουν στη χώρα της εισαγωγής, δηλαδή με τα δικαιώματα που ισχύουν για το σύνολο των εργατών.

Επίσης η έννοια του «μετανάστη» έχει άλλους ιστορικούς και οικονομικούς καθορισμούς. Έχει ως αφετηρία την έλλειψη εργατικών χεριών σε γοργά αναπτυσσόμενα ιμπεριαλιστικά κράτη, την ανάγκη δηλαδή οργανωμένης, επιλεκτικής και ελεγχόμενης εισαγωγής ξένων εργατικών χεριών (περνάγανε από άγριο κόσκινο) για την κάλυψη των αναγκών αυτής της ανάπτυξης.

Η έννοια του «λαθρομετανάστη» έχει άλλη διάσταση, απορρέει από εντελώς διαφορετικές συνθήκες και όρους εργασίας: Από συνθήκες και όρους εργασίας ΔΟΥΛΕΙΑΣ.

Εισάγονται άναρχα, σαν στρατός εισβολέων, χωρίς κανένα προγραμματισμό και έλεγχο, ΟΧΙ για να καλύψουν ελλείψεις και ανάγκες σε εργατικό δυναμικό, ΑΛΛΑ για να συμβάλουν στη συντριβή των μισθών, των εργασιακών σχέσεων και κάθε εργατικής κατάκτησης, στην ισοπέδωση των κατακτημένων όρων και συνθηκών εργασίας, στην «απόσυρση» μιας πολιτικά ανεπτυγμένης εργατικής τάξης και στην αντικατάστασή της με καθυστερημένους ξένους, στην ολοκληρωτική οργανωτική της διάλυση, στην υπονόμευση και της ίδιας ιστορικής υπόστασης των εθνικών κρατών (όλα αυτά τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά και κουραστικά)...

Δεν είναι, λοιπόν, δίχως δόλο η ταύτιση του μετανάστη με το λαθρομετανάστη. Εξισώνει την έννοια του «προλετάριου» με την έννοια του «δούλου»…

Η «αριστερά» έκλεισε πεισματικά και συνειδητά τα μάτια μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα: Τη νομιμοποίησε και αποτέλεσε την ιδεολογική και πολιτική μαγκούρα της…

Το ίδιο περιφρονητικά και προσβλητικά στάθηκε απέναντι και στην «πραγματικότητα» των άπειρων κλασσικών κειμένων που ο Μαρξ συνόψισε στη ρήση: «Η εισαγωγή ξένων εργατών είναι διαιώνιση της σκλαβιάς».

Η «αριστερά» απλώς ούρλιαζε εναντίον της ανεργίας, εναντίον της κλοπής των μισθών, της μαύρης εργασίας και τα λοιπά, την ίδια ώρα που ευλογούσε τους αντικειμενικούς όρους συσσώρευσης και διόγκωσης της ανεργίας, τους όρους κλοπής των μισθών, της μαύρης εργασίας κ.λπ: Τη λαθρομεταναστευτική εισβολή…

Σήμερα η πραγματικότητα εκδικείται σκληρά αυτούς τους χλευαστές της πραγματικότητας και της επαναστατικής θεωρίας.

Σήμερα, μετά τη μαζική απόσυρση μεγάλων τμημάτων της ταξικά ανεπτυγμένης ελληνικής εργατικής τάξης, μετά την κατεδάφιση των πάντων που συντελέστηκε με τη λαθρομεταναστευτική εισβολή και κατοχή μας, ρίχνονται στην κατάσταση του δούλου ΟΛΟΙ οι εργάτες.

Η εξίσωση γίνεται στον κατώτατο παρανομαστή. Σ’ αυτόν που επιβλήθηκε με τους λαθρομετανάστες: Στον παρανομαστή του δούλου.

Τα παραπάνω ποσοστά της μαύρης εργασίας αποτελούν την πιο κραυγαλέα απόδειξη.

Το «αριστερό» σύνθημα, «Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι» οδήγησε στην ισοπέδωση της ομοιομορφίας προς τα κάτω, προς το δούλο: Στο «Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι στο επίπεδο του δούλου», της μαύρης εργασίας κ.λπ!!!

Όταν το κεφάλαιο έχει τέτοιους «εχθρούς», σαν αυτήν την «αριστερά» τι τους χρειάζεται τους φίλους;