ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ "ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ":Στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στα Βαλκάνια

 Την καυτή ανάσα της Ρωσίας νιώθει η Αλβανία

και ανησυχεί !

 

 

Την ανησυχία τους εκφράζουν πολιτικοί κύκλοι στην Αλβανία για μια ενδεχόμενη Ρωσική στρατιωτική παρουσία στα Βαλκάνια.

Αν και όπως όλα δείχνουν η παρουσία αυτή δεν είναι πια «ενδεχόμενο» αλλά γεγονός, και η χώρα που «φέρνει» στην κυριολεξία τη Ρωσία στα Βαλκάνια, είναι η Σερβία. Αναλυτικό άρθρο για το ζήτημα δημοσιεύεται και στην εφημερίδα Gazeta Shqiptare, το οποίο υπογράφει ο γνωστός Αλβανός αναλυτής Shaban Sinani.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα αυτό αλλά και με άλλες εκτιμήσεις, η Σερβία, απ' την μια κάνει τα πάντα για την ενταξιακή της πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση κι απ' την άλλη δεν διστάζει να συνάψει στρατιωτικές συμφωνίες με τη Ρωσία.

 

Όπως είναι γνωστό,η Ρωσία με κάποιες απ' τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, δημιούργησαν το Σύμφωνο του Οργανισμού Συλλογικής Ασφαλείας (CSTO),όπου συμμετέχουν εκτός απ΄την Ρωσία η Λευκορωσία, το Καζακιστάν, το Κιργιστάν, η Αρμενία και το Τατζικιστάν.

Το Σύμφωνο Κοινής Ασφάλειας (CSTO) σε περίπτωση που θα διευρυνθεί και με τη Σερβία, εξασφαλίζει μια έντονη παρουσία της Ρωσίας και στη Βαλκανική. Την τελευταία δεκαετία, η Σερβία δήλωνε πως στρατιωτικά παραμένει ουδέτερη και δεν θα συμμετάσχει σε "στρατιωτικά μπλοκ".

Η εγκαινίαση ένα χρόνο πριν της ρωσικής λογιστικής στρατιωτικής βάσης στη Σερβία, δείχνει πως πολύ σύντομα η χώρα θα γίνει μέλος της ρωσικής στρατιωτικής "μηχανής".
  

Σε πρώτη φάση, όπως μαρτυρούν διπλωματικές πηγές, η Σερβία θα έχει το στάτους του παρατηρητή στο CSTO, ενώ στην συνέχεια μπορεί να γίνει κανονικό μέλος.

 

 defencenet.gr

 

 

Η ρωσική βαλκανική πολιτική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 ήταν καθαρά σερβοκεντρική. Ως εκ τούτου, η ρωσική διπλωματία δεν εκδήλωσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη των σχέσεων με τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία και την Ελλάδα. Ωστόσο, η σύμπλευση ρωσικών και σερβικών συμφερόντων στις εθνοτικές συγκρούσεις της πρώην Γιουγκοσλαβίας κρίνεται συγκυριακή· η Μόσχα χρησιμοποίησε την ειδική σχέση που ανέπτυξε με το Βελιγράδι για να εξισορροπήσει την αμερικανική επιρροή στα Βαλκάνια και να αποσπάσει πολιτικά και οικονομικά ανταλλάγματα.

 

Η ρωσική βαλκανική πολιτική την περίοδο 2000-2008 επικεντρώθηκε στο Κοσοβαρικό που εξελίχθηκε σε μείζον περιφερειακό ζήτημα. Η Μόσχα έχει εναντιωθεί στην ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, αλλά δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη περίπτωση για να δικαιολογήσει την επέμβαση της στη Νότια Οσσετία τον Αύγουστο του 2008. Παράλληλα, η Μόσχα επιδιώκει συστηματικά να αξιοποιήσει τα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων που βρίσκονται στην επικράτεια της για να επανακάμψει πολιτικά στα Βαλκάνια.

Συμπερασματικά, η ρωσική εξωτερική πολιτική στα μετακομμουνιστικά Βαλκάνια χαρακτηρίζεται συνολικά από έλλειψη μακροχρόνιου σχεδιασμού και ευκρίνεια στόχων. Η Μόσχα αντιμετωπίζει τα Βαλκάνια ως ένα ενδιάμεσο χώρο μεταξύ της Δύσης και της πρώην ΕΣΣΔ, όπου διακυβεύεται το κύρος της Ρωσίας ως μεγάλης δύναμης. Εντούτοις, η ενσωμάτωση των περισσοτέρων βαλκανικών χωρών στις ευρωατλαντικές δομές στερεί πλέον από το Κρεμλίνο τη δυνατότητα καθοριστικής παρέμβασης στο βαλκανικό γίγνεσθαι.