Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».Δεν είναι κακό να μην αισθάνεται κανείς Έλληνας, όπως και να πιστεύει άκριτα, όπου αυτός θέλει, τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι άλλωστε το κάνουν αυτό, κακό είναι να διαστρεβλώνει την αλήθεια με ανύπαρκτες γνώσεις και ψεύδη!
”Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή είναι μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας.”
Τα κόμματα αντανακλούν κοινωνικές πραγματικότητες και ιδεολογικές αφετηρίες. Και μονάχα όταν η ίδια η κοινωνία τα απορρίψει, περνούν στην Ιστορία.
Όψιμη προσπάθεια του μεγάλου διαπραγματευτή Β. Βενιζέλου να εμφανιστεί αυτός ως ο υπερασπιστής των φτωχών και των αδικημένων.
Θέλει να κερδίσει σε επικοινωνιακό επίπεδο λέγοντας συνέχεια για την ανάγκη να τεθεί το αίτημα της επαναδιαπραγμάτευσης.
Τώρα θυμήθηκε να υπογραμμίσει ότι είναι ανάγκη να αναχαιτιστεί η ύφεση, να ληφθούν αναπτυξιακά μέτρα, να προχωρήσουν διαρθρωτικές αλλαγές και να πραγματοποιηθούν ιδιωτικοποιήσεις.
H συνάντηση στο Μαξίμου και μια πιθανή συμφωνία τορπιλίστηκε από τις «επαναστατικές» απόψεις του κ. Βενιζέλου ο οποίος ξέχασε ότι αυτός μας έφερε στην κατάσταση που βρισκόμαστε και τώρα φωνάζει για τα «σκληρά» μέτρα.
Ένα χρόνο ακριβώς από την ανακοίνωση του Μεσοπρόθεσμου – λαιμητόμο για εκατομμύρια Έλληνες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να βγει από… αριστερά στην κυβέρνηση και να παίξει το ρόλο του καλού θέλοντας να στριμώξει τον Αντώνη Σαμαρά.
Ενώ λοιπόν ο ίδιος υπέγραψε το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ τώρα φόρεσε λεοντή Τσε Γκεβάρα και επιμένει ότι δεν πρέπει να αποφασιστούν και να υλοποιηθούν άμεσα μέτρα που αφορούν περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα με το επιχείρημα ότι «θα προκληθεί κοινωνική έκρηξη».
Έχει έλθει η ώρα το ΔΝΤ να εγκαταλείψει την προσπάθεια για διάσωση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και να αποχωρήσει από το πρόγραμμα στήριξης.
Αυτό υποστηρίζουν οι Financial Times στο κύριο άρθρο τους εκτιμώντας πως το ΔΝΤ αγωνίστηκε σκληρά και επιτυχώς για να συνεργαστεί για τη διάσωση της Ελλάδας, παρά το ότι αυτό «δεν ήταν ευχάριστη εμπειρία».
Η ελληνική οικονομία δεν έχει επιτύχει τους στόχους της και σήμερα είναι «εγκλωβισμένη σε μετεκλογικά μπερδέματα» αναφέρουν και εκτιμούν πως εάν δεν περιοριστεί η διαμάχη και η άρνηση μεταξύ των συνεργατών του ταμείου, «έχει έρθει η ώρα το ΔΝΤ να εγκαταλείψει όλη την προσπάθεια στους ώμους τους».
Υποστηρίζουν πως το Ταμείο «νιώθει άβολα με την Ελλάδα εδώ και ένα χρόνο, αφού τότε άρχισε να αναγνωρίζει την πραγματικότητα: Έπρεπε να έχει επιδιώξει εξαρχής την αναδιοργάνωση του ιδιωτικού ελληνικού χρέους και να επιμείνει σε μια πιο ρεαλιστική άποψη για το πόση ανάπτυξη μπορεί να παράγει μια καταπονημένη και αρτηριοσκληρωτική οικονομία».
Το Ταμείο «δεν πρέπει να συρθεί να συμμετάσχει και σε τρίτο πακέτο -ούτε καν να συνεχίσει να εκταμιεύει δόσεις από το τρέχον πρόγραμμα- σε μια βάση με όλο και λιγότερο βιώσιμες προβλέψεις και όλο και πιο ανεπαρκή σχέδια χρηματοδότησης για να κλείσουν οι τρύπες» επισημαίνουν οι FT.
Αν η Ευρωζώνη θέλει να βγει η Ελλάδα από το χρέος της και να αναπτυχθεί χωρίς η ίδια να δεχθεί αναδιάρθρωση στα χρέη της, το ΔΝΤ πρέπει να αποχωρήσει, υποστηρίζουν, και να περιοριστεί σε συμβουλευτικό ρόλο.
«Όσο περισσότερο συμμετέχει σε μια διάσωση στην οποία δεν πιστεύει ούτε το ίδιο, τόσο μεγαλύτερο είναι το κόστος για τη φήμη του» προειδοποιούν, ενώ εκτιμούν πως ενδεχόμενη πρόταση να δεχθεί απομείωση στα δάνεια που έχει παράσχει στην Ελλάδα θα κάνει «έξαλλους» κάποιους από τους μετόχους του, όπως οι ΗΠΑ.
«Η εφαρμογή της θα είναι καταστροφική, θα αυξήσει το κόστος δανεισμού για άλλους δανειολήπτες και εν τέλει θα καταστρέψει το ίδιο το ίδρυμα» αναφέρεται και εκτιμάται πως το Ταμείο είχε δίκιο όταν «ανέλαβε τον κίνδυνο να εμπλακεί» στην Ελλάδα ενώ «πρόσφερε απαράμιλλη τεχνική ειδίκευση, προσπαθώντας να δώσει μια αίσθηση ρεαλισμού».
«Όμως οι κίνδυνοι για τη φήμη του έχουν αρχίσει να υπερκαλύπτουν το περιορισμένο καλό που κάνει.
Η Ευρωζώνη έχει λεφτά.
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν αμερόληπτο και ειλικρινή σύμβουλο, όχι συνέταιρο στον δανεισμό.
Το ΔΝΤ θα πρέπει να ψάξει το πώς θα απαγκιστρωθεί από μια περαιτέρω μετακύλιση της ελληνικής διάσωσης», καταλήγουν.
Τι σας είχα γράψει εδώ μέσα κάποτε; Πως στον Αντώνη Σαμαρά θα κάνω ανοικτή κριτική όταν θα είναι Πρωθυπουργός. Για μένα, μετά από 19 χρόνια εθελοντικής συστράτευσης ήταν μεγάλη ικανοποίηση η ορκωμοσία του. Θα προτιμούσα βεβαίως να ήταν αυτοδύναμος, θα προτιμούσα το κύμα της 29ης Νοεμβρίου 2009 να είχε γιγαντωθεί μήνα το μήνα και να είχε σαρώσει κινηματικά την μεταπολιτευτική παράγκα.
Η πολιτική όμως είναι απρόβλεπτο πράγμα. Η ζωή η ίδια είναι απρόβλεπτη. Σήμερα είμαστε εδώ που είμαστε, όπως φτάσαμε, με αυτούς τους συσχετισμούς και τα τεράστια προβλήματα της χώρας.
Ανεξάρτητα από αυτά ο Αντώνης Σαμαράς είναι πλέον ο Πρωθυπουργός της χώρας.
Σε αυτό οι φιλίες δεν μετράνε. Χρέος μου, χρέος όλων μας, να λέμε την αλήθεια, αυτό που πιστεύουμε κι αυτό που συμβαίνει.
Εμείς σε αυτόν κι ο κ. Σαμαράς σε μας, στους πολίτες.
Δικαιούται μια πίστωση χρόνου, πολύ περισσότερο με την προσωρινή περιπέτεια της υγείας του, που σίγουρα απαιτεί προσοχή για την, ήδη ευτυχώς, καλή ανάρρωση και πλήρη δραστηριοποίηση του.
Ώστε σύντομα να μπορεί να κάνει αυτό στο οποίο είναι πολύ καλός. Αυτό που προσδοκούμε τουλάχιστον: σκληρό παιχνίδι man to man, για την προάσπιση των συμφερόντων της Πατρίδας και του Λαού, των πολλών, απλών ανθρώπων.
Αυτή είναι η εντολή του, η αποστολή του.
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην μπατιρισμένη, ηθικά και οικονομικά «ελίτ» μας.
Στους εισαγωγείς – εξαγωγείς πεπιεσμένου αέρος του Κολωνακίου, στους καταπατητές των συχνοτήτων, στους μπετατζήδες και τους πολιτικούς υπαλλήλους τους, στους νταραβεριτζήδες των προμηθειών του δημοσίου, στους μισέλληνες πανεπιστημιακούς, στους κρατικοδίαιτους «καλλιτέχνες» και στην ανακυκλωμένη αριστεράντζα.
Δεν θα τους πείραζε να γίνουμε Ηγεμονία της Βλαχίας ή οσποδάροι του Βερολίνου, αρκεί να εξακολουθήσουν να έχουν προνόμια και να κρατάνε μερτικό από τα δοσίματα προς την Υψηλή Πύλη ή την Πύλη του Βραδεμβούργου.
Χρειαζόμαστε λοιπόν ηγεσία που θα τους μαζέψει τα λουριά, που θα βάλει τάξη, που θα τελειώσει με την Δημοκρατία των Κολλητών. Τις απαιτήσεις μου λοιπόν δεν τις έχω από αυτούς, που είναι μέρος του προβλήματος. Τις έχω από αυτόν που κάποτε απέλασε κλοτσηδόν τον Τούρκο Πρόξενο στην Κομοτηνή.
Τις έχω από αυτόν που έκανε τον Τζιάνι Ντε Μικέλις να τον αποκαλεί ωρυόμενος «πειρατή» για το σθένος με το οποίο υπερασπιζόταν σε ευρωπαϊκή σύνοδο τα ελληνικά συμφέροντα. Απαιτήσεις έχω από τον άνθρωπο που στωικά υπέμεινε επί μία ώρα και τρία τέταρτα το σφυροκόπημα της Μέρκελ στο ΕΛΚ, για να σηκωθεί όρθιος και να της πει την αλήθεια, που μετά επιβεβαιώθηκε, το τι είναι επωφελές για την Ελλάδα, τους Έλληνες αλλά και για την Ευρώπη.
Όλοι μας από αυτόν έχουμε απαιτήσεις.
Δεν είναι απλά η επαναδιαπραγμάτευση το μόνο που περιμένουμε. Είναι η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας, η εξασφάλιση ενός μίνιμουμ αυτάρκειας και νέων, χιλιάδες χιλιάδων θέσεων εργασίας για τους Έλληνες.
Δουλειά, ελπίδα, αξιοπρέπεια.
Περιμένουμε επίσης την αποκατάσταση του κύρους και την μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων μας. Την θεμελίωση κι οικοδόμηση των νέων συμμαχιών μας στην περιοχή, την ανακήρυξη της ΑΟΖ.
Την οικοδόμηση στρατιωτικά, διπλωματικά, οικονομικά, δύναμης Αποτροπής απέναντι στον ληστρικό επεκτατισμό της Άγκυρας και τις προκλήσεις των βοηθητικών της, των επιγόνων του ναζί Μιχαήλοφ στα Σκόπια.
Περιμένουμε την ανακατάληψη των πόλεων μας, την φύλαξη των συνόρων και τον επαναπατρισμό των λαθρομεταναστών που δεν δικαιούνται άσυλο, αλλάζοντας πολιτικές και διεθνείς συμφωνίες, που μας έφεραν σε αυτά τα χάλια.
Περιμένουμε ένα κράτος άγρυπνο Φύλακα της εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας, με μηδενική ανοχή στην εγκληματικότητα.
Περιμένουμε την επανελλήνιση της Παιδείας μας, σε όλες τις βαθμίδες. Να βγάζει πάλι Έλληνες, όχι ανδράποδα, φορείς των ιδεοληψιών των πιο απίθανων αριστερίστικων αποχρώσεων του μηδενισμού.
Στο υστέρημα λοιπόν του χρόνου μου από την επιβίωση θα κάνω κι εγώ το ελάχιστο καθήκον μου. Άλλωστε, δεν είμαι παρά ο τελευταίος από τις 800.000, απλό μέλος μιας τοπικής στον Κορυδαλλό. Μια γνώμη έχω μόνο, λοιπόν, και θα σας την λέω.
Θα επαινώ ό,τι θεωρώ καλό και θα κατακρίνω ό,τι θεωρώ κακό, χωρίς να αυτολογοκρίνομαι για να μην ενοχληθεί ο τάδε ή η δείνα.
Γιατί, να ξέρετε, ένα σύστημα, οποιοδήποτε, από οικογένεια, σχολείο, εταιρεία, στρατιωτική μονάδα, ως ολόκληρη χώρα, είναι στην κατηφόρα με σπασμένα φρένα, όταν τιμωρεί ή έστω αγνοεί τους καλούς και ανταμείβει τους κακούς.
Όταν χαϊδεύει το επιζήμιο κι επικρίνει ή λοιδορεί το επωφελές. Το ζήσαμε στο παρελθόν ως χώρα και πολιτικό σύστημα και τώρα «απολαμβάνουμε» τους δύσοσμούς καρπούς στην οικονομία, στην πολιτική, στην κοινωνία ολόκληρη.
Όλοι πλέον περιμένουμε ένα άλλο δείγμα γραφής, μια άλλη πολιτική. Ακόμη και πολλοί που δεν τον ψήφισαν.
Ο κ. Σαμαράς είναι πλέον εκεί που ήθελε. Είναι εκεί όπου χιλιάδες άνθρωποι, μαζί με τον ίδιο, ονειρεύτηκαν κι αγωνίστηκαν γι’ αυτό.
Τώρα λοιπόν θα κρίνουμε πλέον πράξεις απτές, αποτελέσματα. Γιατί τις προθέσεις του τις ξέραμε.
Όσοι πιστέψαμε σε αυτές και τρέξαμε στο πλάι του, δεν είχαμε καμία αμφιβολία.
Τώρα πλέον είναι η ώρα των πράξεων. Αυτές θα κριθούν, αυτές θα κρίνουμε κι αυτές θα τον κατατάξουν, όπου δει, στην Ιστορία της Πατρίδας…
*-H ελληνική κοινωνία είναι τρομακτικά σιωπηλή σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές… μην επαληθευτεί το ρητό πως μετά τη νηνεμία έρχεται καταιγίδα. Οι φόροι που καλείται να πληρώσει ο Έλληνας πολίτης (και άλλα προβλήματα που αναδύονται) προκαλούν την υπομονή του.-*
Στις αρχές Ιουλίου ο Μεσούτ Μπαρζανί, Πρόεδρος του Αυτόνομου Κουρδιστάν, όπως αποκαλείται το κράτος που λειτουργεί de facto στο Βόρειο Ιράκ ή Νότιο Κουρδιστάν, όπως το αναφέρουν οι Κούρδοι, συγκέντρωσε τους επικεφαλής ή εκπροσώπους 16 κουρδικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στη Βόρειο Συρία ή Δυτικό Κουρδιστάν, με σκοπό την επίτευξη της πολυπόθητης ενότητας.
Τελικώς, στις 11 Ιουλίου οι Κούρδοι ηγέτες κατέληξαν στη «Συμφωνία της Ερμπίλ», όπως αποκαλείται η πρωτεύουσα του Νοτίου Κουρδιστάν.
Οι συμβαλλόμενοι συμφώνησαν και αποφάσισαν τα εξής:
1- Τη δημιουργία ενός μηχανισμού, ο οποίος θα προετοιμάσει το έδαφος για την αποδοχή και την εφαρμογή της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στην Ερμπίλ.
2- Τη δημιουργία ενός κοινού συμβουλίου, το οποίο θα έχει τίτλο «Ανώτατο Κουρδικό Συμβούλιο» και θα αποφασίζει για πολιτικά και στρατηγικά θέματα αυτήν την ευαίσθητη περίοδο που διάγουμε.
3- Τη συγκρότηση τριών επιτροπών που θα είναι υπεύθυνες για την παρακολούθηση πρακτικών ζητημάτων.
4- Να σταματήσει κάθε αντιπαλότητα δια του τύπου μεταξύ των συμβαλλομένων.
5- Να καταδικάσουν τη βία και να σταθούν απέναντι σε κάθε ενέργεια που θα επιδεινώσει την κατάσταση στο Κουρδιστάν.
6- Να γίνει αποδεκτή η βάση της συμφωνίας της Χέουλερ (Ερμπίλ) που καθόρισε ο μηχανισμός εργασίας.
7- Να συγκροτηθεί μια επιτροπή εντός δυο εβδομάδων από της υπογραφής της Συμφωνίας.
Μπορεί η συμφωνία να έγινε μεταξύ 16 κομμάτων και οργανώσεων, δεν ήταν όμως λίγοι εκείνοι οι οποίοι την ονόμασαν «Συμφωνία Μπαρζανί-Καραγιλάν», αφού το μεγαλύτερο από τα 16 κόμματα, το PYD (Partiya Yektiye Demokratik, Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας), που ελέγχει το 70-80% των τριών εκατομμυρίων Κούρδων της Συρίας, θεωρείται κλώνος του ΡΚΚ, τοποτηρητής του οποίο είναι ο Μουράτ Καραγιλάν, που αναπληρώνει τη θέση του έγκλειστους στις φυλακές του Ίμραλι, Αμπντουλλάχ οτζαλάν.
Πρόκειται λοιπόν για συμφωνία που επί της ουσίας έγινε μεταξύ του Μπαρζανί και του ΡΚΚ, και για την επίτευξή της έγιναν αμοιβαίες υποχωρήσεις, για το εθνικό συμφέρον όλων των Κούρδων, οι οποίοι σταδιακά αναδεικνύονται σε ρυθμιστικό παράγοντα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Οι υποχωρήσεις από πλευράς του ΡΚΚ έγκεινται στο ότι ο πρόεδρος του PYD Σαλίχ Μουχαμέντ Μουσλίμ δέχτηκε να εκπροσωπείται με πέντε μέλη στο Ανώτατο Κουρδικό Συμβούλιο, ενώ τις άλλες πέντε θέσεις θα καταλάβουν εκπρόσωποι όλων των άλλων οργανώσεων και κομμάτων.
Μια εβδομάδα μετά τη συμφωνία, που αντιμετωπίστηκε με περισσή καχυποψία από την Άγκυρα, οι Ομάδες Λαϊκής Άμυνας και οι δυνάμεις του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, που ελέγχονται από το PYD, απελευθέρωσαν και πήραν τον πλήρη έλεγχο στις έξι μεγαλύτερες πόλεις του Δυτικού Κουρδιστάν, ενώ είναι σε εξέλιξη προετοιμασίες για τον έλεγχο της πόλης Κάμισλο, που θεωρείται η πρωτεύουσά του, καθώς και του Χαλεπίου, που ναι μεν έχει ισχυρό κουρδικό πληθυσμό, πλην όμως είναι μια πολυεθνική πόλη.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (Τετάρτη, 25 Ιουλίου), περνούν από το Νότιο στο Δυτικό Κουρδιστάν περί τις δυο χιλιάδες άοπλοι Κούρδοι της Συρίας, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν από τους Πεσμεργκά του Μπαρζανί, για να αναλάβουν τον έλεγχο του Κάμισλο και ολόκληρου του Δυτικού Κουρδιστάν.
Χιλιάδες Κούρδοι στρατιώτες πορεία προς τη Συρία
Χιλιάδες άοπλους κούρδους στρατιώτες που είχαν δει τη διέλευση στη Συρία από το βόρειο Ιράκ σε ένα βίντεο που δημοσιεύθηκε 24 Ιουλίου.
Μασούντ Μπαρζανί της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν επιβεβαίωσαν ότι εκπαιδεύονται Κούρδων στρατιωτών, οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει από το στρατό της Συρίας και διέφυγαν στο βόρειο Ιράκ.
Η εκπαίδευση των ατόμων αυτών έγινε με σκοπό να διασκεδαστούν οι ανησυχίες της Άγκυρας, η οποία προτιμά το Δυτικό Κουρδιστάν να ελέγχεται από τον Μπαρζανί παρά από το ΡΚΚ, που συνεχίζει τον ένοπλο αγώνα και δεν θεωρείται καθόλου εύκολος αντίπαλος.
Τις τελευταίες ημέρες, πάντως, υπάρχει έντονος προβληματισμός στην τουρκική κυβέρνηση και τον τουρκικό τύπο για τον έλεγχο ολόκληρης της μήκους 900 χλμ παραμεθορίου από δυνάμεις του ΡΚΚ, ενώ οι ίδιοι οι Τούρκοι αρθρογράφοι έχουν αρχίσει να ξεσκονίζουν τους χάρτες της Συνθήκης των Σεβρών, η οποία φαίνεται ότι αναβιώνει στο ΝΑ τμήμα της Τουρκίας, ιδιαίτερα τώρα που επίκειται η ανατροπή του Άσαντ.
Όσο για το ερώτημα «Ποιά θα είναι η θέση της Τουρκίας την επόμενη ημέρα μετά την πτώση του Άσαντ», η απάντηση είναι «Κάπου μεταξύ Λωζάννης και Σεβρών».
Από τη Χαλκιδική στα βόρεια, μέχρι τα νησιά του Αιγίου, την Κρήτη, την Πελοπόννησο και φυσικά τα νησιά του Ιονίου, που φημίζονται για μερικές από τις καλύτερες παραλίες της Ευρώπης, κάνουμε… βουτιές στις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας και όχι μόνο!
Πόρτο Κατσίκι
Παραλίες, καλοκαίρι και Ελλάδα, αποτελούν το απόλυτο τρίπτυχο των ιδανικών διακοπών για τους περισσότερους. Υπάρχει μόνο ένα… πρόβλημα: η Ελλάδα έχει τόσο πολλές και τόσο όμορφες παραλίες, που είναι πραγματικά δύσκολο να επιλέξουμε τις καλύτερες και που όλοι θα συμφωνούσαν σε μια λίστα με αυτές.
Όπως και να’ χει, εμείς θα αναφέρουμε μερικές από τις αναμφισβήτητα πιο όμορφες παραλίες της χώρας μας, που μοιάζουν με ζωγραφιές με τα πεντακάθαρα νερά τους σ' όλες τις πιθανές αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου, τις απέραντες αμμουδιές, τους απόκρημνους βράχους και τα πανέμορφα βότσαλα.
Από τη Χαλκιδική στα βόρεια, μέχρι τα νησιά του Αιγίου, την Κρήτη, την Πελοπόννησο και φυσικά τα νησιά του Ιονίου, που φημίζονται για μερικές από τις καλύτερες παραλίες της Ευρώπης, κάνουμε… βουτιές στις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας και όχι μόνο!
Εγκρεμνοί-Πόρτο Κατσίκι-Κάθισμα (Λευκάδα)
Αυτές οι τρεις, μεγάλες παραλίες στη δυτική Λευκάδα είναι φημισμένες σε όλο τον κόσμο! Και όχι άδικα. Τα τιρκουάζ νερά τους, η κατάλευκη χοντρή άμμος και οι εντυπωσιακοί γκρεμοί, δημιουργούν τοπία μοναδικής ομορφιάς που δύσκολα θα βρείτε αλλού. Είναι βαθιές και πεντακάθαρες θάλασσες και μάλιστα στις δύο από αυτές (Εγκρεμνοί και Πόρτο Κατσίκι), η πρόσβαση γίνεται κατεβαίνοντας αρκετά σκαλοπάτια. Λόγω της θέσης τους στα δυτικά του νησιού, οι παραλίες αυτές προσφέρουν μοναδικά ηλιοβασιλέματα.
Ναυάγιο (Ζάκυνθος)
H πιο γνωστή παραλία της Ζακύνθου, είναι ένα ιδιαίτερο δημιούργημα της φύσης και ενός ναυτικού ατυχήματος. Το ναυάγιο συνέβη το 1982, όταν το πλοίο «Παναγιώτης», μετέφερε παράνομα τσιγάρα, από την Τουρκία. Ωστόσο, λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών και χαλασμένης μηχανής, βρέθηκε εκτός πορείας και σύντομα έπεσε στα βράχια της βορειοδυτικής πλευράς της Ζακύνθου. Σήμερα, το ναυάγιο βρίσκεται στο κέντρο μιας απρόσιτης παραλίας με αμμοχάλικο, την οποία μπορεί να επισκεφθεί κανείς μόνο δια θαλάσσης και τα νερά της παραμένουν κρυστάλλινα και διάφανα.
Μύρτος (Κεφαλονιά)
Μια ακόμη εντυπωσιακή παραλία των Ιόνιων νησιών, ο Μύρτος στο δρόμο για την Άσσο, δε θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα, καθώς η ομορφιά του έχει συζητηθεί παγκοσμίως, ενώ το γύρω τοπίο, συνηγορεί στη φήμη του, ως μια από τις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας. Είναι πλήρως οργανωμένη με καθορισμένο αριθμό από αραιά τοποθετημένες ξαπλώστρες, ναυαγοσώστη, αποδυτήρια, σταθμό Α' Βοηθειών κ.ά..
Άχλα-Της Γριάς το Πήδημα (Άνδρος)
176 χιλιόμετρα θάλασσας περιβάλουν την Άνδρο και την «στολίζουν» με πανέμορφες παραλίες. Όμως η παραλία Άχλα και της Γριάς το Πήδημα, αξίζουν ιδιαίτερη αναφορά. Η πρώτη βρίσκεται στην ΒΑ ακτή του νησιού και έχει ψιλό βότσαλο και σκιά από το παρακείμενο δάσος, ενώ είναι γαλήνια ακόμα και όταν φυσά δυνατός άνεμος. Όλη η κοιλάδα και η παραλία είναι περιοχές ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς.
Ο χαρακτηριστικός βράχος που έδωσε το όνομα στην παραλία με τα πράσινα νερά, «της γριάς το πήδημα», έχει μια ιστορία: όταν οι Τούρκοι θέλησαν να κατακτήσουν το απόρθητο Επάνω Κάστρο του Κοχύλου, έβαλαν μια γριά με την κόρη της να ζητήσουν καταφύγιο στο κάστρο. Όταν οι κάτοικοι τις δέχτηκαν, η γριά άνοιξε κρυφά τις πύλες και το κάστρο κυριεύτηκε. Όμως η γριά δεν άντεξε την ντροπή. Πήδησε στο γκρεμό και πέτρωσε.
Σίμος (Ελαφόνησος)
Στη νότια πλευρά του νησιού, στην περιοχή της Λεύκης και απέναντι από τα Κήθυρα, βρίσκεται η διεθνώς φημισμένη παραλία του Σίμου στην Ελαφόνησο.
Την παραλία χωρίζει το Σαρακήνικο δημιουργώντας δύο όρμους, τον όρμο του Σαρακήνικου και τον όρμο του Φράγκου. Η ατέλειωτη παραλία του Σίμου διαθέτει αμμουδιά με ψιλή χρυσή άμμο και αμμόλοφους στο εσωτερικό της, ενώ το δάσος με τα θαλασσόκεδρα, απλώνεται σε μεγάλη έκταση και ενώνει τις δύο παραλίες.
Βρίκα-Βουτούμι (Αντίπαξοι)
Όσοι αναζητούν μια θέση στη λευκή άμμο και στο χοντρό βότσαλο των Αντίπαξων, θα πρέπει να κάνουν μια βουτιά στα διάφανα σμαραγδένια νερά των παραλιών Βρίκα και Βουτούμι (η μεγαλύτερη) με την άμμο και τα λευκά βότσαλα. Είναι ανοργάνωτες, χωρίς ξαπλώστρες, αλλά έχουν ταβέρνες κοντά τους. Το νησί είναι κατάφυτο και η πυκνή βλάστηση φτάνει μέχρι τις παραλίες.
Πορί (Κουφονήσια)
Το Πορί είναι η πιο απομακρυσμένη παραλία του πάνω Κουφονησίου, περίπου 4 χλμ. από την Χώρα, αλλά πραγματικά αποτελεί «αποκάλυψη»! Πρόκειται για μια μεγάλη αμμουδιά με εντυπωσιακά τιρκουάζ νερά που θυμίζουν πισίνα, μια από τις καλύτερες παραλίες των Κυκλάδων.
Μπάλος- Ελαφονήσι (Κρήτη)
Δύο εκπληκτικές παραλίες της Κρήτης η μία στα βορειοδυτικά και η άλλη στα νοτιοδυτικά, εντυπωσιάζουν για τα νερά και το τοπίο τους. Η πρώτη είναι ο Μπάλος, στη βόρεια άκρη της χερσονήσου της Γραμβούσας. Μπορείτε να πάτε εκεί με καραβάκι από την Κίσσαμο ή με το αυτοκίνητο από χωματόδρομο. Στο τέλος του, αφήνετε το αυτοκίνητο και κάνετε λίγη πεζοπορία. Μόλις αντικρίσετε την παραλία θα ξεχάσετε τα πάντα: ζεστή και ρηχή θάλασσα με πεντακάθαρα νερά και ψιλή άμμο που θυμίζει παραλία εξωτικού νησιού της Καραϊβικής.
Το Ελαφονήσι βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του Νομού Χανίων, μετά την Παναγία τη Χρυσοσκαλίτισσα. Περπατώντας περίπου 100 μέτρα μέσα στη ρηχή θάλασσα, θα φτάσετε στο πανέμορφο Ελαφονήσι και στις εκπληκτικές παραλίες του με τα διάφανα νερά, που είναι κατάφυτες με κρίνα της άμμου.
Κλέφτικο, Γέρακας, Τσιγκράδο (Μήλος)
Η Μήλος, διαθέτει πολλές παραλίες, διαφορετικές μεταξύ τους και όλες πανέμορφες. Οι δυο ομορφότερες ίσως, που είναι προσβάσιμες με τα καραβάκια που κάνουν το γύρο του νησιού ή με ιδιωτικό σκάφος, είναι το Κλέφτικο και ο Γέρακας. Ένας χαρακτηριστικός βράχος μέσα στη θάλασσα και μια σπηλιά με δύο εισόδους, δίνουν το στίγμα τους σ' ένα τοπίο μοναδικό στο Κλέφτικο, ενώ η εκπληκτική παραλία του Γέρακα με τον λευκό βράχο από πάνω της και τα πράσινα νερά, εντυπωσιάζει.
Το διάσημο Τσιγκράδο, είναι μια μικρή παραλία στη νότια πλευρά του νησιού, δίπλα στη παραλία της Φυριπλάκας, με λευκή άμμο και μοναδικά γαλάζια νερά, γνωστό, τόσο για τη μοναδικότητα των νερών του, όσο και για τη δύσκολη πρόσβαση σε αυτό.
Λια (Μύκονος)
Μπορεί η Μύκονος να είναι παγκοσμίως γνωστή για τα clubs και τη νυχτερινή ζωή της, αλλά οι θάλασσές της, είναι μάλλον το μεγαλύτερο ατού της.
Η παραλία της Λιας είναι μία πανέμορφη οργανωμένη παραλία με ομπρέλες και ξαπλώστρες στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού και είναι από τις λιγότερο πολυσύχναστες. Έχει κρυστάλλινα καταγάλανα νερά και ψιλή άμμο, ενώ είναι και από τις δύο πλευρές της περιτριγυρισμένη από βράχους.
Σεϋχέλλες (Ικαρία)
Αν σας αρέσει η ηρεμία και οι εξωτικές παραλίες, τότε η Ικαρία είναι το νησί σας και οι βοτσαλωτές Σεϋχέλλες, η παραλία σας. Η παραλία βρίσκεται σε έναν μικρό κόλπο, 25χμ νοτιοδυτικά από τον Άγιο Κήρυκο. Διαθέτει μια μικρή σπηλιά, ενώ η θάλασσα είναι γεμάτη υποβρύχιες σπηλιές, έχει πεντακάθαρα νερά και ο βυθός της είναι εκπληκτικός. Στην παραλία μπορεί να φτάσει κανείς μόνο μέσω ενός μονοπατιού που ξεκινάει στον κεντρικό δρόμο και κατεβαίνει ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού.
Αμμουλιανή-Καβουρότρυπες (Χαλκιδική)
Η Χαλκιδική αποτελεί τον καλοκαιρινό «παράδεισο» της βόρειας Ελλάδας, με πολλές και όμορφες παραλίες. Εμείς ξεχωρίσαμε την Αμμουλιανή, το μοναδικό νησί που κατοικείται στην Χαλκιδική και μαγεύει κάθε επισκέπτη. Συνδέεται με τακτικά δρομολόγια ferry boat, που διαρκούν μόνο 10 λεπτά, από την απέναντι ακτή, την Τρυπητή. Το νησί αυτό είναι ένας ειδυλλιακός συνδυασμός χρυσής και ψιλής αμμουδιάς, γαλαζοπράσινης θάλασσας, βλάστησης και γιγαντόσχημων βράχων.
Οι Καβουρότρυπες, στη Σιθωνία, είναι πλέον μια αρκετά τουριστική παραλία και με πολύ κόσμο, αλλά η λευκή άμμος και τα βράχια, σε συνδυασμό με την τιρκουάζ θάλασσα, εξακολουθεί να κάνει το τοπίο της μαγευτικό. Εκπληκτικό το beach bar της και γοητευτικότατη η διάσημη σκαλισμένη γοργόνα.
Λαλάρια (Σκιάθος)
Η φημισμένη παραλία Λαλάρια στη Σκιάθο, με τα πασίγνωστα σε όλο τον κόσμο στρογγυλά βότσαλά της βρίσκεται στην βορειοανατολική ακτή του νησιού. Το όνομά της το οφείλει στα κατάλευκα, σχεδόν στρογγυλά βότσαλά της που στο τοπικό ιδίωμα λέγονται «λαλάρια» και δημιουργήθηκαν εδώ και εκατομμύρια χρόνια, από τα κύματα που πέφτουν με μεγάλη δύναμη πάνω στα κατάλευκα άσπρα βράχια της απότομης και απρόσιτης ακτής. Η παραλία είναι απρόσιτη από την στεριά και δεν είναι οργανωμένη, ενώ όταν φυσάει βοριάς είναι απροσπέλαστη.
Το Ολυμπιακό ιδεώδες είναι το ιδεώδες της Νίκης. Αυτό που μετράει είναι η Νίκη, και όχι τα πολιτικά, τα ηθικά και τα ταξικά ή αντιταξικά πιστεύω του αγωνιζομένου.
Για να μετείχε κάποιος στους Ολυμπιακούς αγώνες έπρεπε να μην διώκετo για αξιόποινες πράξεις και όχι για αξιόποινες ιδέες.
Από πότε οι ιδέες, ένα ανέκδοτο ή χαριτολόγημα το οποίο δημόσια ανεκαλέσθη αποτελεί κάποια αξιόποινη πράξη; Από πότε στον Ολυμπισμό τέθηκαν πολιτικά, ηθικά και ιδεολογικά κλαπέτα;
Μια δίκη χωρίς δίκη ήτανε στην Παπαχρήστου ο αποκλεισμός της, η πρώτη αδικία. Η δεύτερη αδικία που της έγινε μετά από μια δίκη χωρίς να υπάρξει δίκη, χωρίς ο εναγόμενος να καλεστεί από την πολιτεία, τη δημόσια αρχή, για να απολογηθεί, η οποία της πήρε το κεφάλι, είναι η πολιτική της δημόσιας αρχής που καλείται ρατσισμός του αντιρατσισμού ή πολιτική του παραλόγου.
Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που καταδικάζει χωρίς απολογία, που δεν ξέρει να συγχωρεί, που με το ρατσισμό της αποδεικνύει τα αντιρατσιστικά της ιδεώδη.
Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που σου στερεί το όνειρο για μια έστω σκληρή σου φράση. Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που
πάει να λυντσάρει έναν Ευριπίδη για μια προσβλητική ή ατυχή του φράση στον Προμηθέα δεσμώτη.
Δεν θέλω να είμαι σε μια πολιτεία που λόγω της δημοκρατίας στερεί τον άλλον από τα αντιδημοκρατικά του ιδεώδη, που λόγω μιας ηθικής ρίχνει στο πυρ το εξώτερο τους «ανήθικους» αλλά από την άλλη μεριά τους τιμά όταν της προσφέρουνε στις επιστήμες, στις τέχνες και στα γράμματα, και στη μουσική.
Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που ο ρατσισμός διώκεται, όπως και το μη Έλλην βάρβαρος που υπήρξε η αρχή της στήριξης των Ολυμπιακών αγώνων.
Αναγνωρίζοντας πως είμαι ρατσιστής κάνω το πρώτο βήμα προς τον αντιρατσισμό.
Το δεύτερο βήμα είναι να παραδεχτώ το σωστό της απορίας ενός έγχρωμου που έλεγε σε ένα λευκό: Εσύ όταν γεννιέσαι είσαι μπλε, όταν θυμώνεις γίνεσαι κόκκινος, όταν φοβάσαι κίτρινος, όταν πεθαίνεις άσπρος.
Εγώ όταν γεννιέμαι είμαι μαύρος, όταν θυμώνω είμαι μαύρος, όταν φοβάμαι είμαι μαύρος, όταν πεθαίνω είμαι μαύρος. Καλά, εμένα λες έγχρωμο;
Το τρίτο βήμα προς τον αντιρατσισμό είναι να αποδεχτώ, το ότι, καθώς όντως τους ανθρώπους τους χωρίζει το χρώμα αλλά τους ενώνει το ήθος κάτω από τον έναστρο ουρανό, η πολιτεία οφείλει βάσει αυτού του δεδομένου να μπορεί να συγχωρεί και να αφήσει ένα παιδί, ρίχνοντας ακόντιο ή πηδώντας το τριπλούν, να έχει το δικαίωμα να κοιτάζει τα αστέρια.
«Η Βούλα Παπαχρήστου, Ελληνίδα πρωταθλήτρια τριπλούν, αναπαρήγαγε σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, σκωπτικό σχόλιο από τα χιλιάδες που κυκλοφορούν σε ιστότοπους καθημερινά, το οποίο συλλήβδην, από τα κατεστημένα ΜΜΕ, κρίθηκε ως «ρατσιστικό».
Αυτή η «ετυμηγορία», που υπέθαλψαν με ανακοινώσεις τους υποκριτικά, όλα τα κόμματα της αριστεράς, είχε ως αποτέλεσμα τον πρωτοφανή στα χρονικά του Ολυμπισμού, αποκλεισμό πρωταθλήτριας από τη συμμετοχή της στους Αγώνες του Λονδίνου, με απόφαση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, της ίδιας που σε πολύκροτη υπόθεση εμπλοκής μονίμου μέλους της σε ποινικό αδίκημα, δεν εξέδωσε ούτε ανακοίνωση.
-Ποια φυσικά πρόσωπα και ποιο όργανο αποφάσισε τον αποκλεισμό της πρωταθλήτριας, στερώντας τη χώρα μας από ένα πιθανό μετάλλιο;
Με ποια διαδικασία ελήφθη η απόφαση και σε ποια συγκεκριμένη διάταξη βασίστηκε;
Με ποιον ερμηνευτικό κανόνα κρίθηκε, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Ε.Ο.Ε., ότι «…οι δηλώσεις (της) αντίκεινται στις αξίες και τα ιδεώδη του Ολυμπισμού»;
Υιοθετεί η Ε.Ο.Ε. τα περί «ρατσιστικού» σχολίου και αν όχι, γιατί την απέβαλε;».
Η απόφαση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής να αποκλείσει την Βούλα Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου -εξαιτίας ενός σχολίου στο twitter που θεωρήθηκε ρατσιστικό- άνοιξε μια συζήτηση για την ελευθερία της έκφρασης, για το τι είναι ρατσιστικό και τι όχι, για το αν επιτρέπεται να λέμε ρατσιστικά ανέκδοτα, και για την υποκρισία των Ελλήνων που εκδηλώθηκε στο πρόσωπο της πρωταθλήτριάς μας.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτή η συζήτηση είναι λανθασμένη και εκ του πονηρού.
Τα ελληνικά κοιτάσματα των υδρογονανθράκων που έχουν ήδη εντοπιστεί και τη αξιοποίησή τους (μην ξεχνάμε ότι ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ είναι μέτοχος της Noble Energy που έφερε καλά αποτελέσματα στην Κύπρο σε όλα τα επίπεδα), αλλά και το θέμα της Συρίας.
Η έλευση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ στην χώρα μας, πλαισιώνεται από την πρόσκληση που του έγινε από την διεθνούς ΜΚΟ «Ελληνική Πρωτοβουλία» (Hellenic Initiative), η οποία αποτελεί οργάνωση που συνέστησαν επιφανείς Ελληνοαμερικανοί της διασποράς.
Ο Μ.Κλίντον Σ
το Μέγαρο Μαξίμου σήμερα στις 12 το μεσημέρι......και επισήμως.
Οδεύουμε προς σύγκρουση ευρείας κλίμακος ;
Η Ελλάδα πρέπει να διαλέξει την σωστή πλευρά ?
Με απλά λόγια να σταθεί απέναντι από την Ρωσία ?
Για το καλό της Ελλάδας ?
Ελπίζουμε (“το καλό της Ελλάδας”) να μην είναι σχήμα λόγου…
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ...ΘΕΙΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ!
Η επίσκεψη του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, στην Ελλάδα, στα πλαίσια εκδήλωσης της οργάνωσης «Ελληνική Πρωτοβουλία», στοχεύει να δώσει μία ανάσα ανακούφισης στο διάτρητο οικονομικό σύστημα της χώρας, αλλά και να ανατρέψει την αρνητική εικόνα που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη.
Συνοδεία του Κλίντον, θα είναι μία ομάδα ισχυρών επιχειρηματιών, ελληνικής καταγωγής, που ζουν και διαπρέπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και εμφανίζονται διατεθειμένοι να επενδύσουν στην ελληνική αγορά, αν βρουν ευκαιρίες.
Τέσσερις απο αυτούς τους επιχειρηματίες, των οποίων τα βιογραφικά παρουσιάζει σήμερα η εφημερίδα «Το Έθνος», κατέχουν περίοπτη θέση στην 50άδα με τους πλουσιότερους ομογενείς των ΉΠΑ και έρχονται με σκοπό να «ρίξουν» στην ελληνική αγορά το ποσό των 100.000.000 δολαρίων. Ποιοί είναι όμως αυτοί οι ισχυροί άνδρες που έρχονται σαν απο μηχανής θεοί να επενδύσουν στις ελληνικές επιχειρήσεις;
Ντιν Μητρόπουλος
Ο 66χρονος αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος, με περιούσία 1,2 δισ. δολαρίων κατέχει την 368η θέση στη λίστα του Forbes με τιτς πλουσιότερους ανθρώπους των ΗΠΑ, ενω έρχεται 1.015ος παγκσμίως. Ο Έλληνας μετανάστης, έχει μακρά ιστορία επενδύσεων σε εταιρίες τροφίμων, τις οποίες έχει μετατρέψει σε κολοσσούς, ακόμα κι αν αυτές βρίσκονταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας (όπως η Aurora Food). Επίσης έχει επενδύσει και στον τουρισμό, έχοντας στην κατοχή του ένα απο τα πολυτελέστερα ξνοδοχεία της Νέας Υόρκης το Castle of Hudson.
Τζον Κάλαμος
Με προσονύμια όπως «γκουρού των επενδύσεων» και «δισεκατομμυριούχος της διπλανής πόρτας» και κερδίζοντας φορές του επιχειρηματία της χρονιάς για το 2006, απο την Ernst&Young, ο 72χρονος ομογενής και βετεράνος του Βιετναμ, έχει συνολική περιουσία ύψους 1 δισ. δολαρίων και η εταιρία του Calamos Asset Management που υπάρχει απο το 1977, διαχειρίζεται περισσότρα απο 20 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο ίδιος έχει σπουδάσει οικονομικά και δίοικηση επιχειρήσεων στο Ιλινόις, ενώ μετά τις σπουδές του υπηρέτησε στην αεροπορία των ΗΠΑ, όπου έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις πτυχές διαχείρησης κινδύνου των μετατρέψιμων ομολογιακών δανείων.
Τζόρτζ Σακελλάρης
Η περιουσία του ανέρχεται σε 800 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ο ίδιος είναι ιδρυτής εταιρίας ενέργειας που δραστηριοποιείται στη Βόρεια Αμερική, ενώ κατέχει πολλά βραβεία επιχειρηματικής καινοτομίας. Η εταιρία που διαχειρίζεται είναι μόλις 12 ετών, όμως ο ίδιος ασχολείται πάνω απο 30 χρόνια με τη βιομηχανία της ενέργειας και του πριβάλλοντος, ενώ υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Ένωσης Ενέργειας Εταιριών Υπηρεσιών(ΝΑESCO) και είχε προτείνει στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Ηλεκτρικής Ενέργειας την ανάπτυξη προγραμμάτων διαχχείρησης απο την πλευρά της ζήτησης, τα οποία εφαρμόστηκαν στις ΗΠΑ.
Τζορτ Στάμας
Είναι απο τους πιο επιφανείς δικηγόρους των ΗΠΑ και συνεργάτης της νομικής εταιρίας Kirkland & Ellis στα γραφεία της Ουάσινγκτον και της Νέας Υόρκης. Το 1995 αναδείχθηκε απο το πριοδικό The Mareican Lawyer ως ένας απο τους επιφανέστερους δικηγόρους κάτω των 45 ετών, ενω εδώ και 13 συνεχή έτη κατατάσσεται μεταξύ των καλύτερων δικηγόρων των ΗΠΑ και η νομική επιθεώρηση Chambers USA τον περιγράφει ως «όχι απλό τεχνικό δικηγόρο, αλλά και σύμβουλο».
Μέσα σε τρεις ημέρες, οι Κούρδοι της Συρίας ανέλαβαν τον έλεγχο τεσσάρων πόλεων στο δυτικό Κουρδιστάν και ανακοίνωσαν τη δημιουργία ενόπλων δυνάμεων για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων του κουρδικού λαού. Το κύριο κουρδικό κίνημα κάλεσε τους Άραβες, Αρμένιους, και Ασσυροχαλδαίους να ενωθούν μαζί τους.
Οι Κούρδοι πραγματοποίησαν στις 21 Ιουλίου επίθεση κατά όλων των θεσμικών οργάνων του καθεστώτος Μπάαθ, στην εξουσία εδώ και 40 χρόνια, σε δύο πόλεις, τη Derika Hamko και τηAmude, μετά τον έλεγχο της Kobani και της Afrin που είχαν πάρει στις 19 και 20 Ιουλίου. Άλλες πόλεις περιμένουν τη σειρά τους.
Η δημιουργία των κουρδικών ενόπλων δυνάμεων
Στις 20 Ιουλίου, η δημιουργία των κουρδικών ενόπλων δυνάμεων (ΚΕΔ), παλαιότερα γνωστών ως «επιτροπές υπεράσπισης του λαού», ανακοινώθηκε επίσης.
«Ο βασικός μας στόχος είναι να υπερασπίσουμε τα εθνικά συμφέροντα του κουρδικού λαού. Ανακοινώνουμε στο λαό μας ότι είμαστε σε θέση να προστατεύσουμε ολόκληρη την περιοχή», δήλωσαν οι ΚΕΔ σε ανακοίνωση.
Πρόσκληση στους Άραβες, Αρμενίους και Ασσυροχαλδαίους
Το κίνημα της δημοκρατικής κοινωνίας του Δυτικού Κουρδιστάν (TEV-DEM), μία οργάνωση που καπελώνει τις κύριες κουρδοσυριακές οργανώσεις, από τις οποίες το PYD είναι η μεγαλύτερη, κάλεσε από την πλευρά του, τους Άραβες, Αρμένιους, και Ασσυροχαλδαίους να ενωθούν μαζί με τον κουρδικό λαό. Το κίνημα υπόσχεται να προστατεύσει αυτούς τους λαούς, χωρίς διάκριση, εξασφαλίζοντας την υποστήριξη του για μια χώρα ενωμένη και δημοκρατική, όπου οι λαοί ζουν μαζί.
«Είμαστε υπέρ ενός κοινού βίου με όλους τους άλλους λαούς της Συρίας σε μια δημοκρατική χώρα», δήλωσε το κίνημα, καλώντας τους Κούρδους να παραμείνουν σε επαγρύπνηση και οργανωμένους κατά κάθε πρόκλησης.
Εκφράζοντας την υποστήριξή του στις Μονάδες Άμυνας του Λαού (ΜΑΛ), το κίνημα, δηλώνει: «Καλούμε το λαό του Κουρδιστάν, συμπεριλαμβανομένων των νέων, να υποστηρίξει τις ΜΑΛ. Πιστεύουμε ότι οι ΜΑΛ θα προστατέψουν τους Άραβες, Αρμένιους, και Ασσυροχαλδαίους και θα ανοίξουν επίσης την πόρτα τους σε όλους».
Οι Κούρδοι ένωσαν τις δυνάμεις τους
Το Συμβούλιο του Λαού, το οποίο συγκεντρώνει μερικά κουρδικά κόμματα από τα οποία το PYD και το Κουρδικό Εθνικό Κογκρέσο (CNK), η δεύτερη παράταξη στο συριακό Κουρδιστάν, είχαν αποφασίσει να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε ένα ενιαίο και μοναδικό μπλοκ μετά από συζητήσεις που έγιναν στο ιρακινό Κουρδιστάν μεταξύ 9 και 10 Ιουλίου. Η συμφωνία υπογράφτηκε με την παρουσία του Προέδρου του ιρακινού Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί.
Κατηγορούμενοι από τους Τούρκους και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ότι υποστήριζαν το καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ, ως μέρος μιας εκστρατείας χειραγώγησης και παραπληροφόρησης, το PYD ήταν στην ουσία το μοναδικό κόμμα που αρνήθηκε να πάρει μια θέση εντός του «Συριακού» Εθνικού Συμβουλίου (ΣΕΣ) η να υποστηρίξει το καθεστώς του οποίου είναι θύμα, από την αρχή της εξέγερσης που ξεκίνησε στα μέσα Μαρτίου 2011, δηλώνοντας ότι ο σκοπός του κατασταλτικού τρίου Κατάρ-Τουρκία-Σαουδική Αραβία δεν ήταν η οικοδόμηση της δημοκρατίας, αλλά να υπονομεύσουν τα επιτεύγματα του κουρδικού λαού.
Απορρίπτοντας τις απειλές των αποίκων και αρνούμενοι οποιαδήποτε εσωτερική σύγκρουση, οι Κούρδοι εξακολουθούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε όλα τα τμήματα του Κουρδιστάν για να βρουν τελικά την αληθινή θέση τους στη Μέση Ανατολή. Δεν έπαιξαν ακόμα όλα τα χαρτιά τους, αλλά έδωσαν το στίγμα κάνοντας ένα βήμα προς τα εμπρός, παίρνοντας τον έλεγχο ορισμένων πόλεων του συριακού Κουρδιστάν.
Δεν υπάρχει θέση για λάθος
Η ανάληψη του έλεγχου του Κουρδιστάν είναι το αποτέλεσμα μια 16-μηνης προετοιμασίας, ήτοι από την αρχή της εξέγερσης. Οι κουρδικές οργανώσεις γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να έχουν την πολυτέλεια να κάνουν λάθη μπροστά σε μια αμερικανο-ιρανική περιφερειακή σύγκρουση, γεγονός που απαιτεί μεγάλη προσοχή και άριστη προετοιμασία. Διότι οι Ιρανοί και οι Τούρκοισίγουρα θα παίξουν τα χαρτιά τους.
Το Ιράν προκαλεί την ιρακινή κυβέρνηση
Το ιρανικό καθεστώς έχει ήδη αναπτύξει το στρατό του στα σύνορα με το Ιράκ και την Τουρκία. Προβλέπεται επίθεση εναντίον του ιρακινού Κουρδιστάν από τη περιοχή του όρου Καντίλ, όπου είχαν σπάσει σφοδρές μάχες το 2011 μεταξύ του στρατού και του PJAK, κύριου ενόπλου και δημοφιλούς κουρδικού κινήματος. Πάνω από 10 εκατομμύρια Κούρδοι ζουν στο Ιράν, ήτοι το Ανατολικό Κουρδιστάν.
Παρά το γεγονός ότι δεν θεωρείται πιθανή η άμεση συμμετοχή του Ιράν σε έναν πόλεμο, ωστόσο, θα μπορούσε να ωθήσει την ιρακινή κυβέρνηση του Νούρι αλ Μαλίκι να προωθήσει μια επίθεση εναντίον της κουρδικής περιοχής.
Στο εγγύς μέλλον, μάχες θα μπορούσαν να ξεσπάσουν στο Κιρκούκ, πλούσιο σε πετρέλαιο, και στο Khanekin, δύο αμφισβητούμενες περιοχές που οι Κούρδοι θα ήθελαν να εντάξουν στην Αυτόνομη Περιφέρεια του Κουρδιστάν, σύμφωνα με τους Κούρδους αναλυτές.
Όσον αφορά την Τουρκία, αντιμετωπίζει την εμφάνιση μιας νέας αυτόνομης κουρδικής περιοχής στα σύνορά της, μετά την κουρδική αυτόνομη περιοχή στο Ιράκ.
Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες που θα καθορίσουν τις κινήσεις της Τουρκίας στην περιοχή, επειδή η ίδια έχει μπλοκαριστεί και δεν έχει πολλά περιθώρια, λόγω των καταστροφικών και αρνητικών πολιτικών της.
Εξάλλου, οι Κούρδοι της Τουρκίας δεν θα παραμείνουν με σταυρωμένα τα χέρια σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης έναντι των αδελφών τους στο συριακό Κουρδιστάν.
H Τουρκία, που έχει εμπλακεί στην υπόθεση ανατροπής του Άσαντ, συμμετέχοντας σε εγκλήματα εναντίον αθώων πολιτών της Συρίας, με την πολιτική της σκάβει και το δικό της λάκκο και κινδυνεύει άμεσα και η ίδια, αφού η ίδρυση ενός δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους, εκτός του ότι φέρνει τους Κούρδους πιο κοντά στη θάλασσα, πολύ απλά φέρνει πιο κοντά την ημερομηνία ίδρυσης του τρίτου αυτόνομου κουρδικού κράτους.
Μόνο που κανείς δεν μπορεί να βάλει στοίχημα αν το κράτος αυτό δημιουργηθεί πρώτα στο τουρκοκρατούμενο ή το ιρανοκρατούμενο Κουρδιστάν.
