Στην εξορία έτρωγα καλύτερα απ’ ό,τι σήμερα!

Στην εξορία έτρωγα καλύτερα απ’ ό,τι σήμερα!

Εν όψει της 21ης Απριλίου, που θυμίζει την επιβολή του στρατιωτικού καθεστώτος του 1967, σκέφθηκα να δημοσιοποιήσω το τι τρώγαμε οι εξόριστοι στο «Παρθένι» της Λέρου, στο οποίο βρέθηκα την περίοδο 1968-1970.

Το κάνω αυτό για ν’ αποδείξω ότι τότε ο γράφων έτρωγε καλύτερα από το «διαιτολόγιο» που επιβλήθηκε στους Έλληνες από το καθεστώς του ΔΝΤ και τις... δημοκρατικές κυβερνήσεις.

Το παρατιθέμενο χειρόγραφο «διαιτολόγιο» ανήκει στον τότε συγκρατούμενο βουλευτή της ΕΔΑ και στελέχους του ΚΚΕ Βαγγέλη Σακελλάρη, ο οποίος μαζί με άλλους συνέτασσαν τα εξειδικευμένα διαιτολόγια ανάλογα με τις επιθυμίες και τις αρρώστιες που είχε ο καθένας. Τη γενική εποπτεία την είχε ο ιδιώτης μάγειρας μαζί με τον συμπολίτη μου και μετέπειτα δημοσιογράφο Αντώνη Καρκαγιάννη. 

Να, λοιπόν, η φωτοτυπία του χειρογράφου: (σε περίπτωση μη εμφάνισης, ανοίξτε το επισυναπτόμενο αρχείο).

Σημειώνεται ότι αριστερά καταγράφονται τα γεύματα του μεσημεριανού και δεξιά το βραδινό. Το υπόλοιπο 3,50 δρχ. σημαίνει ότι είχα λαμβάνειν αυτό το ποσό.

Απ’ ό,τι φαίνεται την εβδομάδα της 30 Ιουνίου 1970, ο γράφων –όπως και οι άλλοι 400 συγκρατούμενοι- έφαγε εννιά φορές κρέας, μία ψάρι, μία μουσακά. Η σημείωση, που είναι δική μου, στο χειρόγραφο φέρει την ημερομηνία 4-4-2000, γιατί τότε είχα σκεφθεί να το δώσω στον Καρκαγιάννη για δημοσίευση, αλλά τελικά δεν το κάναμε.

Διαβάζοντας το «μενού» αυτό, ομολογώ ότι τούτα τα χρόνια του ΔΝΤ και της Τρόικα, διαπιστώνω ότι τόσο εγώ όσο και πολλοί Έλληνες δεν έχουν τέτοιο φαγητό ούτε στον ύπνο τους.

Αυτά για την... ιστορία με την προσθήκη ότι αφού τρώγαμε καλά είχαμε όλο το χρόνο για πολιτικές συζητήσεις, μουσική, κομματικές συγκρούσεις, διάβασμα ατομικό, μαθήματα σε ομάδες, για τάβλι και σκάκι και το καλοκαίρι για μπάνιο και τέννις! Το καλοκαίρι είχαμε και κινηματογράφο κάθε Τετάρτη με ελληνικές ταινίες.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι γράφοντας αυτό θα προκαλέσω την οργή πολλών πραγματικών ή μαϊμού αντιστασιακών. Αυτή όμως είναι η αλήθεια, η οποία στην Ελλάδα αποτελεί αδίκημα.

Αθήνα, 20/4/2012

Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου