Η ομολογία της αποτυχίας

ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ

10 Ιανουαρίου 2012

Η δικαίωση της ΝΔ δια χειλέων υπουργών του ΠΑΣΟΚ 

Η χώρα βιώνει μια πρωτοφανή οικονομική κρίση με δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις. Σήμερα, ομολογείται από όλους ότι η μνημονιακή πολιτική των δύο τελευταίων ετών ήταν απόλυτα καταστροφική. Αντί να επιλύσει τα προβλήματα χρέους και ελλειμμάτων, όπως επαγγέλλονταν οι υπερασπιστές της, βύθισε την ελληνική οικονομία στο χάος. 

Τελικά συνέβη αυτό για το οποίο προειδοποιούσε ο Αντώνης Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία από την πρώτη στιγμή: 

Ο Αρμαγεδδών της ακολουθούμενης οικονομικής συνταγής διέλυσε τις οικονομικές δομές, αποτελείωσε τον κρατικό μηχανισμό, εξόντωσε την επιχειρηματικότητα, εκτόξευσε τα ποσοστά της ανεργίας, οδήγησε χιλιάδες συμπολίτες μας στην απόγνωση και όλη την κοινωνία να διακατέχεται από αισθήματα κατάθλιψης και οργής. 

Μπροστά στο εκρηκτικό αυτό τοπίο, τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ο ένας μετά τον άλλον επιλέγουν να παίξουν το ρόλο του Ποντίου Πιλάτου. Αποκηρύττουν, μετά βδελυγμίας, τη μνημονιακή πολιτική, και χρεώνουν το «έγκλημα» αποκλειστικά στον Γ. Παπανδρέου, θεωρώντας ότι οι πολίτες έχουν κοντή μνήμη. Διότι όλοι τους ανεξαιρέτως ήσαν εξαρχής διαπρύσιοι κήρυκες υπέρ του Μνημονίου σε όλες του τις φάσεις. 

Ο Ευ. Βενιζέλος, στις 12.12.11, ομολόγησε λοιπόν ότι «Το DNA του Μνημονίου μάς οδηγεί σε αδιέξοδο. Δυστυχώς, όλες οι θεμελιώδεις μακροοικονομικές και δημοσιονομικές προγνώσεις του αρχικού προγράμματος -του Μνημονίου- δεν επιβεβαιώθηκαν» («ΤΟ ΒΗΜΑ»). 

Ωστόσο, ο ίδιος στις 15.5.11 μας ξεκαθάριζε ότι «Η ουσία του Μνημονίου είναι η πολιτική συμφωνία της Ελλάδας με τους εταίρους και δανειστές της για την προφανή ανάγκη να ανασυγκροτηθεί το κράτος και να καταστήσουμε ανταγωνιστική και βιώσιμη της ελληνική οικονομία» («ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»). 

Ο Α. Λοβέρδος, στις 18.12.11, διαπιστώνει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου απέτυχε: «Υπήρξε φλυαρία περί καινοτομιών, από τις οποίες καμία δεν προωθήθηκε στην πράξη, ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής. Η χώρα βυθίστηκε στην ύφεση για το λόγο αυτό» («ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ»). 

Ο ίδιος, όμως, πριν από ένα χρόνο, στις 12.12.10, έλεγε για τους επικριτές τού κυβερνητικού έργου: «Σε αυτούς που ισχυρίζονται πως θα διαμόρφωναν ‘‘καλύτερο μνημόνιο’’, η κυβέρνηση θα μπορούσε να απαντήσει με κείμενα για τις προσπάθειές της» και διαβεβαίωνε: « Νιώθω ήσυχος με τη συνείδησή μου και τα γραπτά αποδεικνύουν τα όσα είπα και λέω.… Εμείς με το έργο μας θα βγάλουμε τη χώρα απ' όλα αυτά. Δίνουμε τη μάχη της προόδου» («ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»). 

Ο Μ. Χρυσοχοΐδης, στις 19.12.11, είπε την πικρή αλήθεια: «Έχουμε μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση της οικονομίας. Έπρεπε να είχαμε αποφύγει το μνημόνιο, να εξασφαλίσουμε το γρήγορο δανεισμό της χώρας για να μην οδηγηθούμε σε αυτού του είδους τις εξελίξεις. Από την στιγμή που μπήκαμε στο μνημόνιο δεν διαπραγματευτήκαμε σωστά και βέβαια αποδειχθήκαμε πλήρως ανίκανοι στη διαχείριση των υποχρεώσεων που είχαμε αναλάβει» και «Δεν πρέπει να ξαναγίνει τέτοιο κακό στη χώρα, όπως έγινε τα δύο τελευταία χρόνια» («ΣΚΑΙ», εκπ. ΝΕΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ). 

Αλλά στις 28.3.11 ο υπουργός Ανάπτυξης μας διαβεβαίωνε ότι «ως κυβέρνηση έχουμε κάνει σημαντικά βήματα, έχουμε γλιτώσει από τη χρεοκοπία, έχουμε εξασφαλίσει τη διάσωση της χώρας» («REAL FM»). 

Ο Φ. Σαχινίδης, στις 19.12.11, από το βήμα της Βουλής μας αποκάλυπτε ότι «η κυβέρνηση έχει πέσει έξω σε βασικές υποθέσεις που αφορούν την πορεία δημοσιονομικών μεγεθών» και «μπορεί η απόκλιση να οφείλεται εν μέρει στο οικονομικό πρόγραμμα που ακολουθούμε διότι αφαιρεί χρήματα από τη ζήτηση ενισχύοντας την ύφεση». 

Στις 25.11.11, όμως, σε κείμενό του με τίτλο «Προϋπολογισμός 2012 - Μύθοι και αλήθειες» υποστήριζε ότι η δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας βελτιώθηκε αισθητά και «οι κόποι των ετών 2009-11 δεν πήγαν χαμένοι». 

Η ομολογία της αποτυχίας, όμως, δεν απαλλάσσει τα κυβερνητικά στελέχη από τις ευθύνες για τις συνέπειες των επιλογών τους. 

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αναδεικνύεται είναι η ορθότητα των προτάσεων της Νέας Δημοκρατίας για ανάπτυξη και επανεκκίνηση της οικονομίας που μπορούν να εφαρμοστούν μόνον από μια ισχυρή κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή.