Θλιβερές φιγούρες παρακμής 

Γαντζωμένοι σε μια εξουσία 

που δεν ξέρουν τι να την κάνουν. 

Η χώρα έχει καταρρεύσει. Ο Λαός βιώνει την ανεργία. Οι συνταξιούχοι αντιμετωπίζουν την φτώχεια και την ζητιανιά. Οι νέοι έχουν μπει στο περιθώριο και αναζητούν απελπισμένα διέξοδο στη μετανάστευση. Οι βιομηχανίες έσβησαν και χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις κλείνουν. Η οικονομική ασφυξία και η ενδοτική στάση του παλαιοκομματικού κατεστημένου οδηγούν την χώρα και ολόκληρο το έθνος σε μία νέα εθνική τραγωδία, απρόβλεπτων διαστάσεων. 

Τρέχουμε κατευθείαν πάνω στον τοίχο. Οδεύουμε ολοταχώς σε μία πρωτοφανή καταστροφή.

Η έλλειψη κρατικών δομών αλλά και δημόσιας διοίκησης ικανής να οδηγήσει την χώρα στην ανάπτυξη, προεξοφλούν βαθιά ύφεση, ανεργία, στασιμοπληθωρισμό και διάλυση του κοινωνικού ιστού.

Οι μονομανώς επικαλούμενοι το πατριωτικό καθήκον με ένα φριχτά μεταμοντέρνο λεξιλόγιο εθνικοφροσύνης, παραδίδουν τόσο εύκολα την κυριαρχία σε εξωχώριους παράγοντες, ώστε να δημιουργούν κατάσταση συλλογικής σχιζοφρένειας στην τρομοκρατημένη κοινωνία.

Φοβάμαι ότι, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και το σύστημα που με νύχια και με δόντια το συντηρεί στην εξουσία, όχι μόνο εκκολάπτει το αβγό του φιδιού, αλλά είναι ικανό να εκπαιδεύσει τα αυριανά Ες-Ες για να εξολοθρεύσει τα εξαγριωμένα Ες-Α που το ίδιο δημιούργησε με την τραγελαφική (ακροδεξιού τύπου) προπαγάνδα του.

Όσο η αριστερά κινείται σαν το εκκρεμές μεταξύ του ιδεολογικού σεχταρισμού και της πατριδοφρένειας προς άγραν κομματικής πελατείας, θα γίνεται συνένοχη σε έναν ενδεχόμενο ραγδαίο εκφασισμό. 

Κατανοώ ότι βρισκόμαστε πλέον σε συνθήκες υπαρκτών εθνικών ανταγωνισμών στο καπιταλιστικό πλαίσιο, οπότε πράγματι τίθενται πολύ σοβαρά ζητήματα “εθνικής” ανεξαρτησίας που δεν πρέπει να παραβλέψει (ως συνήθως) η διεθνιστική αριστερά, αλλά αλίμονο αν εκθρέψει έναν ανιστόρητο νεοΕΑΜισμό που θα μπορούσε να χαρίσει τα λαϊκά στρώματα στο αντίπαλο στρατόπεδο της συντήρησης και του ακραίου φανατισμού.