Κύριοι, το πρόβλημά μας δεν έχει πλέον πολιτική λύση.

 Εχει όμως “στρατιωτική” λύση.

Ο λαός τις πολιτικές του προτάσεις τις έκανε. Τις εντολές του τις έδωσε

• Πραγματική Δημοκρατία Τωρα
• Δεν χρωστάμε, Δεν πουλάμε, Δεν πληρώνουμε
• Πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δω. Ουστ!

Τον γράψαν στα παπάρια τους. ΟΛΟΙ.

Το κομματικό πολιτικό σύστημα έκανε πως δεν κατάλαβε και δεν άκουσε. Η Βουλή παραμένει πάντα έτοιμη να υπογράψει τον οποιοδήποτε νόμο του αφανισμού μας της φέρουν. Γεμάτη ύποπτους και παρά τρίχα υπόδικους. Η ηγεσία της δικαιοσύνης κουφή επίσης και τυφλή εντελώς. Τα βρίσκουν όλα καλώς καμωμένα, οι διορισμένοι. Η ηγεσία της αστυνομίας και των ενόπλων δυνάμεων, στην κοσμάρα της. Υπάκουη. Η ηγεσία του κομματικού συνδικαλισμού, οι πατέρες της εργατικής τάξης τρομάρα τους, ούτε καν που τους πέρασε από το μυαλό να κυρήξουν μια Γενική Απεργία Διαρκείας. Μέχρι και η ηγεσία της εκκλησίας πήγε και όρκισε μια ανόσια και παράνομη “κυβέρνηση”. Ακου “κυβέρνηση” που ευλόγησαν οι απίστευτοι άνθρωποι… Κοινώς μας έχουν όλοι, ως λαό, γραμμένο στα παπάρια τους.

Βγήκαμε στους δρόμους κατά εκατομμύρια. Φωνάξαμε, βραχνιάσαμε, μουτζώσαμε. Τίποτε. Το μόνο που κερδίσαμε ήταν ανοιγμένα κεφάλια και σακατέματα από τον οπλισμένο στρατό των ΜΑΤ που τους φυλάει. Μεχρι στρατιωτικό νόμο εφάρμοσαν οι ανόσιοι, στην Θεσσαλονίκη στην ΔΕΘ.

Κανένας από τους πόλους εξουσίας αυτής της χώρας δεν είναι με το μέρος του λαού.

Αλλη μία φορά: ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Αρα αξίζει να τιμωρηθούν όλοι. ΟΛΟΙ. Αμείλικτα. Οποιος κάνει μια βόλτα στις περιφερειακές γειτονιές και μπορέσει να μπει μέσα στα σπίτια και να συζητήσει (διότι οι άνθρωποι προσπαθώντας να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους, κρατούν την δυστυχία τους μυστικό), θα μάθει για οικογένειες που τρώνε μέρα παρά μέρα. Θα μάθει για κρύα σπίτια (ευτυχώς μέχρι στιγμής ο χειμώνας δεν ήταν βαρύς). Θα μάθει για γέροντες χωρίς φάρμακα.

Το ερώτημα είναι: θα πάει μακριά αυτό το βιολί; Η απάντηση: Ναι, θα πάει όσο το επιτρέψουμε.

Το αμέσως επόμενο ερώτημα: Μπορούμε να το ανατρέψουμε με τα ειρηνικά μέσα που μας δίνει το σύστημα; Η απάντηση: Οχι. Αν ήταν να γίνει, δυο χρόνια μετα και με τόσες προσπάθειες θα το είχαμε καταφέρει. Εξάλλου το σύστημα ΔΕΝ μας δίνει ειρηνικές διεξόδους. Στη σύγκρουση μας ωθεί.

Εντάξει λοιπόν. Τι περιμένουμε τότε; Πότε θα γίνουν εκλογές; Θα μας λύσουν οι εκλογές το πρόβλημα; Ποιο; Της ατιμωρησίας; Της διαφθοράς; Της οικονομικής ανισότητας και της αδικίας; Θα αλλάξουν οι εκλογές αυτό το καθεστώς ή την πολιτική που ακολουθεί αυτό το καθεστώς; Υπάρχει ένα παλιό αστείο που τριγυρνάει στον αναρχικό χώρο: “άμα οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες”.

Στο χάλι που είμαστε τώρα τι θα μας προσφέρουν οι εκλογές; Μήπως και “βγει” (άκου, να “βγει”) κάνας Σαμαράς με τα παλληκάρια του; Να ρθουν δηλαδή οι επίσης διεφθαρμένοι, και πιο πεινασμένοι, μια και δυο χρόνια στην απόξω, να μας σώσουνε; Πότε έγινε έτσι; Μα και οι της ηγεσίας της ΝΔ θέλουν να πληρώσουμε ΕΜΕΙΣ τα σπασμένα. Αυτοί δεν είναι που τους πήγαινε τους υπουργούς τους βόλτα ο κάθε Χριστοφοράκος και τους χάριζε και τοστιέρες; Αυτοί δεν είναι που ‘χανε κυρήξει μέχρι και “πόλεμο” στους “νταβατζήδες” οι απίστευτοι και μετά τους χάρισαν ως και τον τελευταίο σταθμό διοδίων;

Ποιος θα μας “σώσει” τότε; Η αριστερά; Αυτοί ακούν δημοκρατία και βγάζουν σπυριά. Αυτοί όλοι αρχηγοί και προέδροι θέλουν να είναι. Εξουσία καψούρα μου. Κοιτάτε τα σωματεία τους. Ακόμα αντιπροσώπευση μακράς θητείας έχουν. Τα κόμματά τους το ίδιο. ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ του κερατά, όλη η αριστερά. Με τόση καταστροφή και πήραν μόνο κανά δυο μονάδες στις δημοσκοπήσεις, κι ακόμα τα ίδια μυαλά κουβαλάνε. Οι ολιγάρχες “αριστεροί” ηγέτες.

Το βρωμερό, διεφθαρμένο και μολυσματικό, ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ κομματικό σύστημα έχει όλα τα πόστα πιασμένα. Κυβέρνηση, βουλή, δικαιοσύνη, αστυνομία.

Μας κήρυξαν τον πόλεμο. ΟΛΟΙ. Κι εμείς; Τι θα κάνουμε εμείς; Θα κρυφτούμε στις τρύπες μας;

Εγώ λέω να το πάρουμε απόφαση και να φτιάξουμε στρατό. Κανονικό στρατό. Με διμοιρίες, λόχους και τάγματα. Δεξιοί κι αριστεροί. Οσο έχουμε ακόμα αντοχές ορισμένοι, πριν φτάσουμε όλοι στα γόνατα. Να μαζευτούμε στις πλατείες και να φτιάξουμε διμοιρίες κατά περιοχές και κατά γειτονιές. Στρατιωτικού τύπου. Με ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ. Με ΚΟΙΝΗ ΗΓΕΣΙΑ πανελλαδικά. Στρατιωτική ηγεσία. Και να προβληματιστούμε να δούμε ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις μας. Και να μην περιμένουμε ούτε τα Χριστούγεννα. Ποια Χριστούγεννα τώρα;

Ας πάρει ο καθένας τις αποφάσεις του. Ο εχθρός μας έχει πάρει τις δικές του. Θέλει να μας γαμήσει μέχρι να μας ξεσκίσει. Ας τον ξεσκίσουμε κι εμείς. Κι ας βρει ο καθένας μας τους δικούς του λόγους για να πολεμήσει. Αλλος για την πατρίδα του, άλλος για την τάξη του, άλλος για την πίστη του, άλλος για την οικογένεια και τα παιδιά του, άλλος για κείνους που αυτοκτόνησαν, για κείνους που πεινάνε και κρυώνουν και φοβούνται, για κείνους που δεν έχουν δουλειά, κι άλλος για τους προγόνους του. Κι άλλος για όλα μαζί.

Οσοι νιώθουν λοιπόν πιο έτοιμοι ας πάνε στη γυναίκα τους κι ας το συζητήσουνε. Στον πατέρα τους. Στα παιδιά τους. Στον παπά της ενορίας τους. Ας πάρουν την γνώμη και την ευλογία τους. Κι ας μιλήσουν και στο φίλο και στο συνεργάτη και στο συγγενή τους να ακολουθήσει κι αυτός. Ηρθε η ώρα να πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας.

Στρατό να φτιάξουμε. Λίγη σημασία έχει πως θα τον πούμε

Στρατό της Τιμωρίας;

Δημοκρατικό Στρατό της Τιμωρίας;

Το Βαρύ Χέρι της Δημοκρατίας;

Κάπως αλλιώς;

Αλλά πρέπει να τιμωρήσουμε κύριοι πρώτα. Πριν από οτιδήποτε άλλο πρέπει ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΜΕ.

Στείλτε τις ιδέες σας τι πρέπει να κάνουμε για να ξεκινήσουμε. Να κάνουμε σελίδα στο facebook; Ιστολόγιο; Και τα δύο; Να δούμε ποιοι θέλουν να είναι υπεύθυνοι κατά περιοχές και κατά γειτονιές για την στρατολόγηση; Που θα γράφουμε ονόματα και τηλέφωνα; Τι προσόντα πρέπει να χουν οι ομαδάρχες και οι διμοιρίτες; Οι λογαχοί; Οι διοικητές των ταγμάτων; Που θα βρούμε χρηματοδότες; Πως θα τους “πείσουμε” να μας χρηματοδοτήσουν; Τι και τι τύπου μονάδες θα χρειαστούμε; Πως θα επιλέξουμε ηγεσία;

Και όχι ενθουσιασμοί. Πειθαρχία κι αφοσίωση. Απόφαση και σφιγμένα δόντια. Δεν πρόκειται να μας χαϊδέψει κανένας, ούτε να μας κεράσει νεραντζάκι γλυκό.

Ακούει κανένας; ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ. Και δεν έχουμε στρατό. Αν θέλουμε να φέρουμε τη δημοκρατία και να τιμωρήσουμε τους σφαγείς του λαού μας, πρέπει να κάνουμε στρατό.

Οσοι το πιστεύετε αυτό πάρτε τις αποφάσεις σας και ακολουθάτε.

Και μη με ρωτάτε για να κάνει τι αυτός ο στρατός. Ξέρουμε και ξέρουν κι εκείνοι τι πρέπει να κάνουμε: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΩΛΟ.

Να τους συλλάβουμε και να τους παραδώσουμε στον λαό που σφαγιάζουν να τους δικάσει.

Και για το πως θα γίνει αυτό και το πως θα το κάνουμε θα το αποφασίσουμε και θα το μελετήσουμε όλοι μαζί.

Οπως και για το τι θα κάνουμε μετά.