ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΙΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΑΡΚΟΥΔΕΣ 

Στράγγιξαν τους μαστούς της γΕλλάδας.
Ρούφηξαν μέχρι το μεδούλι τους φυσικούς της πόρους.
Άφησαν τους βρυκόλακεΔΕς της παγκοσμιοποίησης
να υποθηκεύσουν το μέλλον του λαού της.

Έχουν αναλάβει την ευθύνη του λαού της τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Αποφασίζουν ενάντια στη θέλησή του.
Εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος στα ουράνια.
Αυτοαποκαλούνται υπηρέτες του λαού.

Μερίμνησαν για το μέλλον τους και των επόμενων γενεών τους.
Κατασπατάλησαν την δημόσια περιουσία για την δική τους καλοπέραση.
Μπλέχτηκαν σε μίζες εκατομμυρίων Ευρώ.
Αγόρασαν τεχνολογία και εξοπλισμό της εποχής της Ακρόπολης.

Έστησαν εξεταστικές επιτροπές για τα δικά τους σκάνδαλα.
Αθώωσαν τους εαυτούς τους πανηγυρικά.
Μίλησαν για μαχαίρια που σταματάνε στο κόκαλο.
Καθιέρωσαν την Πρωταπριλιά σαν Εθνική γιορτή.

Ο λαός της γΕλλάδας αφέθηκε στη μοίρα του.
Οδηγήθηκε στην απογοήτευση και στη μιζέρια.
Κι ο μόνος τρόπος για να βγει απ' το τούνελ,
είναι να καθιερώσει σαν προστατευόμενο είδος:

ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΑΡΚΟΥΔΕΣ.