Το πολιτικό σύστημα πετάει στη θάλασσα τα παιδιά του.

Το πολιτικό σύστημα πετάει στη θάλασσα τα παιδιά του.

Μπροστά στον κίνδυνο να απολέσει τα προνόμιά της η επαγγελματική πολιτική ελίτ της χώρας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και κυρίως μπροστά στον κίνδυνο να απολέσει την αυτονομία της απέναντι στην κοινωνία, εμπλεκόμενη άμεσα στα κοινωνικά προβλήματα, αποβάλει πλέον τα ίδια τα επικίνδυνα παιδιά της, τους βραχίονες δηλαδή ελέγχου της κοινωνίας, πάνω στους οποίους στηρίχτηκε τόσα χρόνια. Δημόσιοι υπάλληλοι, συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα, δικηγόροι, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες και λοιπές επαγγελματικές ομάδες, που αποτέλεσαν βραχίονες στήριξης....

του κρατικοδίαιτου καθεστώτος, ρίχνονται στον καιάδα της επαγγελματικής διάλυσης και της εξαθλίωσης.

Το κρατικοδίαιτο πολιτικό σύστημα, πετάει στη θάλασσα  ότι του είναι πλέον βάρος και περιορίζεται στον στενότερο μόνο κρατικό τομέα, καθώς και στους κρατικοδίαιτους νταβατζήδες και τα καθεστωτικά ΜΜΕ που το στηρίζουν, για να διατηρήσει την αυτονομία του και να επιπλεύσει.

Είναι απίστευτη η σκληρότητα με την οποία φέρεται το πολιτικό κατεστημένο (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) απέναντι σε ορισμένες αγαπημένες του επαγγελματικές ομάδες, η αντιπαράθεση στην οποία τις εξωθεί με το  υπόλοιπο κοινωνικό σώμα, ώστε να προκαλέσει κοινωνικούς αυτοματισμούς, καθώς και η πλήρης εγκατάλειψή τους.

Τούτο γίνεται για το λόγο ότι το πολιτικό σύστημα φοβάται τυχόν συμμαχία των επαγγελματικών ομάδων με στόχο την ανατροπή του. Αν για παράδειγμα συμμαχήσουν οι εργαζόμενοι στον κρατικό τομέα, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, οι δικηγόροι, οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες  κ.λ.π. σε ένα κοινό μέτωπο καθολικής απεργίας με κάποιο κοινό αίτημα (π.χ. εκλογές), τότε το πολιτικό κατεστημένο θα χάσει την αυτονομία του και θα αναγκαστεί να υπακούσει.

Ε, αυτό ακριβώς δεν θέλει με τίποτα. Δηλαδή την απώλεια της αυτονομίας του.

Δυστυχώς, προς το παρόν, οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες εξακολουθούν να παίζουν το παιχνίδι στήριξης του πολιτικού συστήματος.