ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1940.

Πως γίνεται ο "φασίστας Μεταξάς" να κήρυξε τον "πόλεμο στον φασισμό";

Κάποτε ο Χριστός, ενώ δίδασκε στο ιερό, ήρθαν κοντά του οι αρχιερείς και τον ερώτησαν αγανακτισμένοι: «Με ποια εξουσία τα κάνεις όλα αυτά; Ποιος σου έδωσε αυτή την εξουσία;»

Και ο Χριστός τους απάντησε: «Θα σας ρωτήσω και εγώ έναν λόγο, και αν μου απαντήσετε, θα σας πω και εγώ με ποια εξουσία τα κάνω αυτά. Το βάπτισμα του Ιωάννη (του Προδρόμου) από πού ήταν; Από τον Ουρανό ή από τους ανθρώπους;»

Εκείνοι τότε άρχισαν να σκέπτονται μέσα τους, λέγοντας: «Αν πούμε: Από τον Ουρανό, θα μας πει: Γιατί, λοιπόν, δεν πιστέψατε σ' αυτόν; Αν, όμως, πούμε: Από τους ανθρώπους, φοβόμαστε το πλήθος, επειδή, όλοι έχουν τον Ιωάννη ως προφήτη».

Και του απάντησαν: «Δεν ξέρουμε».

Κι Εκείνος τους είπε: «Ούτε εγώ σας λέω με ποια εξουσία τα κάνω αυτά». (Ματθαίος 21:23-27)

Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;

Γιατί κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, ακούγεται (από αριστερούς, χαζοδεξιούς και αντιλαλεί το τηλεόπληκτο πόπολο) το χιλιοειπωμένο «οι Έλληνες πολέμησαν εναντίον του φασισμού» ή «η Ελλάδα είπε ΟΧΙ στο φασισμό».

Υπουργός μισελληνικής προπαγάνδας και απεθνοποίησης της παιδείας, προπέρσι μας διαφώτισε ότι, «…το έπος της 28ης Οκτωβρίου, ήταν ένας πόλεμος αντίστασης στο φασισμό και μέρος του ευρύτερου αντιφασιστικού αγώνα στην Ευρώπη».

Μάλιστα. Καταρχάς τίθεται το εύλογο ερώτημα:

Δηλαδή αν ο εχθρός είχε π.χ. δημοκρατικό πολίτευμα, θα τον αφήναμε να περάσει;

Εάν έκαναν την εισβολή οι μπολσεβίκοι θα κάναμε αντίσταση; 

Η Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940, πολέμησε έναν εχθρό, έναν ξένον εισβολέα που της επιτέθηκε και απείλησε την εδαφική της ακεραιότητα, χωρίς να του ζητήσει πιστοποιητικό πολιτικών ή κοινωνικών φρονημάτων.

Κι εγώ νόμιζα ότι ευρίσκεται εις πόλεμον "με τον φασισμόν"

Και φυσικά το ΟΧΙ δεν το είπε ο λαός. 

Το είπε ο Μεταξάς.

Μα μισό λεπτό, ο Μεταξάς δεν ήταν «φασίστας»;

Εάν ήταν φασίστας, πως έκανε αντίσταση κατά του φασισμού;

Διαβάζουμε στην wikipedia:

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου μπορεί να χαρακτηριστεί ως δεξιό αυταρχικό και ως πατερναλιστικό. 

Παρά τις επιρροές του από τον φασισμό και τον ναζισμό, η 4η Αυγούστου δεν ταυτίζεται με τα καθεστώτα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας. Εξάλλου, δεν υιοθετούσε τις φυλετικές-ρατσιστικές διακρίσεις του ναζισμού (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι επιτρεπόταν στους Έλληνες Εβραίους η συμμετοχή στην ΕΟΝ). 

Μια ακόμα σημαντική διαφορά ήταν ο αντι-ιμπεριαλιστικός λόγος του καθεστώτος και του Μεταξά.

Ο εθνικισμός ήταν ίσως το πιο κύριο χαρακτηριστικό του καθεστώτος, έχοντας επιρροές από τη δικτατορία του Σαλαζάρ στη Πορτογαλία και του στρατοκρατικού "Εστάντο Νόβο" στη Βραζιλία.

Ο Μεταξάς είχε στόχο έναν νέο "Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό". Οι οπαδοί του καθεστώτος θεωρούσαν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες οφείλουν να είναι οι συνεχιστές του Αρχαίου (Α΄) και του Βυζαντινού (Β΄) Πολιτισμού.

Οπότε, ή ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας και άρα έκανε αντίσταση κατά του φασισμού (οπότε του αξίζει κάθε τιμή από το «δημοκρατικό τόξο») ή ήταν φασίστας, αλλά προτίμησε να υπερβεί την ιδεολογία του και να κηρύξει τον πόλεμο στους ομοϊδεάτες του, για χάρη της πατρίδας, οπότε πάλι του αξίζει τιμή. 

Το πιθανότερο βέβαια, εάν τεθούν τέτοιες ερωτήσεις στους ινστρούχτορες της προπαγάνδας να απαντήσουν κι εκείνοι: «Δεν ξέρουμε».

κάτι που δεν θα έκανα οι εγχώριοι οπαδοί του μπολσεβικισμού, εάν έκανε επίθεση η «μαμά» Μόσχα ή οι δορυφόροι της.

Βίδεον. Ωχ! ωχ! ωχ!

Κ.Ο

Μίκης Θεοδωράκης: 

Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς

http://www.ioannismetaxas.gr/Anakoinosis%20I.Metaxa%20pros%20Idioktitas%20Athinaikou%20Tupou.pdf

[Όταν ένας δικτάτορας πριν 83 χρόνια δημιουργούσε το κράτος πρόνοιας.. δεν είχε σκεφτεί ότι θα μπορούσε να υπάρξουν εκλεγμένοι "δημοκράτες" για να το ξεθεμελιώνουν... τι να πούμε "κάτω ο φασισμός" ή "κρεμάλα στους προδότες";]

Η 1η του Μαΐου αποτελεί μέρα σταθμό για τα δικαιώματα των εργατών παγκοσμίως και βάφτηκαν με το αίμα αυτών στο Σικάγο στις αρχές του Μαΐου του 1886 που ήταν το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Κύριο αίτημα τους ήταν η μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο».

Στην Ελλάδα το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη…

Το 1893, 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων.

Το 1894, γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα που λήγει με 10 συλλήψεις και τον Αύγουστο ακολουθεί σύλληψη του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη.

Το εργατικό κίνημα ταλανιζόταν για καιρό όμως ποιος ήταν αυτός που καθιέρωσε την 1η Μαΐου και έδωσε στους Έλληνες εργάτες και εργαζόμενους τα δικαιώματα που σήμερα καταπατά η κυβέρνηση; Ο, για πολλούς δικτάτορας και φασίστας, εθνικός κυβερνήτης για εμάς Ιωάννης Μεταξάς.

Πολλοί θα πουν ότι τον Μάιο του 1936 είχε χτυπήσει με στρατό την συγκέντρωση των καπνεργατών στην Θεσσαλονίκη πράγμα αληθές αλλά σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου : 

«Κατέστη φανερόν ότι οι σκοποί οι επιδιωκόμενοι από τους διευθύνοντας την απεργιακήν κίνησιν είναι πολιτικοί, ανατρεπτικοί και όχι οικονομικοί». Οπότε για άλλη μια φορά κατέστη σαφές ότι οι καπηλευτες του αίματος του Ελληνικού λαου και της εργατικής τάξης επεδίωξαν και πάλι να παρασύρουν τους Έλληνες εργάτες και να τους μπολιάσουν με το διεθνιστικό τους δηλητήριο με την απουσία των εθνικιστών στο πλευρό τους να είναι και πάλι αισθητή.

Ο Ιωάννης Μεταξάς λοιπόν όταν ανέλαβε την ηγεσία του έθνους έκανε κάτι που για άλλους θα φάνταζε εξωπραγματικό διόρισε υπουργό εργασίας έναν κομμουνιστή τον Αριστείδη Δημητράτο.

Ο Δημητράτος μετά τα γυμνασιακά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα. Στην δεκαετία του ’20 ανέλαβε ηγετικές θέσεις στην ΟΚΝΕ και το 1925 εκλέχθηκε Γ.Γ του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα, αποχώρησε από το ΚΚΕ, στράφηκε στον αντικομμουνισμό και εντάχθηκε στη συντηρητική παράταξη, στην οποία και παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. 

Το 1926, μάλιστα, ως εκπρόσωπος της συντηρητικής παράταξης στο 3ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ κατήγγειλε τη Διοίκηση της Συνομοσπονδίας για «υποταγή στον Κομμουνισμό». Το 1928 εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ και το 1929 μέλος του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου.

Όταν λοιπόν την 4η Αυγούστου 1936 ο εθνάρχης ανέλαβε την διακυβέρνηση του έθνους ο Δημητράτος θα διοριστεί για πρώτη φορά Υπουργός Εργασίας. Παράλληλα το 1937 θα διοριστεί και στη θέση του Γενικού Γραμματέα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, όπως είχε μετονομάσει ο Μεταξάς τη ΓΣΕΕ. Επί υπουργίας Δημητράτου καθιερώθηκε το Οχτάωρο στην Ελλάδα. Αυτό είναι ένα μόνο από τα κοινωνικά έργα που καθιέρωσε το καθεστώς παραθέτουμε ορισμένα προς γνώση όλων :

25 – 12 – 1936 Ιδρύεται οικονομική αστυνομία για την δίωξη του λαθρεμπορίου και την πάταξη της φοροδιαφυγής!

27 – 12 – 1937 Μέτρα της κυβέρνησης υπέρ των σταφιδοπαραγωγών. Ενισχύεται ο ΑΣΟ κι απαγορεύεται η επέκταση των φυτειών!

02 – 04 -1937 Καθιερώνεται η πρώτη Μαϊού ως εορτή της εργασίας!

02 – 05 – 1937 Συνίσταται Ταμείο Ασφάλισης Εμπόρων κι ορίζεται το πρώτο διοικητικό του συμβούλιο!

25 – 08 – 1937 Με απόφαση του υπουργού Εργασίας συστάθηκαν γραφεία ευρέσεως εργασίας σε μεγάλες πόλεις της χώρας!

27 – 09 – 1937 Από την 15η Νοεμβρίου αρχίζει η τακτική λειτουργία του Οργανισμού Κοινωνικών Ασφαλίσεων!

20 – 04 – 1938 Καθιερώνεται ο θεσμός της Αγροτικής Ασφάλειας σε όλη την χώρα, για την πρόληψη και καταστολή αγροτικών αδικημάτων!

30 – 11 – 1938 Αρχίζει η πλήρης ιατρική περίθαλψη των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ και προσλαμβάνονται οι απαραίτητοι γιατροί!

Βλέπουμε λοιπόν ότι σχεδόν όλα όσα μας λένε οι ανθέλληνες διεθνιστές της αριστεράς όλα αυτά για τα οποία υποτίθεται μάχονται πήραν σάρκα και οστά επί Μεταξά και περατώθηκαν από κομμουνιστή υπουργό.

Για την ιστορία σας παραθέτουμε το πως ανέλαβε αυτή την θέση ο Αριστείδης Δημητράτος:

Το βράδυ της 4ης Αυγούστου η αστυνομία για πολλοστή φορά πήγε στο σπίτι του Δημητράτου. Ο Δημητράτος συνηθισμένος από τις άλλες φορές ετοίμασε βιαστικά την βαλίτσα για την εξορία. Ο αστυνόμος ήταν βιαστικός. «Γρήγορα του λέει». «Καλά ντε περίμενε λιγάκι να ετοιμαστώ» λέει ο Δημητράτος. «Τόσο πολύ βιάζεται ο Μεταξάς να με στείλει εξορία;» Τον συνέλαβαν άρον άρον και γραμμή στο σπίτι του Μεταξά.

Τον υποδέχτηκε χαμογελαστός ο Εθνικός κυβερνήτης. «Είσαι ο κομμουνιστής Δημητράτος έτσι δεν είναι»; «Ναι» απαντά ο Δημητράτος. 

«Και πιστεύεις στα δίκαια των εργατών αν δεν κάνω λάθος». «Βεβαίως» λέει ο Δημητράτος. «Ιδού λοιπόν. ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΟΡΙΖΕΣΑΙ υπουργός εργασίας!!! Τα οικονομικά είναι συγκεκριμένα με αυτα θα κινηθείς και θα κάνεις φιλεργτατικούς νόμους. Μην ανησυχείς εγω θα σε καλύπτω αρκεί να αγαπάς τους εργάτες. Οι Έλληνες εργάτες έχουν πατρίδα θρησκεία οικογένεια και ψυχή και ξυπνούν πολεμώντας αυτούς που τόσα χρόνια γλεντουν πάνω στο αίμα τους και τον ιδρώτα τους».

Α ΡΕ ΦΑΣΙΣΤΑ ΜΕΤΑΞΑ.

Σαράντα έξι χρόνια, μια πόλη στην αιχμαλωσία. Η Αμμόχωστος πριν από την τουρκική εισβολή

 Αμμόχωστος 

Αναδρομή στη νεότερη ιστορία της

 

«Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος γέμισε ρωγμές και στα πεζοδρόμια βλάστησαν θάμνοι. 

Σήμερα - Σεπτέμβριος 1977 - τα τραπεζάκια όπου σερβίρεται το πρόγευμα είναι εκεί, η μπουγάδα απλωμένη στα σχοινιά, και οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες αναμμένοι. 

Το Βαρώσι είναι μια πόλη-φάντασμα» έγραψε ο Σουηδός δημοσιογράφος Γιαν Όλοφ Μπένγκστον το 1977, όταν επισκέφθηκε το λιμάνι της Αμμοχώστου με το απόσπασμα της χώρας του (Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο).

Σαράντα έξι χρόνια, μια πόλη στην αιχμαλωσία. Η Αμμόχωστος πριν από την τουρκική εισβολή αριθμούσε περίπου 40.000 κατοίκους και ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του νησιού.

Αύγουστος 1974: Η περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου παραμένει λεηλατημένη, κλειστή και ερημωμένη μετά την κατάληψή της από τα κατοχικά στρατεύματα.

Απρίλιος 1978: Οι Τ/κ ζητούν να παραμείνει υπό τουρκοκυπριακό έλεγχο και η επιστροφή των νόμιμων κατοίκων της (κυρίως ξενοδόχων και άλλων επιχειρηματιών του τουρισμού), θα υπόκειντο στους νόμους του λεγόμενου «Ομόσπονδου Τουρκοκυπριακού Κράτους».

Οκτώβριος 1978: Στο αμερικανο-βρετανο-καναδικό σχέδιο υπήρχε σαφής πρόνοια για επανεγκατάσταση των κατοίκων στην Αμμόχωστο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών με την ταυτόχρονη έναρξη διαπραγματεύσεων για συνολική διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος. Το σχέδιο απορρίπτεται. από την κυπριακή κυβέρνηση διότι «το σχέδιο που ήταν δυτικής έμπνευσης θα απομάκρυνε το Κυπριακό από τα Ηνωμένα Έθνη».

Μάιος 1979: Συμφωνία Σπύρου Κυπριανού και Ραούφ Ντενκτάς με τον τότε γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Κουρτ Βάλντχαϊμ, να δίνεται προτεραιότητα στην επιστροφή της περιοχής ανεξάρτητα από την έκβαση των διαπραγματεύσεων.

Μάιος 1984: Η Κ.Δ. προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας και κατήγγειλε τις τουρκικές προκλήσεις. Το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε στις

11 Μαΐου 1984: Το υπ’ αριθμόν 550 ψήφισμά του, το οποίο στην παράγραφο 5 αναφέρει: «Θεωρεί τις απόπειρες για εποικισμό οποιουδήποτε τμήματος των Bαρωσίων από άτομα άλλα από τους κατοίκους τους ως απαράδεκτες και ζητά τη μεταβίβαση της περιοχής αυτής στη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών».

Ιανουάριος 1992: Η επιστροφή της Αμμοχώστου στα Ηνωμένα Έθνη ως «νεκρής ζώνης» για επανεγκατάσταση ζητείται επίσης από το ψήφισμα 789 του 1992.

Οκτώβριος 1992: Στη «δέσμη ιδεών» του τότε γ.γ. του ΟΗΕ, Μπούτρος Γκάλι, επισυναπτόταν χάρτης, που υιοθετήθηκε από το Σ.Α. και προέβλεπε την επιστροφή της Αμμοχώστου στους Ελληνοκυπρίους.

Απρίλιος 2004: Το σχέδιο Ανάν του 2004, το οποίο οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν στο δημοψήφισμα, προέβλεπε ότι θα επιστραφούν μεγάλο μέρος της Αμμοχώστου, η περιοχή Μόρφου και αρκετά χωριά.

Φεβρουάριος 2005: Το ψευδοκράτος ανακοίνωσε ότι το μεγαλύτερο μέρος της πόλης ανήκει στο ΕΒΚΑΦ, στο μουσουλμανικό ίδρυμα, το οποίο υπάγεται στην Τουρκοκυπριακή Διοίκηση Βακουφίων.

2006: Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Τάσσος Παπαδόπουλος, πρότεινε την επιστροφή της Αμμοχώστου και το άνοιγμα του λιμανιού της πόλης, με συνδιαχείριση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2010: Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, πρότεινε να επιστραφεί η περίκλειστη περιοχή και σε αντάλλαγμα η Κυπριακή Δημοκρατία να ξεπαγώσει κάποια από τα κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.

2010: Το ίδιο ζητάει και το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο εγκρίθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 2010, καθώς και τα μεταγενέστερα ψηφίσματα σχετικά με τις ευρωτουρκικές σχέσεις.

2014: Η πρόταση του προέδρου Αναστασιάδη για την περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου, σε μεγάλο βαθμό, αποτελεί συνέχεια της πρότασης που υποβλήθηκε επί διακυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου το 2005 και Δημήτρη Χριστόφια το 2010.

Προβλέπει επιστροφή της περιοχής με λειτουργία του λιμανιού της Αμμοχώστου για απευθείας εμπόριο, πάντοτε υπό ευρωπαϊκή εποπτεία.

Απορρίφθηκε η αντιπρόταση των Τ/κ, η οποία αφορούσε στην επιστροφή της πόλης με ταυτόχρονη αναγνώριση του αεροδρομίου Ερτζάν παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου.

Ιούνιος 2019: Ο Κουντρέτ Οζερσάι ανακοίνωσε εργασία καταγραφής μέσα στην κλειστή πόλη των Βαρωσίων, υπογραμμίζοντας πως η λεγόμενη κυβέρνηση είναι έτοιμη για εξελίξεις σε σχέση με το άνοιγμα της κλειστής πόλης της Αμμοχώστου.

6 Οκτωβρίου 2020: Παράνομη και προκλητική κίνηση Ερντογάν-Τατάρ το μερικό άνοιγμα του παραλιακού μετώπου της Αμμοχώστου, παραβιάζοντας τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.