ΕΛΛΑΣ ΑΝΔΡΕΙΑ ΚΙ ΟΧΙ ΠΕΣΜΕΝΗ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ!!!

Μέσα στο βολευτήριο να λέγουν πως θα ψηφίσουν και ψευτογάμους ανώμαλων και τεκνοθεσίες των τοιούτων!!!

Πόσο πιο χαμηλά; 

Πόσο ακόμη θα τρυπηθεί αυτός ο πάτος;;; ή μήπως απόπατος;;; 

Κίνημα Ελλήνων Πιστών, Ελλήνων Εθνικιστών, Ελλήνων Στρατιωτικών. 

Ιδού το δικό μου κάλεσμα στο πανελλήνιο κοινό. Ελλάς ανδρεία κι όχι πεσμένη στα τέσσερα!!!

Σπυρίδων Καραχάλιος

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ «ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ»

Συμπληρώθηκαν χθες 76 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (27/09/1941) και ευκαιρίας δοθείσης ξεσπάθωσε το κομμουνισταριό.

Έως την 22α Ιουνίου 1941, που έγινε η γερμανική επίθεση στον… παράδεισο των Σοβιέτ, ίσχυε το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ και οι ανά τον κόσμο κομμουνιστές δεν ήσαν καθόλου μα καθόλου… αντιστασιακοί. 

Μάλιστα, στην Ελλάδα είχε ήδη συμβεί η πρώτη πράξις συνεργασίας του ΚΚΕ με τις δυνάμεις κατοχής. Επρόκειτο για την απελευθέρωση από την Ακροναυπλία 25 κρατουμένων κομμουνιστών, κατ’ απαίτησιν της βουλγαρικής πρεσβείας, εφόσον οι 25 εδήλωσαν «Βούλγαροι». Για καλή τύχη των εν Ελλάδι κομμουνιστών (καθότι η συνεργασία θα προχωρούσε περαιτέρω και θα εκτίθονταν περισσότερο…) η γερμανική επίθεση κατά της ΕΣΣΔ δεν άργησε κι έτσι εν μία νυκτί μεταμορφώθηκαν σε «αντιστασιακούς» και «πατριώτες», ένεκα της ανάγκης.

Λίγες ημέρες μετά την γερμανική επίθεση, η Μόσχα έδωσε εντολή στα κατά τόπους όργανά της, να οργανώσουν ανταρτικά κινήματα, για να υποχρεώνονται οι Γερμανοί να διατηρούν επαρκή στρατεύματα στις κατεχόμενες χώρες, στρατεύματα τα οποία σε διαφορετική περίπτωση θα αποστέλλονταν στο ανατολικό μέτωπο.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, συνεκλήθη η 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ, προκειμένου να ρυθμίσει την άμεση εκτέλεση της σοβιετικής εντολής. Ι

δού η απόφαση ιδρύσεως του ΕΑΜ: 

«Η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης, η υποστήριξη της νίκης της με όλα τα μέσα είναι ύψιστο καθήκον κάθε κομμουνιστή, κάθε εργαζόμενου, κάθε ανθρώπου που θέλει τη λευτεριά της χώρας του από τον φασιστικό ζυγό. Οι κομμουνιστές ποτέ δεν ξεχνάνε, πως σε τελευταία ανάλυση η Σοβιετική Ένωση είναι ο κοινός εχθρός όλων των ιμπεριαλιστών. Όμως, οι κομμουνιστές οφείλουν να δουν, ότι στο σημερινό στάδιο της αντισοβιετικής επίθεσης, ο φασισμός είναι ο κύριος εχθρός όχι μόνο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, αλλά και κάθε δημοκρατικής κατάκτησης του λαού. Γι’ αυτό πρέπει να υποστηρίζουν κάθε προσπάθεια που θα τείνει στην συντριβή του φασισμού και στην υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης». Μια παρατήρηση με μεγάλη σημασία: η απόφαση αρχίζει και τελειώνει με την ίδια φράση «υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης». 

Αυτός ήταν ο αποκλειστικός σκοπός του ΚΚΕ και του δημιουργήματός του, του ΕΑΜ!

Ήταν, όμως, εις θέσιν το ΚΚΕ να οργανώσει αντάρτικο την εποχή εκείνη; Ας δούμε τι λέει το ίδιο το ΚΚΕ, μέσα από τα «Επίσημα Κείμενα»: 

«Η κατάπαυση του ελληνοϊταλικού πολέμου βρήκε τις ελεύθερες δυνάμεις του κόμματος χωρίς ηγεσία, διασκορπισμένες σε πολλές ομάδες, ανίκανες να οργανώσουν ένα μαζικό αγώνα διότι τα ηγετικά όργανα είχαν αναμιχτεί με πράκτορες της αστυνομίας και άλλα μη εμπνέοντα εμπιστοσύνη στοιχεία». 

Πράγματι, το ΚΚΕ ήταν διαλυμένο, από το εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, η αντικομμουνιστική πολιτική του οποίου στηριζόταν σε δύο άξονες. Πρώτα-πρώτα, το καθεστώς άσκησε πραγματική κοινωνική πολιτική, που ανακούφισε τις λαϊκές μάζες. Έτσι, σταμάτησε η εκμετάλλευση της λαϊκής δυστυχίας από τον κομμουνισμό. Παράλληλα, μέσω του δαιμόνιου υπουργού Ασφαλείας Κων/νου Μανιαδάκη, διέλυσε τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Χρησιμοποίησε προς τούτο πράκτορες της Αστυνομίας που εισχώρησαν στον μηχανισμό του ΚΚΕ και κάποιους αποστάτες («δηλωσίες») του κόμματος. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να στήσει δικές του «τοπικές επιτροπές» του ΚΚΕ, με επικεφαλείς αστυνομικούς και δηλωσίες. Αργότερα δε, έφτιαξε δική του Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, ενώ εξέδιδε και τον (παράνομο φυσικά) «Ριζοσπάστη», στα πιεστήρια της Ασφαλείας. Οι ευφυέστατες αυτές κινήσεις έφεραν μεγάλη σύγχυση και δυσπιστία στους κομμουνιστές, που δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν ποιοι είναι οι αληθινοί και ποιοι οι ψεύτικοι.

Πελαγοδρομώντας και μαζεύοντας τα κομμάτια του, το ΚΚΕ έφτιαξε μια υποτυπώδη οργάνωση περί τον Σεπτέμβριο του 1941, όπου συνήλθε και πάλι η Κ.Ε. (7η Ολομέλεια), που αποφάσισε την ίδρυση του ΕΑΜ, με πρωταρχικό σκοπό την «υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης» και δευτερεύοντα την κατάληψη της εξουσίας αμέσως μετά την απελευθέρωση, και πάλι προς εξυπηρέτηση της μαμάς Μόσχας. Έτσι, στις 27 Σεπτεμβρίου ιδρύθηκε το ΕΑΜ, από το ΚΚΕ κι άλλα τρία κομματίδια-σφραγίδες, το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος» του Χωμενίδη την «Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας» του Τσιριμώκου και το «Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος» του Βογιατζή. Τι οδήγησε το ΚΚΕ να βρει… συνεταίρους στην ίδρυση του ΕΑΜ; Επρόκειτο για ένα ακόμα τέχνασμα των κομμουνιστών. 

Επειδή, όπως είπαμε, το ΚΚΕ είχε τότε μηδενική απήχηση στον λαό, η ίδρυση μιας ανοικτά κομμουνιστικής οργανώσεως ήταν εξ’ αρχής καταδικασμένη σε αποτυχία. Οπότε, η μόνη λύση για την αποδοχή του ΕΑΜ, ήταν να μην εμφανίζονται οι κομμουνιστές στην «βιτρίνα» του. Πράγματι, ούτε στην ιδρυτική διακήρυξη του ΕΑΜ ούτε στα πρώτα του κείμενα γινόταν λόγους για τους αληθινούς πολιτικούς του σκοπούς. Αναφέρονταν μόνον γενικόλογες και γενικώς αποδεκτές πολιτικές διακηρύξεις, περί σχηματισμού μιας προσωρινής κυβερνήσεως από το ΕΑΜ μετά την απελευθέρωση, η οποία θα αναλάμβανε την διενέργεια εκλογών. Τίποτα παραπάνω.

Ακόμα και το πρώτο συνθετικό του τίτλου του ΕΑΜ (το «εθνικό») δεν είχε μέχρι τότε χρησιμοποιηθεί ποτέ και πουθενά από τους κομμουνιστές, αντιθέτως τους προκαλούσε –και τους προκαλεί ακόμα- συμπτώματα… αλλεργίας. 

Προκειμένου, όμως, να εξαπατήσουν τους λαούς, οι κομμουνιστές δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν οποιονδήποτε ψευδεπίγραφο τίτλο. 

Την ίδια δόλια τακτική ακολούθησαν κι άλλα Κ.Κ. της Ευρώπης, όπως του Τίτο στην Γιουγκοσλαβία, του Χότζα στην Αλβανία κ.α. 

Ακόμα και ο «πάνσοφος» Στάλιν, μόλις είδε την ραγδαία γερμανική προέλαση στα εδάφη της ΕΣΣΔ και την απροθυμία των λαών που συναποτελούσαν την ΕΣΣΔ να την υπερασπισθούν (υποδέχονταν τους Γερμανούς ως απελευθερωτές), έκανε πέρα τον μαρξισμό-λενινισμό κι έπαιξε το χαρτί του εθνικισμού. Ονόμασε την μάχη «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο», ανέσυρε ήρωες της τσαρικής εποχής για να παραδειγματίσει τους Ρώσσους, άνοιξε τις εκκλησίες που τις είχε μετατρέψει σε αποθήκες και στάβλους, διόρισε Πατριάρχη «πασών των Ρωσσιών» κι έφτασε μέχρι του σημείου να διαλύσει κι αυτήν ακόμα την Κομμουνιστική Διεθνή και να αντικαταστήσει την Διεθνή από τον εθνικό ύμνο της ΕΣΣΔ μ’ έναν νέο «πατριωτικό» ύμνο, που εξυμνούσε την «Μεγάλη Ρωσσία» και την σλαβική ψυχή.

Να πω κι ένα ευτράπελο, πλην όμως ενδεικτικό της ρωσσοδουλείας των εγχωρίων κομμουνιστών. Ακόμη κι ο επίσημος ύμνος του ΕΑΜ ήτο προσηρμοσμένος στον ρυθμό της ρωσσικής μπαλαλάϊκας!

Τον πρώτο καιρό της ιδρύσεώς του, το ΕΑΜ δεν είχε στρατιωτικό σκέλος, ούτε και ενεργή ένοπλη δράση. Το στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ, ο διαβόητος ΕΛΑΣ, ιδρύθηκε στα χαρτιά λίγους μήνες αργότερα (τον Ιανουάριο του ’42). Όμως, η ουσιαστική έναρξη της μαζικής συμμοριακής δράσεώς του, τοποθετείται στις αρχές του 1943. Ήταν η αρχή των δεινών του Ελληνισμού…

του Γ. Δημητρακόπουλου, 

Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού

ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΜΕΝΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ;

Ακούμε τις δύο τελευταίες ημέρες, ότι στην Γερμανία προωθείται συγκυβέρνηση της Μέρκελ με τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους, διότι οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) θα μείνουν υποχρεωτικά εκτός.

Αλλά, κανένας δε μας εξηγεί το λόγο! Τι ήταν αυτό που χάλασε την χρόνια συγκατοίκησή τους στην εξουσία με το κόμμα της Μέρκελ; Δε θέλουν οι ίδιοι να μπουν στην νέα κυβέρνηση, δεν τους θέλουν οι άλλοι ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;

Εκείνο που συμβαίνει είναι ότι η Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD), που έχει χαρακτηριστεί «ακροδεξιά», «ρατσιστική» και «νεοναζιστική» ήρθε τρίτο κόμμα κι αν μπούνε στην κυβέρνηση οι Σοσιαλδημοκράτες (που είναι το δεύτερο κόμμα), η AfD γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση, με ότι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο!

Γι’ αυτό οι Σοσιαλδημοκράτες έκαναν την καρδιά τους… πέτρα και αποφάσισαν να παριστάνουν την… αντιπολίτευση. Εξ’ ανάγκης κι όχι από επιλογή!

- Για τον ίδιο λόγο, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ «μεγάλη συγκυβέρνηση» νουδούλας-ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, όσο είναι τρίτο κόμμα η Χρυσή Αυγή! 

Γι’ αυτό έχει λυσσάξει το σύστημα -μέσω των εταίρων δημοσκοπήσεων να εμφανίζεται η Χρυσή Αυγή ως… τέταρτο κόμμα. 

Γιατί τους χαλάει τα μελλοντικά σχέδια!

Αντίοχος

Καθημερινή:

 

Η ακροαριστερά είναι ακίνδυνη, η ακροδεξιά αποτελεί πραγματικό κίνδυνο γιατί διαφέρει ιδεολογικά

Όταν ακόμη και ένας ακραιφνής υποστηρικτής τόσο της παγκόσμιας κυρίαρχης τάξης όσο και της εγχώριας συστημικής δομής στην πολιτική και την κοινωνία, αναγορεύει σε ένα εκ των κορυφαίων κινδύνων τον Λαϊκό Εθνικισμό (ασχέτως αν για προφανείς αποπροσανατολιστικούς λόγους τον αποκαλεί «Ακροδεξιά»), τότε είναι ευρέως πιο αντιληπτά κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα… 

Ο Αριστείδης Χατζής, αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με σχετικά πρόσφατο άρθρο του στην «Καθημερινή» υπό τον τίτλο «Πέντε πραγματικοί κίνδυνοι», γράφει –μεταξύ άλλων- τα εξής:

«Ο λιγότερο επικίνδυνος από τους εσωτερικούς εχθρούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι η Ακροαριστερά. Δεν αποδέχεται τους θεσμούς της, ονειρεύεται να την ανατρέψει δυναμικά και φλερτάρει (αν δεν συμμετέχει) στην αριστερή τρομοκρατία – στις ελάχιστες βέβαια χώρες (όπως η Ελλάδα) που αυτό το είδος τρομοκρατίας συνεχίζει να φυτοζωεί. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους θεωρώ αυτούς τους εσωτερικούς εχθρούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας σχετικά ακίνδυνους (ειδικά όταν τους συγκρίνουμε με την Ακροδεξιά). Θα σταθώ σε δύο:...

Πολλοί, ιδίως νέοι, απ’ όσους μετέχουν σε συσσωματώσεις της άκρας Αριστεράς έχουν καλές αν και συνήθως αφελείς προθέσεις. Συχνότατα οι αξίες τους δεν διαφέρουν από εκείνες των φιλελεύθερων. Άγνοια, αυταπάτη και ορισμένες φορές απλή ανοησία τους χαρακτηρίζουν. Αλλά όλα αυτά είναι θεραπεύσιμα. Γι’ αυτό ένα μεγάλο μέρος τους θα το ξεπεράσει ως παιδική ασθένεια.

Αντίθετα η Ακροδεξιά αποτελεί έναν πραγματικό κίνδυνο. Διότι βασίζεται σε ένστικτα που συνδέονται με την ανθρώπινη φύση και που ο δυτικός πολιτισμός προσπαθεί εδώ και αιώνες μάταια να ξεριζώσει. Φόβος, απέχθεια, μίσος για το διαφορετικό και το ξένο. Απόρριψη του κεκτημένου του Διαφωτισμού. Εθνικισμός, θρησκοληψία και μισαλλοδοξία. Η Ακροδεξιά ξεκινάει από πολύ διαφορετικές προκείμενες. Όταν μάλιστα μετατρέπεται από σιωπηλή παθητική αντιδραστικότητα σε κραυγαλέα ενεργή ριζοσπαστικότητα, τα πράγματα γίνονται πολύ επικίνδυνα».

Αναμφίβολα έχει αρκετό ενδιαφέρον η προσέγγιση του συστημικού αρθρογράφου. Σε κάποιους άλλους σίγουρα προξενεί εντύπωση το γεγονός πως θεωρεί την Ακροαριστερά ότι είναι «ο λιγότερο επικίνδυνος από τους εσωτερικούς εχθρούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας», τονίζοντας μάλιστα «ειδικά όταν τους συγκρίνουμε με την Ακροδεξιά», αλλά όχι σ’ εμάς. Κι αυτό, γιατί γνωρίζουμε την εξαρχής συστημική (και άρα ακίνδυνη) φύση της αριστεράς (και ακροαριστεράς), η οποία αποτελεί μία ακόμη συμπληρωματική δύναμη του υπάρχοντος καθεστώτος. Εντελώς απροκάλυπτα και κυνικά ο Χατζής, αναφερόμενος στους νέους που ακολουθούν τα νεφελώματα της αριστεράς σ’ όλες τις εκφάνσεις και εκφράσεις της, ξεκαθαρίζει ότι «Συχνότατα οι αξίες τους δεν διαφέρουν από εκείνες των Φιλελεύθερων», δείχνοντας έτσι ότι αυτά που ενώνουν τους αριστερούς διεθνιστές με τους δεξιούς κοσμοπολίτες είναι πολύ περισσότερα απ’ αυτά που τους χωρίζουν. Η παγκοσμιοποίηση, ο πολυπολιτισμός, οι «ανοιχτές κοινωνίες», ο αντιεθνικισμός, η πλήρης απαξίωση των παραδοσιακών αξιών, αποτελούν τις κοινές «αξίες» που «δεν διαφέρουν».

Προηγουμένως αναφέρεται στις «καλές αν και συνήθως αφελείς προθέσεις» που διέπουν τους ακροαριστερούς. Είναι προφανές ότι αυτές τις «καλές προθέσεις» φροντίζουν να τις μετουσιώνουν σε πράξεις οι, κοινών επί της ουσίας προθέσεων, φιλελεύθεροι. Γι’ αυτό και η «παιδική ασθένεια» του αριστερισμού μετατρέπεται στην πολιτική ενηλικίωση σε στιβαρή καπιταλιστική συμπεριφορά εντός του φιλελευθερισμού και της ευρύτερης κοινωνικής ατζέντας του, που περιλαμβάνει όμοια ζητούμενα (αλλά και κοινή απέχθεια προς συγκεκριμένες καταστάσεις) με την αριστερά.

Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, βρίσκεται στον Εθνικισμό (ως «Ακροδεξιά» χαρακτηρίζεται στο κείμενο αυτό), ο οποίος «αποτελεί έναν πραγματικό κίνδυνο» και όχι γιαλαντζί, όπως της (ακρο)αριστεράς. 

Εντύπωση προκαλεί η αιτιολόγηση του αρθρογράφου, ο οποίος πιστεύει ότι αυτό συμβαίνει «Διότι βασίζεται σε ένστικτα που συνδέονται με την ανθρώπινη φύση και που ο δυτικός πολιτισμός προσπαθεί εδώ και αιώνες μάταια να ξεριζώσει». 

Μπορεί στην συνέχεια να δίνει την δική του (πολύ βολική γι’ αυτόν και τους ομοίους του) εκδοχή για το περιεχόμενο αυτών των ενστίκτων, η ουσία όμως βρίσκεται στο ότι ο περιβόητος «Διαφωτισμός» αποτέλεσε το έναυσμα για το σφυροκόπημα εννοιών, αξιών και αρχών που ήσαν άμεσα συνυφασμένες με την νοοτροπία και δράση του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, της Ρωμαϊκής Δύναμης, των πιο ένδοξων και αναμφισβήτητα Ελληνικών στιγμών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 

Η νεωτερικότητα του «δυτικού πολιτισμού», που οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στο τραγικό αδιέξοδο των σημερινών πολυπολιτισμικών κοινωνιών, με τις αντιφατικές ερμηνείες της εξήγησης της Ιστορίας και των πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων που την συνοδεύουν, παλεύει αιώνες ολόκληρους να επιβληθεί επί της παραδοσιακής αντίληψης που καθόρισε την λαμπρή διαδρομή του ανθρώπινου πολιτισμού. 

Ο Εθνικισμός, λοιπόν, «είναι επικίνδυνος» ακριβώς επειδή είναι ανεξέλεγκτος, δεν «θεραπεύεται» ως «παιδική ασθένεια», δεν έχει «κοινές αξίες» με την κυρίαρχη καθεστωτική νοοτροπία. 

ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ! ΤΡΙΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΕ 13,5% Η AFD!

Μπορεί η (πρώην κομσομόλα…) φράου Μέρκελ να κερδίζει με άνεση τις εκλογές, για τέταρτη συνεχόμενη φορά, αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα δεν πήγαν καλά για το γερμανικό κατεστημένο.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα exit polls, που ανακοινώθηκαν πριν από λίγο, η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) αναδεικνύεται τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας, με ποσοστά 13,5%!

Και πρόκειται για συντριπτική ήττα του κατεστημένου, διότι ανεξαρτήτως του τι είναι και τι πρεσβεύει η AfD, είχε χαρακτηριστεί από το σύνολο των κατεστημένων δυνάμεων «νεοναζιστική», «ρατσιστική», κ.τ.λ., αλλά παρ’ όλα αυτά κέρδισε την ψήφο των πολιτών.

Ενδεικτικό δε του πανικού του συστήματος, είναι ότι βγήκαν ήδη στο σεργιάνι τα παρακρατικά βρωμοκοπρόσκυλα της άκρας αριστεράς, μούλοι των ρουφιάνων της Στάζι και… διαδηλώνουν κατά της λαϊκής ετυμηγορίας! 

Περαστικά σ’ όσους πονάνε! 

Γερμανούς και μη!

Τρίτη πολιτική δύναμη; 

Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει;

Αντίοχος

http://www.euronews.com/live

ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ (ΚΛΕΦΤΟ-ΠΑΣΟΚ) Η METRON ANALYSIS ΚΑΙ Ο ΠΡΩΗΝ ΔΟΛ! Μάταιος ο κόπος τους!

Μια ακόμα καταγέλαστη «δημοσκόπηση», της εταίρας Metron Analysis, δημοσιεύει σήμερα η φυλλάδα του πρώην ΔΟΛ, τα «Νέα».

Η οποία, όπως κι αυτή που δημοσίευσε το «Βήμα» την περασμένη Δευτέρα, παρουσιάζει ως τρίτο κόμμα το… κλεφτο-ΠΑΣΟΚ! 

Είναι προφανές, ότι στον πρώην ΔΟΛ και στην MetronAnalysis (αλλά και στην ΚΑΠΑ Research, της οποίας ήταν η «δημοσκόπηση» του Βήματος) προσδοκούν… ανάσταση νεκρών και κάνουν ότι μπορούν για να την επιτύχουν!

Ιδού τα «αποτελέσματα» που δίνει η εταίρα:

Στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ συγκεντρώνει το 26%, έναντι 16,1% του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην τρίτη θέση υποτίθεται πωςβρίσκεται το κλεφτο-ΠΑΣΟΚ (Δημοκρατική Συμπαράταξη) με 6,2% και (τάχα) ακολουθούν Χρυσή Αυγή με 5,2%, ΚΚΕ με 5%, Ένωση Κεντρώων με 2,4%, το Ποτάμι με 2%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 2%, η Πλεύση Ελευθερίας με 1,4%, η Λαϊκή Ενότητα με 1,2% ενώ η αδιευκρίνιστη ψήφος φτάνει το 10%.

Στην εκτίμηση ψήφου, η ΝΔ συγκεντρώνει 36,7% έναντι 22,7% του ΣΥΡΙΖΑ. Στην τρίτη θέση υποτίθεται πως βρίσκεται το κλεφτο-ΠΑΣΟΚ με 8,8%, στην τέταρτη η Χρυσή Αυγή με 7,3% και ακολουθούν το ΚΚΕ με 7,1%, η Ένωση Κεντρώων με 3,4%, οι ΑΝΕΛ με 2,8%, όσο και το Ποτάμι.

Ποια είναι τα πραγματικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής; Άνω του 10%, καθώς τα κλεμμένα ποσοστά έχουν προστεθεί σε τουλάχιστον 4 κόμματα, που οποία εμφανίζουν περιέργως υψηλά ποσοστά (κλεφτο-ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ και Ποτάμι)!

Μάταιος ο κόπος τους!

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΟΙ «ΛΟΙΠΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ» ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΗ ΛΥΣΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ… ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΟΡΩΝ! ΑΡΑ, ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ!

Όλος ο… καλός ο κόσμος θα μαζευτεί την επόμενη Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου στο ευρωκοινοβούλιο. 

Βλέπετε, οι συριζαίοι ζητωμνημονιακοί λακέδες της Μέρκελ και του Σόρος διοργανώνουν εκδήλωση για «την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής και την άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα».

Θα είναι εκεί ως προσκεκλημένοι ομιλητές ο αρχιπασόκος πανεπιστημιακός καθηγητής Αλιβιζάτος, ο αριστεριστής δικηγόρος της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής Θανάσης Καμπαγιάννης, ο «Ιός» Δημήτρης Ψαρράς (με την ιδιότητα του συγγραφέα του βιβλίου «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών) και η δημιουργός ενός προπαγανδιστικού ντοκιμαντέρ κατά της Χρυσής Αυγής, AngeliqueKourounis.

Είναι προφανές ότι το Κίνημα των Ελλήνων εθνικιστών βρίσκεται σε μεγάλη άνοδο, γι’ αυτό οι διώκτες του βγάζουν τη λύσσα τους εναντίον του και… εκτός συνόρων. 

Ξυδάκι για να τους περάσει!

Να κανονίσουνε όλοι οι παραπάνω και για μία συνάντηση –εντός ή εκτός συνόρων- την επομένη της τελικής απόφασης στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Για να πιούνε το καφεδάκι της… παρηγοριάς !

Οι σφουγγοκωλάριοι

Ο σφουγγοκωλάριος ήταν υψηλό αξίωμα και ταυτοχρόνως επάγγελμα στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το έργο του ήταν να σκουπίζει τα οπίσθια των αυτοκρατόρων.

Ήταν αξίωμα που πολλοί ζήλευαν και μόνο έμπιστα άτομα διορίζοντο, αφού είχαν το προνόμιο να ευρίσκονται τόσο κοντά στον αυτοκράτορα όταν αυτός ήταν γυμνός και άοπλος.

Με το πέρασμα του χρόνου το επάγγελμα αυτό εξέλειπε. Επεβίωσε όμως ως συγκεκριμένη συμπεριφορά στην πολιτική μας κουλτούρα. 

Ποιος είναι ο σημερινός σφουγγοκωλάριος; Το βασικό γνώρισμα της συμπεριφοράς του είναι η εξόφθαλμη ικανότητά του να επιδίδεται στην τέχνη του «σκουπίζειν» τα οπίσθια ισχυρών πολιτικών, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή πολιτικής θέσης, οι οποίοι μπορούν να του εξασφαλίσουν μία θέση στον επίγειο παράδεισο, δηλαδή πολιτική ή επαγγελματική ανέλιξη και κατ’ επέκταση, για να χρησιμοποιήσω ένα όρο του συρμού, «κοινωνική επιφάνεια».

Είναι ο πολιτικός ελαφρών βαρών που θέλει να γίνει βουλευτής ή υπουργός, ο ξέμπαρκος πολιτικός που θέλει να ξαναμπεί στο παιγνίδι της εξουσίας, ο καριερίστας δημόσιος υπάλληλος που πατά επί πτωμάτων, ο ανεπαρκής δημοσιογράφος που αναζητεί τα δεκανίκια των πολιτικών για να επιβιώσει, ο φιλόδοξος νέος που εγκλώβισε τη ζωή του σε ένα lifestyle, με αυτοσκοπό την απόκτηση με κάθε τρόπο τίτλων «επαγγελματικής και πολιτικής ευγενείας», ούτως ώστε όταν βγαίνει από το σπίτι του να αυτοϊκανοποιείται με την εντύπωση ότι είναι επώνυμος, άρα σπουδαίος, και γενικά άνθρωποι με ελλείμματα προσωπικότητας, οι οποίοι έταξαν στη ζωή τους να «ανέλθουν», άνθρωποι οι οποίοι ακόμη και με το ντύσιμό τους ή όταν συστήνονται αισθάνονται την ανάγκη να δηλώνουν το κοινωνικό και επαγγελματικό τους καθεστώς.

Στην πραγματικότητα, όμως, θρασύδειλοι καιροσκόποι, αχθοφόροι της αναξιοπρέπειας και μεταπράτες της αθλιότητας. 

Η τακτική τους ευκόλως προβλέψιμη. Επιλέγουν ένα ισχυρό πολιτικό, τον ακολουθούν και πράττουν παν ό,τι αναγκαίο για να αποδείξουν την νομιμοφροσύνη, που φθάνει μέχρι τα όρια της εθελούσιας ανδραποδώδους υποταγής. 

Επικεντρώνουν την συμπεριφορά τους σε κάθε ευκαιρία στο θάμβο της εντύπωσης. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να συλλέξουν πολλά προεκλογικά γραμμάτια, τα οποία θέλουν να εξαργυρώσουν ακριβά μετά τις εκλογές.

Το φαινόμενο του σφογγοκωλάριου ευδοκιμεί στη χώρα μας. Τους βλέπουμε να κινούνται απροκάλυπτα κάθε φορά που υπάρχουν πολιτικές εκλογές, αφού εκλαμβάνουν τις προεκλογικές εκστρατείες ως την κατ’ εξοχήν εορταστική τους περίοδο.

Άλλοτε τους βλέπουμε να συνωστίζονται πίσω από τους πολιτικούς για να τους συλλάβει ο τηλεοπτικός φακός και άλλοτε να σπεύδουν σε προεκλογικές συγκεντρώσεις για να ηδονιστούν από μία χειραψία με τον πολιτικό που επέλεξαν να υπηρετήσουν.

Οι σφουγγοκωλάριοι ζουν για να αποκτήσουν «υψηλές θέσεις» και να αισθάνονται ότι κάνουν λαμπρές καριέρες, ενώ οι σοβαροί άνθρωποι όταν βρεθούν σε κάποια θέση δίνουν ζωή στην κοινωνία.

Οι σφουγγοκωλάριοι παρά την χρονολογική τους ηλικία δεν μεγαλώνουν ποτέ. Τους βρίσκει κανείς μονίμως σε συγκεντρώσεις να χειροκροτούν παρελάσεις παραφουσκωμένων εγωισμών.

Φτύνουν με την ίδια ευκολία αυτό που μέχρι χθες χειροκροτούσαν ή μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο αν δεν πάρουν για την καριέρα τους αυτό που θέλουν. Όπως είπαμε, «η καριέρα πάνω απ’ όλα!».

Επειδή οι σφουγγοκωλάριοι έχουν μία εκ βάθους σχέση με την ηλιθιότητα, ουαί και αλίμονο σε αυτόν που αρχίζει να συζητά μαζί τους με κριτική διάθεση για τον πολιτικό του οποίου «σκουπίζουν» τον πισινό. Για να θυμηθούμε εδώ τη σοφή ρήση του Μαρκ Τουέιν: «Μη συζητάς ποτέ δημόσια με ένα ηλίθιο, θα σε κερδίσει με την εμπειρία του και οι τρίτοι μπορεί να μην καταλάβουν τη διαφορά».

Η κοινωνία μας έχει πολλά αποθέματα τέτοιου φυράματος. Κάποιοι κάνουν μεγάλες καριέρες λόγω επιτυχούς άσκησης αυτού του «χαρίσματος» και κάποιοι φιλοδοξούν να τους φθάσουν. Όπου και να φθάσουν όμως είναι χαρακτηρισμένοι.

Για τους τρίτους θα είναι οι γνωστοί σφουγγοκωλάριοι ενώ γι’ αυτούς που υπηρετούν, θα είναι μονίμως ένα κοινό κολωσφούγγι. Αλίμονο σ’ αυτούς που άφησαν τη ζωή τους να την καθοδηγήσει η ματαιοδοξία της «μεγάλης καριέρας», περνώντας την αναγκαστικά μέσα από τη λογική του «σκουπίζειν» τα οπίσθια των ισχυρών.

Όσο, ιδιαιτέρως, για τους πολιτικούς, το να ενδιαφέρονται για τον αριθμό των ακολούθων και των συνεργατών τους και όχι για την ποιότητα τους, δηλαδή το να «αρέσουν» στους σφουγγοκωλάριους, είναι απόδειξη αδυναμίας.

Είναι δε πολύ επικίνδυνο για την δημοκρατία ο πολιτικός να αισθάνεται ανώτερος από τους γύρω του και οι γύρω του καιροσκοπικώς να του το δείχνουν.

Τότε χάνεται ο ορθολογισμός και ο εποικοδομητικός διάλογος, με αποτέλεσμα η σχέση να μετατρέπεται σε σχέση υποτελείας και διαρκούς επιβεβαίωσης του ισχυρού.

Όσο κατάπτυστοι είναι οι σφουγγοκωλάριοι άλλο τόσο καταγέλαστοι είναι οι πολιτικοί που τους ανέχονται, γιατί ο έξυπνος ηγέτης δίδει σημασία όχι στο ποια γνώμη έχουν οι συνεργάτες του γι’ αυτόν αλλά ποια γνώμη έχει ο ίδιος γι’ αυτούς. Άλλωστε δεν είμαστε τίποτε άλλο εκτός από αυτό που σκεφτόμαστε.

Η αξιοπρέπεια δεν έγκειται στο να κατέχεις περίοπτη θέση αλλά στο να αισθάνεσαι πάνω απ’ όλα ελεύθερος.

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ: Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΤΟΥ ΜΕΛΙΓΑΛΑ – ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Πρωταγωνιστής του λουτρού αίματος στον μαρτυρικό Μελιγαλά ήταν ο περιβόητος Άρης Βελουχιώτης. Πρόκειται για την πιο εγκληματική φυσιογνωμία της νεωτέρας Ελλάδος, που κάποιοι όμως σήμερα επιχειρούν να αγιοποιήσουν και να δοξάσουν, ως το σύμβολο της «εθνικής μας αντίστασης». 

Ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Άρης Βελουχιώτης; 

Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Κλάρας. Το κομματικό ψευδώνυμο που του κόλλησαν οι σύντροφοί του, ήταν «Μιζέριας». 

Γεννήθηκε το 1905 στην Λαμία και υπήρξε… αιώνιος φοιτητής της Γεωπονικής Σχολής, αλλά και κλέφτης, ψεύτης, λωποδύτης, πλαστογράφος και κοινός κατάδικος των φυλακών. Το 1923 έγινε και κομμουνιστής.

Κατ’ αρχάς, ιδού το ποινικό μητρώο του «πρωτοκαπετάνιου» της «εθνικής αντίστασης»:

1ον) Υπ’ αριθμόν 988/24.07.1925 Απόφαση Πλημ/κείου Θεσσαλονίκης: Δύο (2) ετών φυλάκιση για κλοπή.

2ον) Υπ’ αριθμόν 1254/20.09.1929 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Εικοσαήμερη φυλάκιση για αυτοδικία.

3ον) Υπ’ αριθμόν 509/23.05.1930 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δύο (2) μήνες φυλάκιση για αντίσταση κατά της αρχής.

4ον) Υπ’ αριθμόν 108/25.06.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τέσσερις (4) μήνες φυλάκιση για πλαστογραφία.

5ον) Υπ’ αριθμόν 849/05.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Μυτιλήνης: ενός (1) μηνός φυλάκιση για πλαστογραφία.

6ον) Υπ’ αριθμόν 13030/20.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δυόμιση μήνες φυλάκιση για ψευδορκία.

7ον) Υπ’ αριθμόν 1835/03.11.1937 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τριών (3) μηνών φυλάκιση για πλαστογραφία.

8ον) Υπ’ αριθμόν 1989/1939 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Έξι (6) μηνών φυλάκιση για ψευδορκία.

Τα πάντα, μέχρι και… καρέκλες σούφρωνε ο αρχικλέφταρος και αρχιαπατεώνας «πρωτοκαπετάνιος»! Διαβάστε την ακόλουθη ιστορία, δημοσιευμένη στο βιβλίο «Κουραδοκόφτης» του υπεραριστερού συγγραφέως Ηλία Πετροπούλου και θα καταλάβετε: «Το 1942-43 είχε αρχίσει ν’ ακούγεται ευρύτερα το όνομα του Βελουχιώτη. 

Μια μέρα, ενώ έγραφα τα μαθήματά μου, έστηνα αυτί για να παρακολουθήσω την κουβέντα του πατέρα μου με τον αδερφό του, οπότε τον άκουσα να λέει: Αλέξη, ξέρεις ποιος είναι αυτός ο Βελουχιώτης; Ο θείος μου δεν ήξερε. Και ο πατέρας μου του εξήγησε: είναι ο Κλάρας που μας έκλεψε τις καρέκλες! Όταν έφυγε ο θείος Αλέξης, ρώτησα τον πατέρα μου τι είχε συμβεί. 

Και τότε άκουσα τη σχετική αφήγησή του. Γύρω στα 1930, ο πατέρας μου και ο θείος Αλέξης είχανε, για λίγα χρόνια, ένα θερινό κινηματογράφο στο Θησείο, όπου χρησιμοποιούσαν καρέκλες ενοικιασμένες από μια αποθηκάρα. Ένα Φθινόπωρο, λοιπόν, ήρθανε τα κάρα και φορτώσανε τις επιστρεφόμενες καρέκλες, που όμως δεν κατέληξαν ποτέ στον προορισμό τους. Την επομένη κατέφτασε ο ιδιοκτήτης της αποθηκάρας και ζήταγε τις καρέκλες του, προς μεγάλην απορία του πατέρα μου. 

Τελικώς και οι δύο κατέβηκαν στην πιάτσα των κάρων, στο Μοναστηράκι, για να λύσουν το μυστήριο. Οι καραγωγείς τους διαβεβαίωσαν ότι είχανε αφήσει τις καρέκλες στο τάδε οικόπεδο, σύμφωνα με τις οδηγίες που τους είχε δώσει ένας νεαρός απεσταλμένος του πατέρα μου. Όμως ο πατέρας μου δεν είχε στείλει κανέναν απεσταλμένο. Έτσι, όλοι μαζί κατέληξαν στη Γενική Ασφάλεια, που εντόπισε στο τάκα-τάκα τον δράστη – ήταν ο Κλάρας, ο μετέπειτα Βελουχιώτης».

Το 1938 συνελήφθη από την Αστυνομία για κομμουνιστική δράση και κλείστηκε αρχικώς στις φυλακές της Αιγίνης και εν συνεχεία της Κερκύρας. Συντόμως, υπογράφει «δήλωση μετανοίας», αποκηρύττει δηλαδή τον κομμουνισμό και αφήνεται ελεύθερος. Οι σύντροφοί του τον αποφεύγουν, καθότι είναι «δηλωσίας», προδότης του κομμουνισμού. Το 1942, όμως, καλείται από το ΚΚΕ –το οποίο προφανώς εκτίμησε το… μυρωδάτο ποινικό του μητρώο- να σχηματίσει την πρώτη συμμορία στον νομό Φθιώτιδος. 

Ο Άρης Βελουχιώτης (όπως ονομάστηκε), άφησε μακριά γενειάδα, φόρεσε κι ένα μαύρο σκούφο και σχημάτισε την ομάδα με άλλους 12 ληστοσυμμορίτες που είχε γνωρίσει στις φυλακές. Το έργο της κατατρομοκρατήσεως αρχίζει από την Ρούμελη. Τον Ιούλιο του 1943 προάγεται σε αρχηγό του ΕΛΑΣ. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση! Τον Απρίλιο του 1944 επιτίθεται κατά των ανταρτικών δυνάμεων του 5/42 Συντάγματος, του Δημητρίου Ψαρρού, και τους εξοντώνει όλους, μηδέ του Ψαρρού εξαιρουμένου. Τον Μάιο του 1944 περνάει στην Πελοπόννησο, με διαταγή του τότε αρχηγού του ΚΚΕ, Γ. Σιάντου «να στρώσει τους δρόμους με κορμιά γιατί ο Μοριάς δεν πρόκειται ποτέ να ’ρθει με το μέρος μας και πρέπει να εκλείψει». Και ο Άρης τον δικαιώνει! Απ’ όπου περνάει με τους μαυροσκούφηδες –έτσι λεγόταν η συμμορία του- σκορπάει τον τρόμο, τον θάνατο και την οδύνη. Μέχρι και στρατόπεδο συγκεντρώσεως-εξοντώσεως των εθνικιστών είχε στήσει στα Τρόπαια Γορτυνίας! Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις σφαγές, με πιο χαρακτηριστικό αυτήν στην Πηγάδα του Μελιγαλά.

Αρχή του –συμφώνως με τον υπαρχηγό του Σωτήρη Μπεγνή- ήταν: «Και 800.000 Έλληνες να μείνουν, φτάνει να είναι αυτοί που θα μείνουν έτσι όπως τους θέλουμε εμείς» (πηγή: «Ο τριακονταετής πόλεμος» του Πάνου Τσίνα). Να και το όνειρο του Άρη για την μελλοντική Ελλάδα: «Τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος δεν είναι πέρα από τον Όλυμπο και μπορούμε να ζήσουμε πολύ καλά χωρίς να’ χουμε υποδουλώσει άλλο λαό» (από ομιλία του στην Φωκίδα, τον Σεπτέμβριο του 1943, πηγή: «Παράνομος τύπος κατοχής» του Ν. Αναγνωστόπουλου).

Αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας (Φεβρουάριος 1945), με την οποία τερματίστηκε ο «2ος Γύρος» της κομμουνιστικής ανταρσίας, ο Άρης Βελουχιώτης διαφώνησε με την απόφαση του κόμματος και ανακοίνωσε την συνέχεια του «αγώνος». Τότε, το ΚΚΕ τον αποκήρυξε δημοσίως: 

«Ο Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας ή Μιζέριας) μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ, γιατί λύγισε μπροστά στον Μανιαδάκη, ξαναζήτησε τον καιρό του απελευθερωτικού αγώνα να ξαναγοράσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη, που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ του ’δωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήμερα, όμως, σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί και πάλι, ξαναπροδίνει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη στάση του, που μόνο τον εχθρό ωφελεί…» («Ριζοσπάστης» – 16 Ιουνίου 1945 – Απόφαση του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ).

Ταυτοχρόνως, το κόμμα δίδει αυστηρή εντολή στα μέλη του: «Ούτε ψωμί ούτε νερό στον Μιζέρια»! Το πληγωμένο κτήνος και η συμμορία του τριγυρνούν στα βουνά, κυνηγημένοι από τα στρατιωτικά αποσπάσματα και αποκηρυγμένοι από το ίδιο τους το κόμμα. Το τέλος του ανθρωπόμορφου τέρατος έρχεται λίγες ημέρες μετά την αποκήρυξη, όταν μετά από μάχη με τα αποσπάσματα σκοτώνεται αυτός και τα πρωτοπαλίκαρά του και ακολούθως η κεφαλή αυτού και του υπαρχηγού του, Τζαβέλλα, «εκόσμησαν» έναν φανοστάτη της κεντρικής πλατείας των Τρικάλων. Αυτό ήταν το τέλος που του άξιζε!

Αργότερα, ο αρχηγός του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, σε ομιλία του στην 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, στις 14 Οκτωβρίου 1950, είπε τα εξής: 

«Ο Βελουχιώτης (Κλάρας), εκτός από τα άλλα ήταν και δηλωσίας. Ο Κλάρας, που’ χε στρατιωτικές ικανότητες κατσαπλιαδισμού, ίσως κάτι παραπάνω, ως κομματική φυσιογνωμία ήταν ένας άνθρωπος που μόνο να χαντακώσει το κόμμα μπορούσε. Καθόταν κι έτρεφε ψείρες, μεθούσε, έκανε όργια, δούλευε διαλυτικά και χαντάκωνε το κίνημα και τον ΕΛΑΣ. Ήταν ένας μικροαστός τυχοδιώκτης. Όταν σφίχτηκε λιγάκι στην Κέρκυρα, ούτε ένα μπάτσο δεν έφαγε και λύγισε. Κι έπειτα είχε αξιώσεις ηγέτη και καθοδηγητή. Ο Τίτο τον έβαλε κι έφαγε το κεφάλι του» (πηγή: «Νέος Κόσμος», έκδοσις Οκτωβρίου 1950).

Είχε, όμως, κι άλλες ιδιότητες ο αρχισφαγέας του Μελιγαλά. «Έκανε όργια», αναφέρει κομψά ο Ζαχαριάδης. Άλλοι πολλοί, όμως, το λένε πιο χοντρά. Όπως ο τ. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Δ. Χονδροκούκης, που σημειώνει: «Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ο υπερζηλωτής της υλοποίησης των σχεδίων του ΚΚΕ, λόγω ακριβώς της ιδιοσυγκρασίας του και του κομπλεξικού ανδρικού του “είναι”. Γιατί όπως έχει γίνει κοινά παραδεκτό, ο σκληροτράχηλος αυτός καπετάνιος του ΕΛΑΣ ήτο παθολογικός κίναιδος, πράγμα που έμμεσα το ομολογούν και στενοί του συνεργάτες στα διάφορα συγγράμματά τους» (πηγή: «Γκρεμίζω τον θρύλο του Άρη Βελουχιώτη»). Ο συντοπίτης του (από την Λαμία), ιατρός Λουκάς Τσαγκάρης, γράφει: «Η είσοδός του στη Λαμία υπήρξε θριαμβευτική. Συνοδεύετο –ως συνήθως- από σωματοφυλακήν εμπίστων μαυροσκούφηδων – και δια τους μη γνωρίζοντες – οι μαυροσκούφηδες ήσαν η προσωπική φρουρά του δια πάσαν χρήσιν , διότι όπως δημοσίως είχε καταγγελθεί, ο σύγχρονος «Θεός του Πολέμου» είχε και κάποιο «κουσούρι», έπασχε λέγεται από λειτουργική ανεπάρκεια» (πηγή: «Μια ζωή – ένας αγώνας»). Στην ένορκη κατάθεσή του στις αρχές, μετά την εξόντωση του Βελουχιώτη, ο «μαυροσκούφης» Ν. Δράκος, περιγράφει ως εξής τις τελευταίες στιγμές του αρχηγού του: «Επίσης, ως προς την ιδιαιτέρα ζωή του Άρη, καταθέτω ότι ούτος, κατά την στιγμή όπου ετραυματίσθη, παρέδωσε στον ψυχογιό του ονόματι Λέων, ένα ρωσικό παράσημο, τρεις χρυσές λίρες και το ωρολόγιόν του και τον οποίον ψυχογιόν είχε και εχρησιμοποιούσε ως επιβήτορα για να ικανοποιήσει τις παρά φύσιν σεξουαλικές του ορμές» (πηγή: «Το άκρως απόρρητο αρχείο της εξόντωσης του Άρη» του Μ. Γεωργούλα). Ο κομμουνιστής Μανούσακας γράφει για τον Άρη: «Ο Μανιαδάκης, ξέροντας το ρόλο του στο κόμμα, τον έστειλε μετά την Κέρκυρα στην Ακροναυπλία, όπου συνέχισε τις σεξουαλικές ανωμαλίες του» (πηγή: «Ακροναυπλία»). Ο Άγγλος συνταγματάρχης Κρις Γουντχάους, ο οποίος ήταν στην περίοδο της κατοχής αρχηγός της αγγλικής αποστολής και σύνδεσμος Άγγλων – ΕΛΑΣ, γράφει στα απομνημονεύματά του για τον Βελουχιώτη: «Ο Άρης Βελουχιώτης ελέγετο ότι ήτο σαδιστής και περιστασιακός ομοφυλόφιλος». Αλλά και ο αριστερότατος συγγραφέας Η. Πετρόπουλος, γράφει κριτικάροντας το βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων»: «Βεβαίως, ο Χαριτόπουλος δε γράφει πουθενά πως ο Βελουχιώτης ήτο πουστόμαγκας».

Ο ίδιος συγγραφεύς, γράφει σχετικώς με την σαδιστική και εγκληματική προσωπικότητα του Βελουχιώτη: «Νομίζω πως η ήττα της αριστεράς οφείλεται σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν, στις εκτελέσεις που έκανε ο ΕΛΑΣ, η ΟΠΛΑ και η ΜΛΑ. Έχω μιλήσει για το θέμα των αδικαιολόγητων (και πολιτικώς επιζήμιων) εκτελέσεων στο βιβλιαράκι μου «Πτώματα, πτώματα, πτώματα». Περάσανε σχεδόν 60 χρόνια αφ’ ότου οι ελασίτες κατέσφαξαν χιλιάδες εθνοπροδότες και αντιδραστικούς και μοναρχοφασίστες, αλλά και αληθινούς κομμουνιστές. Οι παλιοί καπετάνιοι του ΕΛΑΣ, όσοι έγραψαν απομνημονεύματα, απέφυγαν συστηματικώς να ομολογήσουν κάτι γι’ αυτές τις άγριες σφαγές. Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: ποιος είχε τη φαεινή ιδέα των σφαγών; Και ποιος διέταξε να γίνουν αυτές οι σφαγές; Τώρα πια νομίζω ότι ο άνθρωπος που ξεκίνησε την μακάβρια ιστορία των σφαγών είναι ο Άρης Βελουχιώτης. Ο Βελουχιώτης ήτανε φονιάς. Η μπαμπέσικη δολοφονία του Ψαρρού δεν είναι το μοναδικό του έγκλημα. Καθήκον των ιστορικών παραμένει η εξιχνίαση και η απαρίθμηση όλων των σφαγών του Άρη».

Κλείνω με μια ευχή: ποτέ να μην ξαναγεννήσει η Ελλάδα τέτοιον ειδεχθή εγκληματία σαν τον Άρη Βελουχιώτη!

(Διαχρονικό κείμενο 

του Γ. Δημητρακόπουλου, 

συνταξιούχου εκπαιδευτικού)

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ ΣΕ ΠΟΛΥΤΕΚΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ – ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ, ΒΙΝΤΕΟ

Ο Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά πως στέκεται έμπρακτα στο πλευρό των δοκιμαζόμενων Ελλήνων, διένειμε σήμερα σχολικά είδη σε πολύτεκνες οικογένειες ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς.

Ο Γενικός Γραμματέας της Χρυσής Αυγής, Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος υποδέχθηκε τις οικογένειες των πολυτέκνων στα γραφεία του κόμματος στην Μεσογείων, όπου μοιράστηκαν τα σχολικά είδη στους μικρούς μαθητές.

Ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής καταχειροκροτούμενος από τους παρευρισκόμενους δήλωσε σχετικά: «Η Χρυσή Αυγή έχει την τιμή να προσφέρει κάτι ελάχιστο σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν πολύτεκνες οικογένειες και πραγματικά αποτελούν το στήριγμα του Έθνους.

Τι είναι η Ελλάδα; Τα Ελληνόπουλα! Αυτά προσφέρετε και η Πατρίδα σας ευγνωμονεί!«.

ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΠΡΟΔΟΤΕΣ...!!! ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ: ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠ΄ΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΖΙΝΟ ΤΟΥ ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ ΣΤΗ ΔΕΘ!

Μετά τον σάλο που προκλήθηκε από δημοσιεύματα για το διαφημιστικό περίπτερο του Καζίνο συμφερόντων Νικολα Γκρουέφσκι στη ΔΕΘ, ήρθε η ώρα να αποκαλύψουμε το παρασκήνιο της όλης διαδικασίας, που εδώ πρέπει να αναφερθεί, το ίδιο καζίνο είχε περίπτερο στη ΔΕΘ την ....προηγούμενη χρονιά!!!

Έτσι το μέλος του ΔΣ της ΔΕΘ Λάζαρος Λαζαρίδης, ο οποίος έχει διαφημιστική εταιρεία, 
ήταν εκείνος που παρέσυρε και τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ να πειστούν και να δώσουν την άδεια....... Δείτε εδώ:

http://www.seleo.gr/thessalonikh/195311-o-lazaros-lazaridis-einai-o-neos-antiproedros-tis-deth-ielexpo-milaei-sto-seleo-gia-tous-stoxous-tou#.WbPS9yN97x4

Σήμερα ο κύριος Λαζαρίδης είναι σύμβουλος του υπουργού ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ κυρίου Παπά!

Ακούς Αλέκοοοοοοοοο

Μπεκιάρη δες αυτή τη φώτο και πες μας πόσο μαλ@κας νιώθεις....

Γνωστός ΣΥΡΙΖΑίος πλέον (γιατί επί Καραμανλή έγλυφε τα παπάριατου Βουλγαράκη στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης) ο δήθεν δημοσιογράφος υπάλληλος του ΣΥΡΙΖΑ έχει μια σελίδα periodista.gr στην οποία γράφει φανταστικές ειδήσεις του στυλ "συνομιλητές μας στη ΝΔ μας τόνισαν πως η Μαρέβα είναι έξαλλη με τον τάδε". Το μεσημέρι έβαλε άλλο ένα fake news απ' αυτά που ειδικεύεται:

ΔΕΞΙ ΕΞΤΡΕΜ

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

1955: Οι τούρκοι ξεριζώνουν τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης

62 χρόνια από την «τρίτη» άλωση της Κωνσταντινούπολης (Σεπτεμβριανά)

Ως Σεπτεμβριανά ορίζονται οι τουρκικές θηριωδίες κατά του Ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης και άλλων πόλεων, όπως η Σμύρνη, κατά την διάρκεια του διαστήματος μεταξύ 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου του 1955. 

Πρόφαση για αυτή την ενέργεια ήταν μία βομβιστική ενέργεια που έγινε σε σπίτι, στο οποίο υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο Κεμάλ.

Η ενέργεια αυτή ήταν αποτέλεσμα τουρκικής προβοκάτσιας, γεγονός που αποδεικνύεται από τα εξής γεγονότα. 

Πρώτον στις 3 Σεπτεμβρίου η γυναίκα του Τούρκου Προξένου στην Θεσσαλονίκη κάλεσε Έλληνα φωτογράφο και του ζήτησε να φωτογραφήσει τον περίβολο του Προξενείου, το οποίο στεγάζεται δίπλα στο προαναφερθέν σπίτι. 

Τις φωτογραφίες τις ζήτησε ως «ενθύμιο», διότι την επομένη επρόκειτο να αναχωρήσει για την Τουρκία. Τα μεσάνυκτα της 5ης προς 6η Σεπτεμβρίου εξερράγη βόμβα στον κήπο του τουρκικού Προξενείο, η οποία προκάλεσε μικρές μόνον ζημιές σε υαλοπίνακες στην παρακείμενη «οικία του Κεμάλ». 

Η βόμβα, όπως εξακριβώθηκε από τις έρευνες που διεξήγαγαν οι ελληνικές αρχές και όπως απεδείχθη αργότερα στην δίκη των πρωταιτίων των γεγονότων το 1961 στην νήσο Πλάτη, μεταφέρθηκε από την Τουρκία από Τούρκο πράκτορα (Έλληνα υπήκοο από την Κομοτηνή) και τοποθετήθηκε από τον Τούρκο κλητήρα του Προξενείου.

Πέραν αυτού μερικές εβδομάδες πριν τα επεισόδια είχαν ζητήσει από τους επικεφαλής των δήμων των διαφόρων περιοχών της Πόλης τις διευθύνσεις των κατοικιών και των χώρων εργασίας, που άνηκαν σε Έλληνες. 

Σύμφωνα με αναφορά του γαλλικού προξενείου μια ειδική οργάνωση είχε καταγράψει τις διευθύνσεις των Ελλήνων ακόμα από τον Β’ ΠΠ, ώστε σε περίπτωση σύγκρουσης να μπορέσουν να τους «εξουδετερώσουν» πιο εύκολα. Επίσης από μέρες μαγαζιά και σπίτια Ελλήνων ήταν σημαδεμένα με ευκρινή σημάδια όπως σταυρού και αρχικά, γεγονός που αποδεικνύει την προπαρασκευή, την οποία είχε κάνει ο τουρκικός παρακρατικός μηχανισμός.

Λίγες ώρες μετά την τουρκική προβοκάτσιαστην Θεσσαλονίκη το κρατικό ραδιόφωνο της Τουρκίας μετέδωσε την είδηση, ενώ λίγο μετά τουρκικές εφημερίδες έκαναν έκτακτες εκδόσεις σχετικά με το συμβάν. 

Πραγματοποιήθηκε διαδήλωση στην πλατεία Ταξίμ μετά από το κάλεσμα διαφόρων φοιτητικών οργανώσεων και της οργάνωσης «Η Κύπρος είναι τουρκική» και αμέσως μετά ο τουρκικός όχλος ξεχύθηκε στους δρόμους της Πόλης σπάζοντας, λεηλατώντας και βιάζοντας. 

Οι μογγόλοι ήταν οργανωμένοι σε ομάδες 20 – 30 ατόμων, αποτελούμενες από υποκινητές, αρχηγούς και καταστροφείς, εξοπλισμένους με τουρκικές σημαίες και πορτρέτα του Κεμάλ. Από την μήνη του όχλου δεν γλίτωσαν ούτε τα νεκροταφεία, αφού οι μογγόλοι θυμούμενοι το παρελθόν και φυλετικό τους πεπρωμένοάνοιξαν τάφους και διέλυσαν ή έκαψαν τα κόκκαλα.

Η παθητική στάση της Αστυνομίας στα γεγονότα έδειχνε την σχέση του επίσημου τουρκικού κράτους με τα επεισόδια, ασχέτως αν αυτό δεν ήθελαν να το παραδεχτούν. 

Σε πολλές γειτονιές οι αστυνομικές δυνάμεις δεν εξήλθαν καθόλου από τα τμήματα τους, ενώ σε άλλες γειτονιές κοιτούσαν με απάθεια τα γεγονότα, θυμίζοντας τις εντολές του Παυλόπουλου, όταν οι πράκτορες που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί, έκαιγαν την Αθήνα, το 2008.

Στην όλη εικόνα του διωγμού και της θηριωδίας, επιχειρούν τεχνηέντως και δολίως,να εισέλθουν ως θύματα οι Εβραίοι, γεγονός που για έτι μία φορά ακόμα δεν ισχύει, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία. 

Συγκεκριμένα, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία του αμερικανικού αρχείου εξωτερικής πολιτικής, οι Εβραίοι που χτυπήθηκαν εκείνη την ημέρα, χτυπήθηκαν κατά λάθος, όπως άλλωστε χτυπήθηκαν και τούρκοι κατά λάθος.Επειδή όμως μιλάμε με στοιχεία έχουμε:

	Χώροι εργασίας (σε ποσοστ	Χώροι εργασίας (σε αριθμό)	Σπίτια (σε ποσοστό %)	Σπίτια (σε αριθμό)
Έλληνες	57	2500	75	670
Αρμένιοι	22	1000	17	150
Εβραίοι	11	500	3	25
Τούρκοι	10	400	5	40

Τα αποτελέσματα αυτής της θηριωδίας, αλλά και πολλών άλλων ήταν η σταδιακή εκκένωση του Ελληνικού Πληθυσμού από την Πόλη και τις υπόλοιπες Ελληνικές πόλεις που βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή. 

Έτσι κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης, στην Πόλη δεν απέμεινε παρά ένα ελάχιστο ποσοστό Ελλήνων, ενώ στην Θράκη μας το τουρκικό προξενείο κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει υπό τις ευλογίες του ανθελληνικού ελλαδικού κράτους της μεταπολίτευσης.

Οι Έλληνες Εθνικιστές δεν ξεχνούν την Ιστορία τους, όσο και αν αυτό το θέλουν οι διάφοροι Ρεπούσηδες και Τατσόπουλοι. 

Η Ιστορία αποτελεί πυξίδα για ένα Έθνος και εμείς αυτή την πυξίδα δεν πρόκειται να την αφήσουμε, όπως θέλουν οι ταγοί της "ελληνοτουρκικής φιλίας", προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των υπερατλαντικών και "περιούσιων" αφεντικών τους. 

Κώστας Αλεξανδράκης

Ο Διγενής γράφει για τα Σεπτεμβριανά του ’55 στην Πόλη 

Είναι γνωστό ότι ο Ελληνισμός της Πόλης πλήρωσε σε «σκληρό νόμισμα» την Τουρκοβρετανική πολιτική στο Κυπριακό. 

Είχε ήδη προγραμματιστεί απο την σύγκλιση της τριμερούς τον Ιούνιο και Αύγουστο του 1955 ο βρετανικός σχεδιασμός εμπλοκής της Τουρκίας στο κυπριακό και ως απάντηση στον Αγώνα της ΕΟΚΑ. Αυτό, φυσικά, βόλευε του τούρκους σε διπλό ταμπλό. Απο την μια μεριά να εμφανιστούν στην πολιτική σκακιέρα του κυπριακού αγώνα και απο την άλλη να ξεμπερδεύουν με την ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης. 

Η προβοκάτσια στη Θεσσαλονίκη έπιασε και τα υπόλοιπα γεγονότα εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα. 

Η ελληνική ολιγωρία και υποτέλεια απο πρόσωπα και πολιτικές στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και ιδιαίτερα την περίοδο του Αγώνα του 1955-59, φάνηκαν και στην αντιμετώπιση της καταστροφής των ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. 

Ο Αρχηγός Διγενής τις ημέρες αυτές βρίσκεται στα Σπήλια και επεξεργάζεται πυρετωδώς το σχέδιο «ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ». Είναι σίγουρο ότι ενημερώθηκε εντελώς επιφανειακά, μέσα στις δύσκολες συνθήκες που ζούσε στον Αγώνα, απο ραδιόφωνο και καμιά εφημερίδα σχετικά πιο αργά απο την πορεία των εκεί γεγονότων αλλά είναι φυσικό ούτε όλα τα γεγονότα να γνωρίζει που δεν ήταν ακόμη γνωστά και ακόμη πιο πολύ να πάρει θέση για το τι έγινε. 

Πλήρη ενημέρωση είχε μετά το τέλος του Αγώνα και γράφει σχετικά στα απομνημονεύματά του : 

«Τα ανωτέρω(εννοεί τα γεγονότα στη Κωνσταντινούπολη) ηγνόουν τότε, επληροφορήθην δε ταύτα ολιγον μετά την άφιξή μου εις Ελλάδα. Διότι. Άλλως, θα αντλαμβανόμην, ότι η Κυβέρνησις Καραμανλή προητοίμαζεν έκτοτε μεθοδικώς την απεμπόλησιν του ιερού αιτήματος των Κυπρίωνκαι θα παρέδιδε αργά ή γρήγορα την Κύπρο εις τους Αγγλοτούρκους. Εάν τα γεγονότα ταύτα, τα οποία τόσον εφωτίσθησαν, μετά την ανατροπήν του Μεντερές την 27ην Μαίου 1960,εκ των επιβεβαιωτικών αποκαλύψεων απο Τουρκικάς πηγάς, ετύγχανον της δέουσης εκμεταλλεύσεως απο Ελληνικής πλευράς, εκτός της γενικωτέρας εθνικής ωφελείας, ασφαλώς θα εξουδετέρωνον πλήρως το επί του Κυπριακού βάρος του Τουρκικού παράγοντος, το οποίον μετά σατανικότητος προέβαλλον οι Άγγλοι, αναμφιβόλως δε θα ήτο εν τοιαύτη περιπτώσει πολύ διάφορος η λύσις του Κυπριακού». 

πηγή: Απομνημονεύματα του Αγώνα της ΕΟΚΑ 

ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ 

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΧΘΡΟΥΣ

Το κυπριακό ζήτημα και η αγγλοαμερικανική πολιτική.

Μέσα από συνεχείς υπονομεύσεις της κυπριακής ανεξαρτησίας, φτάσαμε τελικά στη «λύση», δηλαδή, του Κυπριακού όπως την επιδίωκαν οι ΗΠΑ και η Αγγλία.

http://wwwaimos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_4047.html