ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΟ ΑΙΜΟΣ BLOG ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΕΤΟΣ 2022, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ



Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».Δεν είναι κακό να μην αισθάνεται κανείς Έλληνας, όπως και να πιστεύει άκριτα, όπου αυτός θέλει, τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι άλλωστε το κάνουν αυτό, κακό είναι να διαστρεβλώνει την αλήθεια με ανύπαρκτες γνώσεις και ψεύδη! ”Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή είναι μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας.”

Τα κόμματα αντανακλούν κοινωνικές πραγματικότητες και ιδεολογικές αφετηρίες. Και μονάχα όταν η ίδια η κοινωνία τα απορρίψει, περνούν στην Ιστορία.

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Ο άγνωστος Ελληνισμός των Σκοπίων

-Ενώ τις μέρες που διανύουμε το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων (ΠΓΔΜ) είναι κυρίαρχο, μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται γνωστό στην ελληνική κοινή γνώμη, ότι στο νότιο τμήμα των Σκοπίων υπάρχει ελληνική μειονότητα.

Η μειονότητα αυτή στα μέσα του 19ου αιώνα ήταν όμως πλειονότητα σε μία εδαφική λωρίδα βόρεια των ελληνικών συνόρων, στην περιοχή που περιλαμβάνει την Αχρίδα, το Μοναστήρι, την Γευγελή και την Στρώμνιτσα και με όρια προς Βορρά το Κρούσοβο και τον Πρίλαπο. Εκεί ακριβώς βρίσκονται και τα όρια της ιστορικής και γεωγραφικής Μακεδονίας, διότι γεωγραφική Μακεδονία, ως όρος ανεξάρτητος και διαφορετικός από την ιστορική, δεν υφίσταται.

Τη διαφοροποίηση των όρων "γεωγραφική" και "ιστορική" Μακεδονία επέβαλαν οι Βούλγαροι εθνικιστές μετά το βουλγαρικό εκκλησιαστικό σχίσμα του 1870 βάζοντας τη Μακεδονία στην κλίνη του Προκρούστη, προεκτείνοντας τα όριά της βόρεια των Σκοπίων για να εξυπηρετήσουν τις επιδιώξεις τους και προετοίμασαν έτσι το έδαφος για την επινόηση από τον Τίτο του "μακεδονικού" έθνους το 1944.

Κατά τα μέσα του 19ου αιώνα οι χριστιανοί της Πελαγονίας (η περιοχή του Μοναστηρίου - Κρουσόβου που κατ΄ εξοχήν κατοικούνταν από Έλληνες) διακρίνονταν σε δύο γλωσσικές ομάδες: τους σλαβόφωνους, οι οποίοι ήταν κυρίως γεωργοκτηνοτρόφοι και τους βλαχόφωνους που προέρχονταν από την περιοχή της Μοσχόπολης της Βορείου Ηπείρου, απ' όπου είχαν μεταναστεύσει μαζικά κατά τον 18ο αιώνα, εξαιτίας των αλβανικών καταπιέσεων.

Η παιδεία, η εκκλησία και η κουλτούρα στην βόρεια αυτή μακεδονική ζώνη ήταν σε ελληνικά χέρια και η εθνική συνείδηση, όταν υπήρχε, ήταν ελληνική. Στο σύνολό τους οι χριστιανοί κάτοικοι είχαν το βλέμμα στραμμένο προς τον ελληνισμό και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.


Ειδικότερα, οι βλαχόφωνοι Έλληνες είχαν παρουσιάσει σημαντική οικονομική και πνευματική ανάπτυξη, ασκώντας τις τέχνες, τις επιστήμες και το εμπόριο και διατηρώντας σημαντικούς εμπορικούς οίκους στην κεντρική Ευρώπη, στην Αλεξάνδρεια κ.α.

Η δημιουργία βουλγαρικής εθνικής συνείδησης στην Πελαγονία, όπως και γενικότερα στον χώρο της Μακεδονίας, άρχισε με ρωσική πρωτοβουλία και οργάνωση, από το 1846 και εντάθηκε μετά το 1870, οπότε η βουλγαρική Εκκλησία (Εξαρχία) αποσπάστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο σλαβόφωνος πληθυσμός διχάστηκε: άλλοι παρέμειναν πιστοί στο Πατριαρχείο και στην ελληνική ιδέα και άλλοι θεώρησαν εαυτούς Βουλγάρους και προσχώρησαν στην Εξαρχία.

Οι βλαχόφωνοι, όμως, παρέμειναν στο σύνολό τους φανατικοί Έλληνες, παρά την ύπαρξη και δράση ισχυρής ρουμανικής προπαγάνδας, η οποία συνεπικουρούμενη από τον βουλγαρικό εθνικισμό και το οθωμανικό κράτος, προσπαθούσε να προσεταιρισθεί τους Βλάχους της περιοχής. Την προσήλωση των Βλάχων της Πελαγονίας στον ελληνισμό επισημαίνει και ο Σκοπιανός ιστορικός Bitoski, ο οποίος αναφέρει ότι: 

"Αυτοί οι Βλάχοι, βαθμιαία καθίστανται η κύρια δύναμη στο πλευρό της Μητροπόλεως Πελαγονίας για την προώθηση της Μεγάλης Ελληνικής Ιδέας. Οι ναοί και τα σχολεία της πόλης του Μοναστηρίου ήταν κατά τα μέσα του 19ου αιώνα σε ελληνικά χέρια..."


Παρόμοια είναι και η μαρτυρία του Γάλλου δημοσιογράφου Michel Paillares, ο οποίος περιηγήθηκε την Μακεδονία το 1904 : 

"Στο Μοναστήρι, όλοι οι Βλάχοι είναι Έλληνες ως τα βάθη της καρδιάς τους, με ελληνικές παραδόσεις και ιδανικά. Στέλνουν πάνω από δύο χιλιάδες παιδιά στα σχολεία του ελληνισμού, που τα πλουτίζουν με τις εισφορές τους. Αυτοί βρίσκονται επικεφαλής του πιο σκληρού και αμείλικτου αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Δημιούργησαν μια μυστική επιτροπή που είναι ο τρόμος των κομιτατζήδων. Ούτε ο μητροπολίτης ούτε ο Έλληνας πρόξενος μπορούν να μετριάσουν τον έξαλλο πατριωτισμό τους...".


Την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα ισχυρή παρουσία είχε ο βλαχόφωνος ελληνισμός, εκτός από το Μοναστήρι, στις πόλεις Σκόπια,Βελεσσά, Αχρίδα, στο Κρούσοβο και στα χωριά του βουνού Περιστέρι, Μεγάροβο, Τύρνοβο, Νιζόπολη, Γκόπεσι, Μηλόβιστα κ.ά.

Οι σλαβόφωνοι κάτοικοι που παρέμειναν πιστοί στο Πατριαρχείο και διατήρησαν ελληνική εθνική συνείδηση βρίσκονταν κατά μήκος των ελληνικών συνόρωνστιςπεριοχές Μοναστηρίου, Γευγελής και Στρώμνιτσας. Εναντίον αυτών στράφηκε κυρίως η βουλγαρική προπαγάνδα και στρατιωτική δράση κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα (1870-1908). 

Οι Βούλγαροι, με επιμονή, παρά το αντίθετο λαϊκό αίσθημα που συναντούσαν στις εστίες του ελληνισμού, χάρη στην συμπαράσταση των Ρώσων, αλλά και των άλλων δυνάμεων όπως και του Πάπα, και κυρίως με τα άφθονα χρήματα της Σόφιας για δημιουργία σχολείων και εξαγορά συνειδήσεων, κατόρθωσαν να περιορίσουν το ελληνικό στοιχείο εκεί όπου άλλοτε κυριαρχούσε.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι στα Σκόπια, μετά την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878), συγκεντρώθηκαν σε κείμενο διαμαρτυρίας κατά των Μεγάλων Δυνάμεων 10.000 ελληνικές υπογραφές. Η ελληνική κοινότητα εκεί, διατηρούσε δύο εκκλησίες, ημιγυμνάσιο, παρθεναγωγείο, και δημοτικό σχολείο με περισσότερους από 850 μαθητές. Ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα οι Έλληνες κάτοικοι της πόλης των Σκοπίων περιορίστηκαν σε 2.000-3.000.

Πιο χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η υποχώρηση του ελληνικού στοιχείου στην ιστορική πόλη της Αχρίδας. Η Αχρίδα είναι κτισμένη στην θέση της αρχαίας πόλης Λύχνου, στο βορειοανατολικό άκρο της ομώνυμης λίμνης. Ακόμα και ο Constantin Jirecek, Τσέχος καθηγητής της Ιστορίας και υπουργός Παιδείας του βουλγαρικού κράτους, ομολογεί ότι "η Αχρίδα ήταν από τον 12ο αιώνα προμαχώνας του ελληνισμού στη Μακεδονία"ενώ ο Γερμανός Hermann Wendel την ονομάζει "ακρόπολη του ελληνισμού". Στα μέσα του 19ου αιώνα η Αχρίδα ήταν μεγάλο εμπορικό κέντρο με τουλάχιστον 8.000 χριστιανούς βλαχόφωνους όλοι με ελληνική εθνική συνείδηση και παιδεία.


Από την Αχρίδα καταγόταν ο Αναστάσιος Πηχεών, βασικός πρωταγωνιστής των επαναστατικών κινημάτων της Βορειοδυτικής Μακεδονίας κατά τον 19ο αιώνα και ο Μαργαρίτης Δήμιτσας, κορυφαίος ιστορικογεωγράφος της αρχαίας Μακεδονίας, ο οποίος με τις έρευνές του κατέδειξε την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού στη Μακεδονία. 

Ενδεικτικές της ακμής του ελληνισμού της Αχρίδας στα μέσα του 19ου αιώνα, είναι και η μαρτυρία του Ρώσου καθηγητή Victor Grigorovic ο οποίος γράφει ότι το 1845 στην Αχρίδα κυριαρχούσε η ελληνική γλώσσα, η βουλγαρική ομιλείτο μόνο σε στενό οικογενειακό κύκλο, ενώ δεν υπήρχε ούτε ένας που να μπορούσε να διαβάσει σλαβική γραφή.

Ο ελληνισμός μπορεί να μειώθηκε μέχρις εξαφανίσεως στην περιοχή της Αχρίδας και των Σκοπίων, παρέμεινε όμως ισχυρός καθ' όλη την διάρκεια του 20ού αιώνα στην περιοχή της Πελαγονίας με βασικά προπύργια το Μοναστήρι και το Κρούσοβο. Στο Μοναστήρι από το 1870μέχρι το 1912 οργίαζαν ποικίλες εθνικές προπαγάνδες. Όμως, οι βλαχόφωνοι Έλληνες του Μοναστηρίου παρουσίασαν πρωτοφανή οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη κατά τον 19ο αιώνα, η οποία τους επέτρεψε να χρηματοδοτήσουν εκκλησίες, σχολεία και συλλόγους, με τα οποία μπόρεσαν να αντέξουν στις ξένες πιέσεις. 


Χαρακτηριστικό του εθνικού αυτοπροσδιορισμού της ίδιας κοινότητας είναι το υπόμνημα που απηύθυναν προς τις Μεγάλες Δυνάμεις το 1903, το οποίο κατέληγε: "...λαλούμεν ελληνιστί, βουλγαριστί, βλαχιστί, αλβανιστί, αλλ' ουδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν ν' αμφισβητεί προς ημάς τούτο".

Στο Κρούσοβο τώρα, ορεινή βλαχόφωνη κωμόπολη βόρεια του Μοναστηρίου, ο ελληνισμός είχε ανέκαθεν συντριπτική πλειοψηφία. Οι Κρουσοβίτες ασχολήθηκαν με το εμπόριο και ανέπτυξαν την Παιδεία σε τέτοιο βαθμό ώστε ανέδειξαν πέντε καθηγητές των ΠανεπιστημίωνΑθηνών και Θεσσαλονίκης, μεταξύ των οποίων και ο Αλέξανδρος Σβώλος

Επίσης το ίδιο σπουδαίος αν και λιγότερο γνωστός, είναι και οΔημήτρης Λάλας ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες μουσικούς, μαθητής, στενός συνεργάτης και φίλος του διάσημου μουσουργούΒάγκνερ. Μάλιστα τον βοήθησε στην τελειοποίηση του έργου του "Der Ring des Nibelungen" που αποτέλεσε τη βάση του γνωστού "Άρχοντα των Δακτυλιδιών".

Μετά την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό τώρα, το 1912, και την υπαγωγή της περιοχής στο νεοσύστατοΒασίλειο Σέρβων, Κροατώνκαι Σλοβένων,που αργότερα ονομάστηκε Γιουγκοσλαβία, η κατάσταση του ελληνισμού άλλαξε προς το χειρότερο. 

Οι Σέρβοι έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία και τις ελληνικές εκκλησίες και απαγόρευσαν την χρήση της ελληνικής γλώσσας. Μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού της Πελαγονίας μετανάστευσε στο ελληνικό έδαφος, κυρίως στην Φλώρινα και στην Θεσσαλονίκη, ενώ οι Σέρβοι μετέφεραν Βόσνιους και Κροάτες στην Πελαγονία με στόχο την εθνολογική αλλοίωση της περιοχής. 

Γενικά το γιουγκοσλαβικό κράτος με ποικίλες πιέσεις προσπάθησε επί σχεδόν τριάντα χρόνια να πείσει τους Βουλγάρους, Αλβανούς και Έλληνες κατοίκους της σημερινής Π.Γ.Δ.Μ. ότι είναι "Παλαιοί Σέρβοι" (Stari Srbji), οι οποίοι είχαν χάσει την εθνική τους ταυτότητα.


Παράλληλα, κατά την διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, οι βουλγαρικές δυνάμεις επιδόθηκαν και πάλι σε προσπάθεια εκβουλγαρισμού του ελληνικού στοιχείου. 

Χαρακτηριστικές των αλλεπάλληλων σερβικών και βουλγαρικών καταπιέσεων επί των ελληνικών πληθυσμών της Πελαγονίας, υπήρξαν οι διαδοχικές αλλαγές των ελληνικών επωνύμων: ο Παναγιωτίδης, π.χ. μετονομάστηκε από τους Σέρβους το 1913 σε Παναγιώτοβιτς, από τους Βουλγάρους το 1916 σε Παναγιώτωφ, από τους Σέρβους το 1919 πάλι σε Παναγιώτοβιτς, από τους Βουλγάρους το 1941 σε Παναγιώτωφ και τέλος από τους (Σλαβο-) "Μακεδόνες" του Τίτο το 1945 σε Παναγιωτόφσκυ.

Η κατάληξη των ελληνικών επωνύμων σε -σκυ υιοθετήθηκε ως μία ουδέτερη, σλαβικού χαρακτήρα κατάληξη, εφ' όσον η κατάληξη -ωφθύμιζε Βουλγαρία και η κατάληξη -ιτς Σερβία. 

Μέχρι και σήμερα τα επώνυμα των ελληνικής καταγωγής κατοίκων της Π.Γ.Δ.Μ. φέρουν την κατάληξη -σκυ, με πρώτο συνθετικό το παλιό ελληνικό επώνυμο.


Και φθάνουμε στο σήμερα: Το επίσημο ελληνικό κράτος, πιστό στην πατροπαράδοτη έλλειψη οποιασδήποτε εξωτερικής πολιτικής για τις ελληνικές μειονότητες στις γειτονικές χώρες (Β. Ήπειρος, Κων/πολη, Ίμβρος - Τένεδος), αδιαφόρησε πλήρως και για την προσπάθεια αφελληνισμού της Πελαγονίας από το 1850 μέχρι και σήμερα. Αποτέλεσμα της μακροχρόνιας και συστηματικής προπαγάνδας και καταπίεσης, ήταν η προοδευτική προσχώρηση των σλαβοφώνων Ελλήνων της Πελαγονίας στην 

Όμως η πολύχρονη πλύση εγκεφάλου για εμπέδωση της "μακεδονικής εθνότητας" δεν πέρασε στους βλαχόφωνους κατοίκους της Πελαγονίας. Το μεγαλύτερο μέρος των Βλάχων του Μοναστηρίου και του Κρουσόβου μιλούν ακόμη τα ελληνικά και διατηρούν την ελληνική εθνική συνείδηση, ακόμη και όταν φοβούνται να την εκδηλώσουν ανοιχτά (κυρίως από το 1990 και μετά).
Οι στατιστικές του κράτους των Σκοπίων δεν αναφέρουν ελληνική μειονότητα. Είναι πιθανό ότι οι Έλληνες στο γειτονικό κράτος ανέρχονται σε περισσότερους από 200.000, χωρίς να είναι δυνατή ακριβής εκτίμηση. Ελάχιστοι απ' όσους έχουν ελληνική καταγωγή τολμούν να εκδηλωθούν ανοιχτά, επειδή υπάρχει ένας απέραντος φόβος καθώς και η βεβαιότητα ότι το ελληνικό κράτος δεν πρόκειται να τους προστατεύσει. 

Όπως γίνεται συνήθως στην Ελλάδα, το κενό του ενδιαφέροντος για την μειονότητα της Π.Γ.Δ.Μ. προσπαθούν να καλύψουν ιδιωτικοί φορείς και μεμονωμένα άτομα. Τελείως ενδεικτικά αναφέρω ότι στο Πρίλεπ λειτουργεί φροντιστήριο ελληνικών η Κατερίνα Βίδα, η οποία υφίσταται συνεχείς ελέγχους από το καθεστώς. Στην πόλη των Σκοπίων ελληνικό φροντιστήριο λειτουργούσε η Ένωση Βλάχων με την Νόρα Γέρου. 

Δυστυχώς οι αρχές το έκλεισαν καθαιρώντας την διοίκηση του συλλόγου και τοποθετώντας δοτή και ελεγχόμενη από αυτούς ηγεσία. Στην Ρέσνα, ο Νικόλας Κωνσταντινίδης αγωνίζεται για την δημιουργία ενός ιδρύματος ελληνικού πολιτισμού με επίσης τρομερές διώξεις από το καθεστώς. Στην αμιγέστερη ελληνική πόλη, το Κρούσοβο (ελληνο-βλάχικη κατά 90%) λειτουργεί φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας, με τονΆλκη Στράλλα, που πηγαίνει από το Μοναστήρι.

Συμπερασματικά, στο Μοναστήρι και στα άλλα βλαχόφωνα κέντρα της Πελαγονίας ο ελληνισμός εξακολουθεί να υπάρχει, επιδεικνύοντας πρωτοφανή ανθεκτικότητα, σε πείσμα της νεοελληνικής άγνοιας και αδιαφορίας. 


Η πλήρης εγκατάλειψή του από το ελληνικό κράτος μετά το 1913 υπήρξε εθνική παράλειψη, που όμοιά της δεν θα βρει κανείς στην ιστορία των γειτονικών λαών Σέρβων, Βουλγάρων, Αλβανών και Τούρκων, όσο και αν ψάξει.


Αψευδείς μάρτυρες άλλωστε της ιστορικής παρουσίας του ελληνισμού στον χώρο της Πελαγονίας είναι και τα σωζόμενα πάμπολλα αρχιτεκτονικά μνημεία, κοσμικά και εκκλησιαστικά. Στην Αχρίδα, το αρχοντικό της οικογένειας Ρόμπη είναι το κόσμημα της πόλης. 







Στο Κρούσοβο και το Μοναστήρι, σώζονται επίσης αρκετά από τα παλιά ελληνικά αρχοντικά της εποχής της ακμής του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Μεγαλύτερη ιστορική σημασία έχουν τα εκκλησιαστικά μνημεία, τα οποία, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, υφίστανται συστηματική παραχάραξη. Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί η κατεδάφιση μέρους της Μονής του Οσίου Ναούμ Αχρίδας και η ανέγερση στη θέση της ξενοδοχείου.



Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι Έλληνες ομογενείς σε όλη την ιστορική τους πορεία έχουν σταθεί άξιοι της ελληνικότητάς τους, την οποία δεν εγκατέλειψαν ούτε στην σύγχρονη εποχή της πτώσης των ιδεολογιών και της παγκοσμιοποίησης. Την απέδειξαν δε, τόσο με την οικονομική και πνευματική ανάπτυξη που επέδειξαν, όσο και με την συμμετοχή τους στους εθνικούς αγώνες.

Η ελληνική μειονότητα των Σκοπίων είναι δυστυχώς η πιο αδικημένη, η πιο λησμονημένη και η πιο αγνοημένη από όλες τις ελληνικές μειονότητες και παροικίες του εξωτερικού.

Δ. Τσούτσας



Η Βουλγαρία με τον νέο πρόεδρο Ράντεφ, υποστηριζόμενο από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, και τη νέα δεξιόστροφη κυβέρνηση δείχνει διατεθειμένη να παρεμβαίνει πιο δυναμικά στα βαλκανικά δρώμενα. 

Η αναταραχή στα Σκόπια και οι απαιτήσεις των Αλβανών για συγκυβέρνηση και ισότιμη παρουσία έχουν ανακινήσει το ενδιαφέρον της Σόφιας για ένα κράτος, το οποίο θεωρεί εθνολογικά και ιστορικά συγγενικό. 

Η Βουλγαρία έχει μεν αναγνωρίσει το κράτος με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», έχει όμως ρητά αρνηθεί να αναγνωρίσει την ύπαρξη «μακεδονικής εθνότητος». Οι Βούλγαροι ιστορικοί και πολιτικοί θεωρούν τους Σλάβους των Σκοπίων Βουλγάρους και χαρακτηρίζουν τον «μακεδονισμό» μία τεχνητή κατασκευή του Τίτο και του κομμουνιστικού καθεστώτος.

Ο πρόεδρος Ρούμεν Ράντεφ ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Ενωση να αναλάβει η Βουλγαρία τον ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ Σλάβων και Αλβανών στα Σκόπια. Οι εθνικιστές σύμμαχοι του Μπορίσοφ στην κυβέρνηση είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξουν μία μεγαλύτερη προσέγγιση της Βουλγαρίας με το σλαβικό στοιχείο της ΠΓΔΜ.

Από την πλευρά τους, αρκετοί Σκοπιανοί πολιτικοί ζητούν στήριξη από τη Βουλγαρία και θυμούνται τις βουλγαρικές ρίζες των ψευδομακεδόνων. Ο υποψήφιος για την πρωθυπουργία ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών Ζόραν Ζάεφ δήλωσε προ ολίγων ημερών ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι αδελφός λαός με τους Βουλγάρους. Ο πρώην πρωθυπουργός των Σκοπίων Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι έχει ήδη προχωρήσει περισσότερο. Δηλώνει Βούλγαρος και έχει πείσει πολλές χιλιάδες Σκοπιανών να πάρουν βουλγαρική υπηκοότητα.

Η πίεση της Βουλγαρίας και της Αλβανίας προς τα Σκόπια πιθανότατα θα οδηγήσει σε αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ και σε καθεστώς ομοσπονδίας (καντονίων). Προβλέπω ότι συντόμως η ψευδεπίγραφη «Μακεδονία» θα χωρισθεί σε καντόνια, εκ των οποίων ένα μεγάλο θα είναι το αλβανικό, άλλο θα είναι το βουλγαρικό, τρίτο το σερβικό κ.ά. 

Τελικά θα φανεί ότι οι ψευδομακεδόνες αποτελούν μειοψηφία μέσα σε ένα πολυεθνικό μωσαϊκό. Το κράτος των Σκοπίων ή θα διαλυθεί ή θα καντονοποιηθεί ή θα ελέγχεται από την Αλβανία και τη Βουλγαρία. 


Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάς δεν πρέπει να παραχωρήσει το όνομα της Μακεδονίας.



«Οι μύθοι της Αριστεράς»

Καιρός είναι να διαφωτίσουμε τους νεότερους και να αποκαταστήσουμε αλήθειες στους μύθους της Αριστεράς.

1940-1944. Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΔΕΞΙΑΣ» ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΠΡΑΞΗ 1.


Η 
οργανωμένη αντίσταση κατά των γερμανών έγινε στα ελληνοαλβανικά σύνορα, και στη οχυρωματική γραμμή στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα (ΡΟΥΠΕΛ), από την αυτοθυσία του ένδοξου Ελληνικού Στρατού και σταμάτησε με την είσοδο των γερμανών τον Απρίλιο του 1941 , στην Αθήνα.

ΠΡΑΞΗ 2.

Ο νεαρότερος αντιστασιακός που καταγράφεται ήταν ο Κων/νος Κουκίδης 17 ετών εύζωνας και μέλος της νεολαίας ΕΚΟΝ του Μεταξά που ήταν φρουρός στην Ακρόπολη. Κατά την είσοδο των γερμανών στην Ακρόπολη αξίωσαν από τον έλληνα φαντάρο να κατεβάσει την ελληνική σημαία και να αναρτήσει την γερμανική. Αυτός αρνήθηκε να την κατεβάσει. Την κατέβασαν οι γερμανοί και του την παρέδωσαν. Αυτός ,την τύλιξε πάνω του ,έπεσε από τον βράχο της Ακρόπολης και αυτοκτόνησε, προς ένδειξη αντίστασης.

Οι περισσότεροι έλληνες δεν γνωρίζουν το περιστατικό αυτό. Θα το γνώριζαν αν ο νεαρός φαντάρος ήταν κομμουνιστής. Σήμερα θα είχε αντίστοιχη φήμη του Μανόλη Γλέζου ο οποίος εν έτη 2012 ζει και βασιλεύει, χωρίς να έχει αναφέρει ποτέ την ηρωική πράξη του νεαρού Κουκίδη διεκδικώντας αποκλειστικά για το εαυτό του τις δάφνες ηρωισμού.

ΠΡΑΞΗ 3.

Επίσης. Ο ταγματάρχης Κων. Βέρσης στις 23/4/1941 αυτοκτόνησε όταν υποχρεώθηκε να παραδώσει τα τιμημένα ελληνικά όπλα στον γερμανικό στρατό ,παρά τα συμφωνηθέντα.Ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ.

ΠΡΑΞΗ 4.

Ο υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης έδωσε τέλος κατά τον ίδιο τρόπο όταν είδε τα γερμανικά στρατεύματα να παρελαύνουν στον Έβρο.

ΠΡΑΞΗ 5.

Το ίδιο έπραξε και ο λοχαγός Ευάγγελος Νομικός στο Ρίζο της Μακεδονίας, για να αποφύγει την αιχμαλωσία από τον κατακτητή, όπως και ο ανθυπολοχαγός Νικόλας Πάππης από την Χίο ,που τελείωσε τη ζωή του όταν είδε να πλησιάζουν τα γερμανικά στρατεύματα έξω από το νοσοκομείο των Καμένων Βούρλων.

ΠΡΑΞΗ 6.


Α. Κορυζής

Τον κύκλο αυτής της ιδιότυπης αντίστασης των αυτοκτονιών, θα κλείσει με την αυτοκτονία του πρωθυπουργού Αλέξανδρο Κορυζή μετά από την επιτίμηση του Βασιλέα Γεώργιου για διαφυγή του ελέγχου των κρίσιμων καταστάσεων και της.

ΠΡΑΞΗ 7.


μεγάλης ελληνίδας συγγραφέως Πηνελόπη Δέλτα, που έδωσε τέλος στη ζωή της με δηλητήριο όταν άκουσε από το ραδιόφωνο αντί του εθνικού ύμνου την έπαρση της σβάστικας.

ΠΡΑΞΗ 8.

Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, η οποία σχεδιάστηκε από τους βρετανούς και τον Ναπολέοντα Ζέρβα του ΕΔΕΣ. Ο Άρης Βελουχιώτης κλήθηκε να συμμετάσχει λόγω της στρατηγικής θέσης που κατείχαν τα στρατεύματα του. Η συμμετοχή του ήταν καθοριστική στην επιτυχία της αντιστασιακής ενέργειας. Το ΚΚΕ είχε σαφή αρνητική στάση και τον κάλεσε τον Νοέμβριο του 1942 σε απολογία βάζοντας δίπλα του τον Σαμαρινιώτη και τον Λευτεριά σαν επιβλέποντες των έργων του. Μετέπειτα το ΚΚΕ κατ την προσφιλή του μέθοδο οικειοποιήθηκε την πράξη αυτή σαν δική του γιορτάζοντας μόνο του την επέτειο της.


ΠΡΑΞΗ 9.

Η ανατίναξη της γέφυρας του Ασωπού έγινε από 6 βρετανούς χωρίς την συμμετοχή του ΕΔΕΣ (λόγω απόστασης άνω των 100 μιλίων) και την άρνηση του ΕΛΑΣ.

ΠΡΑΞΗ 10.


Η ανατίναξη των γραφείων της ΕΣΠΟ (Εθνικοσοσιαλιστική Πολιτική Οργάνωση) στην Πατησιών από τον (δεξιό) υποσμηναγό Περίκο και από άλλους Έλληνες Πατριώτες που ανήκαν στην ΠΕΑΝ, (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζομένων Νέων), Κώστας Περίκος, Θάνος Σκούρας, Γιάννης Κατεβάτης και Γιώργος Αλεξιάδης. Ανάμεσά τους και η ηρωίδα Ιουλία Μπίμπα, η οποία εκτελέστηκε στη Γερμανία «δια πελέκεως»

ΠΡΑΞΗ 11.

Στην κηδεία του Κ.Παλαμά χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν σε μια βουβή διαμαρτυρία κατά των γερμανών με τον επικήδειο λόγο του Αγγ. Σικελιανού να ξεχωρίζει, στο φέρετρο αυτό ακουμπάει ολόκληρη η Ελλάδα


ΠΡΑΞΗ 12.

Ποια ήταν η συμβολή της εκκλησίας το 1940

Κατά την Ιταλική εισβολή το 1940 η εκκλησία κήρυξε πανστρατιά κατά του εχθρού, όχι μόνο ηθικά αλλά και πρακτικά. Το Πανελλήνιο Ίδρυμα Τήνου εκποίησε τα τιμαλφή από τα τάματα της Μεγαλόχαρης και ενίσχυσε οικονομικά τον αγώνα με 5εκ δραχμές , ποσό που θεωρείτε αρκετά υψηλό για την εποχή.

Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών οργάνωσε 173 παραρτήματα στην πόλη με 2.500 εθελόντριες που ενίσχυαν οικονομικά τις οικογένειες των στρατευμένων. Τα παραρτήματα αυτά συγκέντρωναν χρήματα ,ρουχισμό, τρόφιμα που κάλυψαν τις ανάγκες για 61.239 οικογένειες. Αντίστοιχες αποστολές υπήρχαν και για τους ενόπλους του μετώπου.

Μητροπολίτες όπως ο Καρυστίας Παντελεήμων , ο Ιωαννίνων και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος ,καθώς και πλήθος άλλων επιστρατευθέντων εθελοντών κληρικών, συμμετείχαν στην αντίσταση ενάντια του εχθρού στα παγωμένα βουνά της Αλβανίας

Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος

Κατά την κατοχή των Γερμανών το 1941 ,Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ήταν ο Χρύσανθος, ο οποίος αρνήθηκε να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου.

Κατά την επίσκεψη του Γερμανού στρατηγού Φον Στουμε στο γραφείο του το δέχθηκε όρθιος χωρίς να του προσφέρει κάθισμα και του διεμήνυσε ότι η εκκλησία δεν πρόκειται να συνεργασθεί με τους εισβολείς.

Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός

Η κυβέρνηση Τσολάκογλου παύει από τα καθήκοντα του τον Χρύσανθο και χρίζει Αρχιεπίσκοπο τον Δαμασκηνό, ελπίζοντας την συνεργασία της εκκλησίας,.Διαψεύσθηκε παταγωδώς. 

Ο Δαμασκηνός περισσότερο διπλωμάτης συνεργάσθηκε με την εξόριστη κυβέρνηση , τους Άγγλους και τις οργανώσεις εθνικής αντίστασης , ΕΔΕΣ του Ζέρβα και ΕΚΚΑ του Ψαρρού. Ενώ ο Χρύσανθος από το σπίτι του πλέον, είχε επικοινωνία με την εξόριστη κυβέρνηση και το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής με το γνωστό «ασύρματο του Δεσπότη»

Ο μητροπολίτης Καρυστίας Παντελεήμων, ο Κοζάνης Ιωακείμ, ο Ηλείας Αντώνιος, ο Χίου Ιωακείμ, ο Σάμου Ειρηναίος, ο Χαλκίδος Γρηγοριος, ο Αττικής Ιάκωβος και πολλοί άλλοι απλοί κληρικοί εντάχθηκαν στις αντιστασιακές οργανώσεις. Πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν ή εκτελέσθηκαν ή μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία, όπως ο μητροπολίτης Δημητριάδος Δαμασκηνός, ο μητροπολίτης Λήμνου Διονύσιος, ο Κυθήρων Μελέτιος.

Το 1949 η «Ακαδημία Αθηνών απένειμεν το «Χρυσούν Μεττάλλιον» εις τους εκτελεσθέντες κληρικούς που συμβάλλανε τα μαλλα κατά της Γερμανικής κατοχής.

Τα μοναστήρια συνέβαλλαν καθοριστικά στην Εθνική Αντίσταση ,είτε προσφέροντας καταφύγιο σε πολλούς αγωνιστές ,είτε στήνοντας ασυρμάτους, είτε βοηθούσαν στη φυγάδευση αγωνιστών στην Μέση Ανατολή όταν αυτά βρίσκονταν σε νησιά ή σε παραλιακές τοποθεσίες. Μοναστήρια όπως Κορώνας Καρδίτσας, Μεγάλου Σπηλαίου και Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων , Προυσού Ευρυτανίας και άλλων , γνώρισαν την εκδικητική μανία του κατακτητή.

Κατά την διάρκεια του μεγάλου λιμού στην Αθήνα το 1941 ο Δαμασκηνός οργάνωσε την ΕΟΧΑ (Εθνικός Οργανισμός Χριστιανικής Αλληλεγγύης) με 3.000 παραρτήματα και 5.000 εθελοντές πρόσφεραν φαγητό στους λιμοκτονούντες έλληνες. Τα συσσίτια που διοργανώθηκαν από ενισχύσεις του Διεθνή Ερυθρού Σταυρού υπολόγιζαν ότι σώθηκαν πάνω από 70.000 παιδιά.

Ο Δαμασκηνός παρενέβαινε συχνά στη ματαίωση της εκτέλεσης ελλήνων καθώς και την απειλή για διοργάνωση διαδήλωσης προκείμενου να αποτραπεί η επιστράτευση ελλήνων και αποστολή τους στην Γερμανία. Ενέργειες που ανάγκασαν τους Γερμανούς να το θέσουν σε κατ’οίκον περιορισμό.

Δυστυχώς όμως ότι κερδήθηκε στον πόλεμο χάθηκε στην ειρήνη, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος και η εκκλησία καθαίρεσε τους ιερείς που συμμετείχαν στις τάξεις του ΕΑΜ καθώς και οι ακρότητες της Αριστεράς να δολοφονεί κληρικούς της άλλης πλευράς, έφεραν την εκκλησία να χάνει τον καθοδηγητικό της ρόλο για την ένωση του λαού.

Μόνο κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών σκότωσαν 239 ιερείς.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Διαβάστε ορισμένες από τις «πατριωτικές» ανακοινώσεις του ΚΚΕ της εποχής εκείνης.

Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην ουσία ήταν μια οργάνωση με τακτική κλεφτοπολέμου και ας είχε στις τάξεις του πάνω από 10.000 ενόπλους.

Σκοπός της οργάνωσης ήταν η διατήρηση δυνάμεων για την μετά την αποχώρηση των γερμανών από την Ελλάδα και δράση για την κατάληψη της εξουσίας.

20/4/1940. Η Κ.Ε. του ΚΚΕ αναφέρει , ότι η εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην Πολωνία και την Φιλανδία αναχαίτισε την εισβολή των γερμανών στα Βαλκάνια και στις Βαλτικές χώρες αντίστοιχα.

Τα γεγονότα διαψεύδουν τις διαπιστώσεις του ΚΚΕ , ο Στάλιν κάνει μια μπουκιά τις χώρες της Βαλτικής(Λετονία, Λιθουανία και Εσθονία) κάνοντας τες σοβιετικές επαρχίες και τον Οκτώβριο του 1940 η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο στην Ελλάδα..

31/10/1940. Ο Ν. Ζαχαριάδης μέσα από την φυλακή γράφει επιστολή προς όλους τους έλληνες συντρόφους να αντισταθούν κατά των εισβολέων προκαλώντας την επίσημη διάψευση του ΚΚΕ χαρακτηρίζοντας την πλαστή και προβοκάτσια.

7/12/1940. Το ΚΚΕ ( ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΜΟΣ Ε΄ ) καλεί τους πολεμιστές του να αρνηθούν να πολεμήσουν πέρα από τα σύνορα της πατρίδας . Τι γυρεύουμε εμείς στη Αλβανία; αναφέρει χαρακτηριστικά.

15/1/1941 ανακοινώνει στα μέλη του ότι ο πόλεμος της Ελλάδος στην Αλβανία είναι κατακτητικός.

18/3/1941 το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό να συμπορευτεί με τον βουλγαρικό αδελφικό λαό για την ειρήνη στα Βαλκάνια . Λίγο αργότερα ο αδελφικός βουλγαρικός λαός εισέβαλε στην Μακεδονία- Θράκη εντασσόμενος στις δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ

14/4/1941 Ο Ριζοσπάστης καλεί τον λαό να μην στραφεί εναντίον του κατακτητή αλλά εναντίον της κυβέρνησης και ότι ο ξεσηκωμός του 1940 να γινόταν λαϊκό ξεσήκωμα κατά της δικτατορίας του Μεταξά και παράλληλα με μια συμφωνία με την ΕΣΣΔ να εξασφαλίζαμε την ειρήνη και την ανεξαρτησία μας.

3/5/1941 το ΚΚΕ καταδικάζει την άρνηση των ελλήνων να υποταχθεί στον άξονα , στάση η ποια προκάλεσε την εισβολή των γερμανών στην Ελλάδα.

Πως εξηγείτε αυτό, έλληνες να έχουν τέτοια στάση;


Το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ υπεγράφη στη Μόσχα στις 23 Απριλίου 1939. Το ΚΚΕ ουδεμία αντίσταση έκανε μέχρι της 22 Ιουνίου 1941 που η Γερμανία επετέθη κατά της Ρωσίας. Τότε το ΚΚΕ κάλεσε τον Ελληνικό λαό να υπερασπίσει την …Σοβιετική Ένωση.

Στις 23/8/1939 η Γερμανία και η ΕΣΣΔ είχαν υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ-ΜΟΛΟΤΟΦ για τον διαμελισμό της Ευρώπης ..

Το σύμφωνο αυτό το ΚΚΕ το ονόμαζε «όργανο ειρήνης» το οποίο στις

22/6/1941 ο Χίτλερ το έκανε κωλόχαρτο και επιτέθηκε στην Σοβιετική Ένωση με την λεγόμενη «επιχείρηση Μπαρμπαρόσα»

1/8/1941 το ΚΚΕ καλεί εκ νέου τον ελληνικό λαό να υπερασπισθεί την ΕΣΣΔ.


Ετσι για να μην εχουμε καμια αμφιβολια ποια θεωρουσαν πατριδα τους.

Μέχρι τότε έκανε πλάτες στην γερμανική εισβολή γιατί εξυπηρετούσε τα μακροχρόνια σχέδια περί κομμουνιστοποίησης της Ελλάδος.

Στόχος του ήταν η δημιουργία βαλκανικής ομοσπονδίας υπό την αιγίδα της ΕΣΣΔ , ακόμα και αν σήμαινε εδαφικές παραχωρήσεις.

Άλλωστε ο Διεθνισμός μπαίνει πάνω από πατρίδες , γλώσσα, ιστορία ,πολιτισμό και θρησκείες.

18/3/1948 το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Κ. Καραγιώργης σε επιστολή του στον Ζαχαριάδη μεταξύ άλλων αναφέρει ότι η γενική μας τακτική είναι η υποχώρηση και ας εγκαταλείπουμε εδάφη, κύριος στόχος μας είναι η διατήρηση δυνάμεων για τους μελλοντικούς σκοπούς μας.


Κώστας Καραγιώργης-Γυφτοδήμος Νίκος Ζαχαριάδης

Ο Αγις Στίνας ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ και μετέπειτα διαγραφέντας, γράφει για την αντίσταση,

Οι πολεμικές επιχειρήσεις γίνονταν από μικρές ομάδες , με δολοφονίες γερμανών στρατιωτών, σε παγίδες, ενέδρες, εναντίον περιπόλων, σαμποτάζ κ.α. Πράξεις που προκαλούσαν τα άγρια αντίποινα των γερμανών σε άμαχο πληθυσμό χωρίς καμιά αντίδραση του οργανωμένου στρατού του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Εμείς δεν είχαμε θύματα , τον ηρωισμό μας το πλήρωναν άλλοι, εμείς χτυπάγαμε και πηγαίναμε στα βουνά.

Σκοπός του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην ιδρυτική του διακηρύξη τον Σεπτέμβριο 1941 ,ήταν η απελευθέρωση της χώρας από τους κατακτητές αλλά οι πολεμικές επιχειρήσεις δεν ήταν ανοιχτής σύγκρουσης ενός στρατού εναντίον του άλλου.

Οι γερμανοί ήξεραν και που βρίσκονται και πόσοι είναι αλλά τους άφηναν ανενόχλητους γνωρίζοντας ότι το μόνο που μπορούσαν να καταφέρουν είναι μεμονωμένα πλήγματα και περιορίσθηκαν στην τακτική των άγριων αντιποίνων.

Η αληθινή αντίσταση γινόταν στις πόλεις και όχι στα βουνά.

Ομάδες οργανωμένες από έλληνες και άγγλους αξιωματικούς έκαναν δολιοφθορές ,κατασκοπεία, εγκατάσταση ασυρμάτων, συλλογή και αποστολή πληροφοριών στην εξόριστη κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή .

Άλλη μορφή αντίστασης ήταν οι σαλταδόροι που δεν χρεώνεται η δράση τους στην αριστερά αλλά στον ελληνικό λαό.

Για λογαριασμό του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στις πόλεις δρούσε η οργάνωση ΟΠΛΑ που δολοφονούσε εν ψυχρώ διαφωνούντες του κόμματος , εργάτες που δούλευαν σε γερμανικά εργοστάσια (ομαδικός τάφος εργατών στο Περιστέρι), γυναίκες που έπλεναν τα άπλυτα των γερμανών για μια μπουκιά ψωμί και άλλες που ενέδιδαν στις ορέξεις τους για μια κονσέρβα για τα παιδιά τους, κλέβοντας ταυτόχρονα και πληροφορίες για τον Εθνικό Αγώνα, δημιουργώντας παράλληλα μια ιδιότυπη αντίσταση.


Η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη που δολοφονήθηκε και θάφτηκε .Κατηγορήθηκε αδίκως ότι ήταν ερωμένη του κατοχικού Πρωθυπουργού Ι. Ράλλη. Βρέθηκε μετά από τρεις μέρες κοντά στην Κόρινθο.

Μεμονωμένα φαινόμενα μαυραγοριτών, δοσίλογων, ρουφιάνων, προδοτών, κουκουλοφόρων χρεώνονταν συλλήβδην στην δεξιά παράταξη αφού πολλές από τις ενέργειες τους στόχο είχαν τους κομμουνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Όσον αφορά τα συσσίτια που οργάνωνε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αποτελεί άλλον έναν μύθο.

Ήταν αδύνατον η παραγωγή τροφίμων, ρούχων και φαρμάκων να γίνει στα βουνά όπου ζούσαν

Μετά την πείνα του χειμώνα 1941-42 επετράπη από τις αρχές κατοχής να γίνονται συσσίτια με τρόφιμα που έρχονταν από την Τουρκία.

Ιούνιος 1942 ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός μεσολάβησε για τον εφοδιασμό της Ελλάδας.

Ο Καναδάς έστελνε κάθε μήνα 15.000 τόνους τρόφιμα

Οι ΗΠΑ κάθε μήνα 5.000 τόνους όσπρια, γάλα και φάρμακα καθώς και την ανάληψη όλων των εξόδων της διεθνής αποστολής.

Συνολικά μετεφέρθησαν 670.000 τόνοι τρόφιμα ,φάρμακα και ρούχα.

Το ΕΑΜ κατάφερε να παρεισφρήσει στα συσσίτια βάζοντας δικούς του μαγείρους και διανομείς όπου ο καθένας από αυτούς εξασφάλιζε καμιά δεκαριά μερίδες για την πάρτη του. Το ανέκδοτο που κυκλοφορούσε στην κατοχή ήταν , βλέπεις χοντρό είναι του ΕΛΑΣ.

Όταν οι γερμανοί αποχωρούσαν ,έμπαινε το σχέδιο ξεκαθαρίσματος των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων.

Από την μια οι ΕΛΑΣιτες υπόγραφαν συμφωνίες ανακωχής με τους γερμανούς για να δράσουν ανενόχλητοι κατά των άλλων οργανώσεων (Ριζοσπάστης 14/5/1944 το 8ο Σύνταγμα Λακωνίας συμφώνησε με τις τοπικές γερμανικές αρχές την αναστολή των εχθροπραξιών από τις 30/3/1944 έως στις 10/4/1944)

Και από την άλλη αντικομουνιστές έδιναν λόγο (εξου και δοσίλογοι) στους γερμανικούς νόμους και εξοπλίζονταν (ταγματασφαλίτες) κατά των κομμουνιστών ανταρτών.

Από τότε κατάλαβαν οι γερμανοί τι λαός ήμασταν.

Σεπτέμβριος 1950 στο έντυπο του ΚΚΕ «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» γράφει για τη συμφωνία των γερμανών με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνει την υποχρέωση να μην εμποδίσει την υποχώρηση και του τελευταίου γερμανού στρατιώτη και δεν αναλαμβάνει την καμία ευθύνη για την δράση αντιλαϊκών προδοτικών ομάδων 
την παράδοση των ταγματασφαλιτών, στον ΕΛΑΣ

Ο γερμανικός στρατός να παραχωρήσει βαρύ οπλισμό και πολεμικό υλικό στον ΕΛΑΣ

Ο ΕΛΑΣ μαζί με τον βουλγαρικά και αλβανικά τμήματα θα εξουδετερώσει τις αντιλαϊκές αντάρτικες ομάδες.


Ο βρετανός ταγματάρχης ΚΡΙΣ ΓΟΥΝΤΧΑΟΥΖ αναφέρει στο βιβλίο του «το μήλο της έριδος» ότι όταν οι εκπρόσωποι του ερυθρού σταυρού, που έστειλαν οι γερμανοί, για ανακωχή , η αρνητική απάντηση ήρθε από τον ΕΔΕΣ του Ζέρβα και η θετική από τον ΕΛΑΣ .

Ο Σβέρμπελ γερμανός διευθυντής του γραφείου τύπου αναφέρει , ευτυχώς το κίνημα αντίστασης εκπροσωπούνταν στα βουνά κυρίως από κομμουνιστές, οι έχοντες άλλους σκοπούς , σκοπούς εναντίον της Ελλάδος και για το λόγο αυτό διατήρησαν τις δυνάμεις τους .

Αυτό μας ευνόησε δεόντως.
Έτσι για να διαλύονται οι μύθοι της Αριστεράς.

Fileleftheros1966.blogspot.com


Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΝΑΖΙΣΜΟΣ.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ 
ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ 
ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Ο Ελληνικός Εθνικισμός, πρωτίστως πιστεύει στον Χριστό και στην Ορθοδοξία. Σέβεται βεβαίως τη μεταφυσική κοσμοθέαση και το θρησκευτικό βίωμα των αρχαίων προγόνων. Ωστόσο δεν απορρίπτει την ορθοδοξία, προκειμένου να αναβιώσει το δωδεκάθεο ή οποιαδήποτε άλλη πολυθεϊστική θρησκεία.

Ο Ελληνικός Εθνικισμός έχει ως ιδεολογικό άξονα το Έθνος και θεωρεί ότι το Κράτος είναι απλά το μέσο για την επίτευξη των σκοπών του Έθνους. Σ’ αυτό ευρίσκεται σε μέγιστη αντίθεση με τον Ιταλικό Φασισμό, ο οποίος θεοποιεί, ιεροποιεί και απολυτοποιεί το κράτος, θεωρώντας το Έθνος ως δημιούργημα του Κράτους.

Ο Ελληνικός Εθνικισμός σε αντίθεση με τον Γερμανικό Εθνικοσιαλισμό, δεν θεωρεί ότι το έθνος συμπυκνούται και προσδιορίζεται στο πρόσωπο ενός εκλεκτού πανίσχυρου ηγέτη, Φύρερ, αλλά θεωρεί ότι το Έθνος καθ’ εκάστη ιστορική περίοδο ενσαρκούται, δια του ομοιογενούς φυλετικά λαού, ο οποίος φέρει τις ιδιότητες του Έθνους και ανήκει σ’ αυτό, ο οποίος λαός, βεβαίως, δεν αποτελεί κυβερνητικό υποκείμενο της ιστορίας αλλά αποτελεί τη δεξαμενή από την οποία ξεπηδά η φυσική ηγέτιδα τάξη του, η πνευματική αριστοκρατία, η οποία θα πρέπει να ηγείται αυτού.

Ο Ελληνικός Εθνικισμός θεωρεί ότι θεμέλιο του πολιτεύματος είναι μεν μία οργανική κοινωνία, της οποίας όμως τα δομικά της στοιχεία αποτελούν οι κοινότητες και όχι οι συντεχνίες και οι επαγγελματικές ενώσεις όπως στο φασισμό, ούτε οι κομματικές συνιστάμενες (νεολαία, τάγματα εφόδου, στρατιωτική ηγεσία, πολιτικό γραφείο), όπως στο Γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό.

Ο Ελληνικός Εθνικισμός πιστεύει στο αυτόχθον και παλαίχθον του Ελληνικού Έθνους, το οποίο θεωρεί βιολογικό και ιστορικό κατάλοιπο της Αιγαίας φυλής, η οποία δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε στο χώρο της Αιγαιίδος Γης, ο οποίος ήταν χώρος ανθρωπογένεσης (βλ. πορίσματα Άρη Πουλιανού).

Ο Ελληνικός Εθνικισμός ως πολίτευμα προβάλλει την λαϊκή κοινοτική εθνοκρατική αριστοκρατία, αντιτάσσεται σε κάθε μορφή δικτατορίας (στρατιωτική, μονοκομματική, κορπορατική), ανατάσσεται επίσης και πρωτίστως σε κάθε έννοια αντιπροσωπευτικού καθεστώτος και ιδίως στο φαυλοκρατικό κοινοβουλευτισμό. Θεωρεί το λαό άμεσο υποκείμενο διακυβέρνησης στον τομέα όπου ο λαός κατέχει τις απαραίτητες γενικές γνώσεις για τον καθορισμό αντίληψης και σχηματισμό γνώμης επί των φλεγόντων θεμάτων.

Ο λαός ασκεί αυτή την εξουσία, άμεσα με λαϊκές συνελεύσεις και δημοψηφίσματα παντός είδους (γειτονιάς, συνοικιακά, επαγγελματικά, πανεθνικά). Για τα ζητήματα υψηλής διακυβέρνησης, ωστόσο, τα οποία απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις κυβερνητικής και των συναφών επιστημών, αρμόδια για την άσκηση εξουσίας και διακυβέρνησης είναι η ηγέτιδα αριστοκρατία του έθνους, η οποία καθορίζεται, μέσα από αξιοκρατικούς τρόπους επιλογής, οι οποίοι θα αναπτυχθούν εν καιρώ και η οποία θα είναι ισόβια. 

Μια καλή ένδειξη συνδυασμού λαϊκής και συνάμα αριστοκρατικής διακυβέρνησης, αποτελεί το πολίτευμα της αρχαίας Σπάρτης, προσαρμοσμένο στα δεδομένα της εποχής.