<< ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ>>. 
ΜΙΑ ΛΟΥΜΠΕΝ ΕΝΟΧΗ <<ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ >>  ΠΟΥ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ , 
ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ.

Tον όρο «λούμπεν προλεταριάτο» τον συναντάμε στον Kάρολο Mαρξ και ύστερα από αυτόν σε πολλά άλλα έργα της κομμουνιστικής γραμματολογίας. Mε τον όρο «λούμπεν προλεταριάτο» ο Mαρξ εννοούσε το εξαθλιωμένο και περιθωριακό τμήμα της εργατικής τάξης, που είχε χάσει την ταξική του συνείδηση και τον ρόλο του στην κοινωνία. 

Προσπαθούσε να επιβιώσει με ευκαιριακές εργασίες μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας. Στο ταξικό πάνθεο του Kαρόλου Mαρξ το προλεταριάτο συμμετέχει άμεσα στη διαδικασία της παραγωγής, είναι ο άμεσος χρήστης των μέσων παραγωγής, η ζωή του και ο ταξικός ρόλος του συνδέεται με την εξέλιξη των μέσων παραγωγής, κάτι που συχνά ξεχνάμε σήμερα και αναζητάμε «αριστερή» πολιτική σε παρωχημένες μορφές οργάνωσης της παραγωγής. 

Eνώ, όμως, το προλεταριάτο είναι ο κυρίαρχος των μέσων παραγωγής, η ιδιοκτησία τους και το δικαίωμα της απόφασης ανήκει στους καπιταλιστές. Tην ανατροπή της σχέσεως αυτής ο Mαρξ τη θεωρούσε «νομοτελειακή», δηλαδή από τη λειτουργία της, από τις δυνάμεις που προκύπτουν από τη λειτουργία της. Tο «λούμπεν προλεταριάτο» προκύπτει επίσης από τη λειτουργία της σχέσης αυτής, αλλά ποτέ ο Mαρξ δεν το θεωρούσε δύναμη ανατροπής, όπως σήμερα κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θεωρεί δύναμη ανατροπής τους «κουκουλοφόρους» που παριστάνουν τους αναρχικούς. Tο «λούμπεν προλεταριάτο» είναι το αλητοειδές προλεταριάτο.

Εκείνο το οποίο δεν μας λένε οι διάφοροι εκστασιασμένοι απο τις μαζώξεις συμπαράστασης είναι το: πώς φθάσαμε ως εδώ; 

Ξέχασαν να μας θυμίσουν ότι η “σοσιαλιστική” πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠAΣOK την τελευταία εικοσαετία, η δέσμευση μεγάλων κοινωνικών πόρων σε έναν παραμορφωμένο και στρεβλό δημόσιο τομέα, τον οποίο περιστασιακά και με απίθανη σε πλάτος και βάθος διαπλοκή λυμαίνονταν οι διάφοροι επιτήδειοι, η επέκταση διαφόρων “κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών”, όλη αυτή η πολιτική δήθεν υπέρ του λαού (δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, δημόσια έργα και κυρίως στρεβλώσεις στην αγορά), ευνόησε εξαιρετικά την παρασιτική αστική τάξη, την κομπραδόρικη, την μεταπρατική, τα λαμόγια της Εκάλης, της Πολιτείας, την λούμπεν αστική τάξη της σοσιαλεβεντουριάς, του φραπέ και της Μηλιώνη. 

Σήμερα, αυτή, η παρασιτική, λούμπεν αστική τάξη που δημιούργησε ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ είναι περισσότερο εκτεταμένη και άγρια, όσο ποτέ. Πιστεύουμε, ότι ζούμε στην έξαρσή του το ιστορικό δράμα της Eλλάδας, που ενώ ξεκίνησε με τους ίδιους περίπου όρους ανάπτυξης (με τον όρο εννοούμε κάτι πολύ ευρύτερο από την οικονομική μεγέθυνση) με χώρες όπως η Eλβετία, η Δανία, η Nορβηγία, έμεινε πολύ πίσω, ακριβώς επειδή δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί ως σοβαρή αστική κοινωνία. 

Γιατί τα τεράστια κονδύλια που εισέρρευσαν στην Ελλάδα κατασπαταλήθηκαν στην δημιουργία αυτής της παρασιτικής αστικής τάξης που το μόνο που πρόσφερε είναι άκρατος υπερκαταναλωτισμός και ευδαιμονισμός χωρίς αντίκρυσμα. Με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μείνει καθυστερημένη και στους δύο πόλους: και στο προλεταριάτο και στην αστική της τάξη.

Αυτή η παρασιτική λούμπεν αστική τάξη, το δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ, την κληρονόμησε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι που κατεβαίνει στους δρόμους γιατί κατάλαβε ότι το όνειρο που πρόσφερε ο Ανδρέας τελείωσε και τώρα ζεί τον εφιάλτη.

Η ΝΔ δεν είναι άμοιρη ευθυνών για 20 χρόνια παρακολουθούσε το κατρακύλισμα της ελληνικής κοινωνίας και δεν έβγαζε άχνα. Δειλή και άβουλη αντάμα παρακολουθούσε και παρακολουθεί την διαστρέβλωση των εννοιών και των λέξεων. 

Εκλεινε και κλείνει τα μάτια και τα αυτιά της στον συριζοπασοκικό αμοραλισμό περιμένοντας και περιμένει το θαύμα που θα την φέρει στην εξουσία, έχοντας πιστέψει ότι ο φωταδίστικος προοδευτισμός και η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα είναι μονόδρομος. 

Αντί να αρπάξει από τα μαλλιά την ευκαιρία που της έδωσε η κριση και να συντρίψει μια για πάντα το μύθο του ΠΑΣΟΚ και του υποκαταάστατου ΣΥΡΙΖΑ και τον εκχυδαϊσμό που επέβαλε στην ελληνική κοινωνία προτίμησε την φυγή.

Το Ελληνικό Έθνος που εγέννησε, ανάστησε και εδοκίμασε όλες τις μεγάλες ιδέες, και που τρεις χιλιάδες χρόνια τιμάει τις ιδέες αυτές, αυτό το Έθνος έγινε για 40 χρόνια μεταπολίτευσης το σφάγιο των ιδεολογιών της αριστεράς, της “μεγάλης δημοκρατικής παράταξης” που τώρα φόρεσε την προβιά του “συνταγματικού τόξου”. 

Η ιδεολογία του “συνταγματικού τόξου” είναι επινόημα , είναι διανοητικό κατασκευασμα με σκοπιμότητα και υπολογισμένη κατεύθυνση. Είναι δηλαδή ένα υπολογισμένο απο πρίν σύνολο σκέψεων και πράξεων που κατατείνει σε ένα ωρισμένο σκοπό να μεταβάλει τον Έλληνα άνθρωπο σε καταλωτικό αντικείμενο χωρίς ιστορία. Όλα τα μέσα τίθενται στην υπηρεσία του “συνταγματικού τόξου”. Όλες οι αξίες της ζωής μεταβάλλονται σε μέσα για να πετύχει τον αντικειμενικό του σκοπό, την υποταγή του Έθνους των Ελληνων στα κελεύσματα των ξένων αφεντάδων.

Η Χρυσή Αυγή είναι ιδέα μαζί και πραγματικότητα και όχι ιδεολογία. Δεν είναι κατασκεύασμα στο τεχνικό εργαστήρι των ΜΜΕ(ξαπατησης), των υπερεθνικών διευθυντηρίων και παρασηναγωγών. Γεννάει, αναθρέφει και παραδίδει ιδέες στο τυραγνισμένο Έθνος των Ελλήνων την ιδέα του ανθρώπου, την ιδέα της ελευθερίας, την ιδέα της πολιτείας, την ιδέα της δικαιοσύνης Και δίνει συγκεριμένη αλλά και αιώνια μορφή στις ιδέες αυτές, δεν σκηνοθετεί καμμία ιδεολογία. Προτού ακόμη γεννηθούν οι ιδεολογίες, δηλαδή οι οργανωμένες επιδιώξεις και διώξεις, το Έλληνικό Έθνος εγέννησε ιδέες και κρατήθηκε το ιδιο ως ιδέα και πραγματικότητα μέσα στην ιστορία. Αυτήν την ιδέα, αυτη την παραγματικότητα εκπροσωπεί ο χρυσαυγίτης.

Μετά 40 χρόνια δικτατόριας των παρακεντέδων του “συνταγματικού τόξου” οι ιδεολογίες του εναυάγησαν ή εγελοιοποιήθησαν επάνω στην σκλήρη πραγματικότητα της καθημερινής βαρβαρότητας που ζούμε και προ πάντων επάνω στην ιδέα που έχει αυτό το Έθνος για τον άνθρωπο. 

Η Χρυσή Αυγή όπως είναι ιδέα γινωμένη πραγματικότητα έτσι έχει και μεγάλη ιδέα για τον άνθρωπο και την ελευθερία. Για αυτό συντριβονται επάνω της όλα τα είδωλα των βαρβάρων, τα σχήματα των ηπειρωτικών ιδεολογιών που περικλείουν μια σταθερη αιχμή εναντίον του Ελληνισμού. . Υπάρχει πολύ φως στην Ελλάδα και γρήγορα ξεθωριάζονται τα είδωλα των βαρβάρων της “Δημοκρατίας 74”, οι ιδεολογίες του “συνταγματικού τόξου”. 

Οι χρησαυγίτες είναι ο λαός που επιτέλους δεν φοβάται, είναι ελευθερος. Ο βαρύς, τραχύς και τραγικός λόγος της Χρυσής Αυγής διαχωρίζεται απο τον μαλθακό -κατασκεύασμα της Madison Avenue -, απο τον πολτό εκεινο των λέξεων και των φράσεων, που με την πλαδαρότητα του έρχεται να κολακέψει την αδυναμια και την επιθυμία των ανθρώπων ή να κατηγορήσει προσωπα και πράγματα για να μειώσει την αξία τους. 

Ο λόγος του χρυσαυγίτη είναι το μέσον για να μας ενώσει, δεν είναι συναισθηματικός, αλλά είναι ο λόγος των πραγμάτων όπως αυτά είναι στην γυμνότητά τους. Δεν έρχεται ο λόγος του χρυσαυγίτη ούτε πρόγραμμα να σχεδιάσει, ούτε ιδεολογία να σκηνοθετήσει, όπως είναι σήμερα του συρμού, αλλά να δώσει εικόνα των γεγονότων, και απο τα πράγματα, αφού τα παραστήσει όπως είναι, να προχωρήσει σε αιτήματα της ζωής ομόλογα με τα πράγματα.

Μπορεί οι πολιτικοί μας αντίπαλοι να μην θέλουν να μας βλέπουν ούτε ζωγραφιστούς, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και οι παρατρεχάμενοι, αυτών, δημοσιογράφοι θα εξευτελιστούν εντελώς για τους σκοπούς του πολιτικού κατεστημένου. 

Όλοι τους, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, γνωρίζουν την άνοδο που έχει αυτή τη στιγμή η Χρυσή Αυγή. 

Όλοι τους γνωρίζουν ότι τα τρία τελευταία κοινοβουλευτικά έτη ήταν για το Λαϊκό Σύνδεσμο έτη ωρίμανσης. 

Όλοι τους γνωρίζουν ότι οι πολιτικές θέσεις της Χρυσής Αυγής, πέρα από σταθερές, έτυχαν και πλήρους επιβεβαίωσης. 

Όλοι τους γνωρίζουν, αλλά και αναγνωρίζουν πλέον ότι, η άνοδος των εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη, υπήρξε αποτέλεσμα των λάθος δημοσιονομικών- μεταναστευτικών πολιτικών χειρισμών, όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. 

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής μόνο ως ψήφος αντίδρασης ή τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Προ καιρού, όλοι εμείς που αρθρογραφούμε για τον «εθνικισμό», επισημαίναμε το γεγονός ότι, κάποια στιγμή ο τροχός θα γυρίσει. Να λοιπόν που επαληθευόμαστε πανηγυρικά.

Η Χρυσή Αυγή λέει στους Έλληνες να εκλέξουν αντί να διαλέξουν. Να απαλλαγούν απο τον φόβο να αποδεσμεύσουν τις ιδέες του ελληνισμού απο όλα εκείνα τα δεσμά που συγκρατούν την Ελλάδα προσηλωμένη στα παλιά καλούπια και τις έτοιμες ρετσέτες που έρχονται απο το εξωτερικό. 

Ο θερισμός είναι πολύς, αλλά οι θεριστάδες λίγοι. Η Χρυσή Αυγή αντιμετωπίζει σκληρές συνθήκες. Αλλά νικά. Και θα νικά πάντα. Εχει μαζί της τον βασανισμένο, τον κυνηγημένο, τον ηρωικό Έλληνα στην ψυχή.

Στις εκλογές που έρχονται ας σκεφτούμε. Ας βάλουμε να λειτουργήσει αυτό το κουρκούτι που κάποτε ήταν ο εγκέφαλό μας. Πίσω από το παραβάν έφτασε η ώρα να πάψουμε να είμαστε έντομα. Ας ψηφίσουμε το οτιδήποτε ή τον οποιοδήποτε άλλο έξω από τα "εγκεκριμένα" κόμματα. 

Έστω και για μία φορά ας αρπάξουμε την ευκαιρία να τους δείξουμε ότι υπάρχουμε, ότι θέλουμε να ζήσουμε σαν Ελληνες...

Ας μη τους περάσει. Η Ψήφος μας πρέπει να είναι αγωνιστική για το σήμερα και το αύριο.

Έξω τα κόμματα εξουσίας...

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΉ: Για να ξεβρωμίσει ο τόπος

Π.Μ