Σε πολλά blogs διαβάζω διάφορες περισπούδαστες αναλύσεις περί της ανάγκης να ηγηθεί της χώρας επιτέλους η Αριστερά.
Η Αριστερά των πολιτών, των αδικημένων, των ανθρώπων του μόχθου κλπ κλπ.
Ειλικρινώς, δεν θα είχα απολύτως καμία αντίρρηση να γίνει τούτο πραγματικότητα, μιας και όντως η Αριστερά, αμιγώς, δεν έχει ποτέ δοκιμασθεί στην Κυβέρνηση και συνεπώς θα ήταν μία καλή αλλαγή για το σύστημα.
Το κρίσιμο ερώτημα, όμως, αγαπητοί μου είναι το εξής:
Για ποια ακριβώς Αριστερά ομιλούμε;;; Ακούγοντας το τελευταίο διάστημα πολλούς εκ των εκπροσώπων της, δεν βγάζω άκρη!
Ομιλούμε για την Αριστερά της Ευρώπης;;
Της «μη» Ευρώπης;
Της «μη» ευρωζώνης αλλά της Ευρωπαικής Ένωσης;
Της καταγγελίας των μνημονιακών συμβάσεων;
Της «περίπου» καταγγελίας;
Της «μη» καταγγελίας αλλά της «επανεξετάσεως»;
Της «βίλας Υπατία»;
Της απόλυτης φιλίας μας με τους λαθρομετανάστες;; Της μερικής;;
Υπάρχει σχέδιο ν αναπνεύσει το κέντρο;
Μήπως αυτό είναι η πλήρης νομιμοποίηση κι ελληνοποίηση των πάντων; Όχι;;
Της επανάστασης του «Δεκέμβρη 2008»;;
Της πλήρους αυτοδιάθεσης των Σκοπίων με όποιο όνομα επιθυμού;
Της «μη» πλήρους;;
Της απόλυτης φιλίας με τον τουρκικό λαό;
Της λιγότερης «φιλίας»;
οια «φιλίας» τέλος πάντων;;
Της μονομερούς ανακήρυξης της ΑΟΖ στο Αιγαίο;
Της «μη» μονομερούς αλλά με την συγκατάθεση των φίλων μας των Τούρκων;
Της μονομερούς εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στο Αιγαίο;
Της συνεκμετάλλευσης;
Δηλαδή της de facto αναγνώρισης κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Τουρκία;
Ας απαντήσει κάποιος αρμόδιος και μάλιστα μονολεκτικά,στα περίφημα πέντε ερωτήματα που έθεσε (ναι η όχι) και δη εγγράφως κατά την διάρκεια των διερευνητικών εντολών.
